ไม่มีใครกล้าออกจากม่านหมอก เว้นเสียแต่ว่า คำตอบเดียวที่เขาตามหานั้น มันอยู่ข้างนอกนั่น
แฟนตาซี,ไซไฟ,ลึกลับ,ผจญภัย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หอคอยเหล็กกล้า และปริศนาคำสาปโคอาโรอา
ไม่มีใครกล้าออกจากม่านหมอก เว้นเสียแต่ว่า คำตอบเดียวที่เขาตามหานั้น มันอยู่ข้างนอกนั่น
ลีโอ เด็กหนุ่มอ่อนแอ ต้องคอยให้พี่ชายของเขาปกป้องอยู่ตลอด ท่ามกลางโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยภัยอันตราย เมื่อปมในวัย ได้ลากเขา และพี่ชายผู้หวังดี ให้ต้องออกเดินทางตามหาความจริงอีกครั้ง คำสาปในคืนพระจันทร์เต็มดวง ที่กลืนกินชีวิตผู้คนในหมู่บ้านรวมถึงพ่อและแม่ของเขา และการเดินทางไปยังหอคอยเหล็กกล้า คือหนทางเดียวที่เขาจะได้คำตอบของเรื่องราวทั้งหมด
“ก็บอกแล้วไง! พวกข้าแค่มาเฝ้าที่นี่เท่านั้น ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพิธีกรรมนั่น!” หนึ่งในหน่วยลาดตระเวนบอก ทั้งสองนั่งลงอยู่กับพื้นมือถูกมัดไขว้หลังเอาไว้
นอสถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลังจากที่เสียเหงื่อสัมภาษณ์สองคนนั้นไปด้วยกำลัง แต่น่าเสียดายที่พวกเค้าไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากไปกว่าแค่ทำตามหน้าที่ เขาจึงปล่อยให้ทั้งสองกลับไปโดยมีข้อแม้ว่าอย่ามาขว้างทางเขาอีก
นอสทางสะดวก ดิ่งตัวลงไปยังช่องพุ่มไม้ที่เปิดออก หยุดตัวอยู่เหนือช่องนั้นด้วยเถาวัลย์ ในนั้น มีทางยาวที่นำไปสู่ยอดต้นไม้ใหญ่ เหล่าคูร์บานที่กลับขึ้นมาต่างพากันเดินอย่างเป็นระเบียบ สายตามองต่ำ ไร้ความรู้สึกใดๆ นี่เป็นครั้งแรกที่นอสได้รับความรู้สึกอันน่าตื่นเต้นจากการตามหาคำตอบของปริศนา เขาเดินตามเหล่าคูร์บานที่กลับมา สังเกตการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ ชุดของพวกเขายังคงดูดีแม้มันจะกลืนไปกับป่าด้วยสีเขียวจากตะไคร่น้ำ และดอกเห็ดที่ขึ้นบนหัวปนกันดอกไม้เล็กๆ ให้ความงาม เป็นชีวิตเล็กๆ บนร่างอันไร้ชีวิต เขาเดินตามไปเรื่อยๆ จนถึงปลายทางที่เป็นยอดต้นไม้สูงเปิดโล่ง
ในระหว่างนั้น หน่วยลาดตระเวนสองคนที่นอสปล่อยไปก็กำลังกลับไปตามให้กำลังเสริมมาช่วยกันหยุดเขา นอสที่ได้ยินเสียงของการเคลื่อนไหวที่ใกล้เข้ามา เขาจึงหลบเข้าไปแอบตามพุ่มไม้ได้ก่อนที่พวกหน่วยลาดตระเวนจะมาถึงทุกครั้ง เป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเขาที่จะหายไปจากการมองเห็นของศัตรู
นอสเริ่มสำรวจต่อ ระหว่างทางก็ครุ่นคิดถึงเรื่องของเซเวญ่าไปด้วย เขาไม่รู้ว่าจะได้อะไรจากบนยอดไม้นี้ แต่เขาก็อยากจะรู้ให้ได้ว่าปลายทางของเหล่าคูร์บานหลังจากกลับขึ้นมาจะเป็นยังไง
