วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,เกมออนไลน์,ไลท์โนเวล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไปต่างโลกยังต้องเอางานไปทำด้วยอีกเหรอเนี่ย
วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
วิทยาฟรีแลนซ์บ้างานจับพลัดจับผลูมาอยู่ในเกมออนไลน์ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะทำงานส่งจากในเกมนี่แหละ!
เลเวลก็ต้องเก็บ บอสก็ต้องปราบ งานก็ต้องทำ ไหนๆ ยังกลับบ้านไม่ได้ เปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลยก็แล้วกัน!
“ฉันว่ายากนะ ระบบแชทมอนสเตอร์กับเพลเยอร์ ต้องเข้าใจว่าระบบแชทมันเป็นหนึ่งในระบบหลักของเกม ซึ่งมันทำมาให้เฉพาะเพลเยอร์คุยกัน มากที่สุดคือเพลเยอร์คุยกับ NPC แต่เพลเยอร์กับมอนสเตอร์ที่ใช้คนละภาษา ไม่รู้สิ อาจจะทำได้แต่ยาก” โอวี่กล่าวอย่างครุ่นคิด
“ถ้าท่านโอวี่พูดขนาดนี้ก็แสดงว่ายากมากจริงๆ เพราะปกติต้องบอกว่าอะไรก็ทำได้” เพลิงว่า ขณะนี้พวกเขาอยู่ที่รถยนต์หลังจากติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์สำเร็จ
“งั้นโปรเจคโปรแกรมแชทกับมอนสเตอร์ก็พักไปก่อนละกันครับ เดี๋ยวเราไปหามังกรไร้ธาตุก่อนละกัน” วิทยาสรุป คงต้องหาวิธีอื่นในการสื่อสารกับมอนสเตอร์ สกิลที่มีคนใช้ได้แค่คนเดียวอย่างสกิลแปลภาษา จะว่าสะดวกก็สะดวก แต่ก็ไม่สะดวกเมื่อคนอื่นใช้ด้วยไม่ได้
โอวี่โบกมือลาชาวคณะแล้วใช้พอร์ทัลเสมือนกลับไปยังห้องพักของมัน เพราะ NPC นอกจากนักบวชของเทพพฤกษาแล้วก็จะไม่มีใครที่ใช้ fast travel ได้เหมือนเพลเยอร์ การใช้พอร์ทัลวาร์ปไปที่ไหนก็ได้จึงดูจะเป็นสิทธิพิเศษของหุ่นโดรนตัวนี้เพียงผู้เดียว สมาชิกปาร์ตี้ทั้งสี่ได้แก่ วิทยา วาริน อัคคี และอายูมิ ขึ้นรถเพื่อเดินทางไปหามังกรไร้ธาตุ ซึ่งยังคงอยู่ในทวีปอูรูล โดยต้องเดินทางออกไปจากยูเฟเรียเป็นระยะทางราวๆ สองร้อยกิโลเมตร
“นี่ค่าทุกคน เนื้อย่าง” น้ำหยิบถุงเนื้อย่างที่ซื้อมาจากตลาดยูเฟเรียออกมาจากคลังเก็บของ “มีน้ำหวานด้วยนะ เห็นว่าต้องนั่งรถกันนานก็เลยไปซื้อมา กาแฟกับน้ำเปล่าก็มีนะ”
“งั้นผมเอากา…” ไม่ทันที่วิทยาจะพูดจบ แก้วกาแฟก็มาตรงหน้า
“ฮี่ๆ ฟรีแลนซ์ ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักน้ำ รักปลา รักซากุระ ก็ต้องเอากาแฟอยู่แล้วสินะคะ” น้ำยิ้มเห็นฟัน
