ไม่มีใครกล้าออกจากม่านหมอก เว้นเสียแต่ว่า คำตอบเดียวที่เขาตามหานั้น มันอยู่ข้างนอกนั่น
แฟนตาซี,ไซไฟ,ลึกลับ,ผจญภัย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หอคอยเหล็กกล้า และปริศนาคำสาปโคอาโรอา
ไม่มีใครกล้าออกจากม่านหมอก เว้นเสียแต่ว่า คำตอบเดียวที่เขาตามหานั้น มันอยู่ข้างนอกนั่น
ลีโอ เด็กหนุ่มอ่อนแอ ต้องคอยให้พี่ชายของเขาปกป้องอยู่ตลอด ท่ามกลางโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยภัยอันตราย เมื่อปมในวัย ได้ลากเขา และพี่ชายผู้หวังดี ให้ต้องออกเดินทางตามหาความจริงอีกครั้ง คำสาปในคืนพระจันทร์เต็มดวง ที่กลืนกินชีวิตผู้คนในหมู่บ้านรวมถึงพ่อและแม่ของเขา และการเดินทางไปยังหอคอยเหล็กกล้า คือหนทางเดียวที่เขาจะได้คำตอบของเรื่องราวทั้งหมด
“ยังมัวรีรออะไรกันอยู่! เราต้องจัดการพวกมันทั้งหมดเดี๋ยวนี้!” ผู้เฒ่าริว บุคคลผู้มีอำนาจลำดับสามรองลงมาจากผู้เฒ่าดามูยล์และผู้เฒ่ากาซารอต พูดขึ้นหลังจากได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากลีโอ ที่ตอนนี้นอนรักษาตัวอยู่ที่มุมถัดจากการประชุมของเหล่าผู้เฒ่า และนักรบยอดฝีมือแห่งพราง “เราต้องเรียกรวมพลเหล่าพรางทั้งหมด!”
“เสียงดังไปแล้วท่าน จะเหนื่อยเอาเปล่าๆ นะ” ผู้เฒ่าฟากล่าว เขาเป็นน้องชายแท้ๆ ของผู้เฒ่าริว และเป็นเพียงคนเดียวที่คอยลงแรงพูดให้พี่ชายเฒ่าใจเย็นลงได้
“แต่เรายังไม่รู้ว่าพวกที่กลับมามีจุดประสงค์อะไรกันแน่” ผู้เฒ่ากาซารอตพูดขึ้น “หรือเรื่องที่เจ้าหนูนี่พูดเป็นเรื่องจริงรึเปล่า” ผู้เฒ่ากาซารอตมักจะเป็นแบบนี้เสมอ ระมัดระวัง รอบคอบ และไม่ไว้ใจใคร แต่นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เหล่าพรางยังคงอยู่รอดจนถึงทุกวันนี้
ลุงฟอกส์และลุงแรบบิท พวกเขาก็มาดูลีโอที่กลับมาบาดเจ็บสาหัสด้วยเหมือนกัน ต่างก็ได้ยินเรื่องที่ผู้ต้องสาปกำลังพากันปีนขึ้นมา จากข่าวที่เริ่มกระจายกันปากต่อปากอย่างรวดเร็ว ทำให้เหล่าพรางรอบๆ เริ่มมารวมตัวกันมากขึ้น เพื่อฟังการตัดสินใจของเหล่าผู้เฒ่า
เหล่าพรางต่างรู้ดี ในคืนที่ความล่มสลายมาเยือนหมู่บ้าน ภายใต้ความสงบเงียบของค่ำคืนอันแสนจะธรรมดา ที่เหล่าพรางน้อยๆ ซุกตัวในอ้อมกอดอันอบอุ่นของผู้เป็นแม่อย่างสบายใจ ในบรรยากาศอันหนาวเหน็บ หลายชีวิตหลับไหลสูงระฟ้าบนต้นไม้ยักษ์ ในห้วงความฝันไม่มีใครล่วงรู้ได้ถึงภัยอันตรายที่กำลังจะมาถึง ภายใต้หมอกหนาคืนหนึ่ง ที่แสงจันทร์ส่องสว่างกว่าปกติ สิ่งที่ทุกคนเรียกว่าคำสาป ก็ได้กลืนกินประชากรส่วนใหญ่ของพราง ให้หายไปในความมืดตลอดกาล
“เราจะส่งคนลงไป” ผู้เฒ่ากาซารอตพูดขึ้น “ต้องแน่ใจก่อนว่าเรื่องทั้งหมดที่เจ้าหนูนี่เล่าเป็นความจริง”
“ถึงตอนนั้นมันอาจจะสายไปแล้วก็ได้” ผู้เฒ่าริวเริ่มหงุดหงิด
