“เขาคือเด็กหนุ่มเพียงคนเดียวที่มีค่ามานาเป็นศูนย์ ท่ามกลางผู้ใช้เวทนับล้าน ในโลกที่พลังคือทุกสิ่ง… เขาจะล้มล้างทุกกฎที่ขวางทางเพื่อไต่ขึ้นไปสู่จุดสูงสุด”
แฟนตาซี,แอคชั่น,ผจญภัย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,โรงเรียนเวทมนตร์,พระเอกเทพ,เทพ ,พลังวิเศษ,พระเอกเก่ง,เวทมนตร์,ผจญภัย,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ท่ามกลางสายลมอ่อนที่พัดยอดหญ้าเอนไหว เสียงกรีดร้องของซอมบี้แว่วอยู่ไกลๆ เหมือนคำสาปประจำหุบเขา กล้องโดรนนับสิบลอยนิ่งอยู่เหนือยอดไม้ บันทึกภาพของภารกิจที่ทั่วประเทศต่างกำลังจับตามอง
ร่างของซิกซ์ยังคงเดินตรงไปข้างหน้า ท่ามกลางฝุ่นควันของผืนป่าที่ถูกแผดเผา สายตาเขาเยือกเย็น ไร้ความลังเลแม้แต่นิดเดียว
ทุกครั้งที่เขายกมือขึ้น ทะเลเพลิงขนาดใหญ่ก็ปรากฏ ก่อนที่เปลวเพลิงมหึมาจะพวยพุ่งราวกับมังกรเพลิงที่โบยบินลงมาทำลายล้าง
ตูมมม!!
เสียงระเบิดของเวทมนตร์ดังสะเทือนภูเขา เปลวไฟแผ่กระจายออกทุกทิศทุกทาง เผาเถาวัลย์ พืชพรรณ และซอมบี้ที่เพิ่งโผล่มาออกกล้องได้เพียงวินาทีเดียว
ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยไฟสีแดงเรืองรอง ต้นไม้ทั้งแถบกลายเป็นเถ้าถ่าน มันแผดเผาทุกอย่างราบเป็นหน้ากลอง
ซอมบี้เป็นมอนสเตอร์ระดับสูงที่มีความรวดเร็ว และบ้าคลั่ง ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าซิกซ์ พวกมันกลับไม่ต่างอะไรจากมดปลวก
เสียงผู้บรรยายตื่นเต้นปานจะขาดใจ
<น่าทึ่งมากครับ!! ถ้าซิกซ์ยังรักษาความเร็วแบบนี้ไว้ได้...ไม่แน่ เขาอาจเคลียร์ภูเขาทั้งลูกได้ภายในวันเดียว!!>
อีกเสียงหนึ่งเสริมทันที
<เวททั้งหมดที่เราเห็นตอนนี้ ยังไม่มีวงแหวนไหนเลยนอกจาก ‘ทะเลเพลิง’ ใช่ไหมครับ!? ...วงแหวนเดียวก็จบภารกิจได้! เหลือเชื่อจริงๆ!>
กลุ่มเด็กนักเรียนที่เฝ้ามองอยู่ด้านหลังยังคงเบิกตากว้าง บางคนมีน้ำตาซึมเพราะความตื่นตะลึง บางคนเอาปากกาออกมาจดบันทึก
“เอ่อ...ทะเลเพลิง เป็นวงแหวนที่เท่าไหร่ของคุณเหรอครับ?”
เด็กชายคนหนึ่งถามเสียงสั่น
ซิกซ์หันมาเล็กน้อย เขายิ้มตอบเรียบๆ
“วงแรกน่ะ”
“หาาา! วงแรกเหรอ!?”
เสียงเด็กนักเรียนอื้ออึงทันที บางคนอ้าปากค้าง บางคนเผลอเขย่าตัวเพื่อน
“นั่นมันเวทขั้นสุดยอดเลยนะ! ขนาดนั้นยังแค่วงแรก! แล้ววงที่เหลือจะขนาดไหนกันเนี่ย!?”
เรย์กับกลุ่มเพื่อนยังคงมองอยู่อย่างเงียบๆ
ไอเดนขมวดคิ้ว กระซิบเสียงเบา
“ทะเลเพลิงคือวงแหวนแรกงั้นเหรอ? เวทใหญ่ขนาดนั้นเนี่ยนะ? ...เป็นไปได้ยังไง?”