“อะไรของคุณน้ำเนี่ย มุกปนกันหมดแล้ว” ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่วิทยาก็รีบอัดคาเฟอีนเข้าสู่สมอง เพราะตอนเช้ารีบมาหาโอวี่ ก็เลยยังไม่ทันได้ดริปกาแฟ เขาหัวเราะเบาๆ
“ปนไม่ปนก็ตลกแหละค่ะ ใช่มั้ยเพลิง” หญิงสาวใช้ศอกถองสีข้างชายร่างใหญ่
“โอ๊ย ตลกครับตลก ตลกม๊าก” เพลิงทำเสียงสูง
“ว่าแต่เราจะปราบมังกรไร้ธาตุยังไงดีครับ ผมก็ว่าจะลองคุยดูก่อนแหละแต่ถ้าเกิดต้องสู้ก็คงไม่ง่าย” วิทยาปรึกษา
“ก่อนจะเข้าไปคุย ฉันจะจ่ายบัพโจมตีกับป้องกันให้ทุกคนก่อน แต่จะเน้นไปที่ป้องกัน เพราะไร้ธาตุจะโจมตีได้รุนแรงกว่าธาตุอื่นๆ” อายูมิบอกขรึมๆ ขัดกับร่างกายที่เป็นเด็กน้อย เธอกำคทาที่เป็นอาวุธสำคัญไว้แน่น
“เอากำลังเข้าว่านี่ของถนัดผมอยู่แล้วครับ” เพลิงบอก “ตื่นเต้นจริงๆ” ชายหนุ่มยิ้ม ทุกคนแทบจะมองเห็นไฟในดวงตาของเขา
“ระหว่างนี้เรามาเปิดเพลงกันดีกว่า” วิทยาเอื้อมมือไปเปิดแอปเพลงในรถยนต์
“เปิดเพลงต้องเอาเพลย์ลิสต์ของน้ำนะ” หญิงสาวชิงเชื่อมต่อแอคเคาท์แล้วเปิดเพลงก่อนใคร เพลงในเพลย์ลิสต์ของน้ำเป็นเพลงฟังสบายๆ แต่อาจจะชวนง่วงเล็กน้อย “น้ำชอบฟังเพลงพวกนี้ตอนวิ่งน่ะ เพลินดี”
“โชคดีที่รถคันนี้มีระบบออโต้ไพลอทนะ ไม่งั้นคนขับอาจจะหลับได้” เพลิงแซว ขณะที่หญิงสาวค้อนกลับทันควัน
“แต่ฉันว่านอนพักจริงๆ ก็ดีนะคะ เอาแรงก่อน เดี๋ยวเราอาจจะต้องไปออกแรงกันอีกตอนเจอบอส” อายูมิบอก ทุกคนจึงพักผ่อนกันตามอัธยาศัยจนกระทั่งเดินทางไปถึงดันเจี้ยนของบอสมังกรไร้ธาตุ
มังกรไร้ธาตุ ไม่ได้เป็นบอสที่เข้าไปต่อสู้ได้ทันทีเหมือนมังกรศิลา แต่เหล่าเพลเยอร์จะต้องฝ่าฟันดันเจี้ยนที่วกวนใต้ดินอันกว้างใหญ่เป็นเวลาราวๆ 4-5 ชั่วโมงก่อนจะไปถึง และต้องเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ต่างๆ เช่น นักรบโครงกระดูก ผีดิบ ค้างคาวปิศาจ ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดไม่มีความสามารถในการสื่อสาร สกิลแปลภาษาของวิทยาจึงใช้ไม่ได้ผล ที่ใช้ได้ผลคือดาบสตอร์มบริงเกอร์ ซึ่งนอกจากจะมีดาเมจเพิ่มขึ้นจากเดิมแล้ว ยังสามารถปล่อยลมหมุนออกไปซัดศัตรูให้กระเด็นได้ด้วย จึงทำให้วิทยาต่อสู้ได้สะดวกขึ้นมาก นอกจากนี้ ในดันเจี้ยนนี้ยังมีหีบสมบัติอยู่จำนวนหนึ่งให้เข้าไปสะสมเงินและทรัพย์สินต่างๆ ได้ด้วย ในการนี้ วิทยาได้เสื้อผ้าและเกราะที่ดีกว่าเดิมเล็กน้อย ส่วนสมาชิกคนอื่นๆ ในปาร์ตี้ไม่ได้ใช้เสื้อผ้าใหม่จากดันเจี้ยนนี้ เพราะที่สวมใส่อยู่แล้วดีกว่า
“คงจะใกล้แล้ว ทุกคนเตรียมตัวให้ดี” อายูมิบอกเมื่อเธอเห็นทางเดินและผนังเปลี่ยนไปจากเดิม ดูหรูหรามากขึ้น และเสียงเพลงที่เหมือนจะได้ยินจากที่ไกลๆ ก็มีจังหวะที่เร่งร้อนมากขึ้นด้วย ในที่สุดทั้งหมดก็มาหยุดยืนอยู่หน้าประตูบานคู่ขนาดใหญ่
“ทุกคนมายืนรับบัพ” คทาคู่ใจสว่างวาบขึ้นอีกครั้งเพื่อแจกจ่ายบัพพลังโจมตีและป้องกันให้สมาชิกทุกคนตามที่ได้วางแผนไว้
“เราจะทบทวนแผนกันอีกทีนะครับ เดี๋ยวผมจะลองคุยกับเขาก่อนเผื่อจะไม่ต้องต่อสู้กัน หากไม่ได้ผลถึงค่อยใช้การโจมตีตามที่พวกเราได้ฝึกซ้อมกันมา” วิทยากล่าวระหว่างรอดันเจี้ยนโหลดและเปิดประตู เมื่อเข้าไปภายในพวกเขาทั้งสี่ยืนอยู่กลางลานกว้างขนาดใหญ่ที่ดูราวกับจะไร้เพดาน มีเพียงกำแพงหินสูงกั้นไว้เป็นรูปวงกลมเพื่อป้องกันไม่ให้เหล่าเพลเยอร์หนีออกไป ทางเข้าออกมีเพียงประตูที่พวกเขาเพิ่งเข้ามาเท่านั้น
ที่กลางลานมีกองเหรียญทองขนาดมหึมาราวกับภูเขาขนาดย่อมๆ นอกจากเหรียญทองยังมีทรัพย์สมบัติต่างๆ เช่น ดาบ อัญมณีล้ำค่า บัลลังก์ ถ้วยชามหรูหรา ฯลฯ ทั้งหมดวางกระจัดกระจายคล้ายกับฉากในหนังหรือเกมแนวผจญภัยที่มีให้เห็นจนชินตา เมื่อมองขึ้นไปด้านบนสุดของภูเขาเหรียญทอง พวกเขาเห็นประกายวับวาวจากร่างของมังกรโลหะ ดูเหมือนร่างของมันจะเป็นจักรกลทั้งตัว
“ที่ว่าไร้ธาตุหมายถึงเป็นมังกรโลหะหรอกเหรอ” อายูมิพูดขึ้น ดูเหมือนเธอจะทำความเข้าใจอะไรได้
“ถ้าเป็นมังกรจักรกล เป็นประชากรทวีป 0001 ก็หมายความว่าเขาพูดได้อยู่แล้วโดยไม่ต้องใช้สกิลสินะครับ” วิทยาก็เริ่มเข้าใจเช่นกัน
“ทำไมที่ผ่านมาไม่เคยมีข่าวคราวหรือข้อมูลเรื่องการปราบบอสตัวนี้เลย หรือว่า…” เพลิงพูดขึ้นอีกคน
ข้อความขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นด้านบนของบอส “มังกรไร้ธาตุ ผู้ถูกเนรเทศ”
“เอาเถอะถึงจะพูดได้ เราก็ลองทำตามแผนเดิมก่อนละกัน” วิทยายังคงยืนยัน
“ท่านมังกรไร้ธาตุ พวกเรามาขอเจรจาการลงทุน”
“การลงทุน ลงทุนอะไร”
“พะ พวกเราอยากจะขอยืมทรัพย์สินของท่านไปลงทุนทำบริษัทครับ”
“ฮะ แล้วข้าจะได้อะไร หากให้พวกเจ้ายืม”
“ท่านก็จะได้รับผลกำไรจากการลงทุนของพวกเรา”
“หึหึหึหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” มังกรหัวเราะเสียงดังก้อง มันบินจากยอดเนินเขาเหรียญทองลงมาประจันหน้ากับเพลเยอร์ทั้งสี่
“มองด้วยตาเปล่าพวกเจ้าก็เห็นว่าทรัพย์สินตรงนี้มีมากแค่ไหน แล้วข้าจะต้องการมันเพิ่มอีกทำไม ต่อให้ข้าจะต้องการมันเพิ่มจริงๆ แค่ออกไปหาเองไม่กี่นาทีก็ได้กลับมาแล้ว”
“แต่พวกเจ้าเป็นพวกที่น่าสนใจ ไม่เคยมีใครมาขอข้าเช่นนี้มาก่อน มีแต่เข้ามาก็จะมาโจมตีทันที”
“เอาแบบนี้ ข้าชอบพวกเจ้า ข้าจะให้เป็นสองเท่าของเพลเยอร์อื่นๆ ก็แล้วกัน แต่ไม่เกินไปกว่านี้”
พูดจบมังกรโลหะก็โผบินขึ้นสูง มันซัดสิ่งที่เป็นเหมือนขนนกเหล็กขนาดใหญ่ยักษ์ลงมา บาดแก้มของเพลิงเป็นทางยาว ชายหนุ่มร่างใหญ่ยิ้มเหมือนพึงพอใจ
“ขนปีกคมเหมือนดาบเลย”
ฉับพลันขนปีกที่ปักพื้นอยู่เหล่านั้นลอยกลับขึ้นไปติดตั้งที่ตัวมังกรเหมือนเดิม มังกรไร้ธาตุกระพือปีกสองสามครั้ง ก่อให้เกิดลมซัดเหล่าเพลเยอร์ให้ถอยไปด้านหลัง มันอ้าปากกว้างโผบินลงมาอย่างรวดเร็ว โดยมีเป้าหมายแรกที่อัคคี
เพลิงไขว้ขวานเป็นรูปกากบาทเพื่อตั้งรับ เขาอัดพลังเข้าไปที่ขวานจนมันเรืองแสงเป็นสีส้มด้วยความร้อน มังกรไร้ธาตุพุ่งเข้าชนที่ขวาน คมขวานได้สัมผัสกับโลหะที่แข็งแกร่ง มันทำความเสียหายให้กับมังกรโลหะได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“คุณน้ำ คุณวิทย์!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกสติทั้งสองที่ยืนตะลึงอยู่ เมื่อได้สติแล้วทั้งน้ำและวิทย์ก็ระดมใช้การโจมตีระยะไกลของตนเข้ามาที่มังกร ดูจะสร้างความเสียหายได้ไม่มากนัก
“เอาแต่ทำธุรกิจเลยขาดการฝึกฝนสินะ” มังกรคำรามก้อง มันใช้ปากและหางซึ่งมีหนามแหลมคมติดอยู่มากมายเข้าทำร้ายเหล่าเพลเยอร์ ด้วยความรวดเร็วของมัน ทุกคนก็ได้รับความเสียหายไปไม่น้อย แม้แต่เพลเยอร์โจมตีระยะไกลอย่างน้ำกับวิทย์ก็ได้รับแผลขีดข่วนจำนวนมากในเวลาไม่นาน อายูมิพยายามใช้เวทมนตร์รักษาทุกคนอยู่
“พยายามรีบเผด็จศึกหน่อย อัดอัลติเข้าไปเลย!” ชายกลางคนในร่างเด็กสิบขวบตะโกนก้อง เขาเหลือ MP ที่จะฮีลให้เพื่อนๆ ได้อีกไม่นานนัก ทุกคนใช้อัลติซัดเข้าไปที่ร่างของมังกรโลหะอย่างจัง แต่พลังชีวิตของมันลดลงไม่ถึงครึ่ง มังกรบินขึ้นไปด้านบนอีก มันใช้ขนปีกซัดลงมาอีกครั้ง คราวนี้ถูกอายูมิเข้าอย่างจัง
