ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด - 53 ลูกอยู่ไหน? โดย อิชง @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า

นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส

เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป

ผู้แต่ง

อิชง

เรื่องย่อ

ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -0 บทนำ ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -1 แต่งงานกันนะ?,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -2 ฉันไปส่ง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -3 คิดอะไรของนาย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -4 ข้อแม้หรือคุก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -5 เข้าหอ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -6 วันเกิด เปิดอ่านฟรี 26/2/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -7 สัมผัส Nc,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -8 เกมนี้เพิ่งเริ่ม เปิดอ่านฟรี 26/2/68 ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -9 ปัจจุบัน (ตอนเสริม),ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -10 ความเจ็บปวดที่ยาวนาน เปิดอ่านฟรี 5/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -11 ความจริงและสับสน เปิดอ่านฟรี 5/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -12 สมควรตาย Nc ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -13 คำสั่ง เปิดอ่านฟรี 12/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -14 แค้นหรือหึง เปิดอ่านฟรี 12/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -15 ยัยนี่ แค่คู่นอน/เมีย เปิดอ่านฟรี 26/03/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -16 อย่าลืมสถานะตัวเอง เปิดอ่านฟรี 26/03/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -17 สะใจ เปิดอ่านฟรี 02/04/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -18 เอาคืน,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -19 ผู้หญิงของน้องกู/ของกู,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -20 หวง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -21 ห้องนอน Nc,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -22 พิสูจน์สิ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -23 เริ่มปรากฎ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -24 ความสงสัย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -25 ความจริงถูกเปิดเผย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -26 คลี่คลาย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -27 พฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -28 จากใจคนแพ้,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -29 เหตุการณ์วันนั้น ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -30 ลังเล,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -31 ผิดหวัง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -32 ความหวัง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -33 ขอคืน,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -34 สงบ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -35 งงงวย/สงสัย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -36 ตาม,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -37 มีอะไรจะคุยกับฉันไหม,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -38 ฉันโง่เหรอ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -39 ไม่ยอมปล่อย NC,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -40 เราไม่เหมือนกีต้าร์ตรงไหน ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -41 ไม่ใช่แค่อาบ NC,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -42 ลาจาก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -43 ตั้งหลัก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -44 ตามหา,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -45 ตามหาอีกครั้ง ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -46 สิ่งที่ไม่คาดคิด,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -47 ในเรื่องร้าย ยังมีเรื่องดี ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -48 ชีวิตใหม่,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -49 ข่าวที่ได้รับ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -50 ลองคบหา,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -51 ความบังเอิญ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -52 พบกันอีกครั้ง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -53 ลูกอยู่ไหน?,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -54 ขอแค่ใบหย่า,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -55 อยากฆ่ามันทิ้ง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -56 เปิดใจบอกเรื่องพ่อเด็ก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -57 สังเกต,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -58 เจรจา,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -59 มาได้ไง?,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -60 ปรับความเข้าใจ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -61 ความรู้สึก Nc ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -62 ภาพบาดตา,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -63 คำขอสุดท้าย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -64 เรื่องแค่นี้,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -65 พิธีแต่งงาน,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -66 เกลียด,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -67 สิ่งที่ไม่คาดคิด,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -68 ซึม!,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -69 END

53

ลูกอยู่ไหน? 

 

แต่แล้ว เสียงที่ฉันอยากได้ยินมานานก็ดังขึ้น

"เปียโน ให้ตายเถอะ นายมาอยู่ที่นี่เอง พอดี ท่านนายกอยากจะพบนายน่ะ"

เปียโนมองค้อนใส่กีต้าร์ เล็กน้อย ก่อนที่กีต้าร์ ผู้ไร้เดียงสาจะเดินตรงเข้ามาหาเปียโน อย่างร่าเริง

"นี่ รีบไปเถอะ ท่านแก่แล้ว ยืนนานคงลำบาก"

"อ๋อ สวัสดีคับ ผมกีต้าร์คับ เป็นน้องชายฝาแฝดของเปียโน"