“มันเป็นเพราะ ‘วิซ’ ของเขาน่ะสิ”
เนียร์พูดขึ้นขณะหรี่ตา
“วิซ?”
ทุกคนทวนคำอย่างสงสัย
เนียร์อธิบายเบาๆ ราวกับบทเรียนลับเฉพาะ
“วิซของซิกซ์คือ ‘ขยายวงจรเวทในวงแหวน’ หมายความว่าปริมาณมานาในแต่ละวงแหวนของเขาน่ะ มันเยอะกว่าคนทั่วไปหลายเท่าเลยล่ะ”
ลาวินที่เดินเงียบตลอดทาง พึมพำเบาๆ ด้วยน้ำเสียงเปี่ยมด้วยความทึ่ง
“เขาอยู่คนละโลกกับเราเลยแฮะ...นี่สินะ...ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง...”
บรรยากาศที่ตึงเครียดเริ่มคลี่คลายลง ท่ามกลางไอร้อนและกลิ่นเผาไหม้ โซรันก้าวมาข้างๆ ซิกซ์ สีหน้าราบเรียบแต่แววตากลับมีแผนการซ่อนอยู่
“นี่...ถ้านายเผามันราบขนาดนี้ เด็กๆ ของฉันก็ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยน่ะสิ”
ซิกซ์หรี่ตา
“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง?”
“ลองล่อมันออกมาสักตัว ให้เด็กๆ ได้ลองสู้ดูบ้าง”
เสียงโซรันมั่นใจ และเยือกเย็นอย่างคนที่เชื่อในตัวลูกศิษย์ของตน
เด็กที่ได้ยินต่างสะดุ้งเฮือกในทันที
“แม้มันจะทำให้นายเสียเวลาภารกิจ แต่ก็เพื่อการเติบโตของพวกเขานะ”
ซิกซ์สบตาเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนถอนหายใจ
“ก็ได้...แต่นี่มันคือสนามรบจริงๆ ...รู้ใช่ไหมว่ามันอันตรายขนาดไหน? ...ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอต้องรับผิดชอบเองล่ะ”
โซรันเพียงพยักหน้า
เปลวไฟแผดเผาซอมบี้กลุ่มถัดไป เหลือเพียงแค่ตัวเดียวที่ยังมีชีวิต ซิกซ์ตั้งใจปล่อยให้มันรอด
มันวิ่งมาจากที่ไกลลับสุดลูกหูลูกตา
กร๊าซซซ!
เสียงของมันคำรามก้อง โหยหวนราวกับเสียงของเหล็กที่บดกระดูก
โซรันหันไปทางนักเรียน
“เรย์...อยากลองหน่อยไหม?”
“...!!?”
ทุกสายตาหันขวับไปยังเด็กหนุ่ม
เรย์ชะงักก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่ล่ะครับ...ผมขอผ่าน”
มาโนชหัวเราะร่าทันที
“ฮ่าๆๆๆ กลัวหัวหดเลยว่ะ...อาจารย์หาคนอื่นเถอะครับ หมอนั่นมันไม่ไหวหรอก”
“หนอยย!”
ไลออนสวนเสียงดัง
“เก่งจริง แกก็ออกไปสู้เองสิวะ!”
มินนี่ดันไหล่เรย์เบาๆ
“เรย์! ออกไปจัดการให้หมอนั่นเห็นเลย!”
“ไม่ได้หรอก...”
เรย์พึมพำเบาๆ สายตาเหลือบไปทางกล้องโดรน
“กล้องพวกนี้มันออนไลน์อยู่...ฉันยังไม่อยากกลายเป็นข่าวดังน่ะ”
ขณะที่กลุ่มเด็กยังลังเลกันอยู่ ซอมบี้ตัวนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เสียงร้องอันกึกก้อง และรูปลักษณ์ที่น่าขนลุกของมัน ทำให้นักเรียนหลายคนเริ่มถอยหลัง แววตาเริ่มแสดงความหวาดกลัว
พวกเขายังเป็นแค่นักเรียน ที่เคยรู้จักการต่อสู้เพียงจากมอนสเตอร์จำลองในโรงเรียน ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับสนามรบจริงเป็นครั้งแรก กับมอนสเตอร์ตัวเป็นๆ ที่ไม่มีวันหยุด มันจึงกลายเป็นบททดสอบแห่งชีวิต...หนักหนาเกินกว่าที่ใครเคยเตรียมใจไว้
โซรันหันไปพูดเรียบๆ
“เอรีน!”
