บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion) - 29/8/2025 เมื่อผีไม่มีอยู่จริง โดย athanasia(อาธานาเซีย) @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,อื่นๆ,ไทย

ชีวิต ,ชีวิตประจำวัน,ชีวิตประ,ปรัชญา

ไดอารี่ของคนที่ไม่เคยเข้าใจโลก—แม้จะเข้าใจมันมากพอก็ตาม

ผู้แต่ง

athanasia(อาธานาเซีย)

เรื่องย่อ

บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-10/8/2025 การเปิดตัวแห่งความหลงลืม,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-11/8/2025 Douyin และ ชีวิตชนบท,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-12/8/2025 เส้นทางที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-13/8/2025 ความรักที่ปัดผ่านไป,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-28/8/2025 ความอมตะมีอยู่จริงหรือไม่?,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-29/8/2025 เมื่อผีไม่มีอยู่จริง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-30/8/2025 ท่ามกลางผู้คนมากมาย ฉันได้พบเธอ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-31/8/2025 กติกาที่ทุกคนรู้ และยอมรับ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-1/9/2025 วันธรรมดา ของคนธรรมดา,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-2/9/2025 หากทุกเช้าเริ่มต้นด้วยแสงรุ่งอรุณ — แล้วเหตุใดทุกค่ำคืนจึงจบลงด้วยคำถาม?,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-7/9/2025 แมวในฝัน และความตายที่ฉันยอมให้เกิด,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-8/9/2025 ซากตึกบนหน้าจอ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-9/9/2025 เสียงซ้อนกับความตายเล็กๆ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-10/9/2025 การต่อรองกับตัวเอง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-11/9/2025 เมื่อยอดเขาไม่ใช่คำตอบ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-13/9/2025 สามวันที่หายไป และอีกหนึ่งวันที่กำลังจะเสียไป,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-15/9/2025 นั่งเบื่อรอชุดแห้ง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-20/10/2025 แตกต่างคล้ายกัน

ฉันมักสงสัยเสมอว่าทำไมผู้คนถึงกลัวผี

ฉันดูหนังผีก่อนนอนบ่อยครั้งเพื่อให้ใจเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย ให้ความเหนื่อยล้าไหลเข้ามาพร้อมความสุขที่จะทำให้หลับสบายในตอนกลางคืน ดังนั้น—ฉันไม่เคยกลัวหนังผี

เมื่อเดินทางไปในสถานที่ใหม่ ฉันมักจะแวะเข้าไปในสุสาน อ่านตัวอักษรที่สลักบนหินเย็น บางแผ่นคือความคาดหวังที่ไม่เคยเกิดขึ้น บางแผ่นคือความเสียใจที่ไม่เคยได้รับการไถ่ บางแผ่นก็เป็นถ้อยคำไร้ความหมายที่ไม่เหลือใครให้อ่าน ดังนั้น—ฉันไม่เคยกลัวสุสาน

ความมืดก็เช่นกัน ฉันไม่เคยหวาดหวั่นกับการนั่งอยู่คนเดียวในความมืดยามค่ำคืน กลับกัน บ่อยครั้งฉันปล่อยให้ความหนาวกัดกินร่างกาย เพื่อย้ำเตือนว่าชีวิตกำลังร่วงโรยทีละวันอย่างช้าๆ สิ่งที่น่าหวาดกลัวไม่ใช่การอยู่คนเดียวในความมืด—แต่คือการไม่ได้อยู่คนเดียวในนั้นต่างหาก

ฉันจึงเฝ้าภาวนาให้มันมีจริง

แต่ถ้ามีจริง... บุคคลอันเป็นที่รักคงกลับมาหาฉัน—พูดคุย ปลอบโยน ดุด่า หรือกระซิบให้ก้าวเดินต่อ เมื่อฉันรู้สึกสิ้นหนทาง

แต่พวกท่านไม่เคยกลับมาเลย

ฉันมักพูดออกมาบ่อยครั้งยามอยู่ลำพังอย่าง:

“ในนี้มีใครอยู่หรือเปล่า?”

“ออกมาคุยกับฉันหน่อยสิ”

หวังให้เงาใต้เตียงขยับออกมา หวังให้ช่องมืดในห้องเผยร่างบางสิ่งออกมา แม้กระทั่งถ้ามันดึงฉันลงไปใต้เตียงแล้วหักคอ—อย่างน้อยนั่นก็ยังทำให้ฉันมีความสุขมากกว่าการต้องยอมรับว่า ผีไม่มีจริง

และต้องยอมรับว่าความตายของฉัน…คือจุดจบของทุกสิ่งอย่างแท้จริง