“เจ้าแน่ใจแค่ไหนว่าพวกนั้นจะไม่ทำร้ายเรา นอส” ผู้เฒ่ากาซารอตหันไปมองนอสที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ ลีโอ
“พวกมันปล่อยให้ข้ากับลีโอกลับออกมาได้ น่าจะเป็นเรื่องยืนยันได้นะ”
“แต่เขาก็บาดเจ็บสาหัส แล้วเรื่องนั้นละ”
“นั่นมันก็อีกเรื่อง”
ลีโอที่ได้ยินการสนทนาลืมตาขึ้น ร่างกายเต็มไปด้วยสมุนไพรจากปากของเหล่าผู้เฒ่าที่ช่วยกันเคี้ยวอย่างชำนาญ เขาพยายามลุกนั่งอย่างช้าๆ โดยที่ไม่ให้ยาหลุดออกจากแผล
“พวกเขาไม่ได้ทำร้ายเราจริงๆ อันที่จริง พวกเขาไม่ได้สนใจเราเลยด้วยซ้ำ” เขาพูดขึ้น เสียงเขายังคงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
“คนที่เอาชีวิตไปทิ้งอย่างเจ้าจะรู้อะไร” ผู้เฒ่าริวตอบ อารมดุดัน อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสักคนในที่นี่เข้าใจถึงสถานะการที่เกิดขึ้น เหล่าผู้เฒ่าหยุดนิ่งนั่งคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่ความเงียบจะถูกแทนที่ด้วยเสียงอันแผ่วเบา
“แล้วใครกันละ ที่จะรู้ความจริงทั้งหมด” ลีโอฝืนพูดขึ้นถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยมีแรงก็ตาม “พวกท่านไม่แม้แต่จะพยายามปกป้องใครเลยในคืนนั้น พวกท่านปล่อยให้พวกเขาไป แล้วตอนนี้ก็จะทำลายพวกเขา พวกท่านก็แค่ขี้ขลาด ถึงได้เอาแต่มุดหัวกันอยู่ในนี้!”
“เจ้าเด็กนี่! —” แต่ก่อนที่ผู้เฒ่าริวจะสวนลีโอไปนั้น ลุงฟอกส์ก็หยุดทุกอย่างไว้เสียก่อน
“ความจริงไม่เคยมีในม่านหมอกนี้อยู่แล้ว” เขาพูดขึ้น “มีแต่ที่หอคอยเหล็กกล้าเท่านั้น” ทุกคนหันไปมองลุงฟอกส์ที่นั่งอยู่ในมุมใต้โพลงต้นไม้ขนาดใหญ่
“ไม่มีพรางคนไหนออกไปจากม่านหมอกอีกแล้ว” ผู้เฒ่าริวพูดขึ้น “มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะเอาชีวิตไปทิ้งเพื่อคำตอบบ้าๆ นั่น หรือเจ้าจะออกไปละฟอกส์ ออกไปให้กลับมาเป็นอย่างน้องของเจ้าไง”
“หยุดก่อน ทุกท่าน” ผู้เฒ่าดามูยล์ยกมือขึ้นและทุกคนก็สงบลง “เราจะจัดกำลังเฝ้าระวังก่อน และพอเราได้ความจริงมาแล้ว ค่อยกลับมาคุยกันอีกที” พูดจบ ก็หันไปพยักหน้าให้ผู้กับเฒ่ากาซารอต
“อาดินต์ ให้นอสนำทางเจ้าไป และยืนยันความจริงทั้งหมด เรื่องปกป้องใจกลาง ให้เป็นหน้าที่ผู้เฒ่าริวกับเหล่าทหารที่เก่งที่สุดของเขา” ผู้เฒ่ากาซารอตสั่งการอาดินต์ หนึ่งในทหารเอกกำลังสำคัญ ที่คอยคงความสงบรอบๆ ใจกลางเอาไว้
“หึ ข้าจะไม่มีทางปล่อยให้พวกมันเข้าใกล้ม่านหมอกแม้แต่ปลายเล็บ” ผู้เฒ่าริวกระโดดหายออกไปพร้อมกับทหารของเขา
หลังจากการประชุมรอบแรกจบลง เหล่าพรางต่างก็แยกย้ายออกไปตามอัธยาศัย นอสเองก็ต้องไปกับอาดินต์ ตามที่ผู้เฒ่ากาซารอตสั่งไว้อย่างเลี่ยงไม่ได้ ลีโอยังคงต้องนอนพักผ่อนต่อไปตามอาการ เขาส่งเสียงเรียกลุงฟอกส์ก่อนที่พวกเขาจะพากันกลับออกไป
“ความจริงที่ว่าคืออะไร” เขามองไปทางลุงฟอกส์ ที่ดูจะตกใจกับลีโอถึงความอยากรู้เกี่ยวกับโลกข้างนอกนั่น เขาคิดอยู่สักพักว่าจะบอกกับเด็กคนนี้ยังไง หรือเขากำลังจะเป็นต้นเหตุให้ลีโอเอาชีวิตตัวเองไปทิ้งอีกเป็นครั้งที่สอง