ใจฉันกระตุกวูบ เมื่อกีต้าร์ยื่นมือมาทางฉันและแม็กทิว ก่อนที่แม็กทิวจะตอบรับ

"สวัสดีคับ คุณกีต้าร์ คุณเหมือนคุณเปียโนจริงๆ เหมือนจนแทบแยกไม่ออกเลย"

"อ่อ ขอบคุณครับ นี่นามบัตรผมคับ"

แม็กทิวและกีต้าร์แลกนามบัตรให้กัน ส่วนตัวฉัน ก็เลี่ยงไม่ได้อีกเช่นเคย เลยจำใจที่จะต้องแลกเปลี่ยนนามบัตรกับเขาไปด้วยเช่นกัน

น่าเสียใจจัง เขาจำฉันไม่ได้จริงๆ เขามองฉันด้วยสายตาว่างเปล่า ราวกับฉันไม่มีตัวตน แต่ก็นะ เขาก็แค่คนที่ฉันเคยแอบชอบ เขาจะมาสนใจอะไรในตัวฉันกันละ

อีกอย่างเรื่องที่ฉันแอบชอบเขามันก็นาน มากแล้วด้วย จนตอนนี้ก็เริ่มจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ในใจลึกๆ มันก็อาจจะมีนึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ไปบ้างก็เท่านั้น 

"ว่าแต่ ผมขอตัวเปียโนสักครู่นะคับ" 

"เชิญคับ" 

แม้อี่ตาเปียโนจะถูกกีต้าร์ลากไปหา พวกคนใหญ่คนโตแล้วก็ตาม แต่สายตาคมนั้น มันกลับไม่ละไปจากฉันเสียที จนน่าอึดอัด 

"แม็กทิว พักพิงขอไปห้องน้ำก่อนนะคะ" 

"อ่า! ได้คับ แต่คนเยอะมากเลย ไปขึ้นบนห้องดีกว่าไหม เดี๋ยวผมไปส่ง" 

"อย่าเลยแม็กทิว ถ้าคุณหายออกไปจากงาน คนอื่นจะว่าเราได้นะ ว่าเราพอได้นามบัตรของเจ้าของงานแล้ว ไม่ยอมแลกนามบัตรกับคนอื่น" 

ใบหน้าอ่อนโยน ยกยิ้มขึ้นก่อนจะพยักหน้ารับให้ฉันอย่างเข้าใจ 

"งั้น รีบกลับมานะคับ" 

"รับทราบค่ะ ที่รัก" 

มือใหญ่ ลูบแก้มฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ฉันจะเดินปีกตัวออกมา แต่ในขณะที่ฉันเดินปีกตัวออกมาจากแม็กทิวได้สักพักใหญ่ 

เพื่อจะขึ้นลิฟท์ไปยังห้องนอน มือใหญ่ก็กระชากแขนฉันอย่างแรง จนตัวเซไปกระแทกกับอกกว้าง 

"โอ๊ย! ปะ....เปียโน!" 

ตาฉันเบิกโพรง เมื่อเห็นว่าเขาตามฉันมาถึง หน้าลิฟท์ ทั้งที่ตัวเขาออกห่างจากฉันไปตั้งไกลแล้วแท้ๆ  แต่ไม่คิดเลย ว่าฉันจะถูกเขาตามเจอจนได้ 

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" 

เขาดึงตัวฉันไปขึ้นลิฟท์ ก่อนจะพาขึ้นไปยังชั้นสูงสุดของโรงแรม เขาผลักฉันออกจากลิฟท์ เพื่อเริ่มคุยกัน 

"มะ....มีอะไรจะคุยกับฉัน?" 

"เธอ....หนีฉันไปทำไม?" 

"นายรู้อยู่แก่ใจ เปียโน"  

"เฮอะ!" 

เขาใช้มือเสยผมขึ้น ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา 

"ช่างแม่งเถอะ ไอ้เวรนั่น เธอไปคบกับมันตอนไหน?" 

