รัก,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,สะท้อนปัญหาสังคม,ดราม่า,อาชญากรรม,แก้แค้น,NC+,Nc18+,Nc,คนรัก,ข่มขืน,รุมโทรม,ไม่เหมาะกับคนอายุไม่ถึง20,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
29
วันแต่งงานแสนสุข
"ขอบพระคุณ คุณหญิงมาก ๆ เลยนะคะ ที่เข้าใจเพลง"
"ไม่เป็นไรค่ะ ตาพิพัฒน์ช่วงนี้ก็บ้า ๆ บอ ๆ ไปตามประสาคนติดเที่ยวแหละค่ะ นี่ก็ชอบโกหกปันน้ำเป็นตัว ว่าได้คบกับหนูเพลงมาตลอดเลย"
เพลงเพลินและพิไทหันมองหน้ากันอย่างรู้ทัน ก่อนจะยื่นการ์ดเชิญงานแต่งให้คุณหญิงพิมพ์ผ่อง เพราะอีกหนึ่งอาทิตย์ที่จะถึงนี้ ก็จะเป็นงานแต่งของทั้งคู่แล้ว
และอีกนัยหนึ่ง ก็เพื่อต้องการมาดูว่า พิพัฒน์อยู่บ้านหรือเปล่า แล้วถ้าหากเขารู้ว่าเธอมาบ้านของเขา
เขาจะอาละวาด หรือ ทำตัวอย่างไงกับเธอ แต่สิ่งที่พบ มีเพียงความว่างเปล่า มีเพียงคุณหญิงคนเดียว ที่อยู่ในบ้านหลังนี้
"ขอโทษนะคะ คุณหญิง แต่เพลงไม่เคยคบหากับคุณพิพัฒน์เลยค่ะ เราคุยกันจบตั้งแต่วันที่เขามาส่งเพลงที่คอนโด เมื่อ 6 เดือนก่อนแล้วเท่านั้น"
"แต่ฉันเห็นในข่าวว่า ตาพิพัฒน์ ไปขอหนูเพลงแต่งงานกลางกองถ่ายหนิคะ?"
"อ่อ! ก็จริงอยู่หรอกค่ะ แต่เพลงไม่ได้ตอบตกลง เพราะอยู่ดี ๆ ก็เดินมาแบบนั้น เพลงเองก็ งง เหมือนกันค่ะ"
คุณหญิงพิมพ์ผ่อง ดูจะเข้าใจอยู่ไม่น้อย เพราะเขาคิดว่าลูกชายตัวเองหลอนยา จึงเกิดพฤติกรรมเช่นนี้ขึ้น แต่เธอก็ทำได้เพียงยิ้มรับออกไป เพราะอับอายที่มีลูกชายคนโตเป็นคนติดยา และบ้าเซ็กส์
.
.
.
.
1 อาทิตย์ต่อมา ในงานแต่งสุดหรูหราอลังการ
เหล่าดารานักแสดง และนักข่าวมากมาย ต่างมายังงานแต่ง ของเพลงเพลินและพิไทกันอย่างชื่นมื่น ทุกคนต่างได้รับการต้อนรับจากเจ้าบ่าว เจ้าสาวเป็นอย่างดี
กระทั่ง! ถึงเวลารดน้ำสังฆ์ ใบหน้าเปื้อนยิ้มของเพลงเพลินก็ได้หุบลงอย่างฉับพลัน เมื่อขวดสุรา ราคาแพง ถูกรดใส่มือของเธอ
ก่อนนัยน์ตาของเพลงเพลิน จะเหลือบเห็นร่างกายของคนตัวใหญ่ ใส่สูทสีดำสนิท ยื่นอยู่ตรงหน้าเธอ ด้วยนัยน์ตาที่แข็งกร้าว มุมปากของเขาแสยะยกขึ้น
"มีความสุขมาก ๆ นะ"
น้ำเสียงอันเยือกเย็น พูดผ่านไร้ฟัน ก่อนเขาจะเดินลงไป นั่งตรงเก้าอี้โต๊ะกลม หน้าเวที ถัดจากเธอไปเพียง 3 โต๊ะกลมใหญ่
"ไม่ต้องกลัวนะ ที่รัก มันไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก"
"ฉันคิดว่ามันจะไม่มา ทำไมวันนี้มันถึงเสนอหน้ามาได้ "
นัยน์ตาสีดำสนิท จ้องมองคู่บ่าวสาวอย่างเคียดแค้น ยิ่งทั้งคู่กระซิบพูดคุยกันอย่างใกล้ชิด ยิ่งทำให้ พิพัฒน์แทบจะคุมตัวเองไม่อยู่ เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ยังรู้สึกรักเธออยู่หรือเปล่า
หรือความรู้สึกที่เป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร มันดูสับสน จนตัวเขาไม่เข้าใจ แต่ถามว่าเจ็บไหม ตอบได้เลยว่าเจ็บมาก เพราะคนที่ควรยืนอยู่ตรงนั้น ควรเป็นเขา ไม่ใช่พิไท
ยิ่งเห็นคนตัวเล็กในชุดเจ้าสาว ที่เธอดูสวยราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย เขาก็ยิ่งโกรธแค้น จนอยากจะเดินเข้าไปกระชากตัวเธอลงจากเวทีนั้น
"ขอบพระคุณทุกท่าน ที่มาในงานแต่งของพวกเราวันนี้นะครับ ผมจะขอประกาศข่าวดี ต่อหน้าสาธารณะชนเลยนะครับ"
"เรื่องอะไรน่ะ!"