“ถ้าฉันยังฮีลให้พวกนายต่อ ก็จะไม่เหลือ MP ไว้ฮีลให้ตัวเอง” เด็กหญิงใช้คทาปักพื้นในสภาพที่แทบจะยืนไม่อยู่ คทาเรืองแสงอ่อนลง
“แต่ก็ช่วยไม่ได้ ถ้าพวกนายตายฉันก็ไม่รอดด้วย” เธอฝืนใช้เวทมนตร์รักษาต่อไป
มังกรไร้ธาตุเรียกขนปีกกลับขึ้นไปอีกครั้ง และซัดลงมาอีกโดยมีที่หมายเดิม คืออายูมิที่บาดเจ็บและเป็นเป้านิ่ง ขนปีกยักษ์ทั้งหมดรวมตัวกันเป็นแท่งแหลมพุ่งเข้ามาหาเด็กหญิงด้วยความรวดเร็ว อายูมิหลับตาแน่นรอรับความตายที่กำลังจะมาถึง
“สตอร์มบริงเกอร์!” วิทยาใช้ดาบสร้างพายุขนาดใหญ่กว่าปกติพัดขนเหล็กเหล่านั้นกระเด็นไป เจ้าตัวหอบเหนื่อยเพราะความกินแรงของท่า
“ขอบใจ”
“การฮีลครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว MP ของฉันจะหมดแล้ว” อายูมิบอก เธอตัดสินใจที่จะไม่ฮีลให้ตัวเอง เมื่อมองดูสมาชิกที่เหลือต่างก็มีพลังชีวิตเหลือน้อยไม่ต่างกัน
“ทุกคนมีอัลติหรือยังคะ” น้ำตะโกนถาม “น้ำว่าเราคงต้องใช้ท่าประสาน” หญิงสาวหันไปหาเพื่อนอีกสามคนที่เหลือ อัคคีและวิทยาพยักหน้า “คุณอายูมิ ฮีลเสร็จแล้วไปพักก่อนได้เลยนะคะ เดี๋ยวพวกเราจะจัดการให้จบในการโจมตีครั้งนี้”
“ถึงเราจะซ้อมกันมาหลายครั้ง แต่วันนี้เราจะใช้ต่อสู้จริงครั้งแรก!” วารินตะโกน อายูมิใช้ MP หยดสุดท้ายที่เหลืออยู่ของเธอฮีลเพลเยอร์ทั้งสาม
“เริ่มได้!” วารินให้สัญญาณ วิทยาใช้สองมือจับดาบสตอร์มบริงเกอร์ชี้ไปทางด้านบนขวาแล้วชาร์จพลัง เขาแกว่งดาบลงมาอย่างแรงก่อให้เกิดลมหมุนขนาดใหญ่พัดทั้งวารินและอัคคีขึ้นไปด้านบน อัคคีที่อยู่กลางอากาศเงื้อขวานทั้งสองในมือขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกับอัดพลังเข้าไปเต็มที่ คมขวานระอุเปล่งแสงสีส้มเห็นได้ชัด เขาขว้างมันเข้าไปปักที่หัวมังกร มันสะบัดหัวไปมาด้วยความเจ็บปวด วารินเป็นคนโจมตีซ้ำด้วยอัลติจากปืนทั้งสามของเธอเข้าไปที่ขวานที่ปักอยู่อย่างแม่นยำ อุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วสร้างความเสียหายมหาศาลให้กับมังกรไร้ธาตุ วิทยาสร้างพายุเข้าไปโหมกระหน่ำเพิ่มความเสียหายได้อีก
ทว่ามังกรไร้ธาตุยังไม่ตาย มันบินพุ่งลงมาหาเพลเยอร์ทั้งสามที่ลงมาอยู่ที่พื้นแล้ว โดยหมายตาที่เพลิงที่ไร้อาวุธเป็นคนแรก มันเหวี่ยงปีกมหึมาเข้าหาชายหนุ่ม เขาเพิ่งสังเกตว่าที่ปีกของมันก็มีคมดาบด้วย นั่นคือปีกทั้งสองข้างของมันคือดาบขนาดมหึมา!
