“เขาคือเด็กหนุ่มเพียงคนเดียวที่มีค่ามานาเป็นศูนย์ ท่ามกลางผู้ใช้เวทนับล้าน ในโลกที่พลังคือทุกสิ่ง… เขาจะล้มล้างทุกกฎที่ขวางทางเพื่อไต่ขึ้นไปสู่จุดสูงสุด”
แฟนตาซี,แอคชั่น,ผจญภัย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,โรงเรียนเวทมนตร์,พระเอกเทพ,เทพ ,พลังวิเศษ,พระเอกเก่ง,เวทมนตร์,ผจญภัย,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ข้อ 21. การแปรเปลี่ยนมานาให้เป็นพลังธาตุ มีหลักการอย่างไร?
1. รวบรวมมานาไว้ที่ฝ่ามือแล้วปล่อยออกมา
2. นึกถึงพลังธาตุแล้วปล่อยออกไป
3. ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของแต่ละบุคคล
4. ไม่สามารถทำได้
“......?”
‘บ้าไปแล้ว!? ใครจะไปรู้คำตอบฟะ!?’
ไลออนกำกระดาษแน่น อยากจะขยำแล้วปาทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด
เขากำลังสติแตกกับคำถามในแบบทดสอบ เหตุใดพวกเขาถึงเอาคำถามเกี่ยวกับ “มานา” มาถามเด็กที่ยังไม่ได้รับการปลุกพลัง ซึ่งแน่นอนว่าเด็กทุกคนในหอประชุมยังไม่มีประสบการณ์ในการใช้มานามาก่อน
ฟู่ววว!!!
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองข้อสอบตรงหน้าด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเหลือบมองไปทางเรย์กับเนียร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ทั้งคู่กำลังก้มหน้าทำข้อสอบอย่างตั้งใจ
’ ต้องลอก!! ‘
ไลออนแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาค่อยๆ ขยับคอหันไปทางเรย์อย่างเป็นธรรมชาติ ดวงตาเพ่งมองกระดาษสอบของเพื่อนราวกับเหยี่ยวที่จ้องจะจับเหยื่อ เป้าหมายคือคำตอบข้อ 21
ในขณะที่ลูกตาของเขาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า
ทันใดนั้นเอง
“คุณเหน่ง ทำการทุจริต!!! “
เสียงประกาศดังก้องไปทั่วหอประชุม
“....เชี่ย!!!?”
ไลออนสะดุ้งเฮือกแทบตกเก้าอี้
เมื่อสิ้นเสียงประกาศ ทหารและเจ้าหน้าที่ก็พุ่งตรงไปยังเด็กที่ถูกเรียกชื่อ ก่อนจะเข้าจับกุมอย่างรวดเร็ว เสียงฮือฮาดังไปทั่วทั้งห้อง เด็กทุกคนหยุดทำข้อสอบและหันไปมองเหตุการณ์ด้วยความตกตะลึง
” ปล่อยนะ!! ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!! “
เด็กหนุ่มผู้โชคร้ายถูกใส่กุญแจมือก่อนจะถูกลากออกจากห้อง บรรยากาศที่เคยเงียบสงบ บัดนี้เต็มไปด้วยความตึงเครียด ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา ทุกคนต่างรู้ว่าโทษของการโกงข้อสอบคงไม่ใช่เรื่องเล่นๆ
ไลออนรีบหันกลับมานั่งตัวตรง เหงื่อเม็ดเป้งไหลออกมาจากทั่วร่างกาย มือไม้เย็นเฉียบ เขากลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ หัวใจเต้นรัวจนแทบทะลุออกจากอก
‘กะ..เกือบไปแล้ว’
หลังจากสงบสติอารมณ์ได้ เขาก็ก้มหน้าลงไปมองข้อสอบอย่างช้าๆ มือของเขากำปากกาแน่น พร้อมกับสุ่มกาคำตอบลงไปบนกระดาษอย่างมั่นใจ
ใช่แล้ว...เขามั่วแหลก
หลังจากการสอบจบลง เด็กทุกคนได้รับคำสั่งให้มุ่งหน้าไปยังห้องรับรองกลาง เพื่อรับประทานอาหารในระหว่างรอคณะกรรมการตรวจสอบคะแนน
วืดดดด...
ประตูอัตโนมัติขนาดมหึมาของห้องรับรองเปิดออก มันเลื่อนขึ้นจากด้านล่างราวกับเป็นชั้นของแสงโปร่งใส เด็กหลายพันคนหลั่งไหลเข้าไปด้านใน
ภายในห้องรับรองมีขนาดใหญ่ใกล้เคียงกับหอประชุม เพดานสูงโปร่งประดับด้วยโคมไฟมานาที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศ ให้แสงสว่างสีนวลตาโดยที่ไม่ใช้เส้นลวดใดๆ
เสียงพูดคุยจอแจปะปนกับเสียงช้อนส้อมกระทบจานดังก้องทั่วบริเวณ เด็กหลายพันคนที่เพิ่งผ่านการสอบเสร็จกำลังทยอยเข้ามาจับจองที่นั่งอย่างเร่งรีบ บางคนดูผ่อนคลาย บางคนดูเคร่งเครียด และบางคนถึงกับกุมขมับหลังจากต้องเผชิญกับข้อสอบที่คาดไม่ถึง
” เฮ่อออออ...”
เสียงถอนหายใจยาวดังขึ้น ขณะที่ไลออนทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ในห้องรับรอง มือลูบใบหน้าด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะหยิบช้อนขึ้นมาเขี่ยผักในจานอย่างเอื่อยเฉื่อย
“ข้อสอบอะไรฟะ!? ยากชะมัด!! แถมให้เวลาทำแค่ 120 นาที ฉันทำไม่ทันหรอก..รู้ไหม? ฉันมั่วไปครึ่งหนึ่งเลยนะ!! ครึ่งหนึ่ง!!”
เด็กหนุ่มที่ปกติร่าเริงไร้ความกังวล ตอนนี้กลับดูห่อเหี่ยวเหมือนผักเฉาตากแดด เขาใช้ส้อมจิ้มเนื้อชิ้นเล็กๆ ในจานและเขี่ยมันไปอย่างหมดอาลัย
เนียร์ยกช้อนขึ้นจรดริมฝีปาก ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“อัตราการมั่วถูกในแต่ละข้อนั้นเท่ากับ 25% นั่นหมายความว่าถ้าข้อที่นายไม่ได้มั่วนั้นถูกมากกว่า 3 ใน 4 คะแนนของนายก็น่าจะมากกว่าครึ่งได้แบบหายห่วง”
” .....? “
ดูเหมือนเนียร์จะพยายามปลอบใจด้วยคำพูดที่ชวนปวดหัวมากกว่าเดิม ไลออนพลันชะงักช้อนกลางอากาศ เขาขมวดคิ้วก่อนจะถามต่อด้วยความสงสัย
“นายหมายความว่าถ้าคะแนนไม่ถึงครึ่งจะไม่ได้รับการปลุกพลังงั้นเหรอ?”
เนียร์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก พูดทั้งที่ยังเคี้ยวอยู่เล็กน้อย
“....นี่นายโง่หรือเปล่า? มนุษย์ทุกคนต้องได้รับการปลุกพลัง คะแนนของแบบทดสอบเมื่อกี้มันก็แค่แบบทดสอบศักยภาพ”
“แล้วคะแนนมีผลอะไร?”
