เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผู้ใหญ่,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ผู้แต่ง
เพอนา
เรื่องย่อ
ไอวี่เป็นตำรวจสายสืบสวน เธอกำลังนั่งทำงานอย่างคึกคัก อยู่มาวันหนึ่งมีคนโทรมาหาเธอให้ไปตรวจสอบบ้านพักบังกะโลที่ทะเลของเมืองเค ซึ่งเกิดคดีฆาตกรรมตอนกลางคืน ไม่มีใครเห็นฆาตกร ชาวบ้านแถวนั้นหลับหมด และหลักฐานถูกทำลายไปกับทะเล เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุพบผู้ต้องสงสัยสามคนเป็นชาวประมง อาศัยอยู่หมู่บ้านใกล้กับบังกะโลที่ผู้ตายมาพัก คดีนี้เธอต้องไขปริศนากับ ชารีน เพื่อนจอมกวนประสาทของเธอ ใครคือฆาตกร แล้วเขาทำได้อย่างไร ติดตามกัน
ไอวี่กลับมาที่ห้องพัก ไฟในห้องมืดสนิท ประตูห้องเปิดค้างไว้ เธอตกใจถึงกับร้องออกมาความว่า มีใครแอบเข้ามา เมื่อเข้าไปในห้องไม่พบชารีน เธอเรียกร้องหาไปจนถึงห้องครัวจรดห้องนอนแต่ก็ไม่เจออยู่ดี
ไอวี่ยืนปวดหัว หน้าตาเธอเริ่มเกิดอาการกังวลกลัวจะมีใครมาทำร้ายชารีนเพื่อนรักของเธอ ไม่นานเธอก็นึกอะไรออก เธอกลับมานั่งคิดในห้องนอน หยิบรูปภาพที่ถ่ายได้ออกมาดูอีกครั้ง เธอสังเกตว่าภาพถ่ายที่ชารีนถ่ายได้นั้นมันหายไป เอาล่ะทีนี้ทำให้เธอหงุดหงิดมากขึ้นเพราะเธอไม่รู้จะเอาหลักฐานจากไหนดี รูปที่ชารีนถ่ายได้เป็นรูปที่สำคัญซะด้วย เป็นรูปรอยเท้าภูเขาและรูปศพชายชรา ตอนนี้เหลือแต่รูปที่แพทตี้ให้มา
จากนั้นไอวี่ลุกขึ้นจากที่นอนและถอนหายใจเฮือก เธอเดินไปหนึ่งก้าวเห็นอะไรแว็บในรูปภาพจึงเดินหันหลังกลับมา มีรูปภาพหนึ่งเป็นรูปถ่ายหมู่รับปริญญา ซึ่งในนั้นมีแพทตี้ น่านน้ำ ไบรอัน และชารีน ทันใดนั้นทำให้ไอวี่ตกใจไปชั่วขณะจนภาพถ่ายตกพื้น
“นี่..นี่มันอะไรกัน”เธอพูดออกมาและร้องดังลั่นเนื่องจากไม่คิดว่าเพื่อนเธอจะทำแบบนั้น สิ่งที่เห็นในรูปคือชารีนกำลังแสดงฝีหน้าที่เกลียดชังแพทตี้ อาจเป็นเพราะว่าชารีนเคยรักไบรอันมาก่อน เป็นไปได้ที่ชารีนจะหลอกไอวี่ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจให้ท้องแต่เธอมีอะไรกับไบรอันอย่างตั้งใจ
“ทำไม..เธอต้องทำแบบนี้ด้วย..ฉันไม่น่าเอาเธอมาเป็นเพื่อนเลย” หลังจากนั้นพูดเสร็จไอวี่ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องนอนจนมาถึงข้างนอก ชารีนเดินเข้ามาหอพักตัวคนเดียวด้วยใบหน้าที่นิ่ง ก่อนจะเดินเข้าไอวี่ได้ยื่นรูปถ่ายรับปริญญาให้เธอดู ชารีนยิ้มใส่อย่างมั่นใจ
“อ่ะ..อ่ะ..มีอะไรเหรอ”
