เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผู้ใหญ่,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง”
“แล้วอย่างนี้พวกเธอท้องไหม”
“ไม่ท้องค่ะ เขาแจกถุงยางอนามัยตลอด” หญิงสาวหยิบถุงยางอนามัยที่เขาเพิ่งแจกมาเมื่อกี้ให้ฉันดู ฉันโบกมือบอกว่าไม่ เพราะไม่อยากเห็น ชารีนเห็นแล้วทนไม่ไหวจึงถอยออกไป เธอรู้สึกอยากจะอาเจียนขึ้นมา
“เอาล่ะค่ะ ตอนนี้เรายังออกไปได้ แต่ฉันพอจะรู้วิธีออกค่ะ” ฉันมองไปที่หน้าต่างข้างหลังพวกเธอแต่เธอกลับห้ามบอกว่าเคยออกไปแล้วไม่ได้ผล ทำให้ฉันคิดไม่ออก ดังนั้นจึงเหลือทางออกทางเดียว ฉันมองไปที่ประตูห้อง มองกลับมาที่หญิงสาวทุกคนส่ายหน้า ฉันกับชารีนคาดคะเนได้ว่าสาวพวกนี้คงน่าจะลองทำมาหลายอย่างแล้ว
ทันใดนั้นเองมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา ดูท่าทางฟังไม่ค่อยออกเท่าไร ฉันเอาหูแนบชิดกับประตู ชารีนทำตามฉันเหมือนเธออยากรู้ไปด้วย ยังไม่ทันไรก็พูดจบซะงั้น
เวลาใกล้เที่ยงแล้ว สาวๆที่อยู่ในห้องเริ่มหิวข้าว ทุกคนจับท้องของตนเองเหมือนไม่ได้กินข้าวมาหลายวัน ท้องร้องจ๊อกๆขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานเสียงเท้าดังกึกๆเข้ามาใกล้ประตูทุกที
“สวัสดีค่ะ เด็กๆ เจ้านายเอาข้าวมาให้น่ะ”ผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวแม่บ้านหยิบกล่องข้าวมาให้คนละกล่อง ฉันกับชารีนนึกสงสัยขึ้นมาจึงถามเขาไปว่า
“คุณคะ คุณเป็นแม่บ้านของที่นี่เหรอคะ”
“ใช่ค่ะ..มีอะไรบอกได้ เรียกได้นะคะ”หลังจากนั้นแม่บ้านเดินออกไปและปิดประตู จู่ๆชารีนที่กำลังกินข้าวกระแทกช้อนวางลงแล้วพูดว่า
“นี่ฉันชักจะไม่ไหวแล้วนะ…ฉันมาทำงานนะโว้ย ทำอย่างนี้เดี๋ยวสารวัตรด่าฉันหรอก”
“ไม่ๆ ใจเย็นๆ ฉันมีวิธีออกไปได้ละกัน”
“คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไงคะ เราลองมาหลายวิธีแล้ว เขาก็จับได้อยู่ดี”
“แต่วิธีนี้ได้แน่นอนค่ะ เพียงแค่ต้องใช้ตัวช่วย” ฉันมองไปที่ชารีนสักพัก เธอพูดส่งออกมาเหมือนร้อนตัว
“อะไร เธอจะให้ฉันไปจูบหมอนั้นเหรอ อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด ฉันไม่เอาหรอก สกปรกสิ้นดี”
“เธอจะร้อนตัวทำไม ฉันไม่ได้ใช้เธอสักหน่อย คนอย่างมันต้องเจอผู้หญิงแบบฉัน“ ฉันเรียกทุกคนเข้ามาใกล้ๆเพราะเห็นเครื่องดักฟังเสียงอยู่ข้างแอร์บนหน้าต่าง แผนการที่ฉันบอกไปนั้นคิดว่าน่าจะได้ผล นั้นก็คือ ฉันจะไปขอร้องอ้อนวอนสารวัตร ระหว่างนั้นฉันจะส่งสัญญาณให้ชารีนหยิบมีดพกพาออกมาในกระเป๋าของฉันเพื่อตัดเชือกของทุกคนจนเสร็จ และแล้วแผนการจะสำเร็จ
”แต่ต้องตรวจข้างหน้า ข้างหลังด้วยนะ มีคนอยู่ไหม“
”ตกลงตามนั้น“ ชารีนรับคำตอบ
”ฉันว่าไป ดูแล้วเธอนี่ก็แซ่บเนอะ ทำกับผู้ชายแบบนี้ทุกคนไหมเนี่ย“
”แค่กับแฟนน่ะ“
