เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด54
ขอแค่ใบหย่า
เขายื่นมือถือคืนให้ฉัน ก่อนเอ่ยบอกเสียงเย็น
"ฉันไลน์ไปทุกครั้ง เธอต้องตอบถ้าไม่อยากให้ชู้ของเธอเดือดร้อน ก็อย่าพยายามหนีฉันไปอีก"
"นายมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่ง"
เขาหรี่ตาลง ฝีเท้าหนา ขยับเข้าใกล้ฉันอย่างรวดเร็ว ก่อนจะใช้มือโอบเอวฉันเข้าไปแนบชิด
"ก็สิทธิ์ของการเป็นผัวที่ถูกต้องตามกฎหมายไง?"
"เฮอะ! นายหลอกให้ฉันจดทะเบียนต่างหาก เหอะ! ช่างเถอะ"
ฉันผลักตัวเขาออก อย่างน่าขยะแขยง ก่อนเอ่ยตอบเสียงเย็น
"นอกจากลูกแล้ว นายต้องการอะไรอีก?"
"ให้ฉันได้เหรอ?"
"ได้สิ ฉันขอแค่ใบหย่าใบเดียวเท่านั้น ฉันอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว นอกนั้นนายอยากได้อะไรฉันก็จะให้ทุกอย่าง"
"เฮอะ! ฝันไปเถอะ!"
เมื่อพูดจบ เขาก็เดินไปกดลิฟท์ แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ฉันยืนตัวชาแบบนั้นอยู่นาน ก่อนจะดึงสติกลับมาได้
ห้องนอน
คลื่น~ คลื่น~
"ฮัลโหล!"
"พักพิง คุณเป็นอะไรรึเปล่า ไปเข้าห้องน้ำนานจัง"
ฉันจะตอบแม็กทิวไปอย่างไงดี จะตอบเขาไปตรงๆ ดีไหม หรือควรตอบเลี่ยงๆ ไป แต่สุดท้าย ฉันก็อยากให้เขาสบายใจ จึงตอบแบบเลี่ยงๆ ไปเสียอย่างนั้น
"อ่อ รองเท้าส้นสูงกัดนิดหน่อยอ่ะ แม็กทิว พักพิงเหนื่อยแล้ว พักพิงขออาบน้ำนอนก่อนนะคะ ไว้เจอกันที่ห้องค่ะ"
"อ่อ งั้นเหรอคับ โอเคคับ อีกสักพัก ผมก็จะกลับห้องแล้วเหมือนกัน"
"รับทราบค่ะ ที่รัก"
ฉันรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนลายหมีน้อยน่ารักๆ ก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างครุ่นคิด ถึงเรื่องราวที่ฉันเจอกับเปียโน มันทำให้ฉันรู้สึก สับสน
ป่นหวาดกลัว กลัวว่าเขาจะพรากลูกไปจากฉัน กลัวว่าแม็กทิวจะรู้เรื่องของเปียโน กลัวไปหมดทุกอย่าง
มันอึดอัดไปหมดทุกสิ่ง ราวกับมีภูเขามาวางไว้บนอก ฉันโน้มตัวนอนลงบนเตียงใหญ่พยายามข่มตาให้หลับ แต่มันก็หลับไม่ลง
ทำได้เพียงนอนเอามือก่ายหน้าผากเอาไว้ ด้วยความเครียด จนหัวแทบจะระเบิด
แกร๊ก!
"ผมกลับมาแล้วคับ"
ฉันรับลุกขึ้นนั่งอย่างลนลาน ในใจกลัวว่าเปียโนจะคุยอะไรกับแม็กทิวอีก แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะถามออกไป ทำได้เพียงยิ้มต้อนรับเขากลับห้อง เพียงเท่านั้น
"เหนื่อยมากไหมคะ?"
"เหนื่อยคับ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ"
"ได้ค่ะ พักพิงเตรียม ผ้าขนหนูไว้ให้ในห้องน้ำแล้วค่ะ"
ริมฝีปากอิ่ม จูบลงบนหน้าผากของฉันอย่างทุกครั้งที่เคยทำ แต่ครั้งนี้มันผิดแปลกไป ฉันกลับรู้สึกเห็นภาพแม็กทิวเป็นเปียโนไปเสียอย่างนั้น
"น่ารักที่สุดเลย แฟนผมเนี่ย"
เมื่อแม็กทิว อาบน้ำเสร็จ เขาก็ขึ้นมานอนบนที่นอน คนละเตียงกับฉัน แต่วันนี้ฉันมีเรื่องให้คิดมากมาย เลยอยากจะรู้ใจตัวเองว่า ยังรู้สึกอะไรกับเปียโนอยู่หรือเปล่า
จึงขึ้นไปนอนบนเตียงใหญ่ของแม็กทิว จนเขารีบเด้งตัวลุกขึ้นอย่างงงงวย เพราะตกใจ ที่ฉันขึ้นมานอนบนเตียงของเขา
"พะ....พักพิง มันจะดีเหรอคับ?"
ฉันดึงผ้าห่มมาห่มอย่างหน้าตาเฉย พร้อมกับดึงตัวเขานอนลงอย่างรวดเร็ว จนใบหน้าของเขาแดงแผ่ว
"มันจะดีเหรอครับ ถ้าผมทนไม่ได้ขึ้นมาจะทำอย่างไง?"
"ไม่เกินเลยหรอกค่ะ เราแค่นอนกอดกันเอง จะได้พิสูจน์ใจกันด้วย ว่าเราจะทนได้ไหม ที่ต้องนอนกอดกันจนถึงเช้าแบบนี้"
"ละ..... ถ้าผมทนไม่ได้ละคับ?"
"ก็จะได้พิสูจน์ว่า ความรักของเราเป็นเพียงความใคร่เฉยๆ ไงคะ"
ใบหน้าคมยกยิ้มขึ้นอย่างเข้าใจ ก่อนจะอ้าแขนไว้โอบกอดตัวฉัน เราทั้งคู่ ยอมที่จะนอนกอดกันทั้งคืน เป็นคืนแรก ตั้งแต่คบกันมา ....