ได้แต่แอบรักเธออยู่ในใจ เพราะเราไม่มีอะไรดีเลย
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,รั้วโรงเรียน,ไทย,yaoi,แอบรักรุ่นพี่,นักศึกษา,ภาคใต้,รักเพื่อน,อกหัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
น้ำค้างมองพระจันทร์
ได้แต่แอบรักเธออยู่ในใจ เพราะเราไม่มีอะไรดีเลย
คนบางคนมีค่าไว้พียงแค่มอง
เราไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ
ดั่งกระต่ายที่หมายพระจันทร์
คนบางคนมีค่าสูงส่ง
แต่ตีคุณค่าของตนเองไว้ต่ำต้อย
ทั้งๆ ที่บริสุทธิ์งดงามดั่งน้ำค้าง
คนบางคนซื๋อตรงต่อใจตนเอง
ดั่งพระอาทิตย์ที่มอบแสงสว่าง
และความอบอุ่นเท่าเทียมกัน
“จะบอกอะไร อย่าบอกนะว่าจะมาสารภาพรักเรา” ผมดักคอมันก่อน
“ไม่ใช่โว้ย คนที่รักแบงค์อยู่ไม่ใช่เราแต่เป็นเจฟ ใครว่าเจฟไม่เคยชายตามองแบงค์” เบียร์พูดความจริงที่เกี่ยวเนื่องด้วยเจฟ ความจริงที่ผมอยากรู้จนต้องวางจอกสุราขาวเพื่อตั้งใจฟัง
“อะไรนะ เล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้”
“มันถึงเวลาที่เราจะต้องพูด เจฟบอกให้เราปิดบังความลับนี้เอาไว้ไปตลอดกาล เพราะเจฟกลัว ลังเลที่จะทำตามใจตัวเอง” เบียร์เกริ่นนำ
วันนั้นในอดีต เป็นวันที่ผมและเพื่อนสมาชิกรายวิชา English Listen And Speaking เดินทางกลับมาจากสมุยได้ไม่กี่วัน ผมสถิงสถิตตัวเองทำงานเขียน เก็บประสบการณ์ที่สมุยไว้เป็นตัวอักษรในสมุดบันทึกเล่มสีแดงที่เจฟให้ไว้ณ. ห้องเกียรติภูมิในหอบรรณสารสนเทศ สถานที่ที่ผมยึดเอาไว้เป็นออฟฟิศ ผมตั้งใจบันทึกเรื่องราวอยู่กับตัวอักษร กระดาษ ดินสอ และยางลย โดยไม่รู้ว่ามีเจฟลอบมองอยู่ข้างนอก
“ทำอะไรอยู่เจฟ” เบียร์ตบบ่าของเจฟ เจฟตกใจจนทำหนังสือที่อยู่ในมือหล่น
“ปะ...ปะ.. เปล่าไม่ได้ทำอะไร” เจฟรีบปฏิเสธทันควันแล้วก้มลงไปเก็บหนังสือที่หล่นลงพื้นแล้ววางคืนไว้ที่ชั้นหนังสือ
“เราว่าเจฟโกหกนะ เจฟมองไปในห้องเกียรติภูมิ ในห้องนั้นมีแต่แบงค์นั่งขียนนิยายอยู่ ทำไมไม่เข้าไปล่ะ”
เจฟรีบลากตัวเบียร์ออกมาจากตรงนั้น ทั้งสองไปนั่งคุยกันตรงมุมกาแฟ ในบริเวณมุมกาแฟสามารถใช้เสียงได้โดยไม่ผิดมารยาทการใช้ห้องสมุด
“ถ้าแบงค์ไม่โกรธไม่เกลียดเรา เราคงเข้าไปคุยกับแบงค์แล้ว”
“นี่แปลว่าข่าวลือในวจก. ที่ผ่านมา ว่าแบงค์กับเจฟผิดใจกันเพราะเจฟไปเป็นแฟนกับตุ่ม เป็นความจริงแล้วล่ะซี” เบียร์คาดเดาเหตุการณ์ไปตามมุมมองคนนอกที่มองเข้ามา
“ผิดแล้วเบียร์ ความผิดทั้งหมดทั้งมวลเกิดจากเรา” เจฟค่อยๆ เล่าเปิดเผยความจริง “เรากับแบงค์เป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก เราเคยให้สัญญาว่าจะดูแลแบงค์ ใจจริงเรารู้ตัวดีว่าเรารักแบงค์ แต่มันจะมีความหมายอะไรในเมื่อแบงค์รักพี่ตงอยู่ และมองเราเป็นแค่เพื่อน เราเลยลองไปคุย ไปเปิดใจกับคนอื่นๆ จนเราตัดสินใจคบกับตุ่ม นั่นคือการตัดสินใจที่ผิดพลาดมากที่สุด เราไม่ได้ตาบอดนะที่ไม่เห็นว่าแบงค์เป็นอย่างไรในตอนนั้น เบียร์เอ๋ย เราเป็นคนเลวที่สุดเรามันคนเห็นแก่ตัว เราอยากให้แบงค์เป็นเหมือนเดิม พูดคุยกับเราเช่นเดิม ทำกับเราเหมือนที่แล้วมา เราอยากจะเลิกกับตุ่มให้เด็ดขาด แต่เราก็ทำไม่ได้ สุดท้ายเราก็เจ็บเอง เจ็บมากด้วย เจ็บเพราะทำร้ายคนที่เรารัก เจ็บที่เราต้องเห็นคนที่เรารักทำกับเราเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน”
คำสารภาพทั้งหมดพรั่งพรูออกมาจากปากของเจฟ พร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลออกมาเปรอะแก้ม นั่นทำให้เบียร์รับรู้ว่านี่คือเรื่องจริง
“มีอะไร พอให้เราช่วยบ้างมั้ย?”
