เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ผู้แต่ง
อิชงเรื่องย่อ
เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด19
ผู้หญิงของน้อง/ของกู
ในที่สุดโครงงานของกลุ่มฉันก็เสร็จเสียที นี่ก็ปาเข้าไปตั้ง ทุ่มกว่าๆ ละ คงต้องรีบแยกย้ายกันกลับบ้านไปพักผ่อนได้แล้ว
"ในที่สุด งานพวกเราก็เสร็จสักที พรุ่งนี้ ก็แค่รอ Pre-sign อีกนิดหน่อยก็เรียบร้อยละ"
"โห่! นี่ฝีมือของพี่กีต้าร์เหรอครับ สวยมากเลย"
"ไหน!"
วาวาเพื่อนฉันรีบดึงรายงานของโครงงานมาดูอย่างตะลึงลาน ก่อนจะเปรยสายตามองมาที่ฉันอย่างงงงวย เพราะปกติแล้ว กีต้าร์เป็นคนที่วาดรูปเก่ง แรงเงาเก่ง แต่ระบายสีจัดว่าไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย
นี่จึงเป็นสิ่งที่ทำให้เธอเริ่มรู้สึกสงสัยในตัวของเปียโนมากยิ่งขึ้น จนฉันต้องรีบแก้ต่างให้กับเขา
"กีต้าร์เป็นคนวาดรูปสวยอยู่แล้ว ก็ไม่แปลกหนิ ที่การระบายสีในครั้งนี้จะออกมาสวย"
"ไม่ใช่! "
"หื้ม? อะไรคือไม่ใช่เหรอ?"
"กีต้าร์มันถนัดเขียนหนังสือมือขวา แต่ไอ้เนี้ย มันระบายสีมือซ้าย ซึ่งก็แปลว่ามันถนัดซ้าย"
อ่ะนั่นสิ! ฉันก็คิดว่า วาวา สงสัยเรื่องการระบายสีของนายเปียโนซะอีก ที่ไหนได้ เธอจับสังเกตเรื่องมือที่ถนัดนี่เอง จะทำอย่างไงดี ฉันจะช่วยเขาอย่างไงดี
"ฉันโดนรถชนนะ สมองก็เสื่อม มือที่ใช้การได้ ก็ควรจะเป็นมือที่ถนัดตอนรู้สึกตัวสิ"
"ใช่ๆ กีต้าร์รถชนนะ แกก็เห็นหนิ ตอนไปเจอที่ โรงพยาบาล ด้านขวาทั้งหมดของกีต้าร์ขยับไม่ได้เลย"
วาวาหรี่ตามองนายเปียโนอย่างสงสัย ส่วนนายเปียโนก็ไม่ได้มีท่าทางว่าจะกลัวเลยแม้แต่น้อย เขาดูชิวๆ สบายๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับ
"พวกเรากลับกันก่อนนะคับ ไว้เจอกันที่มหาลัย บ๊ายบาย"
ฉันยกมือบ๊ายบายตอบกลับพวกน้องๆ ก่อนที่เสียงทุ้มจะแทรกมากระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา
"ขี้อ่อย!"
ฉันขมวดคิ้วชนกันอย่างหงุดหงิดใจ คนอะไรเห็นเราโบกมือให้พวกน้องๆ ก็หาว่าอ่อย ทีตัวเองเอาคนนั้นคนนี้เข้าบ้าน ฉันยังไม่เคยว่าอะไรสักคำ
"ก็ยังดีกว่านายละกัน"
"ปากดีนักนะ คืนนี้เธอต้องไปปาร์ตี้กับฉัน อย่าเก่งให้มันมากละกัน"
"เออ พักพิง ฉันกลับก่อนนะ วันนี้ พี่กี้มันมารับอ่ะ"
"พี่กี้! "
"อื้มใช่ พี่กี้มันมาง้ออ่ะ ฉันเลยใจอ่อน กลับไปคืนดีกับมัน แต่ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะ สาบานเลย"
"หึ! ครั้งสุดท้ายตลอดแหละ"
พี่กี้คือแฟนเก่าของวาวา ที่เลิกกันไปเมื่อ ครึ่งปีก่อน เพราะวาวาดันไปเห็นรูปภาพพี่กี้ถ่ายกับผู้หญิงต่างชาติคนหนึ่ง ตอนที่ไปเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ
ช่วงนั้นวาวา เสียใจหนักมาก เลยตัดสินใจเลิกขาดจากกัน แต่เป็นไงมาไงก็ไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็กลับมาคบกันอีก ให้ตายเถอะเพื่อนฉัน แต่จริงๆ คู่นี้ก็รักๆ เลิกๆ กันมาหลายปีแล้วแหละ
ฉันไม่สงสัยอะไรในตัวเพื่อนของฉันแล้ว เพราะถึงเลิกกันไป พวกมันก็กลับมาหากันอยู่ดี ถึงฉันพูดอะไรไป สุดท้ายฉันก็ต้องกินอาหารหมาอยู่วันยันค่ำ
"อ่อ เออๆ กลับบ้านดีๆ นะ วาวา"
"อื้ม"
เมื่อทุกคนกลับไปกันหมดแล้ว ก็เหลือฉันกับอี่ตาขี้เก๊กเปียโนอยู่ด้วยกันสองคน
"จะยืนโง่ๆ อีกนานไหม?"
