เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด64
เรื่องแค่นี้
#พักพิง
1 อาทิตย์ก่อน
ปัง!
"เป็นไง! พอใจนายยังว่ะ?"
ใบหน้าที่ไม่แสดงสีหน้าเศร้าสลดหรือรู้สึกผิด จ้องมองมาทางฉันอย่างยียวน จนน่าหงุดหงิดใจไม่น้อย
"ก็เธอเป็นเมียฉัน ฉันนอนกับเมียตัวเองมันผิดตรงไหน?"
"ผิด! ผิดที่ฉันไม่ได้อยู่กินกับนายเหมือนแต่ก่อนแล้วไง และฉันก็มีแฟนใหม่แล้วด้วย!"
"ก็กลับไทยสิ พาลูกๆ กลับไปด้วย มีแฟนแล้วไงอ่ะ เรายังไม่ได้หย่ากันสักหน่อย"
"ออกไป!"
"อะไรนะ เธอไล่ฉันงั้นเหรอ ตามง้อแฟนไม่ได้ แล้วมาพาลใส่คนอื่นงี้ ไม่น่ารักเลยนะ พักพิง"
"ออกไป!"
"ไม่ นี่ก็บ้านฉันเหมือนกันอ่ะ เมียกับลูกฉันก็อยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ"
ฉันเดือดดาลจนเลือดขึ้นหน้า อยากจะร้องกรี๊ดให้บ้านแตกไปเลย แต่ก็ทำได้แค่อดทนอดกลั้นเอาไว้
"เมื่อคืนก็เสร็จไปหลายรอบอยู่นะ ไหง่ตื่นเช้ามายังโมโหได้อีก!"
"ไอ้เวรหนิ เมื่อคืนมันแค่อุบัติเหตุ"
"อุบัติเหตุงั้นเหรอ! แน่ใจ?"
หน้าตายียวนกวนประสาทฉันหนิ เขาแก้ไม่ได้จริงๆ ใช่ไหม ถึงได้ทำตัวน่ารังเกียจได้ถึงขนาดนี้
"ออกไปได้ล่ะ ฉันเหนื่อยอยากพักผ่อน"
"นี่! จะไล่กันไปถึงไหน คำก็ไล่สองคำก็ไล่ ไม่คิดว่าฉันจะคิดถึงเธอบ้างเหรอ?"
ฉันพุ่งตัวไปผลักอกเขาอย่างแรง จนตัวเซ ก่อนจะชี้หน้าเขาด้วยความเดือดดาล
"คนอย่างนายคิดถึงเป็นด้วยเหรอ! นายเคยเห็นฉันเป็นอะไร ที่ผ่านมายังหลอกกันไม่พออีกเหรอ?"
"เอาอีกแล้วนะ อดีตก็คืออดีต จะเก็บมาใส่ใจทำไหมอ่ะ ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด แต่ตอนนี้ตาสว่างแล้ว จะงอแงกันไปถึงไหน?"
"ไร้สาระ สิ้นดี"
"จริง ไร้สาระ! มีลูกเป็นคนแล้ว ยังไร้สาระอยู่อีก"
เมื่อเขาพูดจบ ฉันก็ถลาตัวเดินไปหยิบของๆ เขาเหวี่ยงออกมาด้านนอกห้องต่อหน้าต่อตาเขาอย่างเดือดดาล พร้อมขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน
"นี่! มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?"
"ฉันบอกให้นายออกไป นั่นคือคำที่เป็นที่สุดของฉันแล้ว"
"เออ!!! ได้ ในเมื่อไม่ให้ฉันอยู่ ฉันก็ไม่อยู่ แต่จำไว้นะ ถ้าฉันไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้ ก็จะไม่มีใครได้อยู่บ้านหลังนี่ด้วยเช่นกัน"
"ออกไป!"
"เธอเป็นเมียฉัน นั่นก็ลูกๆ ของฉัน เตียงนอนนั่น ก็เป็นเตียงที่ฉันเอากับเธอ เพราะฉะนั้น อย่าหวังเลย ว่าฉันจะให้เธอได้สมหวัง"
เมื่อเขาพูดจบ ก็เดินถือกระเป๋าที่ฉันเหวี่ยงออกมานอกห้องเดินจากไป อย่างขุ่นเคือง แต่ใครจะสนกันล่ะ ในเมื่อเขากล้าพูดจายียวนใส่ฉันก่อนหนิ
และนับจากวันนั้นเป็นต้นมา ราวๆ 1 อาทิตย์เห็นจะได้ ฉันก็พยายามติดต่อแม็กทิวอยู่ตลอด โดยมีสายของไอ้บ้าเปียโน แทรกเข้ามาเป็นระยะ
ฉันติดต่อแม็กทิวไม่ได้เลย ไม่รู้เขาหายไปไหน หรือยังทำใจยอมรับไม่ได้ ที่เห็นฉันนอนกับเปียโน อันที่จริงเป็นใคร ใครก็คงรับไม่ได้หรอก
ที่เห็นแฟนตัวเองมีอะไรกับสามีเก่าแบบนั้น ถ้าฉันเห็นแม็กทิวมีอะไรกับภรรยาเก่าเขา ฉันก็คงรับไม่ได้เหมือนกัน
แบบนี้ฉันก็คงต้องให้เวลาแก่เขาเสียหน่อย ให้เขาได้ลองทบทวนจิตใจของตัวเองดู ว่ายังจะสามารถรักผู้หญิงเลวๆ แบบฉันได้ไหม
คลื่น~ คลื่น~
"แม็กทิว!"
"พักพิงคับ ผมกำลังจะไปหานะคับ จะไปคุยเรื่องแต่งงานด้วย"
ฉันรีบยิ้มกว้าง เอ่ยพูดออกมาอย่างตื่นเต้นในทันที
"ได้สิคะ คุณอยากทานอะไรไหม เดี๋ยวพักพิง ทำไว้ให้?"
"งั้น ขอเป็น ส้มตำไทย กับ ไก่ย่างหนังกรอบๆ แล้วกันคับ"
"โอเคค่ะ! คุณฝรั่งชอบอาหารไทย"
"ฮ่าๆๆ คุณนี่ก็นะ ชอบแกล้งผมเล่นจังเลย"
"เจอกันนะคะ ที่รัก!"
"คับผม"