ใบหน้าของไลออนทวีความสงสัย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้อะไรเลย
“นี่นายกำลังเครียดโดยที่ไม่รู้อะไรเลยเนี่ยนะ? “
เนียร์ส่ายหน้าก่อนจะวางช้อนลง แล้วโน้มมาข้างหน้าเล็กน้อย
” ฟังนะ..ถ้าทำคะแนนได้ต่ำกว่าครึ่ง นายจะถูกตัดสิทธิ์ในการเข้าเรียนที่ ‘ไอโอนิค อคาเดมี่’ ซึ่งเป็นโรงเรียนอันดับ 1 ของประเทศ แล้วถ้านายทำคะแนนได้มากกว่านั้นก็จะได้รับสิทธิพิเศษแตกต่างกันไปในแต่ละปี...อย่างเมื่อปีก่อน หากทำคะแนนได้ 90% ก็จะได้ทุนเรียนฟรีตลอดการศึกษา แถมได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลในอนาคตอีกด้วย “
ไลออนหยุดเคี้ยวข้าวไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
” โอ้...แค่นั้นเองเหรอ...ถ้าอย่างนั้นฉันคงไม่ต้องคิดมากแล้วล่ะ ฮี่ๆ “
รอยยิ้มไร้เดียงสากลับมาอีกครั้ง เด็กหนุ่มดูสบายใจขึ้นเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าเขาจะไม่จำเป็นต้องเครียดกับเรื่องนี้
เนียร์มองเขาด้วยสายตาเย็นชาเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะในลำคอ
” จริงสินะ...ครอบครัวร่ำรวยของนายคงจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ยาก...เป็นเรื่องที่น่ารังเกียจชะมัด”
เป็นคำพูดที่เต็มไปด้วยการเสียดสี แต่ดูเหมือนไลออนจะไม่ใส่ใจอะไรนัก เขาแค่ยักไหล่ ก่อนจะหันไปมองเรย์ที่นั่งกินเงียบๆ มาตลอด
“ว่าแต่...พวกนายสองคนดูไม่เครียดกับข้อสอบเลยนะ มันไม่สำคัญกับพวกนายหรือไง?
“สำหรับฉันก็ง่ายๆ ล่ะนะ “
เนียร์ยักไหล่ตอบด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย เขายกแก้วน้ำขึ้นจิบ ก่อนจะมองไปทางเรย์พร้อมกับรอคำตอบ
เรย์วางช้อนลง เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“......สำคัญสิ...มันสำคัญต่อฉันมากเลยล่ะ...ฉันเตรียมตัวมาตลอดก็เพื่อวันนี้...ฉันต้องได้คะแนนมากกว่า 90% ให้ได้”
“......”
สีหน้าอันจริงจังของเขาทำให้ไลออนและเนียร์รับรู้ได้ทันทีว่าผลของการสอบครั้งนี้มีผลต่อเขามากเพียงใด
เสียงช้อนกระทบจานของไลออนพลันหยุดลง เขาไม่จำเป็นต้องถามอะไรเพิ่มเติม เพียงแค่เสื้อผ้าอันซอมซ่อที่เรย์สวมอยู่ก็บอกสถานะเขาได้ทุกอย่าง
ก๊อกแก๊ก!...วี๊ดดดด...
เสียงก้องกังวานของลำโพงดังขึ้น ก้องสะท้อนไปทั่วห้องรับรอง ความวุ่นวายของเด็กๆ ที่กำลังพูดคุยและรับประทานอาหารพลันสงบลง ทุกสายตาและโสตประสาทจับจ้องไปที่เสียงประกาศอย่างใจจดใจจ่อ
“การนับคะแนนทดสอบเสร็จสิ้นแล้ว โดยทางศูนย์ฯ จะประกาศคะแนนผู้ที่มีคะแนนสูงสุดเพียง 10 อันดับแรก เพื่อเป็นเกียรติ “
สิ้นเสียงประกาศ หน้าจอโฮโลแกรมขนาดใหญ่พลันปรากฎขึ้นเด่นชัดกลางโถงห้องรับรอง
< อันดับ 1 เนียร์ 200 คะแนน (100%)
อันดับ 2 เอรีน 196 คะแนน (98%)
อันดับ 3 ไอเดน 190 คะแนน (95%)
อันดับ 4 ไค 188 คะแนน (94%)
อันดับ 5 ลาวิน 185 คะแนน (92.5%)
อันดับ 5 บอนนี่ 185 คะแนน (92.5%)
อันดับ 7 ปังปัง 183 คะแนน (91.5%)
อันดับ 8 องศา 182 คะแนน (91%)
อันดับ 9 ทิวา 181 คะแนน (90.5%)
อันดับ 10 บิลลี่ 180 คะแนน (90%) >
“....!!!!!?”
