วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,เกมออนไลน์,ไลท์โนเวล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไปต่างโลกยังต้องเอางานไปทำด้วยอีกเหรอเนี่ย
วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
วิทยาฟรีแลนซ์บ้างานจับพลัดจับผลูมาอยู่ในเกมออนไลน์ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะทำงานส่งจากในเกมนี่แหละ!
เลเวลก็ต้องเก็บ บอสก็ต้องปราบ งานก็ต้องทำ ไหนๆ ยังกลับบ้านไม่ได้ เปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลยก็แล้วกัน!
โนอาห์ยืนอยู่ในห้องที่ดูเหมือนห้องสมุด มีชั้นหนังสือสูงราวสามหรือสี่เมตรเรียงรายอยู่เต็มผนัง ชายในชุดผ้าคลุมดำโบกมือไปมาเหมือนวาทยกรที่ไม่มีไม้บาตอง หนังสือตามชั้นก็ลอยไปมาวุ่นวายเพื่อจัดระเบียบให้เข้าที่ ความสามารถยกของโดยไม่ต้องจับถือเป็นสกิลพื้นฐานของผู้เล่นสายเวททุกคน และเป็นสิ่งหนึ่งที่โนอาห์เฝ้าใฝ่ฝันตั้งแต่วันแรกที่เขาเข้ามาในเกม ทว่าการจัดชั้นหนังสือในวันนี้เป็นไปด้วยความหงุดหงิด ไม่ว่าจะจัดด้วยวิธีการจัดเรียงแบบใด แบบแผนตามหอสมุดแบบต่างๆ หรือจัดตามขนาด หรือแม้แต่ดีไซน์ของหนังสือ ก็ไม่ทำให้พ่อมดหนุ่มพึงพอใจได้แม้แต่น้อย
เขาโบกมือไปมานานนับชั่วโมงจนเหนื่อยถึงได้ทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่กับโต๊ะทำงานไม้มะฮอกกานี แต่ความหงุดหงิดนั้นยังไม่บรรเทา นิ้วมือทั้งสิบที่มีเล็บสีดำยื่นยาวออกมาเล็กน้อยเคาะไปมาบนