ฉันเห็น ฉันเห็นคนร้ายเดินเข้าไป ไม่ทันแล้ว เขาฆ่าคนแล้ว โอ๊ะไม่ ฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง
สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,ไทย,สยองขวัญ,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฉันเห็น ฉันเห็นคนร้ายเดินเข้าไป ไม่ทันแล้ว เขาฆ่าคนแล้ว โอ๊ะไม่ ฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง
ผู้แต่ง
เพอนา
เรื่องย่อ
เอวา เด็กสาวตำรวจเพิ่งเข้ามาใหม่ได้ไม่นาน เธอได้ถูกมอบหมายงานแล้ว ทางสถานีตำรวจเมืองแสงจันทร์ให้เธอสืบคดีเรื่อง ฆาตกรรมในห้องสมุดอย่างเร็วไว เนื่องจากญาติคนตายไม่ยอม ซึ่งเป็นงานหนักของเอวาที่ต้องทำคนเดียว เมื่อเธอสอบปากคำบรรณารักษ์ทำให้เธอต้องออกเดินทางไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อหาความจริง ขณะที่เธอกำลังสอบถามชาวบ้าน ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามา เมื่อเขาเห็นเธอมาคนเดียวจึงอยากช่วย ทำให้ทั้งสองต่างเคร่งเครียดไปด้วยกัน การสืบสวนของพวกเขาทั้งสองจะเป็นอย่างไร คดีนี้จะจบลงอย่างชัดเจนหรือว่าจะจับคนร้ายผิดกันแน่นะ
จากใจนักเขียน
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนทั้งนั้น ทั้งสถานที่ ชื่อบุคคลล้วนเป็นชื่อที่คิดขึ้นเอง ไม่ได้สื่อถึงใครหรืออะไรใดทั้งสิ้น สำหรับใครที่ชอบก็กดติดตามกดคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
****ห้ามคัดลอกหรือลอกเลียนแบบเด็ดขาด มิฉะนั้นจะดำเนินคดีตามกฎหมายสูงสุด
เอวานำทางภูผาตรงไปยังห้องสมุดที่บรรณารักษ์อยู่ เธอทำหน้าตานิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ผมขอจับคุณไปสอบปากคำนะครับ”
“อะไรกัน ฉันบอกแล้วไง ว่ามีคนรู้ที่เมืองนั้นแล้วนี่คุณเป็นใครกัน”
“เป็นตำรวจครับ ผมมาช่วยเธอสืบคดีแล้วก็ยังเป็นแฟนเธอด้วย”เขาคว้าแขนไปกอดคอเธอเพื่อแสดงอาการรักจริง
“โอ้โห ไปถึงนั่น แถมยังได้แฟนกลับมาอีก ไอ้หนูนี่ไม่เบาเลยนะ เสน่ห์เหมือนกันนะเราเนี่ย”เธอเดินหมุนรอบตัวพวกเขา
“คุณครับ ไม่ใช่เวลามาพูดเล่นนะครับ”เขายกกุญแจมือขึ้นมาเพื่อจะจับเธอ แต่เธอกลับวิ่งหนีไปหน้าประตูทางออก โชคดีที่ภูผาโทรหาเพื่อนมาขัดขวางไว้ เธอโดนจับไปสอบปากคำเต็มๆ
พอขับรถไปถึงสถานีตำรวจแสงจันทร์ บรรณารักษ์นั่งนิ่งจนตำรวจหมดคำถาม เนื่องจากเธอไม่ตอบอะไรสักอย่าง ได้แต่ก้มหน้าพะงึมพะงำ จนตำรวจบอกไปว่า หมดเวลา เธอรู้สึกโล่งใจเป็นพิเศษ
