เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
ชาย-หญิง,ดราม่า,รัก,วัยว้าวุ่น,ผู้ใหญ่,รักไม่สมหวัง,เศร้า,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
ผู้แต่ง
zippypearl
เรื่องย่อ
เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
จนวันที่ครอบครัวประสบวิกฤติ ภาคินเพิ่งได้เห็นว่าผู้หญิงที่เขาผลักไสคือคนที่ยืนหยัดเคียงข้างจนทุกอย่างผ่านพ้น
ทว่า… เมื่อหัวใจเริ่มเรียนรู้คำว่า รัก ก็ดูราวกับโชคชะตากลับเล่นตลกอีกครั้ง
โรคร้ายพรากความทรงจำของเธอทีละน้อย ก่อนจะพรากเธอไปตลอดกาล
เหลือไว้เพียงชายคนหนึ่งที่รู้ตัวช้าไป และสัญญาจะโสดชั่วชีวิตเพื่อเธอ… ผู้ที่เขาเพิ่งรู้ว่าเป็นรักเดียวตลอดมา
คืนหนึ่งหลังจากที่พ่อแม่ของภาคินจากไป บ้านทั้งหลังก็เต็มไปด้วยความเงียบเหงา
พบพรนั่งกอดเข่าตัวเองในห้องเล็ก ๆ ของเธอ หัวใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ไม่ใช่เพราะกลัวอนาคตของตัวเอง… แต่เพราะกลัวว่าครอบครัวที่ให้ที่พักพิงแก่เธอ จะล่มสลายลงต่อหน้าต่อตา
ตั้งแต่เด็ก เธอไม่เคยมีใคร ไม่เคยรู้จักคำว่าบ้านที่แท้จริง
ครอบครัวของภาคินคือคนแรกที่โอบอุ้มเธอด้วยความเมตตา แม้จะไม่ได้รับการยอมรับจากภาคินก็ตาม
ดังนั้นในวันที่ครอบครัวนี้กำลังสั่นคลอน เธอจึงสาบานกับตัวเองว่าจะทำทุกอย่างเพื่อตอบแทน
⸻
หญิงสาวที่ทำทุกอย่าง
พบพรเริ่มต้นจากสิ่งเล็กน้อย เธอตื่นแต่เช้าเพื่อช่วยแม่บ้านจัดการเรื่องอาหาร
ออกไปส่งเอกสารแทนภาคิน ติดต่อคู่ค้าทางโทรศัพท์แม้จะพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ เพราะกลัวทำผิด
แต่ทุกครั้งที่คิดจะถอย เธอจะบอกตัวเองว่า — “ครอบครัวนี้คือบ้านของฉัน”
กลางวันเธอทำงานในบริษัท กลางคืนเธอแอบไปทำงานพิเศษเสิร์ฟอาหารในร้านเล็ก ๆ เพื่อหารายได้
เงินทุกบาททุกสตางค์ถูกส่งเข้าบัญชีบ้านหลังนี้ เธอไม่เคยใช้เพื่อความสุขของตัวเองแม้แต่น้อย
⸻
เผชิญหน้ากับความสิ้นหวัง
หลายครั้งเธอเห็นภาคินนั่งกุมขมับ น้ำตาไหลเงียบ ๆ ในห้องทำงาน
เธออยากจะปลอบ แต่ก็รู้ดีว่าเขายังไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
ดังนั้นเธอทำได้เพียงเฝ้ามองจากระยะไกล และคอยช่วยเหลือในสิ่งที่เขาไม่ทันเห็น
คืนหนึ่ง เธอได้ยินเขาบ่นพึมพำว่า “ฉันทำไม่ได้หรอก…ทุกอย่างมันเกินไป”
หัวใจของพบพรเจ็บปวดราวกับถูกฉีก เธออยากจะบอกเขาว่า “คุณไม่ได้อยู่คนเดียว”
และในที่สุด เธอก็กล้าเอ่ยประโยคที่เปลี่ยนทุกอย่าง…
“คุณคิน… พ่อแม่ฝากครอบครัวนี้ไว้กับคุณนะคะ อย่าปล่อยให้ทุกอย่างพังเลย ฉันจะอยู่ข้างคุณเสมอ”
⸻
ความเข้มแข็งที่ไม่มีใครรู้
เบื้องหลังรอยยิ้มอ่อนโยน พบพรมีน้ำตาที่ไม่มีใครเห็น
เธอเหนื่อยจนแทบขาดใจ แต่ไม่เคยบอกใคร ไม่อยากให้ใครเป็นห่วง
เธอเชื่อว่าการได้อยู่ตรงนี้ ได้ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวที่รับเธอมา คือความหมายสูงสุดของชีวิต
และในทุก ๆ คืนที่เหนื่อยล้า เธอมักจะภาวนาเบา ๆ ว่า
“ขอให้ครอบครัวนี้ผ่านพ้นไปได้ ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไร ฉันก็ยอม”
⸻
รักที่ไม่ต้องการคำตอบ
แม้ไม่เคยเอ่ยออกมา แต่หัวใจของพบพรค่อย ๆ สั่นไหวทุกครั้งที่มองภาคิน
เธอเห็นเขาอ่อนแอที่สุด และเห็นเขาลุกขึ้นสู้ใหม่อีกครั้ง
เธอรู้ว่า… วันหนึ่งหัวใจของเธอคงจะเจ็บปวด เพราะเขาอาจไม่มีวันมองเธอเกินกว่าน้องสาว
แต่ถึงอย่างนั้น พบพรก็เลือกจะรักเงียบ ๆ
รักในแบบที่ไม่ต้องการคำตอบ รักในแบบที่เธอยินดีจะทุ่มเท… แม้วันสุดท้ายของชีวิต
เธอ...พบพร ผู้เสียสละ