เครื่องหมายโคอาโรอาที่สาบสูญ เกือบทศวรรษที่เหล่าพรางเลือกที่จะไม่พูดถึงมัน แต่สถานการณ์ครั้งนี้ก็บีบบังคับให้เรื่องราวเหล่านั้นต้องกลับมาอีกครั้ง ลุงฟอกส์มองไปยังสายตาอันมุ่งมั่นของลีโอ พร้อมกับไตร่ตรองคำพูดที่จะเปลี่ยนเส้นทางชีวิตของเขาไปตลอดกาล
“ข้างนอกนั่น มีพื้นที่ที่เราเรียกกันว่า หอคอยเหล็กกล้า” แต่แล้วลุงฟอกส์ก็พูดขึ้น ไม่มีใครห้ามใจตัวเองไม่ให้เล่าเรื่องราวแปลกประหลาด และพิสดารที่สุดที่ตัวเองเคยเจอได้ “พวกเราเชื่อกันว่าเป็นที่สิงสถิตของบางสิ่ง บ้างก็ว่าเป็นวิญญานเก่าแก่ที่ทรงปัญญา บ้างก็ว่าเป็นเทพธิดาจากเบื้องบน บ้างก็ว่าเป็นปีศาจที่คอยปกป้องหอคอยจากการรุกราน ฉันจำได้ว่านางทำให้ถ้ำทั้งถ้ำเป็นแสงแดงราวกับเลือดสดๆ แล้วก็มีเสียงที่ทำให้พวกโจรต้องหนีกระเจิง ถ้านางโกรธขึ้นมา ไม่มีใครหน้าไหนเข้าใกล้แถวนั้นได้เลย”
ลีโอยังคงรอฟังต่อโดยไม่ได้พูดอะไร
“แต่ว่า” ลุงฟอกส์พูดต่อ “ที่สำคัญที่สุด นางสามารถตอบคำถามเราได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะถามอะไร นางจะมีคำตอบให้เสมอ นั่นแหละความจริงของทุกสิ่ง เจ้าต้องไปที่หอคอยเหล็กกล้า และถามสิ่งที่เจ้าอยากรู้จากนาง”
“หอคอยเหล็กกล้า…”
“แต่มันไม่ง่ายเหมือนโหนเถาวัลย์ไปมาหรอกนะ ดินแดนไร้หมอกไม่มีเถาวัลย์อีกแล้ว สะพานต้องห้ามคือน้ำตกสูงที่ต้องบินข้ามไปเท่านั้น ชนเผ่าหน้ากากที่ปกครองพื้นที่ราบใต้พิภพ —”
“เจ้าจะส่งเจ้าหนูนี่ไปตายรึไง ตาแก่ —” ลุงแรบบิทขัดขึ้น
“ — อะไรก็หยุดเขาไม่ได้หรอก” เขาพูดต่อหันมาทางลีโอ “ใช่ไหมล่ะเจ้าหนู และยังมีเผ่าต้นไม้ที่อาศัยอยู่ในป่าเรืองแสง ค่อนข้างรกทีเดียว ฉันเองก็ไม่เคยเข้าไปหรอกนะ แต่เผ่านี้ตีกับเผ่าหน้ากากประจำ ก็เลยพอได้เห็นอยู่บ้าง แม่มด เวทมนต์ป่า เลี่ยงได้ก็ดีที่นี่อันตรายมาก และก็ยังมีพื้นที่ชื้นที่เต็มไปด้วยโคลน เจ้าเตรียมใจไว้แค่ไหนกัน”
“พอได้แล้วตาแก่ ทุกคนที่นี่ต้องพักผ่อน พาฉันกลับได้แล้ว”
ลีโอไม่ได้ตอบอะไร เขาเองรู้ดีว่าสิ่งที่เขากำลังจะทำนั้น ต้องเดิมพันด้วยชีวิต และเมื่อความต้องการของเขา คือการปกป้องผู้ต้องสาปรวมถึงพ่อและแม่ ถ้าเขาไม่ทำอะไรสักอย่าง ผู้เฒ่าริวต้องส่งพวกเขากลับไปยังความมืดมิดอีกเป็นแน่ ตอนนี้ เขาต้องเลือกระหว่างความต้องการที่จะมีชีวิตรอดต่อไป หรือ ภารกิจเสี่ยงชีวิต เพื่อเหล่าผู้หวนคืนทั้งหมด
“ผมต้องทำยังไง ลุงฟอกส์” ในที่สุดเขาก็พูดออกมา ไม่มีใครมีแรงพลักดันให้ออกไปจากที่นี่มานาน ลุงฟอกส์รู้ดี เขาแอบนึกชื่นใจลึกๆ ที่ยังมีคนให้ความสนใจเกี่ยวกับโลกภายนอก แต่ทว่า คำตอบต่อจากนี้ อาจจะทำให้เขาล้มเลิกความคิดไปเลยก็ได้
ลุงฟอกส์แบกลุงแรบบิทขึ้นบนหลัง ก่อนจะหันกลับมาตอบลีโอ
“เจ้าบินได้ไหมละ”