ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด - 57 สังเกต โดย อิชง @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า

นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส

เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป

ผู้แต่ง

อิชง

เรื่องย่อ

ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -0 บทนำ ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -1 แต่งงานกันนะ?,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -2 ฉันไปส่ง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -3 คิดอะไรของนาย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -4 ข้อแม้หรือคุก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -5 เข้าหอ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -6 วันเกิด เปิดอ่านฟรี 26/2/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -7 สัมผัส Nc,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -8 เกมนี้เพิ่งเริ่ม เปิดอ่านฟรี 26/2/68 ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -9 ปัจจุบัน (ตอนเสริม),ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -10 ความเจ็บปวดที่ยาวนาน เปิดอ่านฟรี 5/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -11 ความจริงและสับสน เปิดอ่านฟรี 5/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -12 สมควรตาย Nc ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -13 คำสั่ง เปิดอ่านฟรี 12/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -14 แค้นหรือหึง เปิดอ่านฟรี 12/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -15 ยัยนี่ แค่คู่นอน/เมีย เปิดอ่านฟรี 26/03/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -16 อย่าลืมสถานะตัวเอง เปิดอ่านฟรี 26/03/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -17 สะใจ เปิดอ่านฟรี 02/04/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -18 เอาคืน,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -19 ผู้หญิงของน้องกู/ของกู,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -20 หวง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -21 ห้องนอน Nc,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -22 พิสูจน์สิ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -23 เริ่มปรากฎ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -24 ความสงสัย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -25 ความจริงถูกเปิดเผย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -26 คลี่คลาย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -27 พฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -28 จากใจคนแพ้,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -29 เหตุการณ์วันนั้น ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -30 ลังเล,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -31 ผิดหวัง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -32 ความหวัง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -33 ขอคืน,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -34 สงบ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -35 งงงวย/สงสัย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -36 ตาม,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -37 มีอะไรจะคุยกับฉันไหม,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -38 ฉันโง่เหรอ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -39 ไม่ยอมปล่อย NC,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -40 เราไม่เหมือนกีต้าร์ตรงไหน ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -41 ไม่ใช่แค่อาบ NC,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -42 ลาจาก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -43 ตั้งหลัก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -44 ตามหา,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -45 ตามหาอีกครั้ง ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -46 สิ่งที่ไม่คาดคิด,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -47 ในเรื่องร้าย ยังมีเรื่องดี ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -48 ชีวิตใหม่,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -49 ข่าวที่ได้รับ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -50 ลองคบหา,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -51 ความบังเอิญ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -52 พบกันอีกครั้ง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -53 ลูกอยู่ไหน?,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -54 ขอแค่ใบหย่า,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -55 อยากฆ่ามันทิ้ง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -56 เปิดใจบอกเรื่องพ่อเด็ก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -57 สังเกต,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -58 เจรจา,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -59 มาได้ไง?,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -60 ปรับความเข้าใจ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -61 ความรู้สึก Nc ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -62 ภาพบาดตา,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -63 คำขอสุดท้าย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -64 เรื่องแค่นี้,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -65 พิธีแต่งงาน,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -66 เกลียด,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -67 สิ่งที่ไม่คาดคิด,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -68 ซึม!,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -69 END

57 

สังเกต 

 

ผมยืนคุยไลน์กับคุณเปียโนอยู่นาน ด้วยความตื่นเต้นและดีใจ ก่อนจะขยายภาพถ่ายของคุณเปียโนดู และเข้าไปดูในอัลบั้มภาพไลน์ของเขา ด้วยความคลั่งไคลไอดอล 

แต่แล้ว ผมก็ต้องรู้สึกหนักอึ้งไปหมด เมื่อเห็นภาพที่คุณเปียโนถ่ายภาพคู่แต่งงานกับภรรยาของเขา 

มือผมสั่นเทาไปหมด ก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังห้องนั่งเล่นของเด็กๆ และจ้องมองใบหน้าเล็กของพะเพลงและพักพิงอีกที ด้วยใจที่หวาดหวั่น 

ผมมองภาพรอยยิ้มของคุณเปียโนสลับกันไปมากับน้องพะเพลงอยู่พักใหญ่ มือที่กำโทรศัพท์มือถืออยู่อย่างแน่นหนา ถึงกับอ่อนลง และหลุดมือตกพื้นในทันที 

ตุบ! 

"เอ้า! คุณแม็กทิว เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?" 

