เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผู้ใหญ่,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฆาตกรรมในทะเลดำเกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ไอวี่เป็นตำรวจสายสืบสวน เธอกำลังนั่งทำงานอย่างคึกคัก อยู่มาวันหนึ่งมีคนโทรมาหาเธอให้ไปตรวจสอบบ้านพักบังกะโลที่ทะเลของเมืองเค ซึ่งเกิดคดีฆาตกรรมตอนกลางคืน ไม่มีใครเห็นฆาตกร ชาวบ้านแถวนั้นหลับหมด และหลักฐานถูกทำลายไปกับทะเล เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุพบผู้ต้องสงสัยสามคนเป็นชาวประมง อาศัยอยู่หมู่บ้านใกล้กับบังกะโลที่ผู้ตายมาพัก คดีนี้เธอต้องไขปริศนากับ ชารีน เพื่อนจอมกวนประสาทของเธอ ใครคือฆาตกร แล้วเขาทำได้อย่างไร ติดตามกัน
ตำรวจสารวัตรเห็นไอวี่ดินมาต้อนรับถึงกับเท้าเอวใส่ บอกให้เธอกลับไปนอนซะ แต่เธอไม่ยอม สารวัตรจึงแว้งกลับไปว่า
“ไอวี่..ฉันขอร้อง ไปพักผ่อนเถอะ ให้ชารีนทำหน้าที่แทนเธอก็ได้”
“ไม่เป็นไร ที่เหลือฉันจะจัดการเองนะ” ชารีนแววตาดูเป็นห่วงเธอ ไอวี่รีบกลับไปที่พักพร้อมหันหลังมาบอกชารีนว่า
“ขอให้เป็นไปด้วยดีนะ” ไอวี่เดินกลับเข้าไปในห้อง
ฉันปล่อยให้เธอนอนพักไป ส่วนสารวัตรนั้นได้ลงมาดูศพชายชรา ถามข้อมูลชายคนนั้น สำหรับข้อมูลที่ฉันได้มานั้นน้อยมาก สารวัตรบอกให้สอบถามอีกรอบได้ไหมจากชาวบ้านแถวนี้
ฉันที่กลัวว่าชาวบ้านจะเบื่อเอา ถึงยังไงก็ต้องสืบคดีให้ได้ ต้องจับคนร้ายให้ถูกคน ฉันกลัวที่จะจับแพะนี่แหละ จู่ๆสารวัตรเรียกฉัน
“มีอะไรคะ สารวัตร”
“มานี่หน่อย อันนี้เธอถ่ายยัง” สารวัตรชี้ไปที่สิ่งที่ติดบนก้อนหิน ลักษณะเหมือนถูกพันขานั่นคือ สาหร่าย ฉันรีบบอกไปทันทีว่า ตอนเจอครั้งแรกยังไม่เห็นเลย ดังนั้นฉันไม่ลังเลจึงรีบหยิบกล้องขึ้นมาทันที
สารวัตรพยักหน้าแล้วกลับไปบอกฉันว่า ส่งให้ไอวี่แล้วบอกเธอให้เอามาให้ฉันด้วย ซึ่งฉันก็รับปากจากสารวัตร
ศพถูกแบกขึ้นรถ ชาวบ้านที่มามุงดูเดินทางกลับกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากมีชาวบ้านที่มุงดูศพฉันเห็นสามคนนั้นออกมา นึกสงสัยขึ้นมาแล้วสิ
พวกเขามองฉันมาทางนี้แล้ว ฉันรีบวิ่งกระเจิดกระเจิงเข้าตรงไปยังที่พัก จริงแล้วฉันยังไม่เข้าห้องหรอกแค่แอบดูพวกมันสักหน่อย พวกมันจะทำอะไรกันแน่นะ พวกเขามองมาที่ฉันเหมือนฉันหลบไม่พ้นอย่างนั้ันแหละ
หลังจากนั้นพวกเขากลับไป ฉันมองแหงนออกมานิดนึงก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เดินตามเขาไปที่ห้องพัก ซุ่มฟังเสียงพวกเขาคุยกัน
“เอาไง…นี่มันเหมือนจะรู้ความจริงแล้วนะ”
“เฮ้อ..ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ให้จับโยนลงนํ้าไปเลย จะได้ไม่มีใครเจอด้วย”
