ซานตาคลอส ตำแหน่งที่ตัวตนเช่นเขาไม่ควรครอบครอง แม้รู้ดีแต่ก็มิอาจปล่อยให้ตกไปอยู่ในมือของใคร
แฟนตาซี,ดาร์ค,ไทย,ตะวันตก,เวทมนตร์,ดาร์กแฟนตาซี,คริสต์มาส,ซานต้า,ซาตาน,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ซานตาคลอส ตำแหน่งที่ตัวตนเช่นเขาไม่ควรครอบครอง แม้รู้ดีแต่ก็มิอาจปล่อยให้ตกไปอยู่ในมือของใคร
ผู้แต่ง
อิ่มหมู
เรื่องย่อ
◇ ซาตานคลอส ◇
อัพทุกวันจันทร์และวันศุกร์ เวลา 03:00 น.
เรื่องและภาพโดย : อิ่มหมู
ประกายแสงสีทองเย็นเฉียบกะพริบเหนือฝ่ามือเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเวลานั้นกำลังนับถอยหลัง ซาตานหนุ่มรู้เรื่องนี้ดี ด้วยตัวตนเช่นเขากำลังทำให้พลังวันคริสต์มาสนั้นสั่นไหว
แต่มิอาจยกตำแหน่งนี้ให้ใคร
หนึ่งคำสัญญาทำให้ตัวเขาต้องอดทน ไม่ว่าจะทรมานสักเพียงใดก็ตาม จนกว่าจะได้พบ…กับเสียงระฆังดังก้องในหัวใจ
“ผมไม่อยากทำมันอีกต่อไปแล้ว”
ทุกถ้อยคำถูกกลั่นออกมาจากก้นบึ้งของจิตใจ ความรู้สึกของการไม่เป็นที่ต้อนรับหนักอึ้งอยู่บนบ่าทั้งสองเสมอมา
เมื่อไหร่จะจบลงซักที...วันคริสต์มาส
.........
ช่องทางการติดตาม พูดคุย ส่งมุก ตบแปะ หรือทวงงาน
Facebook : เสมียนน้อย ชอบกินหมู
Twitter/X : @Immhu_
Tiktok : @Immhu_uu
*แวะเวียนมาพูดคุย เล่นมุก ด่าตัวละครได้ตามสบาย นักเขียนค่อนข้างชอบ ขอรับคำติชมเหล่านั้นไว้ด้วยใจ♡*
“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก~”
ซาตานหนุ่มเอ่ยทักด้วยท่าทีไม่ทุกข์ไม่ร้อนพลางพิงหลังเข้ากับขอบประตูซึ่งเปิดอ้า ขณะที่เบลจ้องเขม็งมายังเขาด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างชัดเจน
“ทำไมเรียกเอลฟ์แคระลาดตระเวนกลับมาถึงไม่แจ้งฉันก่อนคะ” เบลกล่าวเสียงแข็ง
“ก็มันเรื่องด่วนนี่นา ผมไม่อยากให้เบลเหนื่อยเพิ่มด้วย”
“แล้วให้ซูร์ที่เป็นหัวหน้าแผนกออกไปด้วยแบบนี้รู้มั้ยคะว่าในโรงงานจะ-”
“ผมกำลังทำหน้าที่ซานต้าอย่างที่เบลเคยสอนอยู่นี่ไงครับ ไม่ถูกหรอ”
ริมฝีปากสีสดเม้มเข้าหากันแน่นราวกับมีคำพูดในใจที่มิอาจเอื้อนเอ่ย การต่อปากต่อคำแบบนี้ไม่มีผู้ใดสามารถเอาชนะซาตานได้เลยจริงๆ เมื่อคิดได้แล้วว่าบ่นต่อไปคงไม่ช่วยอะไรจึงเริ่มจดสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นลงบนกระดานในมือ
ซาตานหนุ่มยิ้มกว้างอย่างไม่สะทกสะท้านอีกครั้งก่อนจะคว้าแดนนี่ที่หน้าคว่ำอยู่ตรงบันไดเพราะสะดุดล้มขึ้นมา จับแขนเล็กจิ๋วแปะลงไปยังเอวได้รูปภายใต้ชุดเดรสรัดรูปสีแดงที่ตนชอบทั้งสองข้าง
