เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ผู้แต่ง
อิชงเรื่องย่อ
เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด43
ตั้งหลัก
บ้านเนม& แอนทัน
"มาถึงแล้ว เข้ามาก่อนสิพักพิง"
"อื้ม!"
บ้านของเนม ใหญ่โต มีบอดี้การ์ดดูแลราวกับสวนสนามจนน่าอึดอัด แต่ใบหน้าของเนมกลับยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างมีความสุข
แถมเสียงเด็กๆ ก็ยัง เล่นกันวุ่นวายเสียงดังอย่าง จนน่าสนุกสนาน
"ว่าแต่ แกกำลังหาห้องเช่าอยู่เหรอ เห็นวาวา มันบอก"
"อื้มใช่!"
"แล้วแฟนแกอ่ะ!"
ฉันนิ่งเงียบไม่ได้ตอบอะไรออกมา ทำได้เพียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ให้กับความน้อยใจของตัวเอง
"งั้นเข้าใจละ ไม่ต้องเล่าหรอก ว่าแต่แกไม่กลัวเขาจะตามไปที่ทำงานเหรอ?"
"เขาลาออกให้ฉันแล้วน่ะ"
"งั้นตอนนี้ แกก็ว่างงานด้วยใช่ไหม งั้นก็ดีล่ะ จะได้ช่วยฉันทำงาน"
"หื้ม! ช่วยทำงาน"
ฉันถามกลับด้วยความงัวงง จนเนมยกยิ้มขึ้น พร้อมกับแตะไหล่ฉันอย่างแผ่วเบา
"ฉันจะเปิดสตูดิโอถ่ายแบบและออกแบบเสื้อผ้าน่ะ แอนทันลงทุนให้ เธอสนใจมาร่วมเป็นหุ้นส่วนกับฉันไหม?"
ฉันยกยิ้มขึ้นอย่างดีใจ พร้อมกับพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว เพราะอย่างน้อย ออกจากบ้านมาแบบนี้ ฉันก็ได้งานทำเลย แถมยังมีเงินจ่ายค่าเช่าบ้านให้เพื่อนเนมด้วย
"งั้นดีเลย เดี๋ยวฉันพาไปดูบ้านนะ พักพิง"
"หื้มบ้านเหรอ?"
"ใช่บ้าน"
"แต่ ฉันแค่ต้องการห้องนะ"
"ได้ไงอ่ะ เพื่อนฉันทั้งที อยู่บ้านนั่นแหละ ดีแล้ว พอเธอก่อร่างสร้างตัวได้ เธอค่อยซื้อบ้านเป็นของตัวเองก็แล้วกัน"
ฉันยกยิ้มขึ้นทั้งน้ำตา เพราะไม่รู้จะตอบแทน เนมอย่างไงดี เธอทั้งใจดี และ มีเมตตากับฉันมากๆ การที่ฉันได้มาอยู่กับเขา
มันคือ สิ่งที่โชคดีที่สุดแล้ว เพราะถ้าฉันอยู่ใต้อำนาจของแอนทัน เปียโนก็จะหาฉันไม่เจอ และจะไม่มีใครรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน
"แต่ฉันไม่มีปัญญาจ่ายค่าเช่าหรอกนะ ถ้าบ้านอ่ะ"
"ใครให้เธอจ่ายค่าเช่าล่ะ เธอจ่ายแค่ ค่าน้ำค่าไฟ ก็พอ เก็บเงินไว้เยอะๆ จะได้มีเงินซื้อบ้านเป็นของตัวเอง"
"เนม แต่!"
"ถึงฉันจะอยู่กับแอนทัน ฉันก็ยังซื้อบ้านเป็นของตัวเองเลย เพราะฉะนั้น การมาตั้งหลักแบบนี้ ฉันเข้าใจดี ว่ามันเป็นอย่างไง"
"ขอบคุณนะเนม"
พูดจบ เนมก็พาฉันไปดูบ้าน และฉันก็ได้ย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังนั่นเลย โดยบ้าน ห่างจากบ้านของเนมแค่ 1 กิโลไม่ใกล้ไม่ไกลกันมาก
3 วันต่อมา
อ้วก! อ้วก! อ้วก!
ฉันอาเจียนออกมาไม่หยุดและไม่มี ท่าทีว่าจะหายเลย ทั้งที่ฉันก็สบายใจแล้ว มีอิสระแล้ว แต่ทำไม ถึงได้เป็นแบบนี้นะ
แต่แล้ว เมื่อฉันเดินออกจากห้องน้ำมา ฉันก็เริ่มมีอาการหน้ามืด และสลบไป ตอนไหนก็ไม่รู้เลย
กระทั่งเนมเข้าบ้านมาเจอฉันที่นอนเป็นลมอยู่หน้าห้องน้ำ
"ใครก็ได้ไปตามหมอมาเร็วเขา พักพิงเป็นลม"
"ค่ะ นายหญิง"
เสียงพูดของเนม ฉันได้ยินทุกคำ แต่แค่ตื่นมาพูดด้วยไม่ได้
1 ชั่วโมงต่อมา
เนมนั่งเฝ้าฉันอยู่ข้างเตียงไม่ออกห่าง พร้อมกับมีสายน้ำเกลือเจาะติดแขนฉัน อยู่ในห้องนอน
"อ้าว! ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง?"
"ฉันเป็นอะไรไปอ่ะ?"
ฉันพยายามลุกขึ้นนั่ง เอาหลังพิงกับหัวเตียงอย่างสะลึมสะลือ ร่างกายก็รู้สึกอ่อนแรง ราวกับขาดสารอาหารอย่างไงอย่างงั้น
"นี่หน้ามืดบ่อยไหมเนี้ย พิง?"