พอไปถึง ก็พบว่าปลายทางนั้นเป็นปากเหว คูร์บานเข้าแถวไปสู่ความเวิ้งว้างเบื้องบน นอสนั่งมองพวกเขาอยู่สักพัก ยังคงสงสัยในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
ทันใดนั้นเอง นกยักษ์สีดำแบบเดียวกับที่พวกเขาเคยเจอตอนเดินทางมายังป่าเรื่องแสง ก็บินเข้ามาและโฉบลงไปที่คูร์บานตนแรกสุดของแถว มันพาร่างนั้นบินออกไปพ้นสายตานอส เขาพยามยามปีนตามไปดูแต่ก็เทียบไม่ได้กับปีกอันทรงพลังของนกยักษ์
อะไรกัน ทั้งหมดต้องมาถูกเจ้ายักษ์นี่กินงั้นรึ? เขารับไม่ได้กับปลายทางของเหล่าคูร์บาน แค่รู้ว่าความมืดจะต้องกลืนกินเซเวญ่าก็ทำลายจิตใจของเขามากพอแล้ว แต่การที่ต้องมารู้ว่าหลังจากนั้น ชะตากรรมของคนเหล่านี้ไม่ได้ดีขึ้นเลย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะกลับมา แต่ความเป็นเซเวญ่าหรือแม้แต่ใครก็ตาม มันไม่ได้หลงเหลืออยู่เลย
นอสเริ่มสับสนกับความต้องการของเขา ระหว่างกลับไปบอกเรื่องนี้กับเซเวญ่า หรือหนีออกไปตามหาลีโอ หรือจริงๆ แล้ว เขาก็แค่อยากจจะกลับไปหาเซเวญ่า
นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้รับรู้ถึงความลำบากในการตัดสินใจอะไรยากๆ เขาอยากจะตามหาลีโอและบอกเขาถึงเรื่องราวทั้งหมด ปลายทางของผู้หวนคืนอันแสนเศร้า แต่ก่อนหน้านั้นเขาจำเป็นต้องกลับไปหาเซเวญ่า
หน่วยลาดตระเวนกลุ่มหนึ่ง ในที่สุดก็หานอสจนเจอ เพราะเขาเสียสมาธิไปชั่วครู่จึงพลาดไม่ทันระวังกำลังเสริมที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
พวกหน่วยลาดตระเวนโจมตีใส่หวังจับเขากลับหมู่บ้าน ความขุ่นมั่วในอารมเริ่มทำให้เขารำคาญพวกที่ยังคอยตามอยู่ไม่เลิก แม้กระนั้น เขาก็ยังแค่หลบการโจมตีของพวกนั้นไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้ตอบโต้ใดๆ เพราะเขารู้ดีว่าเขาเหนือกว่ามากถ้าเทียบในระดับมนุษย์ด้วยกัน
“ท่านเซเวญ่าต้องได้รู้เรื่องนี้แน่!” เป็นอีกหน่วยแล้วที่ถอยกลับไป นอสเองก็ไม่ได้มีเจตนาทำร้ายใครอยู่แล้วตั้งแต่แรก เขาแค่ต้องการเวลาในการตัดสินใจก็เท่านั้น
นอสโหนเถาวัลย์กลับขึ้นไปยังชั้นบนของป่า หันหน้าไปทางหมู่บ้านฟานา เขาตัดสินใจแล้วที่จะกลับไปหาเซเวญ่า ระหว่างนั้นเอง แสงเงารอบๆ ก็เผยตำแหน่งของหน่วยลาดตระเวนจำนวนมาก ที่กำลัง โหนเถาวัลย์ล้อมรอบเขาอยู่เป็นวงกว้าง ใกล้เขามาเรื่อยๆ หวังจะบีบเส้นทางการหลบหนีของนอสให้ได้มากที่สุด
นอสหยุดนิ่ง เพราะเขารู้ว่าขยับไปทางไหนก็ไร้ประโยชน์ หน่วยลาดตระเวนทั้งหมดเข้ามาใกล้ และหยุดเว้นระยะห่างไว้จากทุกทิศทาง
“นอส! แขกของท่านเซเวญ่า” หน่วยลาดตระเวนที่เป็นหัวหน้าพูดขึ้น “เจ้าฝ่าฝืนข้อบังคับการเข้าถึงเขตแดน ที่นี่เป็นพื้นที่หวงห้าม พวกเรามาที่นี่เพื่อกำจัดแกยังไงละ!”