“แล้วผมก็ไม่อยากไปปลุกเบลถึงเตียงด้วยครับ กลัวจะทำเบลเหนื่อยจนลุกไม่ไหว”
แดนนี่แม้จะอายุน้อยแต่ก็ทราบดีว่าซานต้านั้นหมายถึงอะไรพยายามชักมือกลับแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงได้จึงทำได้เพียงส่ายหน้าไปมาพร้อมทำตาโต
ลมหายใจหนักอึ้งพ่นออกมาอีกครั้งเมื่อได้เห็นรอยยิ้มยียวนในระยะประชิด แต่ก่อนที่จะไล่ให้ทั้งสองนั้นกลับไปทำงานนกฮูกตัวโตก็ได้บินมาเกาะไหล่ของคุณคลอสเอาไว้ ปลายขาข้างหนึ่งของมันมีกระดาษม้วนเล็กมัดติดอยู่
ซาตานหนุ่มอุ้มแดนนี่ขึ้นมากอดไว้บนอกราวกับตุ๊กตาก่อนจะแกะจดหมายออกและถือวิสาสะล้วงเอาขนมในกระเป๋าของเอลฟ์แคระตัวน้อยให้กับนกฮูกสื่อสารเป็นรางวัล
มันถูกส่งมาจากคนส่งสินค้าของร้านที่ได้ร่วมธุรกิจกันมาหลายร้อยปี เนื้อความถูกเขียนอย่างเร่งรีบ หลังจากพยายามอ่านอยู่นานก็ได้ความว่ารถส่งของถูกโจมตี
“งั้นของรอบนี้จะล่าช้าออกไปหรอคะ แต่โรงงานกำลังเปิดอยู่ วัสดุจะขาดแคลนไม่ได้” เบลกล่าวด้วยท่าทีกังวล
“คงต้องออกไปช่วยพวกเขากันก่อนนะครับ” ซาตานหนุ่มเสนอ “ตามเส้นทางปกติ ตอนนี้รถม้าควรจะอยู่หน้าป่าภูติใกล้ๆ เรานี่เองน่าจะยังไปทัน”
“รถขนท่อนไม้กับใยนุ่นคงไม่มีใครคิดปล้นแน่ๆ…คงจะเป็นปีศาจอสูรที่กำลังหิว”
“แดนนี่หิวข้าว-”
“แต่รูดอล์ฟกำลังป่วยและเอลฟ์แคระก็ไม่ค่อยได้ออกไปนอกเขตทรูนอทไกลขนาดนั้นเลยนะคะ รออีกซักพักค่อยไปเก็บวัสดุเรากลับมาก็ได้”
“ผมไง ผมว่างมากๆ และออกไปข้างนอกเก่งด้วย”
ซาตานหนุ่มกล่าวด้วยดวงตาเป็นประกาย ทำเอาเบลถึงกับถอนหายใจออกมายาวเหยียด เพราะรู้ว่าเมื่อคุณคลอสตัดสินใจไปแล้วก็ไม่มีใครห้ามได้ทั้งนั้น…
………
ลานหิมะด้านหน้าสุดของโรงงานครึกครื้นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมีรถลากเลื่อนคันโตกว่าปกติเทียมด้วยกวางเรนเดียร์ถึงสามตัว
ซาตานหนุ่มยืนป้อนเบอร์รี่สีแดงสวยที่ได้ขโมยมาจากโถส่วนผสมในครัวเมื่อครู่ให้กับเรนเดียร์พลางพูดคุยกับพวกมันไปด้วยเพื่อรอทุกอย่างเตรียมพร้อม
“ทำไมต้องเป็นข้าและมัน”
ผู้ที่เขารอคอยคือแทส น้องชายของเบลซึ่งทำหน้าเหม็นเบื่อทันทีที่ได้พบหน้า ซาตานหนุ่มโบกมือน้อยๆ ไปให้ดังเช่นทุกทีและแทสเองก็เบือนหน้าหนีอย่างเคยเช่นกัน
“ก็ไม่มีใครว่างนอกจากแทสแล้วนะคะ” เบลตอบพลางสวมถุงมือกันหิมะหนาให้กับคุณคลอส
แล้วแทสก็ทำหน้าหงุดหงิดกว่าเดิมเมื่อเห็นสายตาเจ้าชู้ของซาตานตัวนั้นกำลังมองหน้าอกของเบลอย่างเปิดเผยในระยะเอื้อมมือ “แต่งตัวเองไม่เป็นรึไงวะ”
“อิจฉาหรอครับ” ซาตานหนุ่มตอบพร้อมส่งรอยยิ้มยียวนกวนประสาทกว่าเดิมไปให้