เสียงอื้ออึงพลันดังขึ้นจากทุกทิศทั่วห้องรับรอง เด็กหลายคนเบิกตากว้าง รีบหันไปมองหน้ากันด้วยความตื่นตะลึง ขณะที่บางคนอุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ
“สองร้อยเต็ม!!? “
ใครบางคนร้องลั่น เสียงฮือฮาดังระงมขณะที่ทุกสายตาจับจ้องไปยังชื่อที่อยู่บนสุดของกระดานคะแนน
’ เนียร์’
ฝูงชนเริ่มแตกตื่น แบบทดสอบที่จัดว่ามีระดับที่ยากแสนสาหัส กลับมีคนที่ทำได้คะแนนเต็ม ไม่มีผิดพลาดแม้แต่ข้อเดียว เรื่องแบบนี้ไม่มีทางเกิดจากความฟลุคหรือโชคช่วยได้.... “อัจฉริยะ” คำนี้ดังขึ้นในใจของหลายคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“นะ..นาย..เนียร์!!! นายได้คะแนนเต็ม!!”
ไลออนตะโกนออกมาเสียงดังลั่น เขาตื่นเต้นเกินกว่าจะกระซิบได้
เสียงของเขาดังพอให้กลุ่มเด็กที่อยู่รอบข้างหันขวับมามองเป็นตาเดียวกัน ทุกคนอยากเห็นว่า อัจฉริยะคนนั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร เสียงซุบซิบดังอื้ออึงไปทั่วบริเวณ
“ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจอะไร”
เสียงเรียบเฉยของเนียร์ตัดผ่านเสียงอื้ออึงรอบตัว เขาไม่แสดงดีใจแม้แต่น้อย ราวกับรู้อยู่แล้วว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้ แทนที่จะภาคภูมิใจเขากลับรู้สึกอึดอัดกับทุกสายตาที่จับจ้องมา ก่อนที่จะเบี่ยงตัวไปหาเรย์ที่อยู่ข้างๆ ใบหน้าของอีกฝ่ายมีแววผิดหวังจางๆ
“ไม่ต้องห่วง...นายยังมีโอกาสอยู่”
เนียร์พูดขึ้นราวกับว่าเขาอ่านใจเรย์ได้ เขาหมายถึงการปลุกพลัง หากผลของการปลุกพลังเป็นที่น่าพอใจ ก็ยังมีโอกาสที่จะได้รับทุนการศึกษาและสิทธิพิเศษ
นั่นหมายความว่าคะแนนการทดสอบไม่ใช่ทุกอย่างของวันนี้
เรย์นิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นไม่มีความท้อแท้ปะปนแม้แต่นิด
“อืม..ฉันรู้...ยินดีด้วยนะ นายเก่งจริงๆ”
เขาพูดพร้อมกับยื่นมือไปแตะบ่าเนียร์เบาๆ
เนียร์รับรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่การปลอบใจตัวเองแต่เป็นคำพูดที่ออกมาจากใจจริง เขาสบตาเรย์ครู่หนึ่งก่อนจะอมยิ้มบางๆ สายตาของเขามองอีกฝ่ายด้วยความสนใจมากขึ้น
ในที่สุดพิธีการหลักของวันนี้ก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น เด็กหนุ่มสาวกว่าหลายพันคนกำลังทยอยขึ้นไปบนชั้นดาดฟ้าตามกำหนดการที่ประกาศไว้
“ว่าแต่นายรู้อะไรเรื่องการปลุกพลังบ้างไหม? พ่อคนอัจฉริยะ?”