“ก็ใครจะไปยกลุงไหวล่ะ” เสียงนั้นเงียบไป
ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ ไอ้สามคนนี้เป็นคนทำคุณลุงและทำเพื่อนเขา แต่เขาทำไปทำไมกันล่ะ เป็นอย่างที่ไอวี่คิดไว้ไม่มีผิด ฉันต้องรีบไปบอกเธอ ว่าแล้วชารีนเดินไปบอกเธออย่างที่พูด ไอวี่ถึงกับตกใจไม่คิดว่าสามคนนั้นจะทำเพราะศพแรกไม่เห็นสามคนนั้นจะออกมา ไม่มีความเป็นห่วงเพื่อนสักนิด
มันเป็นไปได้อยู่แล้วที่สามคนนี้จะเป็นคนร้าย
ไอวี่ตื่นขึ้นมาสภาพร่างกายของเธอเหมือนจะหายดีแล้ว เธอรีบลุกตื่นขึ้นมาทำงานต่อ ชารีนไว้ใจเธอ บอกเธอส่งรูปให้สารวัตรโดยฉันจะส่งไปให้ซึ่งเธอตอบตกลง
ต่อจากนั้นฉันได้บอกเธอว่า สารวัตรยังได้ข้อมูลไม่ชัดเจนเท่าไรจึงให้สอบปากคำชาวบ้านแถวนี้ ไอวี่ปิ๊งคำถามหนึ่งขึ้นมา นั่นคือ ถามว่า รู้จักกับชายคนนี้ไหมที่ตายไป
ชารีนยกนิ้วโป้งขึ้นมาด้วยสัญลักษณ์ที่บอกว่า สุดยอด ไอวี่ดีใจปรบมือรัวๆ และพาชารีนออกไปข้างนอกรับลมทะเลด้วยกัน
“นี่ไอวี่..นึกอะไรออกอีกแล้วเหรอ..ยิ้มหน้าบานเชียว”
“ฉันนึกออกแล้วไง..ชาวบ้านนี้มีทั้งหมด สามสิบคน เราสอบถามทีละห้าหลังไหม คิดว่าน่าจะทัน”
“อื้ม..เป็นความคิดที่ดีนะ”
“แต่มันเยอะมากนะ ทุกคนเป็นชาวประมงหมดเลยเหรอ”
“ไม่หรอก..จากตอนนั้นที่มาครั้งแรกได้ถามชาวบ้านไปพลางๆ เอาล่ะ ในเมื่อเห็นแบบนี้ฉันประเมินได้ว่า ถามแค่ตัวแทนพอ ที่เหลือช่างมัน พวกเขาไม่ใช่คนร้ายหรอก สามคนนี้แหละ ถามชาวประมงเสร็จเราไปถามแม่ค้าต่อ ไล่ไปเรื่อยๆเดี๋ยวเสร็จเอง”
ไอวี่หันไปเห็นชาวประมงตกปลาเสร็จพอดี เตรียมเอาปลามาวางขาย พยายามตีสนิทกับเขา ชวนคุยไปเรื่อยๆจนเริ่มตั้งคำถาม
“คุณรู้จักผู้ชายที่เป็นศพแรกไหม” ไอวี่ยื่นรูปให้ชาวประมงดู เขาทำหน้านิ่งไปพักหนึ่ง
“เอ่อ คือว่าผมรู้จักนะครับ เขาเป็นลูกพ่อค้าคนนั้นครับ ร้านกาแฟ จริงๆเขาขายข้าวต้มด้วยครับ เอาจริงผมเห็นใครๆว่าเป็นคนเอาแต่ใจ แต่ผมเห็นเขาช่วยพ่อแม่เสมอนะครับ แหม่ ผู้ชายแบบนี้หายากนะครับเนี่ย”
ไม่มีใครรู้ว่าฉันติดเครื่องอัดเสียงไว้ด้วยในตอนถาม เนื่องจากฉันได้ซ่อนไว้ใต้โต๊ะ จากการทดสอบนั้นคือความจริงร้อยเปอร์เซ็นต์ ฉันกำลังคิดว่าทำไมง่ายจังเขาพูดเหมือนรู้จักกันเลย ฉันลองถามเขาอีกที
“คุณคะ อย่าเพิ่งไปค่ะ ขอรบกวนคุณนิดนึง ข้อเดียวค่ะ แล้วพ่อของผู้ชายคนนี้ล่ะเขายังอยู่ไหม ฉันอยากคุยกับเขา แล้วตอนลูกเขาเป็นศพเขาได้ออกมาดูไหม”
“ออกมาดูนะครับ เห็นลูกตัวเองแล้วทำใจไม่ได้จึงกลับเข้าไปมั้งครับ ผมว่าคุณไม่ต้องเข้าไปหรอกครับ เขาไม่เปิดร้านมาหลายวันแล้ว จริงๆลองเข้าไปได้นะครับ เขาใจดีมาก”พูดเสร็จชาวประมงคนนั้นเดินเรือออกไป ฉันกับชารีนเดินเข้าไปในร้านกาแฟ