วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,เกมออนไลน์,ไลท์โนเวล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไปต่างโลกยังต้องเอางานไปทำด้วยอีกเหรอเนี่ย
วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
วิทยาฟรีแลนซ์บ้างานจับพลัดจับผลูมาอยู่ในเกมออนไลน์ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะทำงานส่งจากในเกมนี่แหละ!
เลเวลก็ต้องเก็บ บอสก็ต้องปราบ งานก็ต้องทำ ไหนๆ ยังกลับบ้านไม่ได้ เปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลยก็แล้วกัน!
น้ำกับเพลิงช่วยกันพยุงตัววิทยาให้ลุกขึ้นไปนั่งพักที่ผนังถ้ำ ก่อนจะนำโพชันให้กินเพื่อเพิ่มพลังชีวิต หญิงสาวดุชายหนุ่มเสียพอแรง วิทยาทำหน้าเจื่อนๆ แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไร จากนั้นทุกคนก็เฝ้ารอเซิร์ดที่จะฟื้นกลับมา เวลาผ่านไปสักพักยังไม่เห็นใคร
“น้ำว่ามันคงจะเบี้ยวสัญญาซะละมั้ง” วารินทำท่าฮึดฮัด
“ผมว่าคงจะไม่หรอกครับ อาจจะไปเกิดไกลจากที่นี่สักหน่อย เลยต้องใช้เวลากว่าจะเดินกลับมาได้” วิทยาตอบ น้ำส่ายหน้าเหมือนไม่อยากจะยอมรับ แต่ไม่นานนักก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา เป็นเซิร์ดจริงๆ
ข้าไม่เบี้ยวสัญญาหรอกน่า คำไหนคำนั้น ก็อบลินร่างใหญ่ว่า
“ถ้างั้นก็อันนี้เป็นสัญญานะครับ อยากให้คุณเซิร์ดช่วยเซ็นด้วย เป็นสัญญาทดลองงานสามเดือนครับ ส่วนพวกผมได้เซ็นไว้ล่วงหน้าแล้วครับ” วิทยาหยิบร่างสัญญาที่เตรียมไว้ยื่นให้
ข้าเขียนหนังสือของพวกเจ้าไม่เป็น จะประทับลายนิ้วมือไว้ก็แล้วกัน มันกัดนิ้วจนเลือดออกแล้วนำมาประทับในสัญญา รวมถึงสำเนาอีกสองฉบับด้วย
“อยากให้คุณดาร์สมาลงชื่อเป็นพยานด้วยครับ” วิทยาหันไปหาดาร์ส ซึ่งก็ใช้เลือดประทับไว้อีกรายหนึ่ง
“เท่านี้ก็ถือว่าเสร็จเรียบร้อย เดี๋ยวผมจะใช้สกิลตั้งแคมป์สร้างบูธชั่วคราวให้ก่อน พร้อมมีไอเท็มต่างๆ ไว้ให้คุณดาร์สขาย และคอยรับแลกไอเท็มจากมอนสเตอร์เป็นเงินให้พวกเขาด้วยนะครับ”
แล้วจะไปสร้างบูธที่จุดไหนล่ะ ข้าไม่อยากให้ไกลจากถ้ำนี้มากนัก จะได้กลับมาดูแลลูกได้
“เรื่องนั้นคงจะเป็นใกล้จุด fast travel ที่ใกล้กับถ้ำนี้มากที่สุดครับ ผมดูแล้วน่าจะเดินไปกลับได้ ใช้เวลาไม่นานนัก ถ้างั้นเดี๋ยวทุกคนเดินไปที่จุดสร้างบูธกันเลยไหมครับ” วิทยาเอ่ยปากชักชวน และทุกคนก็ออกเดินทางไปที่จุด fast travel ใกล้ๆ นั้น เมื่อไปถึง วิทยาก็ได้ใช้สกิลตั้งแคมป์สร้างเต็นท์เล็กๆ พร้อมติดป้ายร้านและโลโก้ของบริษัท PAWS ภายในเต็นท์มีชั้นวางสินค้า โต๊ะและเก้าอี้สำหรับดาร์ส ส่วนด้านนอกเต็นท์มีกันสาดยื่นยาวออกมาเพียงพอสำหรับลูกค้า 2-3 คน รวมถึงเก้าอี้สำหรับเซิร์ดด้วย
“นั่งออกแบบทั้งคืนเลยนะ ทำงานอื่นด้วย ไม่ได้นอนเลย” วิทยาพูดอย่างภูมิใจ วันนี้จะมาคุยกับดาร์สและเซิร์ด ถึงจะพยายามนอนไปก็คงนอนไม่หลับ ทำงานซะเลยดีกว่า เมื่อคืนเขาคิดอย่างนี้
