รัก,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,สะท้อนปัญหาสังคม,ดราม่า,อาชญากรรม,แก้แค้น,NC+,Nc18+,Nc,คนรัก,ข่มขืน,รุมโทรม,ไม่เหมาะกับคนอายุไม่ถึง20,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อย่าเล่นกับระบบคนติดยา.........เพราะเวลามันบ้า มันทำได้ทุกอย่าง!!!!
ผู้แต่ง
อิชง
เรื่องย่อ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ สร้างขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น❗️❗️ อาจมีความรุนแรง ทางเพศ และการใช้ภาษา คำหยาบคาย ฆาตกรรม การใช้สารเสพติด ไม่เหมาะสำหรับเด็กต่ำกว่าอายุ 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เราไม่สนับสนุนให้นำเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ ไปใช้ในชีวิตจริง และ ไม่สนับสนุน การกระทำอันเกิดจากการลอกเลียนแบบทุกชนิด โปรดอ่านด้วยความบันเทิงเท่านั้น
ขอบคุณค่ะ
อิชง
"คุณว่า คนเราจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไง หากตัวเองเคยถูกผู้มีอำนาจระดับ VIP ข่มขืน คุณจะหนีและลืม ๆ มันไป หรือ
แก้แค้น"
49
ชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไป
1 เดือนต่อมา หลังเผาศพของเพลงเพลินและพิพัฒน์
"นายสองคน สนใจอยากไปอยู่เมืองนอกไหม?"
พิไท มาหาพิบูรณ์และพิรวัส เพื่อยื่นเอกสารเรียนต่อที่ สวิตเซอร์แลนด์ ให้พวกเขาทั้งคู่
ก่อนพิบูรณ์และพิรวัส จะเปิดดูมหาลัย และ โรงเรียน ที่พิไทหาเตรียมไว้ให้ เพราะเมื่อทั้งคู่ตอบรับ ก็สามารถทำเรื่องเข้าเรียนได้เลย
เพราะพิไท ได้เตรียมเอกสารทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว เหลือเพียงลาออกจาก โรงเรียน และ มหาลัยเดิมเท่านั้น
"ถ้าไป ค่าใช้จ่ายต้องแพงมากแน่เลย ตอนนี้ตำรวจก็อายัดทรัพย์ของพวกเราไปจนหมดแล้ว"
แน่นอนว่า เมื่อไม่มีเจ้าสัวพีรศักดิ์ และ พิพัฒน์แล้ว อำนาจก็ไม่มีอีกต่อไป พิรวัสเองก็ถูกเพื่อนในโรงเรียนบูลลี่ จนเกิดเรื่องชกต่อยอยู่บ่อยครั้ง
ตั้งแต่มีข่าวการตายของพิพัฒน์ ที่เป็นพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ จนทำให้เพื่อน ๆ ต่างรังเกียจเขา จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ซ้ำ เกือบจะถูกล่วงละเมิดทางเพศ ดีที่พิไท ช่วยเอาไว้ได้ทันเวลา
"ฉันจะดูแลค่าใช้จ่ายให้พวกนายเอง พร้อมกับบอดี้การ์ด"
"ทำไมคุณดีกับพวกเราจัง คุณพิไท ทั้งที่พี่ชายผม ทำร้ายคุณขนาดนั้น"
พิบูรณ์เอ่ยถามพิไท อย่างตรงไปตรงมา เพราะเขาไม่รู้ว่า พิไทคือลูกอีกคนของเจ้าสัวพีรศักดิ์ พ่อของพวกเขา แต่ในวันนี้ ทุกอย่างต้องได้เปิดเผย
เพื่อความสบายใจของทุกคน และเพื่อตัวของเขาด้วย พิไทเหนื่อยกับการปิดบังตัวตนมามากพอแล้ว หากเขาจะถูกเกลียด ก็ไม่เป็นไร ขอเพียง น้อง ๆ รับน้ำใจของเขาก็เพียงพอแล้ว
"เพราะฉัน คือลูกชายอีกคนของเจ้าสัวพีรศักดิ์"
เพล้ง!
น้ำในมือของพีรวัสร่วงหล่นพื้นอย่างฉับพลัน ก่อนที่ พิไทจะยื่นรูปถ่าย ระหว่างแม่ของเขาและเจ้าสัว ให้กับทั้งคู่ได้ดู
และได้ยื่นรูปถ่ายครอบครัว วันรับปริญญาของเขา ให้แก่น้อง ๆ ได้ดูด้วยเช่นกัน ทั้งคู่ต่างหยิบรูปที่พ่อถ่ายคู่กับผู้หญิงคนอื่นขึ้นมาดูอย่างเต็มตา
ร่างกายของพวกเขาสั่นเทาไปหมด หัวใจที่แตกสลาย เริ่มกลับมาต่อกันอีกครั้ง พวกเขาทั้งดีใจ และเสียใจ จนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก
"ฉัน เป็นพี่ชายคนละแม่ของพวกนาย ในตอนนี้พวกนายจะยังไม่รับฉันเป็นพี่ก็ไม่เป็นไร"
"แต่ฉันได้ขออนุญาตศาล ดูแลพวกนายต่อแล้ว ศาลยินยอม เพราะพวกเรามีสายเลือดเดียวกัน"
"อย่างน้อย ๆ พวกนายก็ไม่ต้องลำบากมาก และจะได้ใช้ชีวิตที่อยากใช้ ต่อไปอย่างมีความสุขที่สุดเท่าที่คนอย่างฉันจะทำได้"
พีรวัส น้ำตาไหลพราก เขาเดินตรงไปข้างหน้าของพิไท พร้อมกับผลักไหล่ของคนตัวใหญ่
"ฮื้ออออ! ไอ้คนบ้า ทำไมพึ่งมาบอกเอาตอนนี้ ว่าเราเป็นพี่น้องกัน ฮื้อออออ!"
ร่างเล็กของพิรวัสโผเข้ากอดร่างของพิไท ด้วยความหนักอึ้งอยู่ในอก เขากอดพี่ชายต่างแม่อยู่แบบนั้น ก่อนพิบูรณ์จะเดินตรงเข้าไปสวมกอด พิไทอยู่คน
ทั้งสามคนต่างกอดกัน ร้องไห้ออกมา จนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ ทำได้เพียงโอบกอดกันอย่างยาวนาน แม้ตอนนี้ พิรวัส และ พิบูรณ์จะไม่เหลือทรัพย์สินอะไรแล้ว
แต่อย่างน้อย เขาก็มีพี่ชาย เพิ่มมาด้วย หนึ่งคน ที่เป็นเสาหลักให้พวกเขา ได้มีที่พึ่งพิง ต่อไป
"พวกนายจะมีฉันตลอดไปนะ พวกนายจะต้องโตไปเป็นคนที่ดี มีคุณภาพ ฉันจะส่งพวกนายเรียนเอง"
"ครับ พี่ชาย!"