เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
ชาย-หญิง,ดราม่า,รัก,วัยว้าวุ่น,ผู้ใหญ่,รักไม่สมหวัง,เศร้า,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
ผู้แต่ง
zippypearl
เรื่องย่อ
เมื่อโชคชะตาพา พบพร เด็กกำพร้าเข้าสู่บ้านหลังใหม่ เธอทนต่อสายตาเย็นชาและคำพูดเสียดแทงของ ภาคิน ผู้เป็นดั่งพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเธอ
แต่ด้วยความกตัญญูและหัวใจอันงดงาม พบพรเลือกที่จะอดทนและตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าต้องแลกด้วยน้ำตาสักเท่าไร
จนวันที่ครอบครัวประสบวิกฤติ ภาคินเพิ่งได้เห็นว่าผู้หญิงที่เขาผลักไสคือคนที่ยืนหยัดเคียงข้างจนทุกอย่างผ่านพ้น
ทว่า… เมื่อหัวใจเริ่มเรียนรู้คำว่า รัก ก็ดูราวกับโชคชะตากลับเล่นตลกอีกครั้ง
โรคร้ายพรากความทรงจำของเธอทีละน้อย ก่อนจะพรากเธอไปตลอดกาล
เหลือไว้เพียงชายคนหนึ่งที่รู้ตัวช้าไป และสัญญาจะโสดชั่วชีวิตเพื่อเธอ… ผู้ที่เขาเพิ่งรู้ว่าเป็นรักเดียวตลอดมา
เมื่อทุกอย่างไม่อาจหวนคืน
เสียงโทรศัพท์ในยามค่ำคืนดังขึ้นอย่างไม่คาดคิด
ภาคินกำลังนั่งดื่มเหล้าเพื่อต่อต้านความอึดอัดในใจ เขากดรับสายด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
แต่ทันทีที่เสียงปลายสายพูดจบ… แก้วเหล้าในมือก็หล่นแตกกระจาย
“คุณพ่อคุณแม่… ประสบอุบัติเหตุครับ รถชนเสียชีวิตทั้งคู่”
โลกทั้งใบของภาคินหยุดหมุน เขาไม่เชื่อ ไม่ยอมรับว่าความจริงจะโหดร้ายถึงเพียงนี้
ชายหนุ่มร้องตะโกน สติแตก น้ำตาไหลพรากโดยไม่สนใจศักดิ์ศรีใด ๆ
ในหัวเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เพราะไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น เขายังเถียงกับพ่อแม่เรื่องรับเด็กกำพร้าอย่างพบพรมาเลี้ยง
⸻
วิกฤติครอบครัว
หลังจากการจากไปของพ่อแม่ไม่นาน บริษัทครอบครัวที่เคยมั่นคงก็เริ่มสั่นคลอน
คู่ค้าสูญเสียความเชื่อมั่น หนี้สินรุมเร้า เงินทุนไหลออกอย่างหนัก
ภาคินที่เคยเป็นเพียงลูกชายใจร้อน ไม่เคยทำงานจริงจัง กลับต้องก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำโดยไม่ทันตั้งตัว
แต่เขาไม่พร้อม…
ทุกครั้งที่นั่งอยู่ในห้องประชุม เขารู้สึกเหมือนถูกบีบรัดจนหายใจไม่ออก
เอกสารกองโตตรงหน้าแทบอ่านไม่เข้าใจ ความเครียดทำให้เขาเกือบถอดใจ
⸻
แสงสว่างในความมืด
ในช่วงเวลาที่มืดมนที่สุด พบพรกลับยืนหยัดอย่างเข้มแข็ง
เธอเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ไม่มีแม้แต่เลือดเนื้อเชื้อไขกับครอบครัวนี้ แต่กลับทำงานทุกอย่างไม่ว่าหนักเบา
ตั้งแต่ช่วยจัดการเอกสาร รับโทรศัพท์ลูกค้า ไปจนถึงแอบไปสมัครงานพิเศษเพื่อหารายได้เสริมเข้าบ้าน
เธอพูดกับภาคินในคืนที่เขาเมามายและสิ้นหวังว่า
“คุณคิน… พ่อแม่ฝากครอบครัวนี้ไว้กับคุณนะคะ อย่าปล่อยให้ทุกอย่างพังลงเพราะความกลัวเลย ฉันจะอยู่ข้างคุณ”
คำพูดนั้นเหมือนเป็นเชือกที่ฉุดภาคินขึ้นจากเหวลึก
เขาเริ่มฝืนใจกลับมาศึกษางานอย่างจริงจัง แม้จะล้มลุกคลุกคลาน แต่ทุกครั้งที่มองเห็นรอยยิ้มให้กำลังใจจากพบพร เขาก็มีแรงจะสู้ต่อ
⸻
วันที่ทุกอย่างเริ่มคลี่คลาย
เวลาผ่านไปหลายเดือน ธุรกิจค่อย ๆ ฟื้นตัว
หนี้สินบางส่วนถูกปรับโครงสร้าง ลูกค้าเก่ากลับมาเพราะเชื่อมั่นในความพยายามของภาคิน
แม้ยังไม่รุ่งเรืองเหมือนก่อน แต่เส้นทางที่เคยมืดมนก็เริ่มมีแสงสว่าง
ภาคินมองพบพรที่เหน็ดเหนื่อยไม่ต่างจากเขา แต่ยังยิ้มได้เสมอ
เขาเพิ่งตระหนักว่า หากไม่มีเธอ ครอบครัวนี้คงพังทลายไปตั้งแต่วันแรกที่พ่อแม่จากไปแล้ว
⸻
ความรู้สึกที่ไม่ทันรู้ตัว
กลางคืนวันหนึ่ง หลังจากปิดบัญชีที่ยืดเยื้อมานาน ภาคินเดินออกไปเจอพบพรนั่งหลับคาโต๊ะทำงาน
แสงไฟสลัวส่องลงบนใบหน้าอ่อนล้า แต่กลับงดงามจนหัวใจของเขาสั่นไหว
เขาเผลอยื่นมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าเธอ และในวินาทีนั้นเอง ภาคินรู้แล้ว…
ว่าความรู้สึกที่มีต่อเธอไม่ได้เป็นเพียงความกตัญญู หรือความผูกพันจากการอยู่ร่วมบ้าน
แต่มันคือ “ความรัก”
รักที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น
รักที่กว่าจะรู้ตัว… ก็สายเกินไป