เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผู้ใหญ่,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไอวี่เรียกเธอเข้ามา สายตายังคงดุดันเต็มเปี่ยม ไอวี่เชิญเธอนั่งลงบนเตียง เริ่มต้นคำถาม เธอถามคำถามจนทั้งสามคนรู้สึกเบื่อ สองคนที่เหลือมองมาทางหน้าต่างห้องนอน ไอวี่ปิดหน้าต่างนั้นทันที
“เอาล่ะคะ..ขอถามคุณอีกสักครั้งนะคะ..เมื่อฉันพาคุณมาบ้านพักนี้นึกอะไรออกไหมคะ”
แพทตี้มองไปรอบห้องและมองกลับมาที่ไอวี่บอกว่า
“ฉันไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น..พาฉันกลับไปเถอะ”
“แต่เราต้องสอบถามคุณก่อนนะคะ”
“ไม่ทำอะไรทั้งนั้นน่ะ พาพวกฉันออกไป เดี๋ยวนี้” แพทตี้โวยวาย ไอวี่พยายามให้เธอสงบเย็นลงจนสุดท้ายไม่สำเร็จ เธอพังประตูออกไปบอกเพื่อนๆของเธอให้ว่ายน้ำกลับกัน ไอวี่และชารีนจับพวกเธอไว้มัดแขนมัดขาผูกกับต้นไม้
“ฉันบอกคุณแล้วนะคะ..บอกเรามาก่อนค่ะ..แล้วเราจะช่วยคุณเอง”
“ทำไมฉันต้องบอกด้วย..”แพทตี้เชิดหน้าไม่สนใจ
“เอาล่ะ..ถ้าคุณไม่ตอบคำถามเรา เราจะจับพวกคุณสี่คนเลยนะคะรวมถึงคุณลุงด้วย” ชายชราตกใจ
แล้วจู่ๆแพทตี้หลับตาพูดขึ้นมาว่า “ตกลงค่ะ..ปล่อยฉันเถอะ ฉันจะบอกเอง” แพทตี้พูด หลังจากนั้นไอวี่ยอมผูกข้อมือปล่อยเพียงแพทตี้คนเดียวแล้วพาเธอเข้าในบ้านพัก
“ฉันอยากเล่าเรื่องนี้ให้คุณฟังค่ะ คุณอาจจะไม่เชื่อเพราะนี่ใครๆก็ว่ามันเป็นเวทมนตร์ สิ่งเหนือธรรมชาติ มีชมรมหนึ่งในมหาวิทยาลัยฉัน เป็นชมรมหน้ากากสัตว์ดุร้าย ทุกคนล้วนมีของตัวเองต่างๆนานาสำหรับเพื่อนฉันนั้น ไบรอันมีหน้ากากหมาป่า น่านน้ำหน้ากากนกอินทรี และฉันหน้ากากนกฮูกค่ะ”
“ชมรมนี้จัดขึ้นมาเพื่ออะไรคะ”
“เพื่อเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาค่ะ” แพทตี้อธิบาย ไอวี่พยักหน้าเข้าใจ
“เพื่อนคุณที่ตายไปเขาหน้ากากอะไรคะ”
“หน้ากาก..ฉันไม่รู้ค่ะ..เขาใส่หน้ากากหัวกะโหลก” แพทตี้ท่าทางไม่แน่ใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ..ออกไปได้ค่ะ” ไอวี่เชิญเธอออก ชารีนเรียกคนใหม่เข้ามาคือ ไบรอัน เนื่องจากเขาดูน่าสงสัยที่สุด ไอวี่เชิญมานั่งโต๊ะทำงานของชายชรา
“คุณไบรอัน..ชมรมที่คุณอยู่นั้นสนุกไหม”
“...............” ไบรอันหน้าตาคอตก
“ไม่ต้องกลัว..ฉันปิดประตูแล้ว ไม่มีใครได้ยินคุณ” ไอวี่ยื่นหน้าไปใกล้ไบรอัน เขาร้องไห้และปาดน้ำตาออกมา ไอวี่ถอนหายใจสุดแรงตบไหล่ไบอันปลอบใจว่าไม่เป็นไร
