เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
ชาย-หญิง,ดราม่า,รัก,วัยว้าวุ่น,ผู้ใหญ่,รักไม่สมหวัง,เศร้า,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
ผู้แต่ง
zippypearl
เรื่องย่อ
เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
จนวันที่ครอบครัวประสบวิกฤติ ภาคินเพิ่งได้เห็นว่าผู้หญิงที่เขาผลักไสคือคนที่ยืนหยัดเคียงข้างจนทุกอย่างผ่านพ้น
ทว่า… เมื่อหัวใจเริ่มเรียนรู้คำว่า รัก ก็ดูราวกับโชคชะตากลับเล่นตลกอีกครั้ง
โรคร้ายพรากความทรงจำของเธอทีละน้อย ก่อนจะพรากเธอไปตลอดกาล
เหลือไว้เพียงชายคนหนึ่งที่รู้ตัวช้าไป และสัญญาจะโสดชั่วชีวิตเพื่อเธอ… ผู้ที่เขาเพิ่งรู้ว่าเป็นรักเดียวตลอดมา
เวลาผ่านไป พบพรเริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตในคฤหาสน์ใหญ่ เธอตื่นเช้าทุกวันเพื่อไปโรงเรียน ตั้งใจเรียนจนผลการสอบออกมาดีเสมอ
คุณหญิงปาริชาติและท่านเจ้าสัวต่างชื่นชม เด็กสาวเป็นความหวังใหม่ที่ทำให้บ้านนี้ยังคงอบอุ่น
ตรงกันข้าม ภาคินกลับเลือกเดินบนเส้นทางดื้อรั้น เขาโดดเรียนบ่อย ติดเพื่อนเที่ยวกลางคืน และไม่เคยสนใจธุรกิจครอบครัว
ทุกครั้งที่มีใครพูดเปรียบเทียบเขากับพบพร เขาจะยิ่งโกรธและก่อเรื่องหนักกว่าเดิม
⸻
เย็นวันหนึ่ง หลังเลิกเรียน
พบพรเดินกลับบ้านพร้อมเพื่อนสนิท แต่พอถึงหน้าประตูรั้ว เธอก็พบรถสปอร์ตของภาคินจอดอยู่ เขากำลังยืนพิงรถ สูบบุหรี่ด้วยท่าทางไม่แยแสโลก
“กลับมาพอดี… วันนี้คุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่ ฉันสั่งให้แม่บ้านทำอาหารแล้ว”
เขาเอ่ยเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยการประชด
“ค่ะ…” พบพรรับคำสั้น ๆ แล้วเดินผ่านไป แต่ยังไม่ทันก้าวถึงประตู เสียงเขาก็ดังขึ้นอีก
“อย่าคิดว่าทำคะแนนดีแล้วจะเหนือกว่าฉัน”
พบพรหยุดชะงัก หันกลับไปสบตาเขาด้วยแววตาสั่นไหว
“หนูไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยค่ะ พี่คิน…”
แต่เขากลับหัวเราะหยัน “หึ! พูดดีไปเถอะ สุดท้ายเธอก็แค่อยากแทนที่ฉันในสายตาพ่อแม่”
⸻
คืนนั้น บนโต๊ะอาหาร
พบพรช่วยตักข้าวและดูแลแม่บ้านจัดอาหารเต็มที่ แต่บรรยากาศกลับตึงเครียด ภาคินนั่งเอนหลัง แสร้งไม่สนใจ
ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นเสียงดัง
“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้เด็กคนนี้มายุ่งเรื่องในบ้านด้วย ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับเรา”
เสียงจานกระทบกันดังเบา ๆ แม่บ้านทุกคนชะงัก คุณหญิงปาริชาติมองลูกชายด้วยแววตาผิดหวัง
“ภาคิน…ถ้าแกยังพูดแบบนี้อีก แม่จะโกรธจริง ๆ”
พบพรรีบก้มหน้าลง พยายามกลั้นน้ำตา เธอไม่อยากให้กลายเป็นเรื่องใหญ่
สุดท้ายเธอจึงพูดเสียงเบา “ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ถือ…”
คำพูดนั้นกลับยิ่งทำให้ภาคินรู้สึกเหมือนถูกท้าทาย เขากำหมัดแน่นใต้โต๊ะ ความรู้สึกในใจปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก
⸻
หลังอาหาร พบพรขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าในห้อง ระหว่างที่เธอกำลังพับผ้า ภาคินก็เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะ
“ทำไมต้องทำตัวดีตลอดเวลาแบบนั้น เธอคิดว่าจะได้ใจพ่อแม่ฉันมากขึ้นเหรอ”
พบพรเงยหน้าขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความเศร้า “หนูไม่ได้ทำเพราะอยากได้ใจใคร หนูทำเพราะนี่คือบ้านของหนูแล้ว หนูอยากช่วยเท่าที่ทำได้”
ภาคินชะงักไปครู่หนึ่ง ใจเขาสั่นไหวโดยไม่เข้าใจเหตุผล แต่แทนที่จะยอมอ่อนลง เขากลับแสดงความดื้อรั้น
“อย่ามาทำเป็นน่าสงสารใส่ฉัน… ฉันไม่มีวันเชื่อเธอหรอก!”
แล้วเขาก็ปิดประตูเสียงดัง ทิ้งให้พบพรนั่งกอดเสื้อผ้าแน่น น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างเงียบงัน
⸻
นั่นคือค่ำคืนที่พบพรตระหนักว่า เส้นทางของเธอและภาคินนั้นแตกต่างกันเกินไป
แต่ในส่วนลึกของหัวใจ เธอยังภาวนา…ว่าสักวันพี่ชายคนนี้จะเห็นความจริงใจของเธอ
เป็นยังไงกันบ้างคะ นิยายสนุกไหม