บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion) - 12/8/2025 เส้นทางที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง โดย athanasia(อาธานาเซีย) @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,อื่นๆ,ไทย

ชีวิต ,ชีวิตประจำวัน,ชีวิตประ,ปรัชญา

ไดอารี่ของคนที่ไม่เคยเข้าใจโลก—แม้จะเข้าใจมันมากพอก็ตาม

ผู้แต่ง

athanasia(อาธานาเซีย)

เรื่องย่อ

บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-10/8/2025 การเปิดตัวแห่งความหลงลืม,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-11/8/2025 Douyin และ ชีวิตชนบท,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-12/8/2025 เส้นทางที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-13/8/2025 ความรักที่ปัดผ่านไป,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-28/8/2025 ความอมตะมีอยู่จริงหรือไม่?,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-29/8/2025 เมื่อผีไม่มีอยู่จริง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-30/8/2025 ท่ามกลางผู้คนมากมาย ฉันได้พบเธอ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-31/8/2025 กติกาที่ทุกคนรู้ และยอมรับ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-1/9/2025 วันธรรมดา ของคนธรรมดา,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-2/9/2025 หากทุกเช้าเริ่มต้นด้วยแสงรุ่งอรุณ — แล้วเหตุใดทุกค่ำคืนจึงจบลงด้วยคำถาม?,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-7/9/2025 แมวในฝัน และความตายที่ฉันยอมให้เกิด,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-8/9/2025 ซากตึกบนหน้าจอ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-9/9/2025 เสียงซ้อนกับความตายเล็กๆ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-10/9/2025 การต่อรองกับตัวเอง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-11/9/2025 เมื่อยอดเขาไม่ใช่คำตอบ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-13/9/2025 สามวันที่หายไป และอีกหนึ่งวันที่กำลังจะเสียไป,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-15/9/2025 นั่งเบื่อรอชุดแห้ง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-20/10/2025 แตกต่างคล้ายกัน

ฉันกำลังนั่งจดแผนชีวิตเหมือนกับการเขียนพล็อตเรื่องใหม่

— ขาย When the Dream ฉบับภาษาไทยผ่านไอจี

— ส่งต้นฉบับภาษาอังกฤษออกไปไกลอย่าง อังกฤษ, อเมริกา, เกาหลี, ญี่ปุ่น

— เขียนเล่มสองให้เสร็จภายในต้นปีหน้า

— ปลายปีหน้าเดินทางไปจีน เพื่อทำหนังสือปรัชญาในหมู่บ้านห่างไกล

ฉันวาดภาพการเปิดให้สั่งจองหนังสือในจีนล่วงหน้า — ราคาปกติ 380 แต่ถ้าใครยอม “สนับสนุนความฝันที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง” ฉันจะขายในราคา 200 รวมส่ง… พวกเขาจะได้หนังสือภายใน 1 เดือนหลังกลับไทย 

แต่คำถามที่กดหัวฉันไม่ใช่ว่าจะขายได้กี่เล่ม — มันคือ “แล้วเงินที่ต้องใช้เพื่อเดินทางจริงๆ มีเท่าไหร่?”

ฉันพยายามกดแผนการใช้ชีวิตให้ประหยัดที่สุด: พักหอรวม กินร้านพื้นถิ่น ใช้ขนส่งสาธารณะ คำนวนแล้ววันละ 1000–2000 บาท เพียงพอหรือไม่? ในชนบทจีน ค่าใช้จ่ายสูงขนาดนั้นจริงหรือ หรือว่าความจนและความรวยถูกกำหนดด้วยสายตาของฉันที่มองจากภายนอกเพียงเท่านั้น

บางครั้งฉันคิดไปไกลถึงการซื้อรถตู้และดัดแปลงเอง อิสระเต็มที่ แต่เมื่อค้นข้อมูลดีๆแล้ว กฎหมายการนำเข้าช่างซับซ้อน … ฉันควรยอมถูกบีบด้วยระบบ หรือยอมให้เส้นทางที่ไร้ความแน่นอนคุมทิศทางชีวิต?

‘การใช้เวลาครึ่งปีในชนบท มันนับเป็นการเสียเวลาหรือไม่?’

หรือแท้จริงคือการ “ซื้อเวลา” เพื่อสร้างเสียงที่ฉันจะเอ่ยได้เต็มปากว่า “ฉันเคยใช้ชีวิตในที่แบบนั้นมาแล้ว”

เพราะแม้ครึ่งปี ก็อาจชัดเจนยิ่งกว่าคนที่ไปอาสาสัปดาห์เดียวหลายต่อหลายครั้งตลอดทั้งชีวิต

ฉันคิดแผนคร่าวๆ — ใช้ 3 เดือนแรกเยี่ยม 10–20 หมู่บ้าน แล้วเวียนกลับมาที่หมู่บ้านเดิมอีกครั้งในอีก 3 เดือนหลัง ปิดเส้นทางการเดินทางเหมือนบทกวีที่เริ่มจากวรรคแรกและจบลงที่วรรคเดียวกัน

และเพื่อไม่ให้การเดินทางสูญเปล่า ฉันอยากเปลี่ยนมันให้กลายเป็นสองสิ่ง: สารคดีที่บันทึกชีวิตของผู้คนภายใต้ระบบที่แตกต่าง กับนิยายปรัชญาที่บันทึกความเปลี่ยวเหงาของฉันเอง

ในขณะที่กำลังบันทึกเรื่องในวันนี้ ฉันก็ได้คิดถึง “พระเจ้าทั้งสาม” ในเรื่องที่ฉันได้แต่งขึ้น บางทีพวกเขาเหล่านั้นอาจไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์บนฟ้า แต่คือ เงิน เวลา และความหมาย

เราภาวนาต่อเงิน—เพื่อความอยู่รอด

เราภาวนาต่อเวลา—เพื่อให้มันหยุดร่นไล่

และเราภาวนาต่อความหมาย—เพื่อให้สิ่งที่เราทำไม่หายไปกับการถูกลืม

ฉันถามตัวเองซ้ำๆ “หากวันใดเมื่อพระเจ้าทั้งสามตัดสินพร้อมกัน ฉันจะเหลืออะไรอยู่ในมือ?”