เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผู้ใหญ่,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันรุ่งขึ้นไอวี่พาชารีนไปหาหมอเพราะเห็นเธออาการหนักมากตั้งแต่เมื่อเย็นวาน แต่ทว่าไปเธอลืมไปว่าละแวกนี้ไม่ค่อยมีอะไร การหาหมอมารักษาได้นั้นยากมาก ชาวบ้านต่างบอกว่าถ้าจะไปซื้อของหรือแม้กระทั่งไปเอายาแก้ไข้อะไรต่าๆต้องไปในตัวเมืองเท่านั้น ซึ่งไอวี่ต้องขี้เกียจไปแน่นอน
ช่วยไม่ได้สินะ หลังจากนั้นไอวี่จับชารีนลุกขึ้นมาจากถังขยะที่เธอนั่งอาเจียนอยู่ จนนำเธอขึ้นรถแล้วส่งโรงพยาบาล เมื่อมาถึง บุรุษพยาบาลเข็นรถเข้ามาใกล้ตัวชารีนอย่างไวเมื่อเห็นเธอกำลังท้อง
ส่งเสร็จไอวี่ได้หาที่จอดรถแล้วขึ้นไปหาเธอ ถึงเวลาหมอเรียกคิว ไอวี่เข็นเธอไปจุดพบหมอ หมอบอกว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก แต่ระวังอย่าเครียดจนเกินไป จากนั้นหมอได้ให้ยากับเธอไปสองสามอย่างอีกทั้งยังแนะนำว่า ช่วงนี้ให้พักผ่อนก่อน อย่าเพิ่งให้เธอคิดอะไรมากเพราะเดี๋ยวจะเป็นอันตรายต่อเด็กได้ ฉันรับตอบตกลงและพาเธอเดินทางกลับหอพัก ปล่อยให้เธอนอนแน่นิ่งไปก่อน บอกว่าไม่ต้องคิดอะไรมาก เรื่องงานฉันจัดการเอง เธอดึงมือฉันประมาณว่าเป็นห่วงจึงอยากช่วย ฉันพยายามห้ามเธอจนในที่สุดเธอก็หลับไป
ระยะเวลานั้นไอวี่เตรียมตัวออกไปข้างนอกเพื่อสืบเบาะแสต่อ ปล่อยให้ชารีนนอนอยู่อย่างนั้น จู่ๆเธอตื่นมาอีกรอบทำท่าจะหิวข้าว ไอวี่ท่าทางรู้จึงเตรียมข้าวมาให้ถึงที่
“กินซะนะ แล้วกินยา มีอะไรบอกฉันได้นะ” ไอวี่หยิบยาน้ำสามขวดมาไว้บนโต๊ะที่เธอกินข้าว
“กินเสร็จแล้วนอนไปเลยนะ ส่วนจานฉันจะเป็นคนเก็บเอง” ไอวี่เดินออกไป
ในเวลาต่อมาท้องฟ้าปลอดโปร่ง เหมาะกับการเดินเล่นทะเลยามเช้า แต่ไอวี่ต้องเสียบรรยากาศจากสิ่งนี้ เธอแค่อยากมานั่งชิวๆสักหน่อยแต่กลับต้องมาทำงานในสถานที่สวยๆแบบนี้
ไอวี่ขับรถของเธอไปที่มหาวิทยาลัยอีกรอบเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจ เพื่อที่จะไม่ผิดพลาด ความคิดของเธอนั้นยังคิดว่าคนร้ายเป็นหน้ากากเสือนั้นเพราะแรงจูงใจนั้นตรงเป๊ะมาก ใครจะคิดล่ะบางทีคนที่ไม่พูดอะไร ดูแล้วไม่มีพิษภัยอะไรอาจจะเป็นคนร้ายก็ได้ เธอพูดพึมพำไปคนเดียวในรถจนเดินทางมาถึงมหาวิทยาลัย