“ฟังก์ชันออกแบบเต็นท์ผมไม่เคยใช้เลยเหมือนกัน ไม่ใช่สายนี้อะ” เพลิงบอก “เห็นเค้าแชร์แบบเต็นท์กันสวยๆ ในโซเชียลอยู่เหมือนกันครับ”
“อย่างคุณเพลิงคงจะเป็นสายบวกอย่างเดียวสินะคะ” น้ำกล่าวพร้อมกับยิ้มไปด้วย “แต่ถ้ามีสายออกแบบเต็นท์อยู่ด้วยก็ดีเหมือนกันนะ เวลาเข้าป่าจะได้มีเต็นท์สวยๆ อยู่กัน บรรยากาศจะได้ดีขึ้นด้วย”
“ใช่ครับ ผมก็ว่างั้น” เพลิงพยักหน้า
“เดี๋ยวน้ำจะใช้ระบบส่งข้อความโฆษณาที่เจ้าของกิจการในเกมใช้ได้ส่งไปหาพวกเพลเยอร์นะคะ จะได้มีคนรู้ว่าเราเปิดกิจกรรมแล้ว อยากรู้จังว่าลูกค้าคนแรกจะมาตอนไหน” หญิงสาวกล่าวอย่างร่าเริง
ขอเชิญแวะที่ร้านซื้อขายแลกเปลี่ยนไอเท็ม PAWS พิกัดใกล้จุด fast travel 104506.879512 ราคาดีแน่นอน โปรโมชั่นเปิดร้าน ผู้ซื้อไอเท็ม ลดเพิ่มอีก 10% ผู้นำไอเท็มมาขึ้นราคา ให้ราคาเพิ่ม 10%
“ส่งข้อความเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ถ้างั้นเดี๋ยวเราก็ออกเดินทางไปที่ไซฟาสกันเลย ฝากร้านคุณดาร์สกับคุณเซิร์ดด้วยนะครับ” วิทยากล่าวอย่างผ่อนคลายเมื่อภารกิจที่ตั้งใจมาทำในวันนี้เสร็จสิ้นลงแล้ว ก็อบลินทั้งสองพยักหน้ารับแล้วเข้าไปประจำที่
เพลเยอร์ทั้งสามคนเดินออกจากร้านไปที่รถโดยไม่ได้สังเกตนกเรเวนตัวหนึ่งที่เกาะอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่เหนือเต็นท์แม้แต่น้อย
…………….
หลังจากที่ขับรถมานานพอสมควร วิทยาก็เปลี่ยนให้เพลิงไปขับแทน แล้วตนเองก็เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คอีเมลตามปกติ เขาพบอีเมลจากลูกค้าประจำเข้ามาใหม่ดังนี้
Subject : High volume task
Hi K’ Wittaya,
Please be informed that we got a high volume task (approx: 25,000 WC) , the content is about a new model of the client's product. Please reply to this email immediately if you are interested.
Looking forward to working with you ka.
Best regards,
Khaimook
หัวเรื่อง : งานปริมาณมาก
สวัสดีค่ะคุณวิทยา
โปรดทราบว่าเราได้รับงานปริมาณมาก (ประมาณ 25,000 คำ) เนื้อหาเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์รุ่นใหม่ของลูกค้า โปรดตอบกลับอีเมลนี้ทันทีหากคุณสนใจ
กำลังรอที่จะทำงานร่วมกันอยู่นะคะ
ขอแสดงความนับถือ
ไข่มุก
งานของคุณไข่มุกให้ค่าตอบแทนดี แถมจ่ายเงินเร็วด้วย วิทยาตอบตกลงที่จะทำงานนี้โดยไม่ต้องคิด ด้านไข่มุกก็ไวพอกัน เธอรีบส่งรายละเอียดของงานและไฟล์รวมถึงเอกสารอ้างอิงต่างๆ กลับมาให้ในทันที ทุกอย่างดูเหมือนจะเรียบร้อยดี ยกเว้นก็แต่ว่าเดดไลน์ของงานนี้ดูจะเร็วไปสักหน่อยเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของงานที่วิทยาได้รับอยู่เป็นประจำ แต่ก็ใช่ว่าเขาไม่เคยรับงานที่มีเดดไลน์กระชั้น ที่ต้องใช้เวลาทำน้อยกว่านี้ก็เคยมาแล้ว
แต่วิทยาลืมคิดไปถนัดว่าเขามาอยู่ในเกม Alterwind ที่มีภารกิจให้ทำอย่างมากมาย การตัดสินใจครั้งนี้อาจสร้างความลำบากให้เขาในอนาคต
……………..