”จ้า เชื่อแล้ว“
เวลาบ่ายโมง ตอนนี้แม่บ้านกำลังเข้ามาเก็บกวาดภายในห้อง ฉันได้ยินเสียงพอดีจึงคิดแผนอะไรออกอย่างหนึ่งแต่เก็บไว้ แม่บ้านเปิดประตูแล้ว ทุกคนประจำที่ทำท่าคอตก สำหรับฉันพยายามอ้อนวอนแม่บ้านให้ชวนฉันออกไปข้างนอกเพื่อหาผู้ชายคนนั้น แม่บ้านยอมใจและพาฉันไปพบเขาที่ริมหาด จากนั้นฉันส่งสัญญาณบอกชารีนให้รีบเอามีดนั้นออกมา ส่งข้อความไปหาเธออีกรอบว่า
“ที่เหลือฝากจัดการด้วยนะ อย่าลืมหยิบกระเป๋าฉันมาด้วย”
ผู้ชายคนนั้นกำลังยืนอยู่กลางชายหาด แม่บ้านพาฉันไปพบเขาแต่ว่าเธอเพิ่งนึกได้ว่าลืมปิดประตูจึงรีบไปปิด ฉันห้ามเธอไว้ทัน บอกว่าให้พวกนั้นระบายอากาศบ้าง แม่บ้านจึงขอไปทำงานที่สวนต่อ ทันใดนั้นผู้ชายเขาก็หันมาเห็นฉันพอดี หันหน้ามาสบตาฉัน ฉันยิ้มด้วยสายตาที่อ่อนหวานเหมือนรู้แผนการในห้องนั้นแล้ว โชคดีที่เขายังหลงฉันหัวปักหัวปำจนได้อุ้มไปนอนในห้องนอนอันกว้างใหญ่และหรูหรา
“เอาล่ะทุกคน ออกไปแล้วตามหาบ้าน กลับบ้านให้ถูกนะ อย่างไวเลย” หญิงสาวทุกคนรับทราบ ชารีนกำลังยืนรอไอวี่ คิดว่ามันดูนานมากแล้ว กลัวว่าใครจะมาเห็นจึงรีบหลบไปหอพักของตัวเองก่อน ปล่อยให้ไอวี่สนุกไป หวังว่าเธอคงกลับบ้านถูก
จวนมาถึงบ่ายสี่โมงเย็นฉันตื่นมาในห้องนอนที่ดูเย็นสบาย ตื่นขึ้นมาพบกับผู้ชายคนนั้นกำลังแก้ผ้าอยู่ ฉันรีบลุกทันที คิดว่าแผนการน่าจะสำเร็จลุล่วง ฉันยิ้มให้กับตัวเองจนชายคนนั้นมองมาที่ฉันและโน้มตัวเข้ามาใกล้ สักพักฉันขอไม่สบตาจึงลุกขึ้นไปเข้าห้องนํ้าทันที
ฉันส่งข้อความไปหาชารีนว่าทุกคนกลับบ้านถึงไหม ชารีนตอบมาว่าส่งกลับหมดทุกคนแล้วคิดว่าญาติของเขาน่าจะดีใจอย่างมาก ส่วนฉันนั้นกำลังหาทางออก มองไปเห็นหน้าต่างห้องนํ้าบานใหญ่มากที่เปิดโล่ง ไม่มีผ้าม่าน
“โอ้โห นี่ห้องนํ้าหรือเนี่ย จริงๆห้องนํ้าไม่ต้องขนาดนี้นะ ถึงกับจะต้องโชว์ให้เห็นกันเลยเหรอ โรคจิตสุดๆ“ฉันมองไปที่อ่างอาบนํ้าซึ่งมันถูกหันมาชนกับหน้าต่างพอดี เมื่อเขารู้สึกว่ามันนานไปจึงเคาะประตู
”คุณครับ นานมากแล้วนะ ออกมาเถอะ ผมอยากกอดคุณจะแย่อยู่แล้ว“
”ค่ะ กำลังออกไปค่ะ“ ฉันทำท่าขยะแขยงใส่ พยายามคิดหาทางออก ดีที่ฉันยังไม่คิดถอดเสื้อผ้า ในจังหวะที่ไม่มีใครอยู่รอบบ้าน ฉันโยนผ้าขนหนูทิ้งไว้แล้วปีนออกไปทางหน้าต่าง ฉันลงมาได้ทันหลังจากนั้นไม่รอช้า ฉันรีบวิ่งเข้าหอพักทันที เสียงเคาะประตูดังปังปัง เขาพยายามที่จะพังประตูเข้าไป พบเห็นผ้าขนหนูกองอยู่ที่พื้นเขานึกอดทนไม่ไหว หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาบีบอย่างแรง
“เฮ้อ กว่าจะมาถึงได้”ฉันถอนหายใจหมดแรง
“อ้าว ไอวี่ โอ้ย นึกว่าเป็นอะไรไปซะแล้ว แล้วนี่เธอไม่เป็นไรใช่ไหม ฉันไม่เห็นเธอใส่อะไรป้องกันเลย”
“อ๋อ ฉันใส่นะ ฉันไปหยิบยืมสาวพวกนั้นมาน่ะ”
“พักก่อนเถอะนะ มันคงไม่ตามมาแล้ว
