เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผู้ใหญ่,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชารีนหันขวับกลับไปที่เดิม ฉันสังเกตเห็นรอยสักของเธอเป็นสัญลักษณ์รูปเสือ นั่นมันคืออะไรกัน หรือเธอสักเล่น ไม่ได้แล้วฉันต้องถามเธอให้รู้เรื่อง ไอวี่เดินไปหาชารีนที่โซฟา มองหน้าเธอจ้องตาเขม็ง
“มีอะไร ไอวี่” ชารีนตกใจผงัก
“นี่รอยสักข้างหลังเธอคืออะไรกัน เธอทำเล่นเหรอ ฉันไม่รู้เรื่องเลย”
“ไม่ต้องรู้หรอก ดีแล้ว อย่าไปสนใจเลย”
ชารีนพูดท่าทางน่าสงสัย เธอลุกขึ้นจากโซฟาไปอาบน้ำ ระหว่างนั้นฉันได้นั่งคิดเท้าคางไปพักหนึ่ง บางทีเธออาจจะเป็นพวกเดียวกับชมรมหน้ากากนั่น อย่างเช่นเธอเป็นหน้ากากเสือก็ได้ หรือว่านี่เธอเคยเป็นเสือสมิงมาก่อน ใช่ มันเกิดขึ้นกับผู้หญิงได้เป็นส่วนมาก โอ๊ย ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย
ไม่นานชารีนออกมาจากห้องน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย สายตาฉันมองไปที่ชารีนราวกับว่าจ้องตาไม่กะพริบ จู่ๆชารีนรู้สึกกลัวฉันขึ้นมา
“เป็นอะไร อย่าทำให้ฉันกลัวสิ มีอะไรพูดมาก็ได้นี่”
“ถึงฉันจะพูดไปเธอก็ไม่ตอบอยู่ดีนั้นแหละ”
“หมายความว่าอย่างไร ฉันตอบทุกคำนะ”
“เฮ้อ..ฉันจะบอกยังไงดี คือว่า รอยสักของเธอมีความหมายอะไร เธอชอบเหรอ แล้วสักทำไม ไม่ดีต่อร่างกายนะ” ฉันพูดออกไปจนเธอทำหน้าเสียใส่ หลังจากนั้นชารีนนอนลงบนเตียง เล่นโทรศัพท์ไถไปมา ไม่สนใจฉันอีกเลย
“นั่นไง ฉันบอกแล้ว พูดไปเธอก็ไม่สนใจฉัน ไม่ตอบ”
“ทำไมล่ะ ก็ฉันจะสัก มันสวยดี”
“ฉันก็ถามแค่นี้เอง ตอบไม่ได้เหรอ ทำไมต้องหน้านิ่งใส่ด้วย”
“ฉันคิดว่าพูดไปเธอก็ ตักเตือนฉันอยู่ดี ดังนั้นฉันเลยไม่ตอบดีกว่า”
“นี่ฉันยังไม่ว่าอะไรเธอเลยนะ แค่ถามเฉยๆ”
“นี่เรียกว่าถามเหรอ เธอคิดว่าฉันเป็นพวกเดียวกับสามคนนั้นน่ะสิ อย่าคิดว่าฉันไม่ได้ยินตอนฉันอยู่ห้องน้ำนะ ฉันได้ยินหมด” ชารีนขึ้นเสียงใส่ ทำให้ไอวี่โกรธจนไม่อยากอยู่กับเธอ ชารีนเปิดประตูออกไปข้างนอก เธอรู้สึกรำคาญไอวี่อย่างจัง
“ได้สิ ออกไปเลยนะ ออกไปเลย อย่าให้มาเห็นหน้าอีก” ชารีนออกมาโดยไม่พกของติดตัวไป
ทางไอวี่กำลังนั่งเสียใจ เธอรู้สึกเหมือนขาดเพื่อนไป เธอปาดน้ำตาจนหมดคิดว่าจะไม่ยอมแพ้ อยู่คนเดียวก็จะจับคนร้ายให้ได้ ไม่อยากให้ฆาตกรรอยนวลไปได้
เอาล่ะ ฉันคิดไว้แล้ว ไม่รอช้า ฆาตกรคือคนนี้แน่นอน หลักฐานมัดตัวเต็มๆฉันหยิบคอมพิวเตอร์ขึ้นมา เขียนใบแจ้งจับ และใบตรวจค้น ทำจนเสร็จแล้วส่งให้สารวัตร
เมื่อแจ้งสารวัตรเสร็จก็คิดถึงเธอนะ ที่ทำแบบนี้เป็นการไม่ตั้งใจของฉันล่ะมั้ง จนป่านนี้แล้วเธอไปอยู่ไหนแล้วล่ะ คิดแล้วฉันไม่น่าทิ้งชารีนไปเลย ดูมันเศร้าจัง ฉันคิดอะไรไม่ออกแล้ว
ดังนั้นไอวี่ออกไปหาชารีนตามชายฝั่งทะเลรอบๆ ถามชาวประมงเห็นเธอเดินมาแถวนี้บ้างไหม ซึ่งแน่นอนชาวประมงตอบว่าไม่เห็นและพวกเขาไม่มีเวลาดูตลอดเวลา
ฉันเดินหาเธอไปทั่วทะเลจนถึงขอบสุด สุดท้ายเห็นเธอเป็นลางๆที่ชายหาดจนตาพร่ามัวแล้ววูบลงไป คนที่อยู่ตามชายหาดมารุมกันเต็ม ชารีนหันหลังมายกฉันพาส่งไปที่หอพัก
ฉันวูบไปจนสามสิบนาที่ ตื่นขึ้นมาฉันเห็นชารีนนั่งบนเตียงของฉัน ตาฉันยังพร่ามัวอยู่ ฉันเลยคิดว่าจะลุกไปล้างหน้าแต่เธอห้ามไว้
“ไอวี่ เธอจะลุกขึ้นไปทำไม ล้างหน้าไปก็เหมือนเดิมอยู่ดี หมอมาตรวจเธอที่ห้องน่ะ บอกว่าสายตาสั้นและพร่ามัวไปตลอด ต้องใส่แว่นทุกครั้ง” ฉันได้ยินชารีนพูดถึงกับร้องไห้
“เอาเถอะ ยังไงฉันจะหาร้านแว่นตาให้ชั่วคราวก่อน จะถามชาวบ้านแถวนี้ดู” ไอวี่ยังคงร้องไห้น้ำตาซึม ชารีนนึกสงสารจึงพูดไปอีกรอบ
“ไม่เป็นไรนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ เดี๋ยวฉันพาไปร้านแว่นตา”
“แล้วนี่ส่งให้สารวัตรไปแล้วเหรอ เธอแน่ใจหรือว่าคนร้ายคือมัน ลองคิดดีๆก่อนไหม”
“ไม่ ฉันคิดไม่ออกแล้วนอกจากคนอื่น”
“แล้วแต่เธอนะ บางทีคนเงียบๆอาจเป็นคนร้ายได้นะเธอ”