“ผมอยากจะบอกครับ..แต่พูดไม่ได้..สองคนนั้นสั่งให้ผมทำ” ไอวี่ตกใจชะงัก
“นี่..ง่ายอย่างนี้เลยเหรอ..ฉันว่าเธอไม่น่าบอกง่ายขนาดนี้มั้ง ขนาดคนอื่นยังทำเป็นปิดบังความลับเลย”
“ผมอยากเปิดเผยครับ” ไอวี่เดินเข้ามาตบไหล่ไบรอันเบาๆ
“อ๋อ..ไม่เป็นไร ออกไปได้” ไบรอันรีบลุกออกจากเก้าอี้ทันที ทำท่าระแวงไอวี่มากที่สุด ต่อจากนั้นเธอได้เชิญน่านน้ำเข้ามา เขาทำหน้าหงุดหงิดใส่และเข้าไป
"มีอะไร..ที่บ้านพักก็ถาม.มาที่นี่ยังจะถาม..เป็นอะไรนักหนา..ทำไมไม่ถามให้จบล่ะ” น่านน้ำคิ้วขมวด ไอวี่แอบหัวเราะในใจ
“หึ..ฉันอยากล่าเธอมานี่ต่างหาก..เพื่อให้ฆาตกรนึกอะไรออกไง”
“นี่ ผมไม่ได้ทำนะ”
“ฉันยังไม่พูดอะไรเลย..คุณจะร้อนตัวทำไม”
“ก็คุณพาผมเข้ามาแถมยังพามาเกาะนี้อีก..อะไร ผมไม่ใช่คนร้ายนะ”
“ฉันรู้ค่ะ ว่าคุณไม่ใช่คนร้าย ตอนนี้ยังไม่สรุปค่ะ รออีกสักหน่อยจะสรุปค่ะ ฉันแน่ใจว่าฆาตกรอยู่กลุ่มพวกคุณแน่ค่ะ” ไอวี่เชิญน่านน้ำกลับมานั่งที่เดิม ไอวี่สอบปากคำน่านน้ำ ระหว่างนั้นน่านน้ำไม่ตอบคำถามไอวี่อยู่ดี คิดระแวงไปต่างๆนานา เธอชักรำคาญน่านน้ำจึงเชิญออกไป สุดท้ายไอวี่เดินออกมาจากบ้านพัก พูดคุยกับชารีนให้พาสามคนนี้ออกไปได้แล้ว ส่วนคุณลุงปล่อยเขาไว้ที่นี่เนื่องจากอยากตกปลา
ทั้งสองพาสามคนกลับขึ้นฝั่ง และเดินทางกลับที่พัก มาถึงที่พักไอวี่กลางสมุดบันทึกออกให้ชารีนดู ส่วนชารีนได้เปิดสุดเช่นกัน ระหว่างนั้นทั้งสองปรึกษาหารือกันอีกครั้ง
“เธอว่าไง ชารีน ฉันเหนื่อยมาก อยากให้คดีนี้จบไปสักที” ไอวี่นอนกลางที่นอน
“ฉันว่าคดีนี้มันยากมาก ไม่ได้เหมือนคดีอื่น อันนี้เหมือนสามคนปิดบังเราอยู่”
“ของเธอว่าไงบ้าง”
“ตอนที่เธอกำลังสอบปากคำคุณลุง สามคนเดินวนไปวนมาเหมือนลุ้นว่าเธอจะถามอะไร แพทตี้ เมื่อเธอเดินออกมา ไบรอันเข้าไป ระหว่างนั้นแพทตี้เดินวนไปมาแล้วกลับมานั่งริมฝั่งจุดที่คุณลุงผูกเบ็ดอยู่”
“อื้ม..แล้วคนอื่นล่ะ”
“คนอื่นเฉยๆน่ะ ดูไม่มีอะไรมาก”
“แต่เธอหน้าตาดุมาก มีแววว่าจะเป็นคนร้ายได้” ไอวี่เคาะขมับ
เธอแปลกใจที่เพื่อนๆคนอื่นของแพทตี้ทำท่านิ่งเฉย ส่วนแพทตี้นั้นเดินวไปมา หรือว่าเธอเป็นหัวหน้าแก๊ง ใครละเมิดกฎของแก๊งนี้ต้องโดนแบบนี้เหรอ
“ว่าแต่น่านน้ำล่ะ ฉันเห็นเขาเข้าไปโวยวายฉ่ำเลย”
“เหมือนเขาร้อนตัวน่ะเธอ ฉันยังไม่ถามอะไรสักคำเขาก็พูดเป็นตุเป็นตะ พอฉันถามดีๆเขาก็ตอบว่าถามแต่คำถามเดิมๆรำคาญ” ไอวี่เล่าให้ฟัง ชารีนจับขมับคิดชั่ววูบ
“อะไรกันเนาะ..เฮ้อ..อยู่ดีๆก็ร้อนตัว” ชารีนบ่นพึมพำ
