เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ผู้แต่ง
อิชงเรื่องย่อ
เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด20
หวง
ณ แสงสีเสียงที่ดังสนั่น มือแกร่งก็ยังจับมือฉันเอาไว้อย่างแน่นหนา จนเดินไปถึงโต๊ะของกลุ่มเพื่อนเขา
"Hi กีต้าร์ มึงเอาเด็กที่ไหนมาว่ะ โคตรสวยเลย ไม่ใช่ดิ ทั้งสวยทั้งน่ารักเลย?"
"อ๋อ เนี้ยะเมียไอ้กีต้าร์ ที่มันแต่งไง"
คังรีบตอบกลับเพื่อนๆ ในกลุ่ม แทนอิตาเปียโนอย่างรวดเร็ว
"ใช่เหรอว่ะ?"
"สวยขนาดนี้ ไอ้กีต้าร์มันยังมีเด็กได้ กูว่าแม่งไม่ใช่หรอก จะหวงเด็กก็บอกมาเถอะ"
"นี่ เมียกูจริงๆ"
น้ำเสียงทุ้มตอบกลับเหล่าเพื่อนในวงเหล้า จนทุกคนเงียบสนิท ใบหน้าของทุกคนที่จับจ้องมองฉันจนตาไม่กระพริบก็รีบหลบสายตาหันหน้าไปทางอื่น
"เป็นไปได้ไงว่ะ ไอ้กีต้าร์เอาเมียมา ร้อยวันพันปีแม่งมันไม่เคยพูดถึงหรือพามาเปิดตัวเลย"
"หุบปากไอ้สัส เดี๋ยวแม่งเมียมันได้ยิน"
เสียงซุบซิบถึงแม้จะเป็นเสียงที่แผ่วเบา แต่ก็เป็นเสียงที่พอจะฟังออก มันก็จริงอย่างที่พวกเขาบอกนั่นแหละ อิตานี่มันไม่เคยพาฉันไปไหนด้วยเลย
ถึงแม้ในช่วงแรกๆ ตอนแต่งงาน จะไปกลับมหาลัยด้วยกัน แต่เขาก็ไม่เคยเปิดตัวว่าเป็นอะไรกับฉัน หากเจอกันในมหาลัย เขาก็จะเลี่ยงที่จะรู้จักกับฉัน หรือ ทำเป็นไม่เห็น
แต่พอกลับมาจากมหาลัย เขาก็จะคอยtake care ดูแลฉันเป็นอย่างดี จนกระทั่งฉันให้ครั้งแรกกับเขา เขาก็เปลี่ยนไป แล้วสุดท้ายก็มารู้ทีหลัง
ว่าเขาคือ พี่ชายฝาแฝดของคนที่ฉันแอบชอบมาตลอด และทุกวันนี้ฉันก็ยังต้องแสดงละครเป็นแฟนที่น่ารักต่อไป เพราะเขาต้องไปเรียนแทนกีต้าร์น้องชายของเขา และทำทุกๆ อย่างแทนน้องชายฝาแฝดของเขา
"พักพิง พักพิง"
"คะๆๆ ว่าไง?"
"เธอดื่มอะไร?"
"อ๋อ อะไรก็ได้ ตามพวกนายเลย"
"โอเค!"
นิวเพื่อนเขาที่กำลังชงเหล้า ถามฉันด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่สายตาก็ยังจับจ้องมองไปที่คนข้างกายฉัน
"อ่ะ นี่แก้วมึง แดกซะ"
"ขอน้ำเปล่า!"
"อะไรนะ ไอ้กีต้าร์"
"กูบอกว่าขอน้ำเปล่า"
อิตาเปียโนบอกเพื่อนอย่างหนักแน่น ก่อนจะดึงเหล้าออกจากมือของฉัน แล้วเอาน้ำเปล่ามาใส่ในมือของฉันแทน
"แดกน้ำเปล่าไป คืนนี้เธอต้องขับรถ"
"อะไรว่ะ กีต้าร์ มาผับแต่มึงให้เมียแดกน้ำเปล่าเนี่ยนะ" (คัง)
"เสือก"
"พวกกูเชื่อละ ว่ามึงเอาเมียมาด้วยจริง เพราะถ้าเป็นคนอื่น มึงคงมอมจนน็อคไปละ"
หึ ใครจะยอมดื่มน้ำเปล่าล่ะ ไหนๆ ก็ถูกลากมาแล้ว ก็ต้องไปให้สุดสิ จะนั่งโง่ๆ ดื่มแต่น้ำเปล่าทำไม
ไม่ทันที่เขาจะได้หยิบแก้วเหล้าเข้มๆ ของตัวเอง ฉันก็ดึงแก้วเหล้านั่นมากระดกจนหมดแก้วอย่างรวดเร็ว จนเพื่อนในกลุ่มเขาถึงกับสตันไปในทันที รวมทั้งหน้าตาอี่ตานี่ด้วย
"เธอ....!"
"มาผับ ก็ต้องดื่ม จะมายืนเฝ้าผัวแต่ยกแค่น้ำเปล่า ไม่ตลกไปหน่อยเหรอ?"
"มองอะไรกันอ่ะ ชนแก้ว"
ฉันรีบยกแก้วขึ้นชนกับเพื่อนๆ ในกลุ่มทุกคน ถึงแม้ทุกคนจะยังทำท่าทางเลิ่กลั่กแต่ก็ยอมยกแก้วมาชนกับฉัน
"ง่ายดีเนาะ!"