“คุณเพลิง!” วิทยาใช้สองมือจับดาบเข้าปะทะกับปีกมังกรแต่สู้แรงไม่ได้ ดาบสตอร์มบริงเกอร์กระเด็นออกไปในทันที แต่นั่นก็เบี่ยงทิศของปีกไม่ให้โดนชายหนุ่มร่างใหญ่ได้ เพลิงรีบวิ่งไปที่หัวของมันเพื่อดึงขวานออกมา แต่ดูจะดึงได้ยากและเสี่ยงกับการโดนมังกรกัด เพลิงโดนหนามแหลมตามตัวทิ่มแทงได้รับความเสียหายเพิ่มอีก
“ถึงมันจะยังไม่ตายแต่ก็ใกล้แล้วค่ะ!” น้ำตะโกนพลางใช้ปืนคู่ยิงรัวเข้าไปที่มังกร พลังชีวิตของมันลดลงทีละน้อย ในที่สุดเพลิงก็ดึงขวานออกมาได้สำเร็จ เขาใช้มันช่วยโจมตีด้วย ส่วนวิทยาต้องรีบวิ่งไปเอาดาบที่กระเด็นไปไกล เมื่อหยิบดาบได้เขาก็รีบสร้างลมหมุนเข้าไปช่วยโจมตี การโจมตีของทั้งสามในขณะนี้เป็นได้เพียงการโจมตีธรรมดาที่สร้างความเสียหายได้ครั้งละไม่มากนัก ส่วนมังกรไร้ธาตุนั้น ถึงแม้จะมีพลังชีวิตเหลือไม่มากแต่มันก็ยังมีอาวุธรอบกายที่รุนแรง ทั้งหมดต้องพึ่งการหลบหลีกของตนเองโดยหวังการฮีลจากอายูมิไม่ได้อีก
ในสายตาของมังกรไร้ธาตุ มันมองเห็นอายูมิยืนอยู่ไกลๆ ถึงแม้จะยังไม่ตายแต่ก็ช่วยเหลืออะไรทีมไม่ได้อีก ส่วนสมาชิกสามคนที่เหลือก็มีสภาพยับเยินเต็มไปด้วยบาดแผล มันส่งเสียงหัวเราะแล้วยิงหนามที่อยู่บนตัวกระจายไปรอบๆ ถูกเพลเยอร์ทุกคน แม้แต่อายูมิที่อยู่ไกลที่สุดก็พลอยโดนไปด้วย เด็กหญิงทรุดลงนั่ง ใกล้จะหมดสติเต็มที
“อายูมิ!” วิทยาตะโกน เขาเปิดคลังอุปกรณ์จะหยิบโพชันขวดสุดท้ายที่เหลือจากการใช้ร่วมกับเวทมนตร์ฮีล
“อย่าทำอะไรโง่ๆ เก็บไว้กินเอง!” อายูมิฝืนพูดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะนิ่งไป
“อา ยู มิ?!”
“ว้าก!!”