“มีอะไรงั้นเหรอ..แล้วนี่ล่ะคืออะไร ไหนเธอบอกว่าไม่มีรู้จักพวกมันไง”
“ก็..ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่นัก”ชารีนตอบเพื่อให้ไอวี่หลงเชื่อ แต่ไอวี่กลับไม่เชื่ออีกต่อไป เธอเก็บกระเป๋ารวมทั้งชุดของชารีนออกจากห้องแล้วผลักตัวเธอออกไป
“ออกไปจากที่นี่เลยนะ..ออกไป” ไอวี่ไล่ชารีนอย่างรุนแรงพร้อมปิดประตูดังปัง ชารีนได้หนีห่างไปสักพักหนึ่ง พอไอวี่เปิดประตูอีกรอบก็ไม่เจอเธออีกแล้ว
“ปล่อยเขาไปเถอะ..เขาไม่ใช่เพื่อนเราอีกแล้ว” ไอวี่พูดแล้วปิดประตู เธอกลับมานั่งคิดบนโซฟา จะว่าไปแล้วทำไมทางตำรวจต้องส่งตัวเธอมาช่วยฉันด้วยล่ะ อ๋อ คงจะเป็นเพราะพ่อเขาล่ะสิ ไอวี่คิดได้แต่เธอยังสงสัยอะไรบางอย่างจึงลองเข้าไปห้องนอนแล้วเปิดคอมพิวเตอร์บนโต๊ะ ค้นหาข้อมูลเรื่องข่าวของชารีน ซึ่งในหัวเธอคิดว่าชารีนน่าจะมีคดีอะไรมาก่อน มันเป็นแค่ความคิดที่ไม่จริงแต่เมื่อค้นหากลับกลายเป็นจริง
“เกิดคดีฆาตกรรม เด็กสาวคนหนึ่งวิ่งจี้ไล่ผู้คนในห้างสรรพสินค้า เธอมีนามว่าชารีน ตอนนี้จับได้แล้วคาดว่าน่าจะมาขโมยของมีค่า จากการสอบปากคำเธอไม่พูดอะไร ตำรวจสั่งให้ศาลฝากขังเป็นเวลาสี่ปี”
ซึ่งนั้นไอวี่กำลังรู้สึกว่ามันพอดีเป๊ะกับการรับปริญญา แล้วหลังจากนั้นเธอก่อคดี เหมือนเธอเพิ่งออกจากคุกมาหมาดๆ ไอวี่มานั่งคิดบนเตียงนอนครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่คิดไม่ฝันว่าทำไมเธอทำแบบนี้ ตลอดที่ผ่านมาเธอเป็นคนดีมาตลอดสำหรับไอวี่ จู่ๆไอวี่ได้เลื่อนหน้าจอลงมาเจอข่าวอีกอันเป็นข่าวลักขโมยทรัพย์สมบัติของบ้านหลังหนึ่งดูใหญ่โตมโหฬาร ในข่าวบอกว่านั้นเป็นบ้านตำรวจที่เก็บเงินมาทั้งชีวิต ทำให้เธอเริ่มคิดอะไรออก
“บ้านนี้น่าจะเป็นบ้านของสารวัตรนะ..เขาเคยเล่าว่ากว่าจะเก็บตังค์กับสิ่งที่อยากได้ไม่ใช่เรื่องง่าย แสดงว่าสิ่งที่ชารีนบอกว่าพ่อเป็นตำรวจนี่คือเขาโกหกเหรอ”
ไอวี่เลื่อนหน้าจออ่านต่อไป “ชายที่ขโมยของพบว่าเป็นอดีตตำรวจที่เกษียณอายุราชการไปแล้วไม่นาน จากการสอบปากคำนั้นทำให้รู้ว่าคงจะใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ไม่ประหยัดทำให้คิดว่ามีวิธีเดียวคือ ลักขโมยจากคนชนชั้นสูง ซึ่งเขาก็โต้เถียงกับสารวัตรไป จนตำรวจสารวัตรกล่าวว่า
“ฉันมันก็ไม่ใช่คนชั้นสูงอะไรมากนัก กว่าจะเป็นบ้านแบบนี้ได้ก็โดนรีโนเวทมาเยอะ ทั้งปรับห้องน้ำบ้าง เก็บเงินได้ครั้งต่อไปก็ซ่อมห้องครัวและห้องต่อไปจนกลายเป็นคฤหาสน์”