รัก,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,สะท้อนปัญหาสังคม,ดราม่า,อาชญากรรม,แก้แค้น,NC+,Nc18+,Nc,คนรัก,ข่มขืน,รุมโทรม,ไม่เหมาะกับคนอายุไม่ถึง20,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อย่าเล่นกับระบบคนติดยา.........เพราะเวลามันบ้า มันทำได้ทุกอย่าง!!!!
ผู้แต่ง
อิชง
เรื่องย่อ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ สร้างขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น❗️❗️ อาจมีความรุนแรง ทางเพศ และการใช้ภาษา คำหยาบคาย ฆาตกรรม การใช้สารเสพติด ไม่เหมาะสำหรับเด็กต่ำกว่าอายุ 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เราไม่สนับสนุนให้นำเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ ไปใช้ในชีวิตจริง และ ไม่สนับสนุน การกระทำอันเกิดจากการลอกเลียนแบบทุกชนิด โปรดอ่านด้วยความบันเทิงเท่านั้น
ขอบคุณค่ะ
อิชง
"คุณว่า คนเราจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไง หากตัวเองเคยถูกผู้มีอำนาจระดับ VIP ข่มขืน คุณจะหนีและลืม ๆ มันไป หรือ
แก้แค้น"
10
แม่ขอ
ผู้ชาย 3 คนแต่งตัวและเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้เพียงพิพัฒน์ และเบญ ที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงใหญ่
ก่อนพิพัฒน์จะจุดบุหรี่สูบ พร้อมหันหน้าไปหาเบญ ที่นอนหมดสภาพอยู่ปลายเตียงจ่มกองเลือดที่มีกลิ่นคาวคละคลุ้ง พร้อมกับถุงยางมากมาย ที่ใช้แล้วทิ้งกองอยู่เต็มพื้น
"อย่าสำออยสิ เบญ โดนแค่นี้เอง"
เบญที่นอนมองเพดาน ถ่างขาออกกว้าง ด้วยความอิดโรย เธอพยายามกระเสือกกระสนหายใจ พลางขยับพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง
"เอามาอีก 30,000 เลยนะ นี่ต้องหยุดงานเลยเนี่ย"
ตริ่ง!
"พี่โอนให้นะ แสนนึง"
"เย้! น่ารักที่สุดเลย"
ใบหน้ายิ้มแย้มสดใส ของเบญ ยิ่งทำให้นึกถึงผู้หญิงในอดีตเมื่อ 4 ปีก่อนมากขึ้น หญิงสาวใต้เรือนร่าง ที่เขารีบร้อนจนไม่ได้ป้องกัน และ สุดท้ายก็รัดคอเธอจนตาย
"หลอกหลอนฉันจริง ๆ เลย อิบ้า แม่ง!"
"คะ?"
พิพัฒน์บ่นพึมพำออกมา ก่อนจะดึงเคตามีนซองเล็ก ยื่นให้กับคู่ขาของตน
"พี่ให้ แล้วออกไปได้แล้ว"
"โอเค!"
ใบหน้าที่ดูสดใส นิ่งสงบลงอย่างฉับพลัน เมื่อคู่ขาของเขา เดินออกจากห้องพักไป ทุกอย่างเงียบสงบ มีเพียงเสียงหายใจ ที่อยู่เป็นเพื่อนเขาเพียงเท่านั้น
คลื่น~ คลื่น~ คลื่น~
"ฮัลโหลครับ คุณแม่!!"
"นี่ทำไมไม่กลับบ้านกลับช่อง"
"แม่ ผมโตแล้วนะ!"
คนตัวใหญ่พ่นลมหายใจออกมา เมื่อได้ยินผู้เป็นแม่ บ่นพึมพำใส่ตน
"ก็เพราะโตแล้วไว้ ฉันก็กลัวแกไปทำเรื่องเหมือนเมื่อ 4 ปีก่อนอีก!"
"ว่าแต่ ได้ไปส่งหนูเพลงเพลินไหม?"
"อื้ม! ส่งตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"
"ว่าแต่ หนูเพลงเพลินเป็นไงบ้าง สำหรับแก?"
"ไม่รู้พึ่งได้เจอกัน จะรู้ได้ไง?"
น้ำเสียงของคุณหญิงเริ่มเปลี่ยนไป ราวกับเป็นการร้องขอ ลูกชายให้รีบมีครอบครัว เพราะตนก็อายุไม่ใช่น้อยแล้ว
เรื่องราวในอดีต ที่ต้องมาคอยตามเช็ดตามแก้ ให้ลูกชายตัวดี ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงอีก
"ฉันชอบหนูเพลงเพลินจริง ๆ นะ ตาพิ เด็กคนนี้ เป็นคอนเนคชั่นให้ฉันได้ เธอเก่งงานบันเทิงหลายด้าน ถึงจะดูเข้าถึงยากแต่ฉันเชื่อ ว่ายัยเด็กคนนี้ ไม่ธรรมดา"
"ถือว่าแม่ขอก็แล้วกัน!"