อย่าเล่นกับระบบคนติดยา.........เพราะเวลามันบ้า มันทำได้ทุกอย่าง!!!!
รัก,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,สะท้อนปัญหาสังคม,ดราม่า,อาชญากรรม,แก้แค้น,NC+,Nc18+,Nc,คนรัก,ข่มขืน,รุมโทรม,ไม่เหมาะกับคนอายุไม่ถึง20,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฝังแค้นรอยอดีตอย่าเล่นกับระบบคนติดยา.........เพราะเวลามันบ้า มันทำได้ทุกอย่าง!!!!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ สร้างขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น❗️❗️ อาจมีความรุนแรง ทางเพศ และการใช้ภาษา คำหยาบคาย ฆาตกรรม การใช้สารเสพติด ไม่เหมาะสำหรับเด็กต่ำกว่าอายุ 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เราไม่สนับสนุนให้นำเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ ไปใช้ในชีวิตจริง และ ไม่สนับสนุน การกระทำอันเกิดจากการลอกเลียนแบบทุกชนิด โปรดอ่านด้วยความบันเทิงเท่านั้น
ขอบคุณค่ะ
อิชง
"คุณว่า คนเราจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไง หากตัวเองเคยถูกผู้มีอำนาจระดับ VIP ข่มขืน คุณจะหนีและลืม ๆ มันไป หรือ
แก้แค้น"
46
ถึงเวลา
เสียงรถตำรวจ มาปิดล้อมรอบโกดัง อย่างรวดเร็ว โดยที่คนงานบางส่วน ยังไม่ได้ออกไปจากที่นี่ ก่อนที่ทุกคนจะรีบ เทน้ำมันลงพื้น อย่างรีบร้อน
โดยตั้งใจว่า คนที่เหลือ หากต้องตาย ก็ต้องตายลงตรงนี้
"ใครจะหนีไป ก็รีบหนีไปตอนนี้ กูจะอยู่คุ้มครองลูกพี่!"
เหล่าลูกน้องบางส่วน เทน้ำมันใส่ตัวเอง ตามเอ คนดูแลโกดัง และลูกน้องบางส่วน รีบวิ่งหนีออกไปคนละทิศละทาง บางคนถูกตำรวจรวบตัวไว้ได้ ส่วนที่เหลือก็หนีเข้าป่าไป
โดยเอ ที่ใช้ตัวเองเป็นโล่กำบัง ถือไฟแช็คไว้ในมือแน่น แน่นอนว่าเขารักนายของเขามาก รวมถึงคนอื่น ๆ ที่ยังติดอยู่ในโกดังแห่งนี้
เพราะเมื่อก่อน พวกเขาเป็นเพียงคนไร้บ้าน ไปของานจากที่ไหน ก็มีแต่คนรังเกียจ กระทั่งเขาได้เจอพิพัฒน์ ที่ดูจะเห็นใจพวกเขา พิพัฒน์เอาตัวเองมาบังไว้ ในขณะที่เขาถูกซ้อมจากเหล่าเด็กเกเร
ทั้งที่ตัวเอง มีเงินมากมาย ใส่เสื้อผ้าราคาหลักแสนหลักล้าน แต่กลับเอาตัวเองมาบังช่วยเหลือคนไร้บ้านเช่นเขา แน่นอนว่าบุญคุณนี้เขาไม่เคยลืม
ซ้ำพิพัฒน์ยังให้ชีวิตใหม่แก่เขามากมาย พิพัฒน์ถึงจะเลวร้าย แต่ก็ไม่เคยตบตีลูกน้อง ซ้ำบางครั้ง ยังช่วยเหลือลูกน้องไปหลายคน
บางคนมาขอเบิกเงิน เพื่อเอาไปรักษาครอบครัว พิพัฒน์ก็สามารถให้แต่โดยดี โดยช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถของเขาเอง ทั้งที่ตัวเขา ในสายตาคนภายนอกก็แค่ชายติดยา ติดหญิง
แต่ใครจะคิดว่า ผู้ชายที่โหดร้ายขนาดนี้ จะดีกับลูกน้องของตัวเอง จนเกิดความศรัทธาขึ้นมาได้
"นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ วางอาวุธให้หมด!"
"พวกคุณถูกจับแล้ว"
เอเดินนำหน้าเหล่าลูกน้องมากมาย ที่ถือปืนจ่อไปทางตำรวจ โดยมีพิไท และพี่ข้าวเหนียวลงมาจากรถด้วย
เหล่านักข่าว ต่างถ่ายทอดสด ถึงเหตุการณ์อุกฉกรรจ์ ในครั้งนี้ถ่ายทอดต่อสื่อสาธารณะ ทั้งที่รู้ว่ามันอันตรายเพียงใด
"ถ้าพวกมึงยิง โกดังนี้จะระเบิดทันที พวกกูราดน้ำมันไว้เต็มโกดังแล้ว"
เหล่าตำรวจต่างหันหน้ามองกันอย่างครุ่นคิด ทั้งในมือยังถือปืนจ่อไปยังเหล่าลูกน้องภายในโกดัง
"แค่เอาตัวคุณเพลงเพลินออกมา พวกเราจะลดอาวุธลง"
เอ พยักหน้าให้ลูกน้องอีกคนไปเรียกเจ้านายของตัวเอง โดยมีพี่ข้าวเหนียว ที่เริ่มจับสังเกตเห็นช่องทาง ที่ลูกน้องของพิพัฒน์เดินไปยังห้องด้านขวามือ ที่ดูจะมีหน้าต่างบานใหญ่อยู่
เธอรีบขยับตัวถอยหลัง ออกห่างจากพิไท ก่อนจะขยับตัวเอง ไปยังข้างหลังสุดของเหล่านักข่าว และตำรวจ อย่างเชื่องช้า
"ลูกพี่ พวกตำรวจบอกว่า ให้เอาตัวของเมียลูกพี่ออกไป แล้วพวกมันจะลดปืนลง"
พิพัฒน์ที่เช็ดตัวให้เพลงเพลินอยู่ ถึงกับชะงักไป เขาพ่นลมหายใจออกมา อย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะถือปืนที่เก็บไว้ในลิ้นชัก
เดินฝ่ากลิ่นน้ำมันที่คละคลุ้งอยู่เต็มโกดัง เดินออกมาภายนอก ให้เหล่าตำรวจ และนักข่าวได้เห็น
นัยน์ตาของเขาเลือนลอย ใต้ผิวตาแดงก่ำ ก่อนจะยกปืนขึ้นจ่อไปทางตำรวจอีกคน
"คุณพิพัฒน์ คุณทำแบบนี้ไม่ดีต่อพวกลูกน้องของคุณนะครับ มอบตัวซะ แล้วไปกับพวกเราดี ๆ "
"เอาไอ้พิไท มาคุยกับกู!"
เหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจต่างมองหน้ากัน ไปมา ก่อนจะเหลือบมองไปทางพิไท ที่เดินฝ่าเข้ามา เพื่อจะไปคุยกับพิพัฒน์พี่ชายของตน
"ผมมาแล้ว!"