"อ๋อ ก็กลับสิ"
"ก็แค่เนี่ย!"
ณ ผับ
เขาไม่ได้พาฉันไปบ้านแต่ดันพามาผับเลย ชุดฉันก็ไม่ได้เปลี่ยน แถมยังถูกลากมาผับในชุดนักศึกษาอีกด้วย รู้สึกแย่จัง
"นายพามาเลยเหรอ แล้วเราไม่เปลี่ยนชุดกันก่อนเหรอ?"
"วันนี้มีปาร์ตี้ชุดนักศึกษาอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน"
ฉันลนลานกระวนกระวายใจที่จะเข้าไปในผับดีไหม เพราะพอเสร็จจากทำโครงงานก็ยังไม่ได้เข้าบ้านไปอาบน้ำเลย อีกอย่างยังไม่ได้เข้าไปหากีต้าร์ด้วย เป็นห่วงเขาจัง
"เอ้า! จะนั่งแข็งเป็นท่อนไม้อยู่ทำไม ลงมา"
"คือฉัน"
"อะไรของเธออีก?"
เขาดึงแขนฉันลงจากรถอย่างรวดเร็ว พลางลากแขนฉันเดินไปหน้าประตูผับด้วย จนไปเจอนิว เพื่อนของเขา ที่ยืนรออยู่หน้าผับ
"เอ้า! โทรก็ไม่รับนะมึง ไอ้เปียโน"
"กูขับรถ"
"อ๋อ ไอ้คังบอกมึงจะพาเมียมาด้วย พามาจริงแฮะ ว่าแต่ เธอเนี่ยพอดูใกล้ๆ ก็สวยเอาเรื่องเลยนะ"
เปียโนรีบเอาตัวเข้าขวางตัวฉันอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ที่ทำไปเพราะต้องการปกป้องฉัน หรือ ไม่ต้องการให้เพื่อนเขารู้จักฉันกันแน่
"มึงจะมองผู้หญิงของน้องกูอีกนานไหม ไอ้นิว"
"แหม่ๆๆ ผู้หญิงของน้องกู ผู้หญิงของมึงมากกว่า มึงแต่งกับเขา ไม่ใช่น้องมึงเป็นคนแต่ง ช่างแม่งเถอะ เข้าผับกันดีกว่า ไอ้คังกับคนอื่นๆ รออยู่"
เขาจับมือฉันเดินเข้าผับอย่างแน่นหนา ราวกับเป็นห่วงกลัวว่าฉันจะหายไปอย่างไงอย่างงั้น ถึงแม้ อิตานี่ จะอารมณ์ร้าย ปากเสีย แต่เขาก็ยังมีมุมสุภาพบุรุษอยู่บ้าง
มุมมองของฉันตั้งแต่รู้ความจริงว่าเขาคือพี่ชายของผู้ชายที่ฉันแอบชอบ หัวใจฉันตอนนั้นก็สลายจนแหลกละเอียด ไปในทันที ทั้งๆ ที่เขาไม่มีอะไรเหมือนกันเลยสักอย่าง
แต่ฉันก็ยังโง่ที่คิดว่าเขาคือ กีต้าร์ผู้ชายที่ฉันแอบชอบ แต่พอมาวันนี้ ได้เห็นมุมน่ารักของเขาบ้าง ใจฉันก็เริ่มโลเล เอนเอียงมาทางเขาเสียแล้ว ถึงแม้มันจะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ
ที่เขาทำดีกับฉัน แต่ใจฉันมันกลับอ่อนหวั่นราวกับใบหญ้าเอนตามลม