“ค่ะ...”
เสียงตอบรับสั้นๆ แต่หนักแน่น
เอรีนก้าวเท้าออกไปอย่างมั่นคง ผมสีครีมปลิวไหวตามแรงลม วงแหวนสีทองหนึ่งวงปรากฏขึ้นด้านหลัง
เธอเอ่ยเบาๆ แต่เสียงกลับดังก้อง
“หิมะนิรันดร์”
อุณหภูมิโดยรอบต่ำลงอย่างฉับพลัน ราวกับเวลาหยุดนิ่ง ละอองน้ำในอากาศกลายเป็นผลึก
ซอมบี้เบื้องหน้าแข็งตัวทันทีในชั่วพริบตา...
ก่อนที่เธอจะพุ่งเข้าหา ชักดาบบางเฉียบออกมา เสียบแทงร้างที่แช่แข็งอยู่ด้วยความเร็วสูง จนมันแตกละเอียดเป็นเศษน้ำแข็งในเสี้ยววินาที
เสียงผู้บรรยายตะโกนลั่น
<โอ้โห! ท่านผู้ชมครับ! นั่นคือ เอรีน! เด็กสาวอายุเพียง 15 ปี เท่านั้น เธอเป็นผู้ครอบครอง 9 วงแหวนคนที่ 2 ของประเทศครับ! และเวทมนตร์ของเธอคือธาตุน้ำแข็งที่หายากมากครับ!! ซอมบี้ระดับสูง ถูกจัดการในพริบตา!>
หน้าจอโปรเจคเตอร์กลางเมืองทั่วประเทศต่างฉายภาพเธออย่างเด่นสง่า ผู้คนส่งเสียงเชียร์กึกก้อง
เอรีนเก็บดาบกลับเข้าฝัก ก่อนจะหันกลับ
ซิกซ์พลันพูดชมเชยเบาๆ
“โฮ่...น่าทึ่งมาก...เวทน้ำแข็งเหรอ? ทำไมถึงใช้ดาบล่ะ? เธอเป็นสายระยะใกล้?”
“ใช่ค่ะ”
เธอพยักหน้าเรียบง่าย
ซิกซ์ยิ้มกว้าง
“น่าสนใจแฮะ ฉันถนัดระยะไกล ถ้ามีเธอในระยะใกล้...พวกเราอาจเป็นคู่หูที่สมบูรณ์แบบเลยนะ...ว่าไหม?”
เอรีนเพียงยิ้มบางๆ แล้วเดินกลับเข้ากลุ่ม ปังปังกระโดดมากอดเธอในทันที
“เก่งเป็นบ้าเลย! เอรีนของฉัน!”
“เงียบน่า...”
เธอบ่นเบาๆ
โซรันหันไปพูดต่อ
“อีกสักตัวไหม?”
“จัดให้...ทะเลเพลิง!”
ซิกซ์หันไป มือกวาดเปลวเพลิงเผาฝูงถัดไป เหลือเพียงซอมบี้ตัวเดียววิ่งตรงมาอีกครั้ง
โซรันหันกลับมา
“มีใครอยากลองไหม? ช่วยกันก็ได้”
ไอเดนขยับตัวก่อนจะหันไปถามเสียงนิ่ง
“ลาวิน...เราไปกันไหม?”
ลาวินกลืนน้ำลาย แม้ร่างกายจะดูบอบบางกว่าใครในกลุ่ม แต่เขาก็ก้าวออกไป พร้อมกำหมัดแน่น
“อือ...ไป!”
ทั้งสองก้าวออกไปด้านหน้า เสียงซอมบี้คำรามกึกก้อง
กร๊าซซซ...!!
มันพุ่งออกมาด้วยความเร็วที่ผิดธรรมชาติ ใบหน้าบิดเบี้ยวจากความกระหายกัดกิน เหยื่อใหม่ตรงหน้าเหมือนยิ่งเร่งความเร็วของมันจนเกิดเสียงลั่นเปรี๊ยะของข้อกระดูกที่บิดเกินธรรมชาติ
“ใบมีดลม!”
ไอเดนตะโกนคำร่าย ออร่าและวงแหวนสีม่วงสว่างวาบขึ้นด้านหลัง
ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!