ไลออนเอ่ยถามพลางเหลือบมองเนียร์ที่กำลังขึ้นไปในลิฟท์แก้วขนาดใหญ่
“ถ้าไม่หยุดเรียกฉันแบบนั้น ฉันจะถีบนายออกจากลิฟท์เดี๋ยวนี้แหละ”
เนียร์ตอบเสียงเรียบ แต่ดวงตาเริ่มฉายแววหงุดหงิด
” เฮ้ เรย์..ดูหมอนี่กำลังเขินที่ถูกเรียกว่าอัจฉริยะแหละ ฮ่าฮ่าฮ่า “
ไลออนแกล้งพูดเสียงให้ดังขึ้น พลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
” หนอยยย.!!! “
เนียร์กัดฟันกรอด พร้อมกับยกเท้าขึ้นขู่เตรียมตัวจะถีบใส่ไลออน
“เหวอออ...เรย์...ช่วยฉันด้วย”
” เฮ่อ......”
เรย์ส่ายหัวพลางถอนหายใจอย่างเอือมระอา ในขณะที่ลิฟท์แก้วขึ้นมาถึงชั้นดาดฟ้าโดยที่ใช้เวลาเพียงไม่นาน
ติ๊ง!!
ประตูลิฟท์เปิดออก แสงจากดวงอาทิตย์สาดเข้ามา ทำให้ทั้งสามต้องหรี่ตาลงเล็กน้อย ภาพที่ปรากฎเบื้องหน้าทำให้พวกเขาชะงักไปชั่วขณะ พื้นดาดฟ้าไม่ได้เป็นคอนกรีตหรือพื้นแข็งอย่างที่คาดไว้ มันกลับเป็นทุ่งหญ้าสีเขียวกว้างสุดลูกหูลูกตา ดอกไม้ป่าหลากสีเบ่งบานไปทั่วบริเวณ ราวกับไม่ได้อยู่บนตึกสูง แต่เป็นสวนธรรมชาติขนาดมหึมา
ที่จุดกึ่งกลางของทุ่งหญ้า เหล่าทหาร เจ้าหน้าที่ และเด็กทุกคนกำลังรวมตัวกันอยู่ แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในสายตาทุกคน คือผลึกคริสตัลเรืองแสงขนาดยักษ์ที่กำลังเปล่งประกายอยู่ตรงกลาง
“ว้าว!!...นั่นคือคริสตัลปลุกพลังใช่ไหม...เคยเห็นแต่รูปในเน็ต อลังการชะมัด “
ไลออนกำลังตื่นเต้นสุดขีด ดวงตาเป็นประกายขณะจ้องมองไปยังผลึกมหึมา เด็กหนุ่มอีกสองคนแม้จะไม่ได้พูดอะไรแต่ก็รู้สึกไม่ต่างกัน
พลังงานลึกลับบางอย่างที่แผ่ออกมาจากคริสตัลขนาดยักษ์ ทำให้บรรยากาศรอบตัวหนักแน่น และเริ่มรู้สึกอึดอัดในเวลาเดียวกัน
“อะแฮ่ม..”
เสียงแผ่วเบาแต่ทรงอำนาจดังขึ้น ทำให้บรรยากาศทั่วชั้นดาดฟ้าเงียบลงในพริบตา
ฟอล์ค ประธานใหญ่ศูนย์กำเนิดพลังแห่งชาติ ก้าวเข้ามายืนเบื้องหน้าคริสตัลขนาดมหึมา สายตาของเขากวาดมองเหล่าเด็กหนุ่มสาวที่กำลังยืนเรียงรายอยู่
“ก่อนจะเริ่มพิธีการ...ฉันขอเชิญผู้ที่ทำคะแนนเต็มจากแบบทดสอบศักยภาพขึ้นมาด้านหน้า...เนียร์ “
“...!? คะ..ครับ!! “
เนียร์สะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินชื่อของตัวเอง เขาเดินฝ่าฝูงชนที่พากันหลีกทางให้อย่างเงียบงัน ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องมา
ฟอล์คหยิบเข็มกลัดรูปคริสตัลขึ้นมาติดลงบนหน้าอกของเขา ก่อนจะประกาศด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ขอแสดงความยินดี เธอคือผู้ทำคะแนนเต็ม 200 คะแนน เพียงคนเดียวในรอบ 20 ปี”
” ....!!!! “
‘ยะ..ยี่สิบปี!? สุดยอดด!!’