พี่จิ๋มรีบเข้ามาประคองตัวผม ก่อนที่พักพิงจะรีบลนลานผลัดวิ่งผลัดเดินเข้ามาหาผมอย่างตื่นตกใจ 

"ตายจริง! ทำไมหน้าซีดแบบนี้ล่ะคะ เดี๋ยวพี่จิ๋มไปเอายาดมมาให้นะคะ" 

"มะ....ไม่ต้องครับ!" 

ผมจ้องมองไปยังดวงหน้าของพักพิงอีกครั้ง อย่างเจ็บปวดใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาอย่างฉับพลัน 

"วันนี้ ผมขอตัวก่อนนะคับ" 

"อะอ่าว! ไม่อยู่กินข้าวกับน้องพักพิงก่อนเหรอคะ?" 

"วะ....วันนี้ ผมไม่สะดวกน่ะคับ ผมขอตัว" 

พักพิงรีบพุ่งตัวเข้ามากอดผมจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว จนผมยืนตัวชาไปหมด ทุกอย่างราวกับหยุดเคลื่อนไหว นาทีนี้ ผมจะพูดอะไรออกไปดี 

จะถามเธอออกไปดีไหม ว่าพ่อของเด็กคือคุณเปียโนหรือเปล่า  หรือ จะเงียบไว้แล้วทำตัวเฉยๆ ดี 

"คุณมีอะไร ทำไมไม่พูดกับพักพิงละคะ แม็กทิว" 

"คะ....คุณพักพิงคับ มะ...เมื่อกี้ คุณจะให้ผมดูอะไรเหรอคับ" 

สุดท้ายผมก็เลือกที่จะถามออกไป เพราะไหนๆ ก็เจ็บไปแล้ว ก็อย่าให้มันได้ค้างคาใจอีก ไหนๆ ไปก็ไปให้สุดเลยจะดีกว่า 

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ มันเกิดอะไรขึ้นคะ?" 

"คะ...ใครเป็นพ่อของพะเพลงกับพะพายเหรอครับ?" 

ร่างเล็กยื่นตัวแข็งทื่อราวกับตกใจ ที่ผมถามออกมา ทั้งที่ปกติแล้ว ผมไม่เคยถามเธอออกมาเลย แม้สักครั้งเดียว

ใบหน้าประหม่า ยอมยื่นรูปภาพใบนั้นให้ผมดู ก่อนที่เธอจะหลบหน้าผม โดยการหันไปอีกทาง 

ผมหยิบรูปในนั้นมาดู อย่างสั่นเทา ไม่คิดเลยว่าโลกมันจะกลมได้ถึงเพียงนี้ ไอดอลที่ผมชื่นชมมาตลอด กับแฟนของผม คือ สามีภรรยากัน แถมตอนนี้ยังไม่ได้หย่ากันอีกต่างหาก  

แล้วต่อไป ผมจะอยู่ได้อย่างไง จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไงกัน ถ้าเกิดพักพิงกลับไปหาคุณเปียโน แล้วผมจะอยู่อย่างไง ผมรักเธอจนเต็มหัวใจไปหมดแล้วด้วย เหลือแค่รอเธอหย่ากับอดีตสามี 

แต่นี่ มันแย่กว่าที่ผมคิดไว้อีก เพราะในวันงาน ผมรู้สึกถึงสายตาของคุณเปียโนที่แผ่รังสีความโหยหาพักพิงออกมาอย่างเต็มหัวใจ ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร แค่คิดว่า คุณเปียโนมองดูพักพิง เพราะหน้าเหมือนภรรยาเก่า 

แต่นี่ มันไม่ใช่คนหน้าเหมือน แต่มันคือภรรยาของเขาเลยต่างหาก พักพิงเป็นภรรยาของคุณเปียโน แถมคุณเปียโนก็ยังตั้งชื่อบริษัทเป็นชื่อของคุณพักพิง ต่อไปผมจะทำไงดี จะมีทางไหนให้ผมได้มีที่ยืนบ้างไหม

"เปียโน เป็นพ่อของเด็กๆ ค่ะ" 

เสียงสั่นเครือของพักพิงบ่งบอกชัดเจน ว่าเธอหวาดกลัว และไม่อยากพบคุณเปียโนอีก เธอดูสับสน ปะป่นกับความหวาดระแวง อดีตของเธอ มันคงเลวร้ายมากกว่าที่เธอเล่าให้ผมฟังอีกสินะ 

ถึงทำให้ผู้หญิงคนนึง ต้องกลายมาเป็นได้ถึงขนาดนี้ เป็นคนหวาดระแวง แม้แต่เรียกชื่อเขาออกมา เธอก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด 

"สรุปว่า คุณหนีคุณเปียโนออกมาใช่ไหมคับ?" 