เวทลมคล้ายรูปพระจันทร์เสี้ยว โค้งเฉียบพุ่งตรงเข้าใส่ซอมบี้
แต่ซอมบี้กลับเบี่ยงตัวหลบได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ลาวินโจมตีเสริมทันที ออร่าและวงแหวนสีเขียวปรากฏขึ้น
“ใบมีดลม!!”
เวทลมอีกเส้นแทรกตามไปทันทีราวกับฝาแฝดของเวทก่อนหน้า มันโจมตีโดนแขนซอมบี้อย่างจัง แขนทั้งท่อนของมันขาดลงทันที
กร๊าซซซซ...!!!
“เฮ้ยย! นั่นมันคล้ายๆ วงแหวนของอาจารย์โซรันเลยนะ”
เสียงมาโนชตะโกนขึ้น ท่ามกลางเสียงหัวเราะสนุกสนาน
“แถมวงแหวนของพวกนั้นเหมือนกันเป๊ะเลยว่ะ ลอกกันมาชัดๆ ถึงกับก๊อปยันชื่อเลยเหรอเนี่ย ฮ่าๆๆ”
เรย์ หันไปพูดกับเนียร์
“วงแหวนเหมือนกันแบบนี้ คงฝึกด้วยกันบ่อยสินะ”
เนียร์ พยักหน้าเบาๆ
“พลังต่างกันชัดเจนเลย...แต่เป็นวงแหวนที่ดีนะ”
ซอมบี้คำรามเสียงต่ำ ก่อนจะเริ่มวิ่งพุ่งเข้าหาเด็กทั้งสองแบบกระชั้นชิดกว่าที่คาด
ไอเดนเบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะเตรียมใช้เวทอีกครั้ง
ทว่าความเร็วของมันทำให้เขาพลาดไป
“อึ่กก!”
กรงเล็บของซอมบี้เฉี่ยวต้นแขนเขาไปนิดเดียว ก่อนมันจะกระโจนตะครุบเข้าตรงๆ ไอเดนล้มลงในทันที
“ไอเดน!”
เสียงทุกคนตะโกนพร้อมกัน
ซิกซ์ที่ยืนมองอยู่กำหมัดแน่น พร้อมจะพุ่งตัวเข้าไปช่วยในวินาทีนั้น...
แต่...
ซู่มมมม...
เสียงแผ่วเบาบางอย่างดังขึ้น
ทันใดนั้น ออร่าสีม่วงก็พุ่งกระจายจากสองมือของไอเดนที่กำร่างซอมบี้ไว้แน่น
เสียงพากย์โดรนสะดุดเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
<เดี๋ยวนะครับ...นั่นอะไรน่ะ!? เหมือนเวทมนตร์บางอย่างของเด็กคนนั้นจะทำงานครับ!!>
กระแสออร่าบางอย่างกำลังไหลออกจากร่างซอมบี้เข้าสู่ร่างของไอเดนผ่านมือทั้งสองของเขา
ราวกับว่าเขากำลังดูดพลังชีวิตจากมัน...
ร่างของเขาเกร็งแน่น ดวงตาลุกวาว มือแน่นจนเส้นเอ็นปูด ก่อนจะ ระเบิดแรง พลิกตัวกระแทกซอมบี้ลงกับพื้น แล้ว...
ตู้มมม!!
ซอมบี้หัวระเบิด เลือดเนื้อกระจายด้วยหมัดเดียว
รอบข้างเงียบกริบในทันที...
<เกิดอะไรขึ้นกันครับ!! เด็กคนนั้น จู่ๆ ก็แข็งแกร่งขึ้นในพริบตาเลยครับ! ซอมบี้ถูกจัดการภายในหมัดเดียวเท่านั้นครับ!!>
เสียงบรรยายอีกเสียงเสริมขึ้นทันที
<เขาเป็นใครกันครับ!? ที่ไอโอนิคเต็มไปด้วยเด็กที่น่าจับตามองมากเลยนะครับ!!>
<ดะ...เดี๋ยวนะครับ!! ร่างกายของเด็กคนนั้น มันดูเหมือนกับ...>
ไอเดนยืนขึ้นตะโกนร้อง เสียงดังสนั่นไปทั่วด้วยพลังที่กำลังเอ่อล้นท่วมร่าง
“กร๊าซซซซซ!!!”
“...!!?”