นอสนิ่งสงบ โหนตัวอยู่กลางอากาศบนเถาวัลย์เดี่ยวๆ ที่หนทางการหลบหนีของเขาถูกขวางไว้โดยหน่วยลาดตระเวนราวๆ สี่สิบคน เขามองขึ้นไปยังพวกเขาที่อยู่รอบๆ ด้วยสายตาที่เย็นชามากขึ้น
“ข้าไม่ได้อยากจะสู้กับพวกเจ้าเลย”
นอสทิ้งตัวเองลงจากเถาวัลย์ที่นิ่งสนิท ลงไปยังหน่วยลาดตระเวนตนหนึ่งบนเถาวัลย์เบื้องล่าง เขาเปิดการโจมตีก่อน เขาเข้าไปจัดการคนแรกอย่างรวดเร็วในระหว่างที่ คนอื่นๆ ยังคงกล้าๆ กลัวๆ จากนั้นเขาก็กระโดดจากคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่ง หยุดการเคลื่อนไหวของคนเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำ พวกที่เหลือก็รีบพากันพุ่งโจมตีใส่เขาทั้งหมดจากทุกทิศทาง แต่นอสก็ใช้เถาวัลย์สะบัดใส่พวกที่กำลังเข้ามาใกล้ และทำให้เถาวัลย์ของพวกที่เหลือพันกัน เขาใช้ทักษะการโหนเถาวัลย์ที่เหนือกว่าหลอกล่อให้ทั้งหมดเสียการควบคุม แต่ถึงตอนนี้นอสเองก็ยังไม่ได้ลงมือสังหารใครเลยแม้แต่คนเดียว
“หยุดได้แล้ว” เสียงเรียบง่ายดังออกมาจากนาสิเอลที่เพิ่งมาถึง
นอสเมื่อเห็นว่านาสิเอลมาถึงแล้ว ในที่สุดเขาก็ชักมีดสั้นออกมา
“เข้ามาเลย” สายตาจ้องไปที่นาสิเอล
“ไม่” หน่วยลาดตระเวนต่างมองหน้ากันสับสน “เราจะกลับหมู่บ้าน นอส นายก็ต้องมากับเราด้วย” และเขาก็ลอยหายไปกับเถาวัลย์ นำเหล่าลูกน้องที่ยังเต็มไปด้วยความสงสัยโหนกลับไปทางหมู่บ้านทั้งหมด
“ปล่อยมันไว้แบบนี้จะดีเหรอหัวหน้า?”
“ตอนนี้เรามีเรื่องที่สำคัญกว่านั้น”
ณ ห้องประชุมหมู่บ้านฟานา เหล่าหมอและผู้ช่วยกำลังปฐมพยาบาลหน่วยลาดตระเวนคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอาการหนักจากการติดเชื้ออะไรบางอย่าง กำลังนอนครวญครางบนเตียงพยาบาลกลางห้อง ทั้งตัวร้อนเป็นไฟ และเส้นเลือดก็ปูดออกขึ้นทุกส่วน เซเวญ่าและคูร์บานคนอื่นๆ ก็อยู่ที่นั่นด้วย แต่ก็เว้นระยะห่างไว้ ไม่ไปยุ่งกับงานของหมอ
นาสิเอลที่เพิ่งมาถึงก็พุ่งตรงไปที่เตียงทันที
“เขาเป็นอะไร?” นาสิเอลถาม
“ลูกดอกอาบยาพิษ” หมอชี้ไปที่ถ้วยที่ในนั้นมีลูกดอกเล็กๆ อยู่
“เรามีสมุนไพรนี่ —”
“ไม่ใช่กับอะไรแบบนี้ เส้นเลือดปูด กล้ามเนื้อเกร็ง…” หมอมองไปที่นาสิเอล “เหมือนกับในคืนๆ นั้น”
ทันใดนั้นเอง หน่วยลาดตระเวนที่ติดเชื้อก็ลุกออกมาโจมตีใส่หมอที่กำลังดูอาการเขาอยู่ โชคดีที่นาสิเอลบังคับเถาวัลย์มามัดร่างของเขาไว้กับเตียงได้ทัน เขาดิ้นอยู่บนนั้นไม่หยุด เสียงร้องโวยวายราวสัตว์ป่าดังรบกวนความสงบของหมู่บ้านจนเหล่าฟานาเริ่มแตกตื่น
เซเวญ่ารีบเข้าไปดูอาการของทหารจนไม่ทันได้สังเกตเห็นนอสที่ยืนอยู่ก่อน เธอตรงเข้าไปถามอาการของทหารจากนาสิเอลอย่างเร่งรีบ
“อาวุธยาพิษของพวกหน้ากาก พักนี้พวกมันทดลองอาวุธประเภทนี้กันอยู่ ส่วนมากที่พบก็รักษาหายได้ทั้งนั้น หรือร้ายที่สุดก็แรงจนพวกเราไม่รอด แต่ก็ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลย” นาสิเอลตอบ “ฉันว่าเธอไปจัดการกับเจ้าหนุ่มของเธอก่อนดีกว่า” เขาชี้ไปที่นอสที่ยืนอยู่ตรงประตูทางออก
เซเวญ่าเดินไปหานอส ด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเธอได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว
“เธอรู้?”
“ไม่เป็นไรนะนอส เธออยู่ที่นี่ได้ พวกเราจะปลอดภัยที่นี่”