ไดอารี่ของคนที่ไม่เคยเข้าใจโลก—แม้จะเข้าใจมันมากพอก็ตาม
เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,อื่นๆ,ไทย,ชีวิต ,ชีวิตประจำวัน,ชีวิตประ,ปรัชญา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)ในระหว่างที่ฉันกำลังมองหาช่องทางปล่อยไดอารี่เหล่านี้ — ชื่อของเว็บไซต์มากมายปรากฏขึ้นบนหน้าจอ: dek-d, readawrite, joylada…
แต่ละที่มีผู้คนของมันเอง เสียงของมันเอง จังหวะที่ฉันอาจไม่มีวันเข้ากันได้อย่างสนิท ถึงอย่างนั้นก็ต้องลองดู
ระหว่างเลื่อนหาข้อมูลไปเรื่อยๆด้วยความคิดมากมาย ฉันได้สะดุดเข้ากับแพลตฟอร์มเล็กๆที่ยังดูเงียบ
มันถูกเรียกว่า plotteller ไม่มีการโปรโมตที่ทุ่มเทนัก ไม่มีชื่อเสียง ราวกับพวกเขาไม่เข้าใจว่าการดึงดูดมันต้องเริ่มจากผู้เขียน ไม่ใช่ผู้อ่าน
นั่งดูคลิปมากมายที่ถูกสร้างในระยะหลายเดือนหลายสัปดาห์ พวกเขาพยายามทำมันด้วยความตั้งใจจริงจังราวกับมันสำคัญที่สุดในชีวิต
ฉันมองพวกเขาอยู่นาน
แปลกดี... ไม่มีอะไรที่เหมือนฉันเลย
ไม่ใช่วิธีเล่าเรื่อง ไม่ใช่โทนภาษา ไม่เห็นกระทั่งสิ่งที่พวกเขาอยากทำ
ทุกอย่างต่างกันหมด เหมือนอยู่คนละโลก
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันกลับมองเห็นบางสิ่งที่คล้ายตัวเองอยู่ในนั้น
— ไม่ใช่ในสิ่งที่พวกเขา เป็น
แต่ในสิ่งที่พวกเขา กำลังพยายามจะเป็น
บางที "ความเหมือน" อาจไม่เคยเกิดจากรูปแบบหรือเสียง แต่มาจากเจตนาที่เราต่างพยายามจะทิ้งร่องรอยไว้
แม้รู้ว่าในที่สุดทั้งหมดมันจะถูกกลืนไปกับเวลาอยู่ดี
ฉันเลยตัดสินใจจะวางบันทึกเหล่านี้ไว้ตรงนั้นเพียงที่เดียว
ไม่ใช่เพราะมันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ฉันเพียงแต่หวังว่าที่เงียบแห่งนี้จะเติบโต
บางที สิ่งเล็กๆที่ฉันเขียนและวางไว้ อาจกลายเป็นจุดเล็กบนแผนที่ของใครสักคน
หรือบางที มันอาจไม่เคยถูกใครพบเลยก็ได้
แต่ถึงอย่างนั้น—
สุดท้าย ฉันก็ยังคงวางมันทิ้งไว้ตรงมุมนี้...