จู่ๆ รถก็เบรคอย่างกะทันหัน รถไฟฟ้าสีดำคันเล็กไถไปตามถนนเป็นทางยาว ทุกคนในรถต้องตกตะลึงกับภาพที่ปรากฎตรงหน้า มันคือมอนสเตอร์ร่างใหญ่ที่ขวางถนนทั้งสายอยู่
“ตัวใหญ่ขนาดนี้ขับอ้อมไปไม่ได้แน่นอนครับ” เพลิงถอนหายใจก่อนจะนำรถเข้าจอดที่ข้างทาง โชคยังดีที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีรถสัญจรไปมามากนัก ไม่อย่างนั้นอาจจะทำให้รถติดได้
“แปลกจริงๆ แถวนี้จะมีจระเข้ต้นไม้อยู่ ตัวมันใหญ่ก็จริงแต่ปกติมันจะไม่ออกมาเดินขวางถนนแบบนี้นะ มันบาดเจ็บอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มร่างใหญ่เรียกขวานคู่ใจทั้งสองขึ้นมาถือไว้ในมือ ก่อนจะเดินเข้าไปหามอนสเตอร์ วิทยากับวารินก็ทำแบบเดียวกัน
เมื่อเข้าไปใกล้ มอนสเตอร์ร่างยักษ์ที่พวกเขาเห็นมีรูปร่างคล้ายจระเข้ที่มีกิ่งก้านของต้นไม้อยู่เต็มตัวไปหมด เมื่อดูเผินๆ จะคล้ายกับกลุ่มก้อนของต้นไม้ ซึ่งอาจจะคล้ายกับป่าขนาดย่อมๆ เลยทีเดียว เพียงแต่ป่านี้มีปากขนาดใหญ่ที่มีเขี้ยวแหลมคมเรียงรายไว้ดักรอเหยื่อที่หลังเข้าไป
มีเพลเยอร์อยู่บริเวณนั้นอีกสามสี่คน พวกเขาต่างเป็นผู้ที่เดินทางต่อไปไม่ได้เช่นกัน เพลิงเดินเข้าไปสอบถามเพลเยอร์หญิงที่อยู่ใกล้ที่สุด
“มันไม่ทำอันตรายใครเลยค่ะ แต่มันก็ไม่ขยับไปไหนเหมือนกัน พยายามดูว่ามันบาดเจ็บหรือเปล่า ก็ไม่เห็นว่ามันจะมีบาดแผลตรงไหน” เธอกล่าว
“ถ้ามันตัวเล็กกว่านี้อีกสักหน่อยเราอาจจะใช้เวทสายลมยกมันขึ้นได้ แต่นี่ตัวมันใหญ่มากเกินไป” ผู้เล่นสาวถอนหายใจ “นี่ก็แจ้ง GM ไปสักพักแล้ว บอกว่าจะรีบจัดการให้ แต่ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วก็ยังไม่ทำอะไรเลย”
“ถ้าเราบอกให้มันเดินออกไปเองได้ก็คงจะง่ายนะคะ เสียดายที่ไม่มีใครพูดภาษามอนสเตอร์ได้”
อัคคียิ้มกว้างก่อนจะบอก “จริงๆ ก็มีอยู่คนหนึ่งนะครับ คุณวิทย์ สงสัยคุณต้องออกโรงแล้วล่ะ”
วิทยาเก็บอาวุธของเขาเข้าในคลังเดินดุ่มๆ เข้าไปหามอนสเตอร์อย่างมั่นใจ ท่ามกลางความงุนงงของเพลเยอร์สาว
“เขาเข้าไปทำอะไรคะ เก็บอาวุธทำไม มันอันตรายนะ อย่าบอกนะว่าเข้าไปคุยด้วย ในเกมนี้มีคนคุยกับมอนได้จริงๆ เหรอคะ” ท่าทางของเธอตื่นเต้นมาก “แบบนี้ต้องอัดคลิป” เพลเยอร์สาวเปิดระบบอัดวิดีโอของเกมทันที
ภาพที่เธอและทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นได้เห็นคือเพลเยอร์ชายท่าทางธรรมดาๆ คนหนึ่ง ไม่ได้ถืออาวุธ เข้าไปพูดคุยกับมอนสเตอร์ยักษ์ ด้านจระเข้ยักษ์นั้น ถึงแม้มันจะไม่ได้ขยับปาก แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักสองสามวินาที มันก็เริ่มขยับตัวเดินออกจากถนนไป ท่ามกลางความตกตะลึงของแทบทุกคนที่อยู่ตรงนั้น
“เขาแก่มากแล้วน่ะ ไม่ทันเห็นว่าตรงนี้เป็นถนน เขาบอกว่าเผ่าเขาต้องอาบแดดบ่อยๆ ไม่งั้นเลือดมันจะเย็น” วิทยาเดินเข้ามาบอกเพลิงโดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีเพลเยอร์อีกหลายคนมองเขาอยู่ จนกระทั่งเพลิงกับน้ำต้องทำท่าใบ้ให้หันไปมอง เท่านั้นความอายก็จู่โจมเพลเยอร์อินโทรเวิร์ตจนหน้าแดงก่ำแล้วรีบขึ้นรถแทบไม่ทัน