เสียงทุ้มกระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ฉันจะสวนกลับอย่างฉับผลัน
"ก็ง่ายนะ ว่าจะหาผัวเพิ่มอยู่เหมือนกัน จะลองเก็บแต้มแข่งดูไหมล่ะ"
"พักพิง!"
มือใหญ่กระชากแขนฉันอย่างเดือดดาล สายตาคมจ้องมองฉันอย่างโกรธเคือง แต่ใครจะสนกันล่ะ ในเมื่ออยากพาฉันมาเอง เล่นทำร้ายจิตใจฉันก่อนสารพัด งั้นถ้าฉันจะแกล้งกลับบ้างคงไม่มีปัญหาอะไร
"อ่ะ!"
แต่ฉับพลันนั่นเอง เขาก็กระชากตัวฉันให้มาอยู่ในวงแขนของเขาทันที และล็อคตัวฉันไว้ในอ้อมแขนแกร่ง พร้อมกระซิบข้างหูฉันเสียงเรียบ
"อย่าร่าน"
แผ่นหลังของเขาบังผู้ชายทุกคนที่พยายามขยับมาใกล้ฉันราวกับคนกำลังหึงหวง แต่ใครสนกันล่ะ ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย จะมาหึงมาหวงกันทำไม
"สรุป นายต้องการมาดื่มกับเพื่อน หรือมาคอยตามหวงฉันกันแน่"
"ใครหวงเธอ ฉันเป็นห่วงผู้ชายคนอื่นที่เข้าใกล้เธอมากกว่า คนพวกนี้ไม่รู้ว่าเธออันตรายแค่ไหน"
"นี่!"
"หุบปาก แล้วก็ยืนดื่มเงียบๆ ไปซะ ในอ้อมแขนฉัน"
และฉันก็ต้องอยู่แบบนี้หลายชั่วโมงจนผับใกล้ปิด ขนาดฉันไปห้องน้ำ อิตานี่ก็เดินตามไปด้วยไม่ให้ห่างสายตา จะกลัวอะไรกันหนักหนาก็ไม่รู้ ถ้าเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับฉันได้ เขาคงทำไปแล้ว
แต่เมื่อผับเริ่มเปิดไฟ ทุกคนก็เริ่มกลับ ก็เหลือเพียงโต๊ะของฉัน กับโต๊ะอื่นๆ อีกไม่ถึง 10 โต๊ะ ที่ยังเหลืออยู่ แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นจนได้
"หวัดดีค่ะ พี่กีต้าร์"
อิตานี่ ฉัน และกลุ่มเพื่อนของเขา หันไปหาตามเสียงเรียกของผู้หญิงคนหนึ่ง ใบหน้าที่คุ้นเคยนี้ฉันจำได้อย่างแม่นยำ แต่ก็นะ เด็กเก่าเข้ามาทักทาย เป็นใคร ใครจะไม่หันมอง
"อ้าว น้องอาย"
หื้มมม! อิตานี่จำชื่อเด็กได้แม่นเลยนะ อยากจะทุบให้จริงๆ
"อ้าว พี่พักพิงมาด้วยเหรอคะ สวัสดีค่ะ"
"หวัดดีค่ะ"
แม้มือจะยกไหว้ฉัน แต่สายตาที่มองฉัน มันกลับเป็นสายตาของคู่แข่งอย่างสมบูรณ์ คงอยากได้อิตานี่มากเลยสิท่า
"ทุกคน เรากลับก่อนนะคะ"
พูดจบฉันก็รีบดันแขนอี่ตาบ้าเปียโนออก ก่อนจะเดินตรงไปยังประตูออกผับในทันที แต่แล้ว มือใหญ่ก็กระชากแขนฉันอย่างแรง จนฉันต้องหันหน้าไปมอง
"ทำไมไม่รอฉัน"
"ทำไมต้องรอนาย เด็กนายมาหนิ จะให้ฉันอยู่เป็นก้างทำไม?"
"หึงเหรอ?"
"ฮะ?"
หน้าฉันถอดสีในทันใด เมื่ออี่ตาบ้านี่หลงตัวเอง คิดว่าฉันหึงเขา คนอะไรหลงตัวเองชะมัด ก็ยอมรับนะว่าเขาทั้งหล่อและน่ารักจริงแถมสูงกว่ากีต้าร์ ขาวกว่าด้วย
แต่ถ้าจะให้พูดถึงนิสัยล่ะก็ กีต้าร์ดีกว่าอี่ตานี่เยอะเลย ช่างเถอะ กลับบ้านดีกว่า จะได้ไม่ต้องอยู่เห็นเขานัวเนียกับคนอื่นให้รำคาญสายตา
"ปล่อยมือฉันได้แล้ว นายกลับหาไปเด็กนายเถอะ"
"เธอไงเด็กฉัน"
ใจฉันกระตุกวูบ ใบหน้าแดงผ่าว นี่เขากำลังเต๊าะฉันอยู่เหรอ ให้ตายเถอะ!
"ประสาท"
"กลับบ้านด้วยกัน เดี๋ยวเพื่อนฉันก็สงสัยเอาหรอก"
"ก็ตามใจ"