อย่าเล่นกับระบบคนติดยา.........เพราะเวลามันบ้า มันทำได้ทุกอย่าง!!!!
รัก,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,สะท้อนปัญหาสังคม,ดราม่า,อาชญากรรม,แก้แค้น,NC+,Nc18+,Nc,คนรัก,ข่มขืน,รุมโทรม,ไม่เหมาะกับคนอายุไม่ถึง20,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฝังแค้นรอยอดีตอย่าเล่นกับระบบคนติดยา.........เพราะเวลามันบ้า มันทำได้ทุกอย่าง!!!!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ สร้างขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น❗️❗️ อาจมีความรุนแรง ทางเพศ และการใช้ภาษา คำหยาบคาย ฆาตกรรม การใช้สารเสพติด ไม่เหมาะสำหรับเด็กต่ำกว่าอายุ 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เราไม่สนับสนุนให้นำเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ ไปใช้ในชีวิตจริง และ ไม่สนับสนุน การกระทำอันเกิดจากการลอกเลียนแบบทุกชนิด โปรดอ่านด้วยความบันเทิงเท่านั้น
ขอบคุณค่ะ
อิชง
"คุณว่า คนเราจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไง หากตัวเองเคยถูกผู้มีอำนาจระดับ VIP ข่มขืน คุณจะหนีและลืม ๆ มันไป หรือ
แก้แค้น"
23
รีเซ็ต
1 เดือนต่อมา
เพลงเพลินที่ยืนเคี้ยวหมากฝรั่งอยู่หน้าหลุมศพแพรไผ่ และนีน่า พร้อมทั้งตัวเธอ ในชุดสีดำสนิท สายลมยามเช้าที่เย็นยะเยือก ทำให้เธอ พลางนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่เคยมีกับเพื่อน ๆ ทั้ง 3 คน
เต้นอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ด้วยกัน แลกลูกอมกันกิน อย่างไม่รังเกียจ และ นอนกอดกันสามคน บนที่นอน 5 ฟุต ท่ามกลางอาการที่หนาวเย็นของเกาหลี
มันทำให้น้ำตาของเพลงเพลินไหลพราก ทำไมเธอต้องเป็นคนเดียว ที่ยังมีชีวิตอยู่ โดยร่างไร้วิญญาณของทุกคนถูกเผาไหม้ในกองเพลิงนั้นกันหมด
เธอยืนอยู่ตรงนี้ มองชื่อหลุมศพของตัวเองอย่างขำขันทั้งน้ำตา ก่อนที่ขวดน้ำเย็นจะยื่นมาหยุดตรงหน้าเธอ
"มันจบแล้วนะ ณิชา"
"ต่อไปเรียกฉันว่า เพลง "
"ฉันเกิดใหม่นานแล้ว ณิชาคือผู้หญิงคนนี้ต่างหาก"
นิ้วเรียวชี้ไปยังหลุมศพของชื่อเธอ ก่อนจะเหลือบมองใบหน้าคมเข้มของพิไท ที่ยืนพยักหน้าอยู่ รับทราบคำตอบของเธอ
"ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร เธอก็คือเมียของพี่นะ"
พิไทโอบตัวร่างเล็กอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพากันเดินจากหลุมศพไป เหลือทิ้งไว้เพียงความทรงจำอันเลวร้าย ที่ค่อย ๆ เลือนหายไป จากเธอ
บ้านของพิไทและเพลงเพลินถูกจัดแต่งใหม่ ให้ดูสบายตามากขึ้น เพราะพิไทอยากให้เพลงเพลิน รู้สึกว่าการอยู่บ้าน คือที่ ๆ สงบและปลอดภัยสำหรับเธอที่สุด
ภาพงานแต่งอันหรูหรา ถูกเลือกไว้นำมาติดผนังบ้าน ยิ่งทำให้ทั้งคู่ที่มองดูภาพนั้นต่างยิ้มกว้างออกมา จนอยากให้ถึงวันแต่งงานเร็ว ๆ
"เดือนนึงแล้ว ร่างกายตอนนี้เป็นอย่างไงบ้าง?"
"ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ ว่าแต่ช่วงนี้พี่ไทไม่ไปทำงานเหรอคะ เอาแต่ดูแลเพลง โรงแรมขาดรายได้หมด"
"ไม่หรอกที่รัก พี่อยากอยู่ใกล้ ๆ ให้เพลงสบายใจมากกว่า ผ่านเรื่องร้าย ๆ มาแล้ว คนชั่วก็ได้รับกรรมของมันแล้ว พี่อยากให้เพลงมีความสุขบ้างนะ"
มือใหญ่ลูบแผ่นแก้มขาว ที่ยังดูซีดเซียว แถมข่าวของณิชาที่ถูกข่มขืนก็ยังออกสื่อทุกวัน จนในโลกโซเชียลเริ่มตามหาคนที่เป็นข่าวกันทั่วหน้า
"เพลงว่า เพลงอยากไปทำงานต่อค่ะ"
"แล้วเพลง ดีขึ้นจริง ๆ เหรอ ข่าวประโคมดังขนาดนี้?"
"ถ้าไม่ไป เอาแต่หลบ ๆ ซ่อน ๆ คนอื่นก็จะสงสัยเพลงได้นะคะ"
"อื้ม! ตามใจเพลงละกัน"
พิไทรู้ดีว่า เขาไม่สามารถห้ามปรามเมียรักได้เลย กับการทำงาน เพราะเพลงเพลินชอบทำงานมาก ถ้าไม่ได้ทำงาน เธอก็คงจะนั่งซึมนั่งเครียดอีก
มือใหญ่ดึงตัวเพลงเพลินเข้ามากอด พลางจูบพรมลงบนหน้าผากของเธอ
"พี่รักเธอนะ!"
"เพลงก็รักพี่ค่ะ"