“นี่แก-”
“แค่ย้อนกลับไปตามเส้นทางส่งของก็น่าจะเจออะไรบ้างนะคะ”
เบลที่แต่งตัวให้คุณคลอสเสร็จหันมายื่นแผนที่ซึ่งถูกเขียนด้วยมือเธอเองให้กับแทสซ่งถูกกระชากไปจากมือแทบจะในทันทีก่อนจะเดินปึงปังขึ้นรถเลื่อนซึ่งมีล้อไว้เปลี่ยนเมื่อพ้นเขตหิมะ
“จะขึ้นมาหรือไปเอง”
แทสถามห้วนๆ อย่างไม่ต้องการคำตอบเพราะทันทีที่พูดจบเจ้าตัวก็สะบัดข้อมือที่ถือบังเหียนส่งสัญญาณให้เรนเดียร์ทั้งสามตัวข้างหน้าเริ่มออกวิ่งทันที
แต่ด้วยความเร็วเท่านี้ไม่เป็นปัญหาต่อซาตานมากนัก เขาอาศัยจังหวะที่เบลกำลังตกใจกับการกระทำโดยพลการของแทสคว้ามือหนาอ้วนน่ารักภายใต้ถุงมือขึ้นมาก่อนจะจุ๊บลงไปเบาๆ และดีดตัวขึ้นเหนือพื้นดินเพื่อที่จะตามรถลากให้ทัน
ทิ้งให้ผู้ที่อยู่เบื้องหลังยืนมองรถเลื่อนห่างไกลออกด้วยหัวใจเต้นระส่ำ ที่ไม่รู้ว่าเพราะตกใจกับการกระทำของแทสหรือคุณคลอสกันแน่
มืออวบอ้วนเอื้อมขึ้นมาสัมผัสหัวใจของตัวเองเบาๆ และได้พบว่าที่ข้อมือของเธอนั้นมีกำไลโลหะพร้อมจี้รูปดวงดาวขนาดเล็กห้อยอยู่ โดยไม่รู้ตัวรอยยิ้มจางๆ ก็ได้ประทับขึ้นมาบนหน้าที่ปกติเรียบเฉยพร้อมเสียงในอกซึ่งเต้นในจังหวะที่ต่างออกไป…
“น่าเสียดายนะคะ”
เอลฟ์แคระสาวที่เดินมาใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบเอ่ยขึ้นมาเบาๆ แต่กลับทำให้เบลสะดุ้งสุดตัวรีบเก็บสีหน้าของตนให้กลับเป็นดังเดิม
“คะ?”
“น่าเสียดายที่แทสจู่ๆ ก็มีท่าทีเช่นนั้น ทั้งๆ ที่แต่ก่อนทั้งคุณเบลกับซานต้าและแทสต่างสนิทกันมากแท้ๆ”
“นั่นสินะ…”
เมื่อครั้งยังเด็กเธอและแทสสนิทกันมาก เพราะแทสเป็นเพียงผู้เดียวในครอบครัวที่ไม่เคยรังแกหรืออิจฉาริษยาเธอ และเมื่อมีคุณคลอสเข้ามา ทั้งสามยิ่งสนิทกันมากกว่าเดิม ไม่ว่ามีสิ่งใดต่างช่วยเหลือกันทุกครั้ง แต่ตั้งแต่เมื่อไรก็มิอาจทราบได้ที่แทสเหินห่างออกไปและจงเกลียดจงชังคุณคลอส คอยกลั่นแกล้งเธอซึ่งไม่ว่าจะถามหาเหตุผลมากเพียงใดสิ่งที่ได้กลับมามีเพียงคำดูแคลนเท่านั้น
“แต่จะไม่เป็นไรจริงๆ หรือคะ ให้ทั้งคู่ไปด้วยกันแบบนั้น”
“หวังว่า…นะคะ” เบลตอบอย่างไม่มั่นใจนัก “แต่ในครัวยังปกติดีใช่มั้ยคะ เมื่อเช้าฉันเห็นควันดำลอยออกมา”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ เหล่าเอลฟ์แคระซ่อมบำรุงพึ่งจะตื่น กำลังช่วยคุณโฮมมี่ซ่อมนั่นนี่กันใหญ่เลย”
“ถ้างั้นฉันจะไปดูแลรูดอล์ฟต่อ มีอะไรก็มาแจ้งได้เลยนะคะ”
“แล้วคุณเบลไม่-” เอลฟ์สาวพยายามทักท้วงแต่คู่สนทนากลับอ้อมไปทางด้านหลังทันทีตนเองพูดจบ “ให้ตายสิ…ไม่คิดจะกินข้าวให้ตรงเวลาบ้างรึไงนะ”