เลือดขึ้นหน้าเมื่อได้เห็นพี่ชายหมดสติ วิทยาคว้าดาบสตอร์มบริงเกอร์ด้วยสองมือวิ่งเข้าหามังกรอย่างไม่กลัวตาย เขากระโดดตัวลอยขึ้นเหนือสัตว์มหึมา ขอบใบดาบเรืองแสงเป็นสีเขียวของธาตุลม มังกรไร้ธาตุยิงขนปีกยักษ์พุ่งตรงมาที่เขา วิทยาหมุนตัวให้ตัวเองกลายเป็นพายุที่มีดาบหมุนควงสว่าน เขาปัดขนปีกกระเด็นไปทั้งหมด ก่อนทิ้งตัวลงมาที่มังกรไร้ธาตุ พลังธาตุลมทำให้เขาหมุนตัวราวกับจะไม่มีทางหยุด คมดาบสตอร์มบริงเกอร์ดื่มกินเนื้อโลหะของมังกรไร้ธาตุซ้ำๆ ตลอดเวลา เจ้ามังกรร้องด้วยความเจ็บปวด มันเลิกใส่ใจเพลเยอร์อื่นแล้วหันมาโจมตีวิทยาเพียงผู้เดียว ทว่าสรรพาวุธของมันไม่อาจจะทำอะไรวิทยาที่อยู่ในพายุหมุนได้ ผ่านไปไม่นานพลังชีวิตของมันก็หมดลง ชายหนุ่มทรุดลงคุกเข่า ปักดาบลงกับพื้นอย่างสิ้นเรี่ยวแรง เขาหอบหายใจมองไปรอบๆ มองเห็นเพลิงและน้ำในสภาพยับเยินมองเขาด้วยความตกใจ จากนั้นมองไปที่อายูมิ เด็กหญิงนั่งอยู่ที่เดิมด้วย HP ที่มีเพียง 1 อันเป็นผลจากไอเท็มชุบชีวิตอัตโนมัติที่เคยไปคราฟต์กันมา วิทยาถอนหายใจ ส่วนอายูมิยกมือชูสองนิ้วอย่างอ่อนเพลีย
เพลิงเดินเข้ามาหาวิทยา เขาดูเหนื่อย แต่ก็มีรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณวิทย์ได้อัลติใหม่แล้วสิครับ”
“อ๊ะ อ๋อ” วิทยาเปิดหน้าโปรไฟล์ตนเองขึ้นดู มีรายชื่ออัลติใหม่ขึ้นมารอให้เขาตั้งชื่อ อันที่จริงเขาแค่โจมตีไปมั่วๆ ด้วยความโกรธ ไม่ได้คิดว่าจะได้เป็นท่าใหม่ขึ้นมา
เพลิงถือวิสาสะดูหน้าจอของเขา “ยังไม่ได้ตั้งชื่อท่าอีกเหรอครับเนี่ย ผมว่าตั้งไว้ก็ดีนะครับ เวลาเราจะใช้จะได้นึกภาพถูก เดี๋ยวนานไปมันมีหลายท่าจะงงนะครับ” วิทยาพยักหน้าบอกว่าถ้าว่างๆ จะลองคิดดู แต่ก็สงสัยตัวเองอยู่เหมือนกันว่าเมื่อใดถึงจะว่าง
“ไปรับรางวัลปราบบอสกันเถอะค่ะ” น้ำยื่นมือมาให้เขาจับ วิทยาจับมือนั้นไว้แล้วดึงตัวขึ้น ทั้งสามคนเดินไปหามังกรไร้ธาตุ
“เก่งกันจริงๆ ข้าสนุกมาก” มันกล่าวอย่างพึงพอใจ “เอ้านี่รางวัลสองเท่าที่สัญญาไว้”
(รางวัลทั้งหมด x2 แล้ว)
“ตอนมังกรศิลาทำไมไม่เห็นได้คริสตัลเลย” วิทยาหันไปถามเพื่อนๆ
“คริสตัลมันเป็นการสุ่มออกน่ะค่ะ ซึ่งโอกาสดร็อปจะมีน้อยมากๆ ราคาถึงได้แพง” น้ำบอก
“เดี๋ยวน้ำว่าเรากลับห้องไปฟื้นฟูร่างกายกันไหมคะ ทุกคนดูโทรมไปหมดแล้ว ดูสภาพคุณอายูมิสิ” หญิงสาวชี้ไปที่อายูมิที่ยังคงนั่งไร้เรี่ยวแรงอยู่ที่เดิม
“อะไรเล่า” เด็กหญิงมองค้อนกลับมา “จะไปก็รีบไปสิ”
ทุกคนหัวเราะแล้วใช้ fast travel กลับไปที่เมืองยูเฟเรีย