จนเข้ามาถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัย เธอได้เข้าที่เดิมนั่นคือห้องชมรมหน้ากากที่ดูแคบโทรมๆ เปิดประตูเข้ามากลับไม่พบอะไรอีกแล้ว พวกนั้นหายไป ไอวี่รีบบึ่งไปถามอาจารย์คนหนึ่งที่ขับมอเตอร์ไซค์ผ่านแต่กลับไม่สนใจ ทำให้เธอต้องใจจดใจจ่อว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“แล้วทีนี้ฉันจะไปที่ไหนล่ะเนี่ย”เธอบ่นออกมาพึมพำ จู่ๆมีอาจารย์คนหนึ่งปั่นจักรยานมาหาด้วยท่าทางสงสัยว่าทำไมเธอจอดกลางถนนและไม่ดับเครื่อง
“หนู..มีอะไรหรือเปล่า ทำไมจอดกลางถนนแบบนี้”
“เฮ้อ..หนูเป็นตำรวจค่ะ” ไอวี่ยังไม่ทันพูดจบ อาจารย์ถึงกับตกใจช็อคหันซ้ายหันขวาดูรุกรี้รุกรน
“เกิด..เกิดอะไรขึ้น..มีอะไร”
“ยังค่ะ..อาจารย์ใจเย็นๆนะคะ เดี๋ยวอาจารย์จอดรถก่อนได้ไหม แล้วหนูจะเล่าให้ฟังทุกอย่าง ส่วนหนูก็จะหาที่จอดด้วยค่ะ” ไอวี่มองหาที่จอดรถกว้าง ทั้งคู่เดินมาที่ม้านั่งคุยกัน
“คืออย่างนี้ค่ะ..เกิดเหตุคดีฆาตกรรมค่ะ ตอนนี้ตายกลางทะเลไปสองศพแล้วค่ะ” ทันใดนั้นเองอาจารย์ตกใจชะงักอีกครั้ง
“ไม่ค่ะ..ใจเย็นๆค่ะ..ฟังหนูก่อนนะคะ ตอนนี้หนูกำลังสงสัยชมรมนี้ค่ะ อาจารย์พอจะรู้อะไรไหมคะ”ไอวี่ยื่นรูปชมรมให้ดู เป็นรูปที่ได้มาจากแพทตี้ทั้งหมดรวมถึงที่เธอเข้าไปแล้วถ่ายภาพบรรยากาศมาด้วย
“ไม่นะ..ฉันไม่เคยได้ยินชื่อชมรมนี้”
“เอ๊ะ..ยังไงกันคะ” ไอวี่รู้สึกผวาขึ้นมา เธอรู้สึกว่าชมรมนี้ไม่มีอยู่จริง จากนั้นเธอถามต่อ
“อาจารย์แน่ใจนะคะว่าไม่เคยได้ยิน”
“ใช่สิ..ฉันไม่เคยรู้เรื่องเลย..ชมรมเหล่านี้คืออะไรเหรอ..หนูเป็นคนตั้งเหรอ”
“เอ่อ..ไม่ใช่ค่ะ”
“แล้วยังไงคะ หนูไปเห็นมาจากไหน”
“หนูไปเห็นจากห้องเก่าๆโทรมๆ น่าจะอยู่หลังมหาวิทยาลัยค่ะ”
“อืม..รู้สึกว่าตรงนั้นจะขายที่ดินแล้วนะ เขาประกาศชายมานานล่ะ” ไอวี่ฟังแล้วก็ทำท่าหงุดหงิดใส่ แล้วถามให้แน่ใจอีกครั้ง
“แล้วสิ่งที่ฉันเข้าไปคืออะไรคะ”
“อ๋อ..เห็นช่วงหนึ่งเขาพูดว่ามีคนมาขออยู่พักชั่วคราวฟรีๆไปก่อนสามเดือน หลังจากนั้นไม่ถึงสามเดือนเขาก็ออกไป
“ออกไปอีกแล้วเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ พูดอย่างนี้คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“หนูจำได้ค่ะ..สามคนนี้เคยบอกว่าเขาเคยศึกษามหาวิทยาลัยนี้ แล้วเข้าชมรมนี้ รวมเป็นผู้ต้องสงสัยค่ะ เพราะคนที่ตายเป็นเพื่อนเขาค่ะ”อาจารย์ฟังแล้วก็งง
