บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion) - 13/9/2025 สามวันที่หายไป และอีกหนึ่งวันที่กำลังจะเสียไป โดย athanasia(อาธานาเซีย) @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,อื่นๆ,ไทย

ชีวิต ,ชีวิตประจำวัน,ชีวิตประ,ปรัชญา

ไดอารี่ของคนที่ไม่เคยเข้าใจโลก—แม้จะเข้าใจมันมากพอก็ตาม

ผู้แต่ง

athanasia(อาธานาเซีย)

เรื่องย่อ

บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-10/8/2025 การเปิดตัวแห่งความหลงลืม,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-11/8/2025 Douyin และ ชีวิตชนบท,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-12/8/2025 เส้นทางที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-13/8/2025 ความรักที่ปัดผ่านไป,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-28/8/2025 ความอมตะมีอยู่จริงหรือไม่?,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-29/8/2025 เมื่อผีไม่มีอยู่จริง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-30/8/2025 ท่ามกลางผู้คนมากมาย ฉันได้พบเธอ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-31/8/2025 กติกาที่ทุกคนรู้ และยอมรับ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-1/9/2025 วันธรรมดา ของคนธรรมดา,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-2/9/2025 หากทุกเช้าเริ่มต้นด้วยแสงรุ่งอรุณ — แล้วเหตุใดทุกค่ำคืนจึงจบลงด้วยคำถาม?,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-7/9/2025 แมวในฝัน และความตายที่ฉันยอมให้เกิด,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-8/9/2025 ซากตึกบนหน้าจอ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-9/9/2025 เสียงซ้อนกับความตายเล็กๆ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-10/9/2025 การต่อรองกับตัวเอง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-11/9/2025 เมื่อยอดเขาไม่ใช่คำตอบ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-13/9/2025 สามวันที่หายไป และอีกหนึ่งวันที่กำลังจะเสียไป,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-15/9/2025 นั่งเบื่อรอชุดแห้ง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-20/10/2025 แตกต่างคล้ายกัน

แก้วน้ำค้างคืนอยู่ตรงโต๊ะเดี่ยวกันเมื่อวาน

รอยนิ้วมือเปื้อนผงกาแฟยังติดอยู่บนขอบแก้ว

พัดลมหมุนช้าๆ เหมือนกำลังนับความเงียบทีละรอบ

กลิ่นอับยังขังอยู่ตรงมุมท้องไม้ที่ไฟส่องไม่ถึง

ฉันเอื้อมมือหยิบแก้วขึ้นมา น้ำเย็นจนไม่เหลือความสดใหม่แล้ว

สายตาฉันเหลือบไปเห็นเส้นผมเส้นหนึ่งติดคอยู่บนขอบโต๊ะ

เพียงเส้นเดียว แต่กลับทำให้ฉันต้องถอนหายใจอย่างอ่อนแรง

มันคือสิ่งที่ร่วงออกไปจากฉันเองและไม่มีทางเอากลับไปติดไว้ตรงที่มันเคยอยู่ได้อีกแล้ว

ความคิดวกกลับไปยังสามวันที่ผ่านมา—ฉันผ่านเส้นทางชันและหมอกหนา

สุดท้ายนี้ฉันกำลังจะลงไปด้านล่างโดยไม่ได้อะไร

ทั้งหมดที่ได้เรียนรู้คือฉันเพิ่งเสียเวลาไชสามวันไปกับการตามหาบางสิ่งที่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร

หรือแม้แต่เหตุผลที่ฉันขึ้นมาหามันตั้งแต่แรก

ฉันวางแก้วกลับลงที่เดิม

'สิ่งที่เสียไปแล้วไม่สามารถนำกลับคืนมาได้อีก'

ฉันที่รู้แบบนั้นแล้วยังคงเสียมันเพิ่มไปอีกหนึ่งวัน