"ไร้สาระว่ะ เปียโน พอแค่นี้แหละ ฉันจะไปเข้างานแล้ว" 

ในขณะที่ฉันกำลังจะสาวเท้าไปขึ้นลิฟท์ มือใหญ่ก็กระชากแขนฉันอย่างแรง จนแผ่นหลังขาวกระแทกเขากับกำแพง

ตุบ! 

"โอ๊ย! เปียโนฉันเจ็บ" 

"ยังไม่ทันได้หย่า ก็ดันมามีชู้เสียแล้วเหรอ พักพิง " 

เพี้ยะ! 

ฉันตบหน้าเขาเข้าอย่างจังด้วยความเดือดดาล จนใบหน้าของคนตัวใหญ่หันไปอีกทาง เขาแผ่รังสีความโกรธจัดออกมา แต่ก็พยายามเก็บอาการไว้ อย่างสุดใจ 

"อย่ามายุ่งกับแม็กทิว" 

ปึก! เขาใช้มือทุบไปที่กำแพงข้างตัวฉันอย่างแรง จนฉันรู้สึกตื่นกลัว  แต่ก็ยังพยายามเก็บอาการเอาไว้ ทำใจดีสู้เสือ 

"ดูมึงรักมันจังเลยนะ พักพิง รักมันขนาดนี้ เสร็จกันไปกี่น้ำแล้วล่ะ?"  

"ปากหมา!" 

"อ๋อ! กูจะบอกให้นะ กูไม่สนใจมึงหรอก กูแค่จะถามว่าลูกของกูอยู่ที่ไหน?" 

ใจฉันกระตุกวูบ เมื่อได้ยินเขาถามเรื่องลูกออกมา ไม่ได้นะ ถ้าเขาจะเอาลูกฉันไป เหมือนที่เขา พรากน้องพราวไปจากพิงฟ้าละ ฉันจะอยู่อย่างไง 

"ฉันไม่ได้มีลูกอะไรทั้งนั้นแหละ นายเพ้อเจ้อไปเอง!" 

"แน่ใจ!" 

เขาถ้วนคำพูดของฉันอย่างยียวนกวนประสาท และผลักคอฉันให้ติดกับกำแพง ก่อนจะดึงมือถือออกมา พร้อมจะโทรหาแม็กทิว 

"นะ.....นายจะทำอะไรน่ะ เปียโน?" 

"ก็จะโทรถามชู้ของเธอไง ว่าลูกๆ ของฉันอยู่ที่ไหน?" 

ฉันลนลานอย่างหนักหน่วง ในโสตประสาทก็กำลังพยายามใช้ความคิด ว่าจะทำอย่างไงดี กับคนตรงหน้า ก่อนจะนึกขึ้นได้ ว่าเขาแค่ต้องการคุยกับฉันเรื่องลูก หากฉันบอกเรื่องลูก เขาก็คงจะยอมปล่อยตัวฉัน 

"ละ....ลูกของฉันเป็น ฝาแฝดชายหญิง ผู้หญิงชื่อ พะเพลง ผู้ชายชื่อ พะพาย พะ...พอใจนายรึยัง?" 

"อื้ม!" 

แค่กๆๆ 

เขายอมปล่อยมือออกจากคอของฉัน และดึงมือถือของฉันไปดูอย่างหน้าตาเฉย

"รหัส?" 

"เอามือถือฉันคืนมา?" 

"เลือกเอา จะให้รหัสกับฉันดีๆ หรือ จะติดอยู่ที่นี่กับฉันจนถึงเช้า!" 

"0103" 

เขากดไปยังแกลลอรี่รูปภาพ เพื่อพยายามส่งรูปลูกไปในไลน์ของเขา ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ภายใต้ใบหน้าเย็นชาแบบนั้น มันกลับทำให้ฉันรู้สึกถึงความเจ็บปวดของเขา ที่แผ่ซ่านออกมา อย่างหนักหน่วง 

---