จากนั้นหัวหน้าตำรวจได้เรียกทุกคนเข้ามาประชุม ภูผาไม่ได้เข้าไปด้วยมีแต่เอวาเข้าไปเพราะปฏิบัติคนละที่
“นี่เธอจับใครมาเอวา ฉันอุตส่าห์ไว้ใจเธอ เฮ้อ เสียชื่อจริง”เขาถอนหายใจสุดแรงเฮือกแล้วพูดอีกว่า
“ต่อไปนี้เธอไม่ต้องทำอะไรล่ะ มีหน้าที่ไปตั้งด่านเท่านั้นแหละ เธอทำยังงี้ได้ไงกับคนพิการ”
“อะไรนะคะ”
“บรรณารักษ์เขาขาไม่ดี แถมแขนก็ยังไม่หายดีด้วย”เขาพูดจบแล้วเดินออกไป
“เป็นไงบ้างคุณ ตำรวจว่าไง”
“จะว่าไงล่ะ เขาไม่เชื่อฉันล่ะสิ ต่อไปนี้ฉันไม่ได้สืบคดีล่ะ โดนให้ไปตั้งด่านแทน”เธอร้องไห้ออกมา ภูผาเข้าไปโอบไว้เพื่อไม่ให้ใครเห็นน้ำตา
“ไม่เอาน่า ผมช่วยได้นะ เพื่อนผมก็ช่วยได้ คุณไม่ต้องกลัวหรอกมีแฟนเป็นตำรวจทั้งคน ผมนี่จับคนร้ายจนยอมสารภาพมาหลายรายล่ะ”
“งั้นคุณลองทำให้ฉันดูหน่อยสิ”
“ได้เลย คอยดูละกัน แต่ฉันขออย่างหนึ่งนะ เหตุการณ์ห้องสมุดเกิดขึ้นที่แสงจันทร์ เธอต้องมั่นใจในการพูดต่อหัวหน้าตำรวจของเธอนะ ถ้าเขาเข้าใจเหตุผลก็ดีไป”เธอพยักหน้าและปาดน้ำตาจนเกลี้ยง
“เป็นไงบ้างคุณ โอเคไหม บรรณารักษ์ยังอยู่ในห้องนี่ เราไปกันไหม เข้าไปสองคน เดี๋ยวผมจะบอกว่า เป็นนักสืบอิสระ”
“ได้สิ”หลังจากนั้นทั้งสองเข้าไปหาบรรณารักษ์ ภูผาบอกพนักงานเจ้าหน้าที่ตำรวจให้รู้ว่าเขาเป็นนักสืบ
“เป็นไงล่ะคะคุณตำรวจ จ๋อยไปเลยล่ะสิ”
“ฉันไม่จ๋อยหรอกค่ะ ฉันว่าคนที่ควรจะจ๋อยน่ะคือคุณมากกว่า”ทันใดนั้นเองภูผาเข้ามานั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับบรรณารักษ์
“คุณครับ ทำไมคุณถึงฆ่าบรรณาธิการคนนั้นครับ ถ้าคุณมีอะไรไม่สบายใจบอกผมได้นะครับ เอวาออกไปก่อน เดี๋ยวผมบอกคุณทีหลัง(เขากระซิบข้างหูเอวา)”
“ฉัน ฉันไม่น่าทำแบบนั้นเลยค่ะ”
“ทำอะไรครับ คุณฆ่าเขาเหรอ”
“ไม่ได้ฆ่าค่ะ แค่จ้างคนมาฆ่าค่ะ”
“จ้างใครมาครับ แล้วเรียกค่าใช้จ่ายเท่าไร”ภูผายื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอทีละนนิด เนื่องจากเธอพูดเบามาก
“ฉันจ้างในเพจค่ะ ค่าจ้างหลักพัน”
“โอ้ พอจะจำหน้าได้ไหมครับ”
“ไม่ค่ะ เขาปิดหน้าเหลือให้เห็นแค่ตา ดูเหมือนจะเป็นวัยรุ่น เขาบอกว่าถ้าฆ่าเสร็จจะไปต่างประเทศทันที แต่นี่ที่ห้องสมุดเขาฆ่าไม่สำเร็จ บอกว่ามีดไม่คม ฉันเลยล่อให้ตำรวจหญิงคนนั้นไปที่เมืองอื่นเพื่อที่แผนเขาจะได้สำเร็จ
“คุณพูดดูเหมือนคุณเป็นห่วงเขามากเลยนะครับ”บรรณารักษ์ชะงักหน้าขึ้นมาว่า เธอทำหน้าหงุดหงิดปากเบี้ยวขยับไปมา คิดว่าตำรวจคนนี้น่าจะรู้เข้าแล้ว