"ค่ะ ฉันหนีออกมา" 

ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอด เพราะรู้ดีว่า คุณเปียโนไม่มีทางจะหย่ากับพักพิงอย่างง่ายดายแน่นอน  ผมกัดกรามแน่น จนอยากจะระเบิดอารมณ์ออกมาให้หมด เพราะรู้สึกแค้นใจนัก 

ที่ไอดอลที่ผมชื่นชอบมาตลอด เห็นผมเป็นสะพานข้ามไปหาพักพิง แต่จะให้ผมไปสู้กับเขา ผมก็คงสู้ไม่ไหว เขาเป็นถึงเครือเจ้าของบริษัท ระดับโลก 

ส่วนผมเป็นเพียง CEO บริษัทใหญ่ในประเทศ เท่านั้น แค่สู้กันด้านธุรกิจ ผมก็แพ้อย่างราบคาบแล้ว แต่นี่จะสู้ด้านความรัก ผมแทบจะสู้ไม่ได้เลย 

ถึงแม้ใจของพักพิงจะอยู่กับผม แต่สักวันร่างกายของเธอก็ต้องกลับไปอยู่กับคุณเปียโนอยู่ดี ไม่ได้การล่ะ ถ้าผมไม่ไปทำอะไรสักอย่าง ผมคงต้องอกแตกตายไปอย่างแน่นอน 

"พรุ่งนี้ ผมขอฝากน้อง ฮันน่า สัก 2 วันนะครับ พอดี ผมมีประชุมงานที่เราไปดูงานกันน่ะคับ อาจได้กลับดึก พอถึงตอนนั้นผมคงหมดแรงพอดี" 

"ได้สิค่ะ แล้วคุณไม่อยากมานอนที่นี่เหรอ แม็กทิว" 

"ผมคงมาไม่ทันนะ เผลอๆ อาจนอนในบริษัทเลยก็เป็นได้คับ" 

ผมหันหลัง เพื่อจะเดินออกประตูไป แต่พักพิงเธอก็เดินมารั้งแขนผมเอาไว้อย่างหวาดหวั่น เพราะเห็นว่า ผมรู้แล้วว่าพ่อของเด็กๆ เป็นใคร 

"คุณจะไม่ถามอะไรต่อเลยเหรอ พักพิงขอโทษนะคะ ที่ทำลายความฝันของคุณกับไอดอล แต่ก็อย่างที่ พักพิงเล่าให้คุณฟังจริงๆ พักพิงเจอมาหนักเอาการ และคงไม่กลับไปหาเขาแล้วค่ะ" 

ผมดึงตัวของพักพิงเข้ามากอดปลอดอย่างอ่อนโยน ผมขอบคุณเธอจริงๆ ที่ยอมบอกเรื่องเลวร้ายนี้ ให้ผมฟัง ตอนนี้ผมพร้อมแล้ว ที่จะแต่งงาน ถึงแม้พักพิงจะไม่ได้หย่า ผมก็จะแต่งกับเธออยู่ดี 

"พักพิงคับ เรามาแต่งงานกันเถอะ ถึงคุณจะหย่าไม่ได้ ผมก็จะแต่งกับคุณ" 

"แม็กทิว" 

"ผมรู้คับ ว่ามันผิดกฎหมาย ที่เป็นชู้กับภรรยาคนอื่น แต่ถึงเราจะไม่ได้ จดทะเบียนสมรสกันก็ไม่เป็นไรคับ ผมรับมันได้" 

"แม็กทิว...ฟังฉันนะคะ คุณไม่ได้เป็นชู้ คุณคือแฟนของฉัน และ อนาคตก็จะเป็นสามีของฉัน ฉันสัญญา ฉันจะหย่ากับเขาให้ได้ ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม" 

ผมน้ำตาคลอออกมา เพราะรู้ดีว่า คุณเปียโนไม่มีทางจะหย่ากับพักพิงอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้น เขาคงหย่าให้เธอไปนานแล้ว ไม่รอมาแสดงละครต่อหน้าผมถึงวันงานเปิดตัวเขาหรอก 

เมื่อคุยกับพักพิงจบแล้ว ผมก็เดินออกมาจากบ้านอย่างครุ่นคิด ว่าผมควรเอาไว้ต่อดี กับเปียโน ผมยอมรับ พักพิงเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น เธอเด็ดเดี่ยวมาก 

แต่กับคุณเปียโนนี่สิ ยากเย็นยิ่งกว่า แต่ถ้าผมนัดเขาไปดื่ม ผมก็อาจจะมีช่องให้ผมได้เจรจากับเขาก็เป็นได้ 

---