วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,เกมออนไลน์,ไลท์โนเวล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไปต่างโลกยังต้องเอางานไปทำด้วยอีกเหรอเนี่ย
วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
วิทยาฟรีแลนซ์บ้างานจับพลัดจับผลูมาอยู่ในเกมออนไลน์ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะทำงานส่งจากในเกมนี่แหละ!
เลเวลก็ต้องเก็บ บอสก็ต้องปราบ งานก็ต้องทำ ไหนๆ ยังกลับบ้านไม่ได้ เปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลยก็แล้วกัน!
วันเสาร์ อัคคีตื่นแต่เช้าทั้งที่ปกติถ้าเขาไม่นัดลูกค้าหรือมีภาระที่ต้องไปทำ เช้าวันเสาร์จะเป็นเวลาพักผ่อนที่ค่อนข้างหวงแหนของพนักงานกินเงินเดือน ชายหนุ่มเลือกเสื้อผ้าชุดลำลองอยู่นาน ถึงแม้จะเป็นชุดลำลอง แต่วันนี้ก็ต้องดูดีพอสมควร
เพราะวันนี้คือวันที่อไนรากับเพื่อนๆ นัดให้ไปทำธุระ
เพลิงเปิดดูพิกัด GPS ในโทรศัพท์มือถือ สถานที่ที่ให้ไปเจอคือแม็คโคร รามอินทรา ถึงจะไม่ห่างจากบ้านที่นนทบุรีนัก แต่ชายหนุ่มก็ไม่ค่อยมีธุระให้ต้องไปแถวนั้นสักเท่าไร ส่วนเพื่อนๆ ถึงแม้ว่าจะสนิทกันในเกมมานาน แต่เจอกันในโลกแห่งความเป็นจริงนับครั้งได้ และก็ไม่เคยนัดกันที่นั่นอีกด้วย
เดี๋ยวไปถึงก็รู้เอง
หลังจากแต่งตัวเสร็จ ส่องกระจกเช็คความเรียบร้อย เพลิงก็กินอาหารเช้าแล้วคว้ากุญแจรถขับไปยังสถานที่นัดพบ
ไอซ์ ภูผา และลม รออยู่ก่อนแล้วที่บริเวณศูนย์อาหารของห้าง ทุกคนแต่งตัวด้วยชุดลำลองดูแปลกตาสำหรับผู้ที่ปกติแล้วพบเจอกันในเกม ทุกคนมีรูปลักษณ์ไม่แตกต่างจากในเกมมากนัก ยกเว้นสีผมและสีตาที่เป็นสีธรรมชาติ มีเพียงภูผาที่นานๆ จะเห็นเขาในสภาพที่ไม่มีเกราะสักครั้ง เขาเป็นชายร่างสูงแต่มีกล้ามเนื้อแบบเพรียว เพลิงแปลกใจนิดหน่อยเพราะคิดว่าเขาจะมีกล้ามหนามากกว่านี้
“ไงเพลิง กินอะไรมาหรือยัง” ลมเป็นผู้ทักก่อนสมดังความว่องไวของเจ้าตัว
“กินของว่างมาแล้วนิดหน่อย”
“ดีแล้ว ที่ที่จะให้ไปที่กินอะไรมาเยอะจะไม่ดี” มารุตยิ้มแปลกๆ เขาร้องโอ๊ยเมื่อถูกหยิกจากด้านหลัง อไนรายิ้มและกล่าวทักทายอัคคี ส่วนภูผาเพียงแต่พยักหน้าให้
“มีอะไรหรือเปล่า ดูแปลกๆ” เขาถาม
“ไม่มีอะไรๆ” ไอซ์ตอบอย่างดูมีพิรุธ “ตรงนี้มันแค่ใกล้ที่ที่จะให้ไปน่ะ นัดเจอกันง่ายกว่าจะไปที่นั่นเลย” เพลิงเพิ่งสังเกตว่าไอซ์ใส่ชุดเดรสสีครีม ดูน่ารักกว่าปกติ ทั้งที่เธอก็เป็นคนหน้าตาดีอยู่แล้ว
เดี๋ยวนี้ส่งพิกัด GPS มาก็ไปง่ายแล้ว นัดเจอยากอะไรกันอีก เขาคิดในใจ
“ไอซ์กดแอปเรียกแท็กซี่แล้ว เดี๋ยวก็คงมาแล้วแหละ ใครยังไม่ได้เข้าห้องน้ำก็รีบไปนะ” เธอบอก ไม่มีใครที่อยากเข้าห้องน้ำ พวกเขาจึงเดินลงมาที่จุดขึ้นแท็กซี่
พวกเขาเดินทางมาที่ สยามอะเมซิ่งพาร์ค!
