เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ผู้แต่ง
อิชงเรื่องย่อ
เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด48
ชีวิตใหม่
#พักพิง
1 ปีต่อมา
ฉันได้มาอยู่ที่ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา กับลูกๆ ทั้งสอง อย่างมีความสุข ถึงแม้ลูกๆ ของฉันจะชนมากๆ
แต่ลูกๆ ก็ยังน่ารัก จนฉันแทบไม่อยากออกจากบ้านไปไหน เพราะอยากอยู่เล่นกับลูกๆ เสียมากกว่า
ยังดีที่มี พี่จิ๋มคอยดูแลลูกๆ ของฉัน ในวันที่ฉันต้องออกไปคุยงานข้างนอกบ้าน การเลี้ยงลูกสำหรับฉันในช่วงแรกๆ มันช่างยากลำบากมากมาย
แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยดี เพราะมีคนรอบข้างช่วยดูแล ตัวฉันในตอนนี้ไม่ได้ติดต่อหาแม่ และ วาวา มานานพอสมควรแล้ว
เพราะรู้ดีว่า เปียโนต้องส่งคนไปติดตามตัวแม่กับวาวา อย่างไม่ให้คาดสายตาเป็นแน่
"แม่คับ/ค่ะ"
"ตายจริง เด็กๆ เริ่มพูดแล้วค่ะ คุณพักพิง น่ารักจังเลย"
"ใช่ค่ะ น่ารัก"
"น้องพะเพลงคะ น้องพะพายคับ หนูอยู่บ้านต้องเป็นเด็กดีนะคะ นะคับ"
เด็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะพากันวิ่งเล่นยังห้องโถงเหมือนเดิม ด้วยความเชื่อฟัง
"บริษัทที่คุณเนมกับคุณพักพิงช่วยกันสร้าง เติบโตเร็วมากเลยค่ะ แค่ปีเดียว คุณพักพิงก็ได้มาคุยงานที่เมืองนอกแล้ว"
ฉันยิ้มรับอย่างอ่อนโยนให้กับพี่จิ๋ม ก่อนจะกุมมือพี่จิ๋มไว้ ด้วยความอ่อนโยน
"ที่พักพิงมีทุกวันนี้ได้ ก็เพราะพี่จิ๋ม และเนมเลยค่ะ เนม กับพี่จิ๋ม ให้ชีวิตใหม่กับพักพิง ถ้าไม่มีพี่ไม่มีเนม พักพิงคงไม่มาถึงทุกวันนี้"
ใบหน้าอ่อนโยนจ้องมองฉันอย่างเอ็นดู ราวกับเห็นฉันเป็นน้องสาวอีกคน
"เพราะคุณพักพิงเก่งต่างหากล่ะคะ คุณเนมเองก็ดีใจมาก ที่ยอดบริษัททะลุ 20 ล้านภายใน 1 ปี จนตอนนี้คุณแอนทัน ก็แอบหวงกลัวคุณเนมจะทิ้งไปเสียอย่างนั้นเลยค่ะ"
ฉันมองดูนาฬิกาบนข้อมือเพื่อดูว่า ตอนนี้ควรต้องออกไปพบลูกค้าแล้วหรือยัง ก่อนจะบอกกับพี่จิ๋ม เพื่อให้เธอดูแลเด็กๆ
"พี่จิ๋มคะ พักพิงต้องไปแล้ว วันนี้นัดผู้จัดการนางแบบชื่อดังเอาไว้ด้วย อย่างไงฝากดูแล พะเพลงกับพะพายด้วยนะคะ"
"ได้ค่ะ"
จากนั้นฉันก็รีบตรงดิ่งไปพบลูกค้าในทันที เพราะ อีก 2 ชั่วโมง ก็ต้องไปถึงที่หมายเพื่อคุยงานแล้ว
2 ชั่วโมงต่อมา
"สวัสดีค่ะ คุณไบรอันใช่ไหมคะ?"
วินาทีที่ คุณไบรอันได้พบฉัน เขาก็ตะลึงงันไปชั่วขณะ ก่อนจะดึงสติกลับมา อย่างรวดเร็วแล้วบอกชื่อกับฉัน
"สวัสดี ผม แม็กทิว คุณไบรอันติดธุระด่วน เลยให้ผมมาแทนคับ"
ผู้ชายคนนี้ สูงพอๆ กับเปียโน ผิวขาวจนเห็นเลือดฝาด รูปร่างดีมาก ถ้าให้จัดว่า เป็นนายแบบก็คงไม่เว่อร์มากไป
"อ่อ ขอประทานโทษค่ะ งั้นเรามาเริ่มคุยงานกันเลยนะคะ"
"คับ"
ฉันคุยแพลนงานต่างๆ กับคุณแม็กทิวอย่างละเอียดโดยไม่รู้เลยว่า คุณแม็กทิวกำลังแอบมองฉันอยู่ อย่างไม่ละสายตา กระทั่งจบการสนทนาในวันนี้ ฉันจึงเริ่มถามข้อโต้แย้งจากเขา
"คุณแม็กทิว มีอะไรจะโต้แย้งไหมคะ?"
