ฉันเห็น ฉันเห็นคนร้ายเดินเข้าไป ไม่ทันแล้ว เขาฆ่าคนแล้ว โอ๊ะไม่ ฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง
สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,ไทย,สยองขวัญ,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฉันเห็น ฉันเห็นคนร้ายเดินเข้าไป ไม่ทันแล้ว เขาฆ่าคนแล้ว โอ๊ะไม่ ฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง
ผู้แต่ง
เพอนา
เรื่องย่อ
เอวา เด็กสาวตำรวจเพิ่งเข้ามาใหม่ได้ไม่นาน เธอได้ถูกมอบหมายงานแล้ว ทางสถานีตำรวจเมืองแสงจันทร์ให้เธอสืบคดีเรื่อง ฆาตกรรมในห้องสมุดอย่างเร็วไว เนื่องจากญาติคนตายไม่ยอม ซึ่งเป็นงานหนักของเอวาที่ต้องทำคนเดียว เมื่อเธอสอบปากคำบรรณารักษ์ทำให้เธอต้องออกเดินทางไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อหาความจริง ขณะที่เธอกำลังสอบถามชาวบ้าน ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามา เมื่อเขาเห็นเธอมาคนเดียวจึงอยากช่วย ทำให้ทั้งสองต่างเคร่งเครียดไปด้วยกัน การสืบสวนของพวกเขาทั้งสองจะเป็นอย่างไร คดีนี้จะจบลงอย่างชัดเจนหรือว่าจะจับคนร้ายผิดกันแน่นะ
จากใจนักเขียน
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนทั้งนั้น ทั้งสถานที่ ชื่อบุคคลล้วนเป็นชื่อที่คิดขึ้นเอง ไม่ได้สื่อถึงใครหรืออะไรใดทั้งสิ้น สำหรับใครที่ชอบก็กดติดตามกดคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
****ห้ามคัดลอกหรือลอกเลียนแบบเด็ดขาด มิฉะนั้นจะดำเนินคดีตามกฎหมายสูงสุด
วันรุ่งขึ้นชาวบ้านเตรียมหมอผีมาปราบสองแม่ลูก ลักษณะชาวบ้านจะรู้ความจริงว่าเธออยู่หอพักเรือนไทย จึงรีบขึ้นไปปราบ ฉันไม่ยอมให้ชาวบ้านขึ้นมาทำแบบนี้ บอกพวกเขาไปตะโกนเสียงดังลั่น หมอผีไม่ยอม เขาขึ้นไปทำพิธี ชาวบ้านจับสองคนนั้นมา ส่วนฉันถูกขังในห้องกับภูผา ภูผาเรียกกำลังเสริมมาช่วยจับหมอผี ชาวบ้านรู้สึกไม่ชอบตำรวจ พวกเขาไม่ยอม ชาวบ้านกลับไปคิดแผนใหม่เพื่อจะเอาออกให้ได้ ทันใดนั้นเองฉันคิดจะส่งเธอไปเมืองของฉันก่อน ชาวบ้านจะได้ไม่ต้องโวยวายอีก
เช้าตรู่ในวันต่อมา เสียงดังยกใหญ่ ประตูบ้านฉันถูกเคาะให้เปิด เสียงดังนี้คาดว่าเป็นชาวบ้านไม่มีผิด ฉันชะโงกคอไปดูหน้าบ้านเหมือนกับว่าพวกเขาจะเตรียมหมอผีมาปราบสองแม่ลูกนี่แน่ เอายังไงดี สองแม่ลูกนี่ท่าทางจะหวาดกลัว ทันใดนั้นเองชาวบ้านผู้ชายช่วยกันถีบประตูพังเข้ามา
“ไปเลยหมอ ปราบมัน สองแม่ลูกนี้นี่แหละ ทำให้ชาวบ้านคอยหวาดกลัว”
“อ่าโอเค..หมอขอตรวจสอบก่อนนะ”ชายหนุ่มร่างแก่ ใส่ชุดขาวทั้งตัวเหมือนชีพราหมณ์ เขานั่งกลางบ้าน หลับตาสืบอะไรบางอย่าง”
“ดูจากตรงนี้แล้ว เธอสองคนเป็นคนดีสินะ แต่ว่ามีบางคนอิจฉาเธอที่เห็นเธอทั้งสวย ทั้งเก่ง จึงแก้แค้นเธอ”หมอผีลืมตาขึ้น เด็กสาวชะงักตรงหน้าหมอผี เธอไม่คิดว่าหมอผีจะคิดแบบนั้น หมอผีคิดเช่นกันว่าเธอจะต้องไม่เชื่อ แม้แต่ชาวบ้านยังคิดว่าจ้างคนผิด พวกเขาไม่ทน เตรียมถล่มซัดหมอผีด้วยอาวุธจอบเสียมที่พกมากับมือ พวกเขาเฆี่ยนโดยไม่สนใจว่าเขาจะเจ็บไหม
“หยุดค่ะหยุด..หยุดเดี๋ยวนี้”ฉันรีบเข้าไปห้าม