เสียงพูดคุยของเหล่านักข่าว และช่างถ่ายภาพ เริ่มสงสัยและดังมากขึ้น
"เพลงเพลิน ภรรยาของผม ตั้งท้องแล้วครับ วันนี้เป็นวันที่ดีมาก ๆ สำหรับผมจริง ๆ "
ใจคนตัวใหญ่กระตุกวูบ เธอพึ่งแท้งลูกของเขาไปได้เพียงไม่กี่เดือนเอง ทำไมถึงตั้งท้องลูกคนอื่นได้เร็วขนาดนั้น ก่อนพิพัฒน์จะกัดกรามแน่นขึ้น จนบีบมือสั่น
แต่ฉับพลันนั้นเอง มือของคุณหญิงพิมพ์ผ่อง ก็จับไปที่แขนของลูกชาย เป็นการห้ามปราบ
"อย่านะพิพัฒน์ ช่วยเห็นแก่หน้าของแม่ด้วยเถอะ!"
"ผมขอตัวออกไปข้างนอกก่อนนะครับ"
พิพัฒน์ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ ในงานพลางรีบเดินออกไป ขณะที่คู่บ่าวสาวยังวุ่นวายกับเหล่านักข่าว ตรงไปยังข้างห้องน้ำ เพื่อจุดบุหรี่สูบ
ใจเขาในตอนนี้ว้าวุ่นไปหมด ราวกับมันจะระเบิด เขารักเธอมากมาย โดยไม่รู้ว่าเธอ ก็แค่เพียงต้องการแก้แค้น
จึงยอมบอกกับเธอจนหมดเปลือก เรื่องราวในอดีตของเขาที่ผ่านมา เพราะต้องการปรับปรุงตัวและใช้ชีวิตของตัวเองใหม่ แต่ทำไม เรื่องราวมันถึงได้เป็นแบบนี้ไปนะ
"น่าสมเพชสิ้นดี!"
.......
ในขณะที่เพลงเพลิน และพิไทยืนให้เหล่านักข่าวมากมายถ่ายภาพ เพลงเพลินก็เริ่มรู้สึกเวียนหัวอย่างฉับพลัน จนพิไทต้องรีบประคองร่างเอาไว้
"เพลง ไหวไหม?"
ความพะอืดพะอม เริ่มกลับมาอีกครั้ง อาจเพราะตอนนี้หมดฤทธิ์ยาแล้ว จนทำให้เธอมีอาการเช่นนี้
"เพลงไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ!"
"ให้พี่ไปส่งไหม?"
"ไม่ต้องหรอก เพลงไหว!"
พิไท เริ่มกวาดสายตามองโต๊ะกลมที่พิพัฒน์เคยนั่ง แต่ตอนนี้เขาหายไปแล้ว จึงคิดว่าเขาคงทนอยู่ในงานต่อไม่ได้ จนต้องหนีออกไป
และคิดว่าเมียรักคงปลอดภัยแล้ว หากต้องไปเข้าห้องน้ำเพียงลำพัง แต่เขาก็ยังหวั่นใจ และเป็นห่วงเธออยู่ดี
"พี่ว่าให้พี่ข้าวเหนียวไปส่งดีกว่า"
"ไม่เป็นไร พี่อยู่ต้อนรับแขกเถอะ คนท้องก็แบบนี้แหละ อีกอย่างไปเข้าห้องน้ำที่ห้องแต่งตัวใกล้ ๆ เอง"
ทั้งคู่ กวาดสายตาจ้องมองพิพัฒน์อีกครั้ง ก่อนมือใหญ่ของพิไท ที่ประคองร่างเล็กอยู่ จะยอมถอดกอดออก
"ก็ได้ครับ พี่รอนะที่รัก"
"พิธีตอนนี้ก็จบแล้ว เหลือแค่เข้าหอ สบายมากค่ะ!"
"ครับ!"
เมื่อเพลงเพลิน เริ่มเดินออกจากงานไป ประจวบเหมาะกับพิพัฒน์ ก็กำลังจะเข้ามาในงานพอ คนตัวใหญ่ถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นเพลงเพลิน ผลัดวิ่งผลัดเดินออกจากงาน ตรงเข้าไปยังห้องแต่งตัวเจ้าสาว
ขาของพิพัฒน์แข็งทื่อ เขาเริ่มลังเลเล็กน้อย เพราะที่ผ่านมา เขาไม่มีโอกาสที่จะเข้าถึงตัวเธอได้เลย แต่ครั้งนี้มันคือโอกาสของเขา ที่เขาจะได้แก้แค้นอย่างสาสม
