รัก,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,สะท้อนปัญหาสังคม,ดราม่า,อาชญากรรม,แก้แค้น,NC+,Nc18+,Nc,คนรัก,ข่มขืน,รุมโทรม,ไม่เหมาะกับคนอายุไม่ถึง20,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
16
แลกความลับ
พิพัฒน์ที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ โอบกอดเรือนร่างเล็กที่เปลือยเปล่า พลางลูบผมเส้นเล็กของเธอไปมาอย่างอ่อนโยน
"ผมไม่รู้ว่า คุณจะรับผมได้ไหม อดีตของผมมันเลวร้ายมาก"
"หื้ม! อะไรเหรอ?"
"เปล่าหรอก ไม่มีอะไร!"
คนตัวเล็ก เงยหน้าขึ้นจ้องมองนัยน์ตาสีดำสนิท อย่างสงสัย ก่อนเธอจะก้มหน้าลงซบอกกว้างอย่างเดิม
"เล่าให้ฉันฟังได้นะ ถ้ามันจะทำให้คุณสบายใจขึ้น"
"เรามาแลกความลับกันไหม ผมว่าถึงเป็นดารา อย่างไงก็ต้องมีความลับบ้างแหละ ใช่ป่ะ"
"ฮ่าาา!!"
เพลงเพลินเค้นเสียงขำขันออกมา ผ่านลำคอเล็ก เพราะความลับที่เธอมีอยู่ มันก็คือคนที่เธอนอนกอดอยู่ ณ ตรงนี้เอง
"ได้สิ! มาแลกกัน"
"ผมเคยรับจ้าง พาลูกน้องไปรุมข่มขืนผู้หญิง เมื่อ 4 ปีก่อน ผมทำมาหลายครั้ง ทำมาตั้งแต่อยู่เมกา"
ร่างบางสะดุ้งเฮือก เมื่อพิพัฒน์ได้บอกความลับกับเธออย่างไม่อาย เหตุเพราะเขาไว้ใจเธอมาก โดยที่ไม่รู้เลยว่า หนึ่งในเหยื่อของ 4 ปีก่อน ที่เขาเล่าถึง ก็คือเธอด้วยเช่นกัน
"แต่มีอยู่ครั้งสุดท้ายนี่แหละ!"
"คะ?"
ใบหน้าเรียวเงยหน้าจ้องมองชายที่เธอนอนซบอกกว้าง
"ผู้หญิงคนนี้มีเพื่อนมาด้วย สองคน เธอดูโดดเด่น จนทำให้ผมตกหลุมรักภายในพริบตาเดียว"
"ใครกันนะ!"
"ถ้าจำไม่ผิด น่าจะชื่อ ณิชานะ ยัยนั่นอายุเท่าคุณเลยแหละ ถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็คงได้เป็นดาราแบบคุณ"
ใจคนตัวเล็กกระตุกวูบ เธอกลั้นน้ำตาไว้ ภายใต้ใบหน้าเย็นชา ราวกับน้ำแข็งของเธอ มีเพียงเธอเท่านั้น ที่ยังมีชีวิตอยู่ เพื่อรอที่จะให้คนที่เธอนอนซบอยู่ได้รับผลกรรมอย่างสาสม
"นายเสียใจหรือเปล่า ที่ทำลงไป?"
"ไม่รู้สิ! ในตอนนั้นเพื่อนยัยนั่น ที่เป็นนกต่อ มันรู้จักกับคนสนิทของผม ผมเลยรับงานออกไปแบบนั้น แต่ก็ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะหวั่นไหวได้ขนาดนี้"
"ยัยนั่นบอกให้ ทุกอย่างจบที่ผม มันยังหลอกหลอนผมจนถึงทุกวันนี้"
มือใหญ่สางผมเส้นเล็กที่นอนซบกาย พลางนึกถึงเรื่องราวเมื่อ 4 ปีก่อน
"คนที่ชื่อ ณิชา สำหรับนายเธอสวยไหม?"
"ไม่เลยที่รัก แต่เธอดูมีเสน่ห์แบบแปลก ๆ ขนาดกอดตัวเพื่อนด้วยความหวาดกลัวขนาดนั้น เธอยังดูน่าดึงดูดเลย"
"คุณจำเหตุการณ์ได้หมดเลยเหรอ เก่งจัง"
"ก็ไม่ทั้งหมดหรอก แต่ที่ทำไปตอนนั้น ไม่ได้เมายา มันเลยจำได้บางจุดอย่างชัดเจน"
"แล้วคุณล่ะที่รัก ความลับของคุณคืออะไร?"
มือใหญ่ดึงมือเล็กมากุมไว้ พลางจูบพรมลงบนผมเส้นเล็กของเธอ
"ฉันเข้าโรงพยาบาลจิตเวช เพราะแม่เสียน่ะ ข่าวดังเลยนะ ถ้ามีคนรู้ว่าฉันเป็นผู้ป่วยจิตเวชมาก่อน"
ทั้งคู่จ้องมองหน้ากัน อย่างขำขัน ถึงเรื่องราวที่เพลงเพลินกำลังเล่าให้ฟัง เพราะอันที่จริงแล้ว แม่ของเธอเสียไป เพราะได้รับสายจากกู้ภัย ว่า ณิชาได้เสียชีวิตในกองเพลิงพร้อมเพื่อน อีกสองคน
หมอสันนิษฐานว่า พบ DNA ของเธอและเพื่อนพร้อมเศษเสื้อผ้าเปื้อนเลือด ตกอยู่ในกองเพลิง จึงทำให้แม่ของเธอที่เป็นโรคหัวใจอยู่เกิดช็อกอย่างฉับพลัน และจากเธอไปโดยไม่กลับมาอีกเลย
"แล้วข่าวที่ออกอยู่โครม ๆ นี่ล่ะ ว่าคุณเคยถูกข่มขืน จริงไหม?"
"ข่าวปลอมน่ะ ผู้จัดการเก่าฉัน พยายามยักยอกเงินแต่ไม่สำเร็จ เลยใส่ร้ายฉันว่าที่เข้าโรงพยาบาลจิตเวชเพราะถูกข่มขืน บ้าบอ จริง ๆ"
"เอาหน่าาา!"
มือใหญ่กอดรัดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน พร้อมเอ่ยให้กำลังใจ
"มันแค่ข่าวปลอมน่ะ ช่างมันเป็นไรไป"