“ระ เราเพิ่งนึกได้ว่ามะ มีนัดลูกค้าอะ ค่อยนัดวันหลังนะ” อัคคีพูดตะกุกตะกัก พวกนี้ หลอกฉันมาที่นี่ได้ไง
“ไม่ได้!” เจ้าหญิงน้ำแข็งกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “บอกแล้วห้ามปฏิเสธ”
“ตะ แต่” ไปไม่เป็นซะแล้วอัคคี บาร์บาเรียนผู้กล้าแกร่ง
ไร้เสียงพูดใดๆ ภูผาเดินมาผลักเพลิงให้เดินไปที่บูธจำหน่ายตั๋ว ชายหนุ่มพยายามฝืน แต่แล้วก็ต้องยอมแต่โดยดี
งานที่ให้มาช่วยทำ คือการมาเที่ยวสวนสนุกนี่น่ะเรอะ?!
ไม่เอ๊า
กลับบ้านตอนนี้ยังทันไหม บอกว่าแม่โทรตาม
“คิดอะไรอยู่เหรอเพลิง”
เหวอ!
ไม่ใช่เจ้าหญิงแล้ว แม่มดชัดๆ
“ปะ เราเรียงลำดับเครื่องเล่นไว้ให้เพลิงหมดแล้ว ทั้งล่องแก่ง ไวกิ้ง รถไฟเหาะ” เจ้าหญิงส่งรอยยิ้มสุดสดใสมาให้ ถ้าคนนอกมาเห็นก็คงจะคิดว่านางร่าเริง แต่นี่คือรอยยิ้มเยือกแข็งศูนย์องศาสัมบูรณ์
“ภูผา ลม” อัคคีพยายามขอความช่วยเหลือจากเพื่อนอีกสองคน แต่มารุตหันไปทางอื่นพร้อมกับกลั้นขำ ส่วนภูผามีรอยยิ้มจางๆ ที่หาได้ยากมากบนใบหน้า
อัคคีกลัวเครื่องเล่นประเภทตกจากที่สูงทุกชนิด โดยเฉพาะรถไฟเหาะแบบห้อยขา!!
…………………..
สองชั่วโมงผ่านไป
“โอย จะอ้วก” ชายร่างใหญ่หน้าซีดเหลือสองนิ้ว
“ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย” บาร์บาเรียนตัวแทงก์ผู้ยืนหยัดกลายเป็นหนูน้อยไปซะแล้ว เมื่อเพลิงคล้อยหลังไป ลมหันมาพูดกับไอซ์ “แกล้งพอหรือยังไอซ์ ท่าทางทรมานอยู่นะ”
“ยังสิ แค่นี้เพลิงไม่เป็นไรหรอก” อไนรายังยิ้มอยู่ และยังส่งยิ้มไปให้เมื่ออัคคีเดินสะโหลสะเหลออกจากห้องน้ำ
“ไปเพลิง เดี๋ยวหมดเวลา เครื่องเล่นต่อไปรออยู่”
“ไม่เอ๊า”
“ไหนบอกจะทำอะไรก็ได้ไง”
“ไปก็ได้ครับ” รับเสียงอ่อย
ไอซ์หัวเราะคิก
“เราขอให้เพลิงขึ้นอีกเครื่องเดียว แล้วต่อไปมีความลับอะไรอย่าปิดบังพวกเราอีกนะเพลิง”
“ครับ”
เรื่องราวความบาดหมางก็ได้จบลงเช่นนี้
…………………
บนรถยนต์เส้นทางไปเมืองซลิฟิส ทวีปไซฟาส
อัคคีเป็นผู้ขับรถ เขาทั้งเปิดแอปฟังเพลงและยังร้องเพลงตามไปด้วย ถึงเพลิงจะเป็นคนร่าเริงแต่ดูวันนี้จะคึกคักเป็นพิเศษ
“มีอะไรดีๆ เหรอคะ” น้ำถามขณะดูดกาแฟเย็น ซึ่งเธอทำมาสามแก้วสำหรับสามคน
“ได้คืนดีกับเพื่อนที่ผิดใจกันมานานน่ะครับ” เพลิงตอบ เวลาขับรถเดินทางมักจะเป็นเวลาที่ได้เล่าเรื่องต่างๆ นานา ในครั้งนี้อัคคีจึงเล่าเรื่องในอดีตให้วารินกับวิทยาฟังจนหมด
“... พวกนั้นรู้ทั้งรู้ว่าผมกลัวรถไฟเหาะ ยังจะหลอกผมไปสวนสนุกจนได้” กำพวงมาลัยแน่นแต่ยิ้มร่า
