ไดอารี่ของคนที่ไม่เคยเข้าใจโลก—แม้จะเข้าใจมันมากพอก็ตาม
เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,อื่นๆ,ไทย,ชีวิต ,ชีวิตประจำวัน,ชีวิตประ,ปรัชญา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)จุดเริ่มต้นของวันดำเนินแบบเรียบง่ายไม่ต่างไปจากตอนอยู่บ้าน — ด้วยโอวัลตินผง และอาหารกระป๋องแบบง่ายๆ
เช้าวันนี้หมอกปกคลุม มองไม่เห็นเส้นทางข้างหน้าไม่ต่างจากเมื่อวาน ต่างกันเพียงอย่างเดียว — วันนี้ฉันยืนอยู่บนยอดเขาแล้ว
เมื่อวานฉันยังบอกตัวเองว่าจะไปให้ถึงยอด
แต่พอถึงจริงกลับไม่รู้ว่าควรทำอะไรหรือจะก้าวต่อไปทางไหน
ฉันหันไปหาคนที่มาก่อนหน้า ว่าเขาจะทำอะไรในวันนี้
"ไม่ทำอะไร" — เขาตอบ
ฉันหันไปถามคนดูแลภูเขา ว่าเขาจะทำอะไรในวันนี้
"ไปตัดต้นไผ่" — เขาตอบ
ฉันนั่งนิ่ง มองดวงอาทิตย์ที่ค่อยๆ ขึ้นจากขอบฟ้าส่องสีเหลืองตัดกับหมอกเมฆขาวเบื้องล่าง
ฉันควรนั่งเฉย ๆ เหมือนคนแรก
หรือควรออกแรงเหมือนคนที่สอง
หรือจริงๆ ฉันอาจควรลองทำอะไรบางอย่างที่คิดขึ้นเอง
แต่ทุกครั้งที่ต้องคิดเอง มันก็มักยากเสมอ…
อ่า—ดูเหมือนฉันจะหยิบผิดจากโอวัลตินเป็นกาแฟแทน
ขมชะมัด...