เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผู้ใหญ่,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ผู้แต่ง
เพอนา
เรื่องย่อ
ไอวี่เป็นตำรวจสายสืบสวน เธอกำลังนั่งทำงานอย่างคึกคัก อยู่มาวันหนึ่งมีคนโทรมาหาเธอให้ไปตรวจสอบบ้านพักบังกะโลที่ทะเลของเมืองเค ซึ่งเกิดคดีฆาตกรรมตอนกลางคืน ไม่มีใครเห็นฆาตกร ชาวบ้านแถวนั้นหลับหมด และหลักฐานถูกทำลายไปกับทะเล เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุพบผู้ต้องสงสัยสามคนเป็นชาวประมง อาศัยอยู่หมู่บ้านใกล้กับบังกะโลที่ผู้ตายมาพัก คดีนี้เธอต้องไขปริศนากับ ชารีน เพื่อนจอมกวนประสาทของเธอ ใครคือฆาตกร แล้วเขาทำได้อย่างไร ติดตามกัน
ในระหว่างที่พูดคุยกันไอวี่สั่งข้าวให้เพื่อนร่วมงานของเธอแบบง่ายๆไปก่อน หลังจากนั้นไม่นานชารีนกับไบรอันลุกขึ้น พวกไอวี่เตรียมตัวจ้องหน้าและลุกขึ้นทันทีพร้อมหยิบโซ่ข้อมือ ชารีนตกใจชะงักเมื่อเห็นโซ่ข้อมือมาคล้องทั้งสองไว้ ไอวี่เปิดเผยตัวตนออกมาให้เห็น หน้าตาเธอเปลี่ยนไปเหมือนคนละคน แต่ที่ไหนได้ล่ะเธออยากทำให้ชารีนตกใจต่างหากเพื่อจะได้รู้ฤทธิ์แท้ของเธอบ้าง
ชารีนนั่งคุกเข่าต่อหน้าไอวี่ เธอกลับเบือนหน้าหนี สั่งการให้ตำรวจจับพวกมันไปแล้วไม่ต้องปล่อยอีก บรรยากาศรอบๆห้างทำให้ทุกคนหันมองมา ทุกคนหยุดกินข้าว บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิป ตำรวจจับชารีนไปสอบปากคำ ระหว่างการสอบปากคำนั้นไอวี่เสนอตัวว่าจะเป็นคนสอบปากคำเธอเอง
“เป็นไงล่ะ..สนุกมากไหม..วิ่งไล่ฆ่าไปทั่วเนี่ย” ไอวี่พูดด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราด ชารีนไม่พูดอะไร ผงกหัวขึ้นและลง ไอวี่พูดต่อ
“ฉันจะถามเธอนะ..ชารีน..เงยหน้าขึ้นมาเถอะ..ฉันไม่ทำอะไรหรอก..เราเป็นผู้หญิงด้วยกัน..เข้าใจกันดี” ไอวี่ยื่นหน้าไปใกล้เธอ ชารีนกำลังร้องไห้ออกมาแล้วเงยหน้าขึ้น
“เธอจะฟังฉันใช่ไหม” ชารีนมองเธอด้วยน้ำตาคอเบ้า
“ได้สิ..เธอพูดออกมาเลย..ในนี้ไม่มีใครได้ยิน..มีเพียงแค่เราสองคน”
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงไอวี่รอให้เธอพูดออกมา ไม่นานชารีนเหมือนจะคิดอะไรออก เธอพูดขึ้นมาว่า ทั้งสองคนนั้นเป็นพ่อลูกกัน ไอวี่ถึงกับสะดุ้งไปพักหนึ่ง
“อะไรนะ..หน้าตาไม่เห็นเหมือนกันเลย”
“ก็แค่..พ่อเลี้ยงน่ะ”
“อ่ะ..มีเรื่องอะไรจะเล่าอีกไหม”
“พ่อลูกสองคนนั้นมันฆ่าแม่ฉัน ตำรวจสรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตาย ฉันจึงอยากเป็นนักสืบขึ้นมาอีกทั้งยังอยากสืบให้ได้เลยว่า ใครฆ่าแม่ฉันกันแน่”
“ดังนั้นเธอจึงรับงานสืบคดีที่ชายทะเล..กับฉันใช่ไหม”
“ใช่..เมื่อชายชราพูดความจริง..ฉันก็อยากจัดการเขา..โดยจ้างให้ใครสักคนไปฆ่ามันซะ..คนนั้นนั่นแหละ..ใช่..ฉันจ้างให้แฟนฉันมาฆ่าเขาไงล่ะ” ชารีนเล่าเสร็จแล้วซึมไป
ไอวี่ลุกขึ้น เรียกตำรวจให้นำตัวชารีนไปขังได้ และเอาไบรอันมาสอบปากคำต่อ เมื่อไบรอันมาในห้องสอบปากคำเขาได้แสดงฝีหน้าที่เศร้าหมอง ไอวี่มองเขาด้วยท่าทางสังเกตใบหน้า
“มีอะไรจะเล่าไหมคะ”
“ไม่มีครับ..เรื่องที่ผมจะเล่า..ชารีนน่าจะเล่าให้คุณฟังหมดแล้ว”
“อ้าวเหรอ..เรื่องคุณไนท์..เธอบอกให้คุณฆ่าใช่ไหม”
“ไม่ครับ..ผมตั้งใจฆ่าเขาเอง มันเข้ามาเพื่อแย่งตำแหน่งผมไป”
“ตำแหน่งอะไรคะ”
“ประธานชมรมครับ..ผมอยู่ชมรมนี้มานาน..หมอนั่นอาจมีเข้านอกออกใน..ไม่ค่อยเข้าชมรม..ผมไม่อยากให้มันเป็นเด็ดขาด”
“เอาจริงๆคุณควรจะบอกเขานะคะหรือไม่ก็อดทนไปก่อน ในเมื่อมีคนเริ่มรู้ความจริงมากขึ้นค่อยเปลี่ยนก็ได้ค่ะ ไม่ถึงขนาดต้องฆ่าเลยก็ได้ หัดอดทนซะบ้างนะคะ..บางตำแหน่งควบคุมดูแลแค่ปีเดียว หรือสองสามปีเองค่ะ..เฮ้อ..ทีนี้ผิดก็ว่ากันไปตามผิดนะคะ ถ้าอยู่ในคุกแล้วก็หัดสำนึกบ้างนะคะ” ไอวี่เชิญไบรอันออกไป เธอถอนหายใจไปอย่างแรง
“ทำไมคนสมัยนี้ไม่รู้จักความอดทนกันเลยนะ” ไอวี่จับที่ศีรษะและส่ายหน้าไปมา