บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion) - 10/9/2025 การต่อรองกับตัวเอง โดย athanasia(อาธานาเซีย) @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,อื่นๆ,ไทย

ชีวิต ,ชีวิตประจำวัน,ชีวิตประ,ปรัชญา

ไดอารี่ของคนที่ไม่เคยเข้าใจโลก—แม้จะเข้าใจมันมากพอก็ตาม

ผู้แต่ง

athanasia(อาธานาเซีย)

เรื่องย่อ

บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-10/8/2025 การเปิดตัวแห่งความหลงลืม,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-11/8/2025 Douyin และ ชีวิตชนบท,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-12/8/2025 เส้นทางที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-13/8/2025 ความรักที่ปัดผ่านไป,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-28/8/2025 ความอมตะมีอยู่จริงหรือไม่?,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-29/8/2025 เมื่อผีไม่มีอยู่จริง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-30/8/2025 ท่ามกลางผู้คนมากมาย ฉันได้พบเธอ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-31/8/2025 กติกาที่ทุกคนรู้ และยอมรับ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-1/9/2025 วันธรรมดา ของคนธรรมดา,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-2/9/2025 หากทุกเช้าเริ่มต้นด้วยแสงรุ่งอรุณ — แล้วเหตุใดทุกค่ำคืนจึงจบลงด้วยคำถาม?,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-7/9/2025 แมวในฝัน และความตายที่ฉันยอมให้เกิด,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-8/9/2025 ซากตึกบนหน้าจอ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-9/9/2025 เสียงซ้อนกับความตายเล็กๆ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-10/9/2025 การต่อรองกับตัวเอง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-11/9/2025 เมื่อยอดเขาไม่ใช่คำตอบ,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-13/9/2025 สามวันที่หายไป และอีกหนึ่งวันที่กำลังจะเสียไป,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-15/9/2025 นั่งเบื่อรอชุดแห้ง,บันทึกที่รอวันถูกลืม (The Diary Awaiting Oblivion)-20/10/2025 แตกต่างคล้ายกัน

ฉันปีนขึ้นเขาท่ามกลางหมอกหนาที่ลอยต่ำลงมาจนแทบกลืนร่าง

ทุกก้าวที่ก้าวขึ้นไปเหมือนพาตัวเองจมหายเข้าไปในหมอกสีเทา

เสียงฝีเท้ากระทบหินชื้น

ท่ามกลางทางเดินสู่ยอดเขา มีเพียงเสียงหอบหายใจที่ดังจนเหมือนทิ่มแทงหูตัวเอง

หินแต่ละก้อนลื่นด้วยหยดน้ำดินใต้รองเท้าอ่อนนุ่มเหมือนพร้อมจะทรุดลงทุกเมื่อ

สายลมพัดหมอกให้แตกออกเล็กน้อย แต่ก็หวนกลับมาปิดตาฉันทันทีจนไม่เห็นสิ่งใดเบื้องหน้าเหมือนภูเขากำลังบอกว่า

‘ไม่ว่าฉันจะมองหาทางข้างหน้ามากเพียงใด สุดท้ายก็จะถูกกลืนหายไปอยู่ดี’

ฉันพยายามหาเหตุผลว่าทำไมถึงยังเดินต่อทำไมฉันถึงเลือกที่จะมาที่นี่ 

พยายามบอกตัวเองว่าข้างบนอาจมีวิวที่สวยงาม ทั้งๆที่ฉันไม่ได้อ่านรีวิวก่อนมาด้วยซ้ำ

หมอกหนาทึบเบื้องหน้าพูดชัดกว่าคำปลอบในใจใด ๆ — ว่าบางทีสิ่งที่รออยู่ด้านบนอาจเป็นเพียงความว่างเปล่าเหนือป่าเขา ที่เย็นเยียบกว่าด้านล่าง

ทุกก้าวที่เดินต่อไปจึงไม่ใช่การแสวงหาคำตอบ แต่เป็นเพียงการต่อรองกับตัวเอง

— เพื่อไม่ให้ฉันต้องยอมรับว่าควรหยุดตรงนี้

— เพื่อไม่ให้ฉันเดินกลับลงไป

— เพื่อไม่ให้ฉันผิดหวังกับตัวเองไปมากกว่านี้และ

เพื่อไม่ให้ฉันต้องเจอกับสายตาตัวเองที่จ้องถามกลับมาว่า

‘แล้วที่ทำไปทั้งหมดนี้ มันเพื่ออะไรกัน?