“เป็นเพื่อนของแบงค์ ดูแลแบงค์แทนเรา” เจฟร้องขอ
“แล้วจะให้ดูแลยังไง ถ้าเกิดดูแลกันไปแล้ว แบงค์เกิดชอบเราขึ้นมา มันไม่จะแย่ไปมากกว่านี้หรือไง” เบียร์ลังเลที่จะรับปากพร้อมทั้งยกเหตุผลมา
“แบงค์ไม่ใช่คนใจง่ายที่จะได้รักใครง่ายๆ เขาไม่ชอบคนเจ้าชู้ปากว่ามือถึง แบงค์ไม่ค่อยจะมีเพื่อนเท่าใดนัก ตั้งแต่พ้นปีหนึ่งมา เขาค่อนข้างจะเก็บตัว ไม่ร่าเริงสดใส อยู่กับการเรียน และขลุกตัวอยู่ในโลกของนิยาย เราอยากให้ทุกคนเห็นแบงค์ในมุมที่สดใส มุมที่ทำให้โลกใบนี้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น เหมือนอย่างที่เราเคยเห็น” เจฟร่ายยาวอธิบายตัวตนของผมให้เบียร์ฟังเพื่อโน้มน้าวใจให้เบียร์ทำตามคำขอร้อง
“ได้ เราจะดูแลแบงค์เอง” เบียร์ตบปากรับคำ นับจากนั้นมาเบียร์เข้ามามีบทบาทในชีวิตของผม การที่เบียร์ดูแลเอาใจใส่ในฐานะเพื่อนมาตลอดมีเบื้องหลังอย่างนี้นี่เอง
“ที่จะข่มขืนเราตอนนั้น เพราะมีสาเหตุมาจากนี่สินะ”
“ยังจำได้อีกนะ ก็ใช่ไง เราแค่อยากจะพิสูจน์ว่าแบงค์จะอ่อนไหวไปกับผู้ชายทุกคนหรือเปล่า” เบียร์คงจะทึ่งว่าผมจดจำเรื่องราวที่ผ่านมาได้อย่างแม่นยำ
“เราจะไปหาเจฟ ไปคุยให้รู้เรื่อง นี่มันโอกาสสุดท้าย จะได้รู้กันไปเลยว่า รักไม่ได้หรือไม่ได้รัก” ผมลุกขึ้นคว้ากุญแจรถจักรยานยนต์ พร้อมจะทะยานไปตามหาความรักที่หมู่บ้านโพธิ์แก้ว
“อย่าไปตอนนี้เลย ค่ำมืดดึกดื่นเช่นนี้ มันอันตรายเกินไป” เบียร์ปรามผม “พรุ่งนี้เช้าค่อยไปยังทันอยู่”
“อืม” ผมเชื่อฟังเบียร์แต่ใจมันรุมๆ อยากจะพบ อยากจะไปหาเจฟ ผมกลับมานั่งลงใช้สมองและใจครุ่นคิดไตร่ตรอง ถ้าผมไปหาเจฟ ผมจะพูดอะไรกับเขา “เราควรจะพูดอะไรดีล่ะเบียร์ เราไม่รู้อะไรเลย เรื่องที่เจฟขอร้องกับเบียร์ มันก็ผ่านไปเนิ่นนานมาแล้ว ตอนนี้เจฟอาจจะเปลี่ยนใจ ไม่รู้สึกอะไรกับเราก็เป็นได้”
“ใช้ใจพูดสิแบงค์ อยากพูด อยากทำอะไรก็ทำไปตามใจของตัวเอง ผลลัพธ์ที่ได้ มันไม่สำคัญหรอก เหรียญมันมีสองด้านแค่หัวกับก้อย พูดไป บอกไป คำตอบที่ได้ มันก็ค่รักหรือไม่รัก” เบียร์ให้คำปรึกษาแก่ผม “เราง่วงนอนแล้ว คงต้องไปอาบน้ำเข้านอนแล้วล่ะ คืนนี้ราตรีสวัสดิ์”
“ขอบใจนะ” ผมเอ่ยขอบคุณ แล้วดื่มต่ออีกสักหน่อย พรุ่งนีเช้ายังมีอะไรให้ผมทำอีกมากมาย