เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผู้ใหญ่,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดคดีฆาตกรรมขึ้นกลางทะเล หลักฐานทุกอย่างถูกทำลายลงกลางทะเลไปจนหมด ไอวี่จะเจอฆาตกรไหม หลักฐานชิ้นนั้นยังเหลืออยู่ไหมและ ฆาตกรทำไปเพื่ออะไรกัน
ผู้แต่ง
เพอนา
เรื่องย่อ
ไอวี่เป็นตำรวจสายสืบสวน เธอกำลังนั่งทำงานอย่างคึกคัก อยู่มาวันหนึ่งมีคนโทรมาหาเธอให้ไปตรวจสอบบ้านพักบังกะโลที่ทะเลของเมืองเค ซึ่งเกิดคดีฆาตกรรมตอนกลางคืน ไม่มีใครเห็นฆาตกร ชาวบ้านแถวนั้นหลับหมด และหลักฐานถูกทำลายไปกับทะเล เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุพบผู้ต้องสงสัยสามคนเป็นชาวประมง อาศัยอยู่หมู่บ้านใกล้กับบังกะโลที่ผู้ตายมาพัก คดีนี้เธอต้องไขปริศนากับ ชารีน เพื่อนจอมกวนประสาทของเธอ ใครคือฆาตกร แล้วเขาทำได้อย่างไร ติดตามกัน
“หลังจากนี้ต่อไปเป็นคำพูดของฉันชื่อว่า ชารีน”
ฉันตื่นเช้าขึ้นมาตามปกติ เห็นไอวี่นอนข้างๆเหมือนยังไม่ตื่น ฉันจึงเข้าไปเตรียมตัวก่อน ต่อจากนั้นไม่นานไอวี่ตื่นขึ้นมา เธอตื่นมาในสภาพตาแดงบวม การเดินของเธอเหมือนจะเซไปอีกทาง ฉันพยุงเธอไว้แต่เธอก็ยังฝืนไปทำงาน ฉันบอกให้เธอพักผ่อนบ้างดูเครียดมาหลายวัน สุดท้ายเธอก็ไม่ยอม เธอกลางแผ่นกระดาษแผนการที่บอกเมื่อวานออกมา
“ชารีน จำได้ไหมเมื่อวานฉันบอกเธอไว้”
“พอเถอะ..ไอวี่..ฉันว่าเธอหนักแล้วนะ..ไปหาหมอไหม..แล้วลางานสักวัน”
“ไม่..ฉันไม่ยอม”ไอวี่พูดโซซักโซเซแล้วเดินลุกออกจากเตียง ชารีนพยุงไม่ทัน เธอล้มคาห้องน้ำเฉย
“โอ๊ย...เธอ..ไปพักผ่อนนะ..เดี๋ยวฉันบอกสารวัตรให้” ชารีนพาไอวี่ขึ้นไปนอนบนเตียง ฉันโทรบอกสารวัตรว่าไอวี่ไม่น่าจะไปได้แล้ว สารวัตรบอกว่าไม่เป็นไร ให้เธอพักผ่อนบ้าง วันๆไม่ได้พักผ่อนเลยต้องทำงานแทนคนอื่นตลอด หลังจากนั้นฉันพาเธอไปหาหมอ ลากตัวเธอออกมา
มาถึงคลินิกแล้ว หมอดึงรถเข็นมาให้เธอ ดูจากอาการแล้วเหมือนทำงานหนักมาครึ่งปี หมอบอกว่าโอกาสนี้ถึงตายได้ หรืออาจจะเป็นโรคเส้นเลือดในสมองแตกเนื่องจากเธอเครียดด้วย
หมอตรวจสอบฉีดยาเรียบร้อย พาเธอออกมารับยาไปกิน ฉันรู้สึกสงสารอยากช่วยเธอเต็มเปี่ยม ฉันพาไอวี่กลับหอพัก ปล่อยให้เธอกินยานอนไปก่อน หลังจากนั้นฉันจะขังเธอไว้ในนี้แล้วออกไปข้างนอกสืบสวนอะไรสักหน่อยเพื่อที่ช่วยเธอได้
ฉันเดินออกไปข้างนอก เห็นคนรุมอีกแล้วฉันคิดว่าเกิดฆาตกรรมใช่ไหม ฉันรีบเดินลงไปเห็นว่าเป็นในทะเล ทุกคนมองไปที่เกาะนั้น ชาวประมงคนหนึ่งไปดูเพราะว่าไม่เห็นลุงออกมานานแล้ว จึงพังประตูเข้าไปพบว่าลุงเป็นศพไปแล้ว ฆาตกรฆ่าโดยมีดทำครัว
ฉันตกใจสุดขีดเมื่อเห็นคนพูดกัน ฉันรู้สึกสงสารลุงมากใครกันทำกับเขาขนาดนี้ จู่ๆป้าคนหนึ่งเดินมาหาฉันท่าทางอยากจะขอความช่วยเหลือ บอกฉันว่า
“หนูๆ ป้าเห็นหนูมีโทรศัพท์ ช่วยโทรแจ้งรถพยาบาลกับตำรวจได้ไหม ใครก็ได้” ป้าพูดขึ้นแล้วก้มหน้าลงยกมือไหว้ หลังจากนั้นฉันโทรหาตำรวจและรถพยาบาลทันที
“หนูโทรให้แล้วนะคะ” ป้าพยักหน้าขอบคุณ
ไม่นานรถตำรวจแถวนี้ออกมาพร้อมรถพยาบาลกำลังตามหลังมา ลงมาตรวจสอบสภาพศพ สอบถามชาวบ้านใครเป็นผู้เห็นเหตุการณ์
ตำรวจชวนฉันมาถ่ายรูปศพเก็บไปให้สารวัตรดู สภาพศพคือฉันไม่อยากดูเลย มันทั้งเน่าเปื่อยเหมือนตายมานานแล้ว ขนาดหมอจากรถพยาบาลไม่รู้จะตรวจสอบซากศพยังไงเพราะกลิ่นเหม็นมาก
ไอวี่ตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงรถพยาบาล เธอสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นจึงรีบออกมาดู เธอวิ่งมาถามฉันและบ่นว่าทำไมไม่ทำตามที่บอกไว้เมื่อวาน ฉันเล่าให้เธอฟังว่า
“อย่าเพิ่งด่วนสรุปตอนนี้ หอที่เราพักเป็นแบบจ่ายรายเดือนไปแล้ว ยังไงเราก็อยู่ได้นาน เธอพูดเหมือนว่ากลัวเบาะแสมันจะหายไป ฉันทะเลาะกับเธอเข้าซะแล้ว
รถสารวัตรตามมาดูเหมือนตามรถตำรวจนี้มา ไอวี่ที่เห็นรถจึงเงียบทันที ฉันกับไอวี่รีบไปต้อนรับสารวัตรทันทีรวมทั้งให้ดูรูปที่เก็บได้เมื่อกี้นี้ที่บ้านพักบนเกาะนั้น