"คุณแม็กทิวคะ"
"อ๋อ คับๆ "
ฉันยกยิ้มขึ้นเพื่อขอคำตอบจากคุณแม็กทิว แต่ดูเหมือนคุณแม็กทิวจะกำลังอยู่ในภวังค์ความคิดเสียอย่างไงอย่างงั้น
"ว่าไงนะคับ คุณพักพิง"
"ดิฉันถามว่า คุณแม็กทิว มีข้อโต้แย้งอะไรไหมคะ พอดี พักพิงจะได้เอาไปเสนอหัวหน้า ให้แก้ไขต่อไปค่ะ"
"อ่อ ตามที่คุณพักพิงเสนอมาเลยคับ ถ่าย 3 เทสแรก ผมขอเป็นชุดราตรีแบบไม่หวือหวาเกินไป จนเหมือนชุดแต่งงานเป็นพอ ส่วนโทนสี เดี๋ยวเรามาเลือกกันอีกทีนะคับ ตอนนี้ ผมต้องไปแล้ว สวัสดีคับ"
คุณแม็กทิวดึงนามบัตรวางไว้บนโต๊ะให้ฉัน ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ฉันยังไม่ทันได้ กล่าวลาเลยแม้แต่น้อย
แถมงานก็ยังค้างคาไว้อีก เพราะ ไม่รู้สีของชุด แบบนี้ ฉันจะเอาไปเสนอ ยัยเนมได้อย่างไง
คลื่น~ คลื่น~
"ฮัลโหลเนม"
"คุยงานกับคุณไบรอันว่าไงบ้าง?"
"แงง เนม ฉันคุยงานกับคุณแม็กทิวต่างหาก คุณแม็กทิวบอกว่า คุณไบรอันติดงานด่วน และตอนนี้ คุยกันไปไม่ถึงไหนเลย คุณแม็กทิวก็ทิ้งนามบัตรไว้ให้ฉัน แล้วลุกไปเลยง่ะ"
"เดี๋ยวนะ ยัยพิง เธอคุยกับใครนะ ฉันฟังไม่ถนัด"
"คุณแม็กทิว"
"ห๊ะ! คุณแม็กทิวเลยเหรอ?"
"อื้ม ใช่ ทำไมเหรอ?"
น้ำเสียงตื่นตะหนกของเนม ทำให้ฉันต้องหยิบนามบัตรของชายร่างสูงขึ้นมาดูในทันที
แต่เมื่อฉันเห็นตำแหน่งในนามบัตรของคุณแม็กทิวแล้ว น้ำที่ดื่มเข้าไป ก็ถึงกับพุ่งออกจากปากอย่างฉับพลัน
แค่ก! แค่ก!
"เนม คุณแม็กทิว เป็นถึง CEO บริษัท MT กรุ๊ป นิ"
"ใช่ไง เขาเป็น ลูกชายคนโตของผู้ก่อตั้งบริษัท MT กรุ๊ป เลยนะ ให้ตายเถอะ ถ้ารู้ว่า เจ้าตัวมาเอง ฉันคงให้คนไปช่วยต้อนรับแล้ว"
"ช่างมันเถอะ เห็น ทางคุณแม็กทิวบอกว่า จะคุยกับพวกเรา เรื่องโทนสีชุดของนางแบบอีกหน่อยน่ะ ไว้รอบหน้า เขาคงส่งคุณไบรอันมา"
"โอเค"
เมื่อเสร็จจากคุยธุระกับทางคุณแม็กทิว ฉันก็ตรงกลับบ้าน เพื่อเตรียมแพลนงานต่อในทันที ในหัวของฉันตอนนี้ มีไม่กี่อย่างที่คิดถึงเป็นหลักๆ
นั่นก็คือ ลูกๆ งาน เงิน นอกนั่น ไม่มีแล้วจริงๆ
ติ๊งต๊อง! ติ๊งต๊อง!
"ใครน่ะ?"
ฉันครุ่นคิดสงสัย ว่ามีใครกัน ที่มาหาฉันในเวลานี้
"เดี๋ยวพี่ไปเปิดให้ค่ะ คุณพักพิง"
แกร๊ก!
"Surprise!!!!"
"เห้ย! เนมมมม มาได้ไงเนี่ย?"
"ก็มาช่วยเพื่อนทำงาน และมาส่งข่าวด้วย"
"อ้าว แล้ว แอนทันให้มาด้วยเหรอ?"
"โห่! รายนั้นนะ งอแงยิ่งกว่าลูกอีก เขาให้เวลาฉัน 3 วัน เพื่อมาหาแก พอครบ 3 วันแล้ว ไม่กลับบ้าน คงต้องงอนยาวแน่อ่ะ บอกเลย"
แอนทันเป็นคนขี้หึงมาก แต่ก็ยอมตามใจเนมทุกอย่าง ฉันละ เชื่อในความรักของพวกเขาจริงๆ ใครจะคิด ว่าเจ้าพ่อมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ และน่าเกรงขาม จะกลัวเมียทิ้งจนขี้หดตดหาย
รักเมียหลงเมีย ติดเมีย จนไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลย ขนาดทีคนอยากจะเขาหา ก็เอาปืนไปจ่อจะยิงเขาเสียอย่างนั่น และยิ่งมีลูกด้วยแล้วนะ
เจ้าพ่อมาเฟียแอนทัน ก็งอแงตามลูก ราวกับตัวเองก็เป็นลูกของเนมไปด้วยอีกคน ครอบครัวนี้ น่ารักกันจริงๆ