“เฮ้ย..หล่อนน่ะถอยไป..อย่ามายุ่ง..ตำรวจน่ะมันจะช่วยอะไรได้..วันๆเอาแต่ตั้งด่านเรียกเก็บเงิน”เขาผลักฉันจนเลือดออกกลางหน้าผาก
“ขอร้องนะคะ..เรื่องนี้ฉันเป็นคนสืบคดีค่ะ..ฉันเป็นตำรวจฝ่ายสืบสวน..ทำงานให้คุณได้ค่ะ..ไม่ต้องห่วงนะคะ”ชาวบ้านผู้ชายถอยห่างออกจากฉัน สีหน้าพวกเขามองฉันแบบไม่น่าเชื่อถือ คงไม่มีวันที่พวกเขาจะเข้าใจ
ขณะนั้นภูผาเข้ามาห้องฉัน เขาจัดการชาวบ้านโดยใช้ไม้มาฟาดตะลุมบอนชาวบ้าน พวกเขาไม่พอใจจึงเดินกลับไปพร้อมกับรอยเลือด
“เป็นไงบ้างคุณ อ้าวแล้วนี่ใครกัน”
“ชาวบ้านจ้างหมอผีมาน่ะ”
“ถึงกับต้องจ้างหมอผีมาปราบเลยเหรอ..มีหลักฐานตรงไหนว่าเธอทั้งสองเป็นผีโพง”
“ผมคิดว่า ที่มีคนทำกับเธอแบบนี้น่าจะอิจฉาเธอครับที่สวย มันแค่นิมิตของผมเท่านั้นนะครับ อย่าเชื่ออะไรมากเลย”หมอผีพูดแทรกขึ้น ภูผาและฉันมองไปที่เขาและคิดว่าละแวกนี้คนเมืองอื่นที่หน้าตาไม่สวยอาจมาแถวนี้ได้โดยการข้ามชายแดนตามธรรมชาติ
“ไม่สิ แสดงว่าอย่างนี้ศพที่ผ่านมาสองศพ”ฉันหยิบสมุดที่จดไว้ขึ้นมา ไม่พอเธอหยิบรูปถ่ายภาพศพขึ้นมาดูประกอบด้วย
“สองศพนี้หน้าตาดีกันทั้งนั้นเลย...ทำไมกัน..ทำไมต้องอิจฉาด้วย..ทุกคนมีความสวยในแบบของตัวเองนะ”
“บางคนเกิดมาไม่สวย ฉันเข้าใจนะแต่ลองมองกระจกดูสิ ลองปาดผมสักหน่อย หวีผมก็ยังดี แค่นี้ก็สวยแล้ว”ภูผาพูดด้วยสายตาที่ยิ้มหวานหันหน้ามาหาเธอ หมอผีรู้สึกผิดสังเกต
“ดูท่าหนูสองคนนี่จะรักกันนะ ใช่ไหม”
“ไม่ค่ะ..ไม่..ไม่มีทาง”
“ไม่เอาน่าคุณ ผมรู้สึกว่าตั้งแต่ทำคดีมาเนี่ย ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนหน้าตาดี เก่ง ปากจัดเหมือนคุณเลยนะ แล้วผู้หญิง ผมก็ตกหลุมรักยากด้วย ผมห้ามไม่ได้จริงๆด้วย”
“อืม..ก็ได้ ฉันก็คิดแบบนั้น กลับมาเป็นแฟนกันก็ได้..แต่นี่เรื่องงานนะ”ฉันถอนหายใจไปๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเจอกับรักแท้ แต่จับคนร้ายไม่ได้ ฉันจะทำอย่างไรดี ทำได้แค่การสอบถามชาวบ้านเท่านั้น
“คุณ ฉันว่าไปสอบถามชาวบ้านเพิ่มเติมไหม”
“ผมขอกลับก่อนนะครับ”หมอผีขอกลับไปก่อน เธอสองคนตอบรับเขาแล้วกล่าวขอบคุณ
“เอาสิคุณ อาจจะมีคนรู้..แต่คนแถวนี้มันไม่ดีเอาซะเลยนะ”
“ไม่คุณ...ไปตรงนี้ แผนที่รูปวงกลม”ฉันหยิบแผนที่มาให้เขาดู สีหน้าเขาดูจะเข้าใจ เขามองใกล้ชิดฉันมากขึ้นจนแทบจะชิดแก้มกัน
“เฮ้ยคุณ...อย่าทำแบบนี้สิ..มองแผนที่”
“ทำไม..แอบทำหน่อย จะเป็นอะไรไป”เขาเข้ามาสวมกอดฉันอย่างแน่น
“คุณไม่เห็นเหรอว่าสองแม่ลูกยังอยู่บ้านฉัน..ไว้งานเสร็จค่อยทำ”ฉันกระซิบใส่หูเขา แต่สองแม่ลูกแอบหัวเราะคิกคัก
“พวกหนูนี่น่ารักไม่เบาเลยนะจ๊ะ คราวนี้เดี๋ยวขอกลับก่อนเถอะ..ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ..พอดีลูกคิดถึงนกกา อยากไปหาหน่อยน่ะ”สองแม่ลูกกลับไปที่บ้านของเธอ ฉันกับภูผาโบกมือลา ส่งแค่ถึงบันไดทางเข้าบ้าน
“ไป เราขึ้นไปสืบคดีกันต่อเถอะ..ฉันติดต่อทางแพทย์ได้แล้ว...ฉันใช้ไวไฟของแม่เธอน่ะ..เร็วอยู่นะ”
“อย่างนี้ก็ดีเลย”
“รอฟังผลไปละกันนะ”
“ได้สิ..ผมจะรอ..นั่งรอไปละกัน”ทั้งสองนั่งดูรูปศพไปพลางๆ เมื่อดูนานไปฉันนึกแทบอยากจะอาเจียนออกมาเมื่อเห็นเลือด จึงเก็บดีกว่า