"ช่วง เดือนสองเดือนนี้แหละ ที่หน้ามืดบ่อยๆ"
เนมยื่นผลตรวจร่างกายให้ฉันอย่างเรียบนิ่ง ก่อนที่ฉันจะรับผลตรวจจากมือของเนมขึ้นมาอ่าน แต่ฉันก็ต้องตกใจสุดขีด
ใจฉันเต้นสั่นระรัว จนทำแผ่นกระดาษหล่นมือ
"ฉะ.......ฉันท้อง"
"ใช่! หมอบอกว่า แกท้องได้ 2 เดือนแล้ว นี่แกไม่รู้จริงๆ เหรอ ว่าตัวเองท้อง"
นัยน์ตาใสมีน้ำตาคลอออกมา ก่อนส่ายหัวไปมาเพื่อให้เนมได้รับรู้
"กูโทรหา วาวา แล้วนะ เดี๋ยวสักพักมันจะมา"
ฉันพยักหน้ารับ ก่อนที่จะมีหญิงสาว ร่างสูงในชุดทำงานสีขาวเข้ามาในห้องของฉัน เนมจึงลุกขึ้น เดินเข้าไปหา หญิงสาวคนนั้น ก่อนจะแนะนำเธอให้ฉันรู้สึก
"พิง นี่พี่จิ๋มนะเธอจะเป็นคนดูแลแก"
"ไม่นะ ฉันเกรงใจ"
"ไว้ฉันจะทบต้นทบดอกทีหลังละกัน"
"พี่จิ๋ม ทำงานบ้านเป็น ขับรถเป็น แกมีรถอยู่แล้วหนิ พี่จิ๋มขับส่งแกได้สบาย พี่จิ๋มเป็นคนสนิทของฉัน มีอะไรก็เรียกใช้พี่จิ๋มได้ตลอด"
ฉันไม่รู้จะขอบใจเนมอย่างไงดี ชาตินี้ คงเป็นหนี้ชีวิตเธอไม่จบไม่สิ้นอย่างแน่นอน
"อี่พิงงงงงงงงง"
วาวา รีบโถมตัว กระโดดขึ้นเตียงเข้ามาหาฉันอย่างลนลาน เธอใช้มือลูบท้องน้อยของฉันอย่างแผ่วเบา ราวกับว่า ตัวเองเป็นแม่ของเด็กเสียเอง อย่างไงอย่างงั้น
"มึงท้องเหรอ ละแบบนี้ ไอ้กีต้าร์ มันไม่คลั่งเลยเหรอ ถ้ารู้ว่า มึงท้อง"
"เปียโน เปียโนต่างหาก"
"อะไรเปียโน ใครคือ เปียโน"
ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะเอ่ยออกมาให้กับ เนมและวาวา ได้ยิน
"คนที่ฉันแต่งงานด้วย ไม่ใช่กีต้าร์ แต่เป็น เปียโน พี่ชายฝาแฝดของกีต้าร์"
"ห๊ะ!"
"พี่ชายฝาแฝด เหี้ยอะไร หน้าเหมือนกันอย่างกะคนๆ เดียวกัน" (วาวาพูด)
"ไม่นะ ถ้าสังเกตดีๆ กีต้าร์จะขาวเหลือง เปียโนจะขาวใส ส่วนกีต้าร์ จะเตี้ยกว่า เปียโน 5 เซน"
"ใครจะสังเกตได้ สูงกว่ากันแค่ 5 เซน" (เนม)
"เออ จะว่าไปก็น่าคิดนะ ฉันว่าละ วันที่ไปทำโครงงาน ฉันสังเกตหลายๆ อย่างจากไอ้กีต้าร์ แต่แม่ง มันไม่ใช่กีต้าร์ จริงๆ ด้วย ที่ฉันคิดไว้ ก็เรื่องจริงสินะ" (วาวา)
"อื้ม ใช่ เปียโนสวมรอยเป็นกีต้าร์ ตั้งแต่ กีต้าร์ถูกรถชน จากนั้น เปียโนก็เข้าใจผิด คิดว่าฉัน คือ คนชื่อพิง ที่เป็นแฟนกีต้าร์ในไดอารี่ที่กีต้าร์ เขียนเล่าเอาไว้"
ยิ่งฉันพูด น้ำตาของฉันก็ยิ่งหลั่งไหลออกมา จนยากที่จะเอ่ยพูดต่อไปได้ แต่ฉันก็ยังพยายามเล่าต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"แต่ตอนนี้ เขารู้ความจริงแล้ว ว่าใครคือ พิง แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยฉัน เขาหลอกให้ฉันจดทะเบียนสมรสกับเขา ฮึก! และยังหาวิถีทางทุกอย่างเพื่อให้ฉัน ไม่ไปจากเขา"
"เลวที่สุด" (วาวากำหมัดแน่น)
"วาวา คนมันรักไปแล้ว มันก็จะหาทางทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ทั้งตัวทั้งใจแหละ คนเรามีความคิดไม่เหมือนกัน" (เนม)
"ว่าแต่แกเถอะ กับไอ้คังหนิ อย่างไง?"
วาวา เลิ่กลั่กยกยิ้มขึ้นทำทรงเอาผมคล้องหู ก่อนจะขมวดคิ้วแน่นใส่ฉันกับเนม
"จะบ้าเหรอ แค่เพื่อนกัน"
"เพื่อนจริงเหรอ มันไปหา ทุกวันเลยนะ เทียวไลเทียวขื่อเอาการ" (เนม)
ฉันนั่งคุยกับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน จนลืมนึกถึงบุคคล คนนั้นไปเสียสิ้น