“ถ้าไม่สนิทกันจริงแกล้งกันแบบนี้เคืองแย่” น้ำแสดงความเห็น
“แล้วคุณเพลิงจะกลับไปปาร์ตี้เก่าหรือเปล่า” วิทยาค่อนข้างกังวล เพลิงเป็นสมาชิกที่มีฝีมือและแทบจะขาดไม่ได้ของปาร์ตี้ แถมยังผจญภัยด้วยกันมาตั้งแต่แรกๆ
“ไม่หรอกครับ คงไปช่วยสู้เป็นครั้งคราว จริงๆ แต่ละคนก็ไปตามทางของตัวเองแล้ว ลมก็ไปอยู่กับตี้โน้นทีตี้นี้ที ส่วนไอซ์กับภูผาเค้าก็ผจญภัยกันสองคนมานานแล้ว น่าจะอยู่กันได้”
“คุณไอซ์กับคุณภูผาเค้าชอบกันหรือเปล่าน้า เท่าที่ฟัง”
“บอกตรงๆ ผมอ่านอารมณ์เจ้าภูผาไม่เคยออกเลยครับ ภูผาสมชื่อ ส่วนไอซ์ก็ไม่เคยแสดงออกอะไร เท่าที่ผมรู้นะ ถ้าจะคบกันคงคบกันมานานแล้วแหละครับ แต่คนมาจีบไอซ์ก็เยอะแยะ เพราะเค้าน่ารัก แต่ในเกมเค้าไม่เคยคบใคร ส่วนความเป็นจริงผมไม่รู้นะ ไม่เคยถามเหมือนกัน”
“ตี้คุณเพลิงถึงเลิกไปแล้วแต่ทุกคนก็ยังเล่นเกมกันอยู่ ตี้น้ำสิเลิกเล่นเกมกันไปเลย ถ้าไม่ได้เจอคุณวิทย์น้ำก็ต้องเล่นคนเดียว”
“คุณน้ำกับคุณเพลิงถึงไม่มีปาร์ตี้ก็เอาตัวรอดในเกมได้นี่ครับ ผมสิไม่มีอะไรทั้งนั้น คุณอายูมิก็ไม่ค่อยจะว่าง”
“แต่อยู่ตี้นี้น้ำสนุกที่สุดค่ะ” สองมือของเธอบีบแก้วไปด้วย “ไม่รู้สิ มันเหมือนออกเดินทางใหม่อีกครั้ง ได้เล่นเกมในแนวทางใหม่ๆ สายธุรกิจน้ำก็ไม่เคยทำมาก่อนเหมือนกัน ต้องขอบคุณคุณวิทย์”
วิทยาพยักหน้าเงียบๆ หน้าของเขาแดงขึ้นนิดๆ ชายหนุ่มหยิบกาแฟขึ้นมาดูดอีก
“เดี๋ยวเราจะเข้าเมืองกันก่อนหรือว่าไปสู้มังกรก่อนดีครับ สู้มังกรก็ขับเลยไปไม่เท่าไหร่” อัคคีถาม หน้าจอในรถขึ้นแผนที่ในเกมตามที่โอวี่ได้ทำไว้ให้เพื่อความสะดวกตั้งแต่ติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์
“เอาไงดีครับ ทั้งสองแบบก็คือช่วยให้ผมได้กลับบ้าน ผมเลยยังไงก็ได้”
“ถ้าถามผมก็ต้องเลือกสู้อยู่แล้วแหละ ฮ่าๆ คุณน้ำว่าไง”
“ที่จริงน้ำก็อยากเข้าไปดูของสวยๆ งามๆ ในเมืองนะ แต่ถ้าสู้ก่อนก็จะได้เข้าโรงแรมไปอาบน้ำแล้วค่อยออกมาหาอะไรกิน เหมือนงานจบแล้วมันฟินไปเลยทีเดียวอะ”
“เดี๋ยวก่อนสิผมเพิ่งนึกได้ ลืมถามอายูมิ” วิทยาเอาโทรศัพท์ขึ้นมากด “บอกว่าว่างเข้ามาช่วยฮีลได้แฮะ แต่ว่าเราจะไม่ลองคุยก่อนเหมือนตอนมังกรไร้ธาตุใช่ไหมครับ”
“มังกรอัคคีผมว่าไม่ต้องนะครับ ลือกันว่าเค้าดุที่สุดในบรรดามังกรทั้งหมด อาจจะมีพลังน้อยกว่ามังกรแห่งความมืด แต่ดุร้ายกว่า”
“อื้ม ถ้างั้นก็ไปสู้มังกรกันเล้ย!” เพลิงเหยียบคันเร่งเร็วขึ้น โดยมีจุดหมายอยู่ที่รังของมังกรอัคคีที่อยู่ไม่ห่างจากเมืองซลิฟิสนัก