เสียงฮือฮาดังกระหึ่มไปทั่ว ผู้คนต่างมองเขาด้วยความยินดีและอิจฉาไปพร้อมกัน เนียร์ที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวได้แต่โค้งคำนับรับเข็มกลัด ก่อนจะรีบเดินกลับไปยังที่เดิม
ฟอล์คมองไล่หลังเด็กหนุ่มด้วยสีหน้าพึงพอใจก่อนจะกล่าวต่อ
“เนียร์จะได้เข้าเรียนที่ ไอโอนิค อคาเดมี่ โดยไม่ต้องสอบเข้า พร้อมทุนเรียนฟรีตลอดการศึกษา และจะได้รับสิทธิพิเศษทุกอย่างภายในโรงเรียน “
เสียงปรบมือพลันดังก้อง
“สำหรับผู้ที่ทำคะแนนเกิน 90% ทุกคนจะได้เข้าเรียนโดยไม่ต้องสอบ และได้ทุนเรียนฟรีตลอดการศึกษาเช่นกัน แต่จะไม่ได้รับสิทธิพิเศษเช่นเดียวกับเนียร์”
สิ้นคำประกาศ เสียงปรบมือพลันดังก้องขึ้นเป็นรอบที่สอง
ฟอล์คเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงเข้มขรึม
“ต่อไป จะเข้าสู่พิธีการการปลุกพลัง ฟังให้ดี ฉันจะพูดเพียงครั้งเดียว “
เด็กทุกคนเงียบกริบและตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
“เป็นที่รู้กันว่า มนุษย์ทุกคนจะต้องถูกปลุกพลังเมื่ออายุครบ 15 ปี ตามกฎหมาย จากนี้ไป เจ้าหน้าที่จะทำการแจกอุปกรณ์วัดพลัง ให้ทุกคนสวมใส่ที่ข้อมือทันทีที่ได้รับ “
เจ้าหน้าที่กว่าร้อยนายได้ทำการเดินแจกอุปกรณ์ลักษณะคล้ายกำไล เด็กทุกคนรับไปสวมใส่โดยไม่อิดออด ก่อนที่ฟอล์คจะกล่าวต่อ
” ผลึกเรืองแสงนี้คือคริสตัลปลุกพลัง เมื่อส่งพลังมานาเข้าไป มันจะปลุกมานาของทุกคนที่อยู่ในอาณาเขตโดยรอบในคราวเดียว จากนั้น อุปกรณ์วัดพลังจะทำงานอัตโนมัติ โดยพลังที่วัดจะแบ่งออกเป็นสองส่วน “
เด็กทุกคนเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ
” ส่วนแรกคือ ระดับมานา ค่าพลังนี้จะติดตัวไปจนวันตาย ไม่มีเพิ่มหรือลด แบ่งออกเป็น 5 ระดับ “
ฟอล์คกวาดตามองเด็กๆ ก่อนจะเริ่มอธิบาย
• 100-299 : ออร่าจะเป็นสีขาว มีวงแหวนเวทมนตร์ได้สูงสุด 1-2 วง เหมาะสำหรับคนทั่วไป ไม่เหมาะที่จะต่อสู้
• 300-499 : ออร่าสีเหลืองหรือสีฟ้า มีวงแหวนได้สูงสุด 3-4 วง เหมาะสำหรับนักรบแนวหลัง
• 500-699 : ออร่าสีส้มหรือสีเขียว มีวงแหวนได้สูงสุด 5-6 วง เหมาะสำหรับนักรบแนวหน้า
• 700-899 : ออร่าสีแดงหรือสีม่วง มีวงแหวนได้สูงสุด 7-8 วง บุคคลระดับนี้พบได้น้อยมาก
• 900+ : ออร่าสีทองอร่าม มีวงแหวนได้สูงสุด 9 วง นี่คือระดับสูงสุดที่มนุษย์เคยมี และในปัจจุบันประเทศของเราพบแค่เพียงคนเดียวที่มีระดับนี้...ซิกซ์ บุคคลที่เรารู้จักกันดี
ทันใดนั้น เด็กสาวคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม
” แล้วถ้าคนที่มีมานาต่ำกว่า 100 ล่ะคะ? “
บรรยากาศพลันเงียบงัน ก่อนที่ฟอล์คจะตอบเสียงเรียบ
“...พวกเขาจะเสียชีวิตทันทีที่ปลุกพลัง”
เสียงฮือฮาดังขึ้น บางคนหน้าถอดสี ขณะที่บางคนนิ่งเฉยราวกับรู้อยู่แล้ว
“แต่ไม่ต้องกังวล โอกาสพบมนุษย์ที่มีมานาต่ำกว่า 100 นั้นแทบเป็นไปไม่ได้ เพราะพวกเขามักจะเสียชีวิตไปตั้งแต่กำเนิด”
เด็กหลายคนถอนหายใจโล่งอก เมื่อฟอล์คเห็นดังนั้นจึงกล่าวต่อ
“ส่วนที่สองของการวัดพลังคือ แก่นหัวใจเวทมนตร์ หรือที่เราเรียกกันว่า’ วิซ ‘พูดอย่างง่ายๆ มันคือ พลังความสามารถเฉพาะตัวของแต่ละคน ซึ่งพบได้ยากมาก หากมีวิซ อุปกรณ์วัดพลังจะแสดงตัวอักษรบนหน้าจอโดย ระดับความสามารถของวิซ จะแบ่งออกเป็น 5 ระดับ “
• ระดับ D ความสามารถทั่วไป แต่ไม่เหมาะสมในการต่อสู้ เช่น การเปลี่ยนวัตถุเล็กๆ ให้เป็นของอย่างอื่นชั่วคราว หรือการเร่งการเจริญเติบโตของพืชได้เล็กน้อย
• ระดับ C ความสามารถที่มีประโยชน์และสามารถใช้ในสถานการณ์จริงได้ เช่น การมองเห็นในที่มืด การเคลื่อนย้ายวัตถุเบาๆ ด้วยมานา
• ระดับ B ความสามารถระดับสูง เช่น การเสริมพลังร่างกายให้แข็งแกร่งขึ้นชั่วคราว หรือการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง วิซระดับนี้เริ่มมีความโดดเด่น และหากฝึกฝนให้ดี อาจเทียบเคียงระดับ A ได้
• ระดับ A ความสามารถระดับทรงพลังที่พบได้ยากยิ่ง เช่น การควบคุมกาลเวลาในระยะสั้น การสร้างภาพลวงตาที่แทบแยกไม่ออกจากความจริง
• ระดับ S ความสามารถระดับนี้ หมายถึงระดับที่ ‘ไม่สามารถประเมินค่าได้’ เครื่องตรวจวัดพลังจะไม่สามารถแสดงผลลัพท์ที่แน่ชัดออกมา บางครั้งอาจขึ้นเป็น ‘ข้อผิดพลาด ‘หรือ ‘ไม่สามารถวิเคราะห์ได้’ เนื่องจากวิซระดับ S มีความเฉพาะตัวอย่างสุดขั้ว จนไม่สามารถจัดให้อยู่ในขอบเขตของพลังปกติได้
” ระดับของวิซไม่เพียงแต่กำหนดโดยพลังของมันเท่านั้น แต่ยังขึ้นอยู่กับศักยภาพและการใช้งานจริงของผู้ครอบครองด้วย ปัจจุบันมีคนไม่ถึง 100 คนที่ได้รับการยืนยันว่ามีวิซระดับ S “
เด็กๆ ทั่วชั้นดาดฟ้าต่างแสดงสีหน้ามุ่งมั่น พวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับพลังระดับสูง และกลายเป็นบุคคลสำคัญต่อประเทศในอนาคต
ฟอล์คกวาดตามองด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะกล่าวต่อ
“ระดับของ ‘วิซ’ และ ‘มานา’ ที่อยู่ในตัวของแต่ละคนนั้นจะแยกขาดกันอย่างสิ้นเชิง หมายความว่าผู้ที่ครอบครองวิซระดับสูง อาจมีพลังมานาระดับต่ำ ในขณะที่บางคนที่มีมานาอันแข็งแกร่ง อาจไม่มีวิซอยู่ในตัวเลยก็ได้ “
ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่กำลังสวมเครื่องวัดพลังคนหนึ่งเดินออกมาด้านหน้า เขามีตัวเลข 438 พร้อมออร่าสีเหลืองปรากฎเหนือศีรษะ ขณะที่หน้าจอของเครื่องวัดพลัง แสดงตัวอักษร A
” จากตัวอย่าง เจ้าหน้าที่ผู้นี้มีมานา 438 มีวงแหวน เวทมนตร์ 4 วง และ...เขามีวิซ ระดับ A”
ขณะที่เด็กๆ มองด้วยความสนใจ เจ้าหน้าที่ก็ใช้มีดกรีดแขนตัวเองจนเป็นแผลลึก
” ...!!! “
เด็กหลายคนสะดุ้งโหยง บางคนถึงกับอ้าปากค้าง
ออร่าของเจ้าหน้าที่พลันขยายตัวออก วงแหวนเวทมนตร์สีเหลืองเป็นประกายปรากฎขึ้นด้านหลัง
“วิซของเขาคือ การรักษา”
เจ้าหน้าที่เพียงวางมือลงบนแผล เพียงพริบตาเดียว มันก็สมานกันอย่างไร้ร่องรอย
เสียงฮือฮาพลันดังขึ้นอีกครั้ง
ฟอล์คพยักหน้าพอใจ ก่อนจะกล่าวต่อ
” ถ้าทุกคนเข้าใจแล้ว...”
ฟอล์คกวาดมือออกไปด้านหน้า พลังมานาสีแดงแผ่กระจายออกจากร่าง ก่อตัวเป็นวงแหวนเวทมนตร์ 7 วงโอบล้อมรอบกาย ราวกับเปลวเพลิงที่มีชีวิต
วูมมมมมม--!
บาเรียโปร่งแสงขนาดมหึมาพลันปรากฎครอบคลุมทั่วบริเวณดาดฟ้า ลวดลายอักขระเปล่งแสงเรืองรอง พลิ้วไหวราวกับกำลังเต้นรำตามการสั่งการของเขา
ฟอล์คสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนที่จะนำมือไปสัมผัสกับคริสตัลที่อยู่ตรงหน้า
ครืนนนนนน....!
แรงกดดันแผ่ซ่าน ลมกรรโชกพัดแรงจนเสื้อผ้าของเด็กๆ พลิ้วไหวไปตามกระแส พวกเขากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง
ซู่มมมมมมม--!!!
เสียงดังกึกก้องสะท้อนทั่วชั้นดาดฟ้า แรงสั่นสะเทือนกระเพื่อมไปทั่วบริเวณ คลื่นพลังงานมหาศาลระเบิดออกเป็นวงกว้าง ราวกับการปะทุของภูเขาไฟที่ไร้ซึ่งความปราณี
บัดนี้ พิธีปลุกพลัง...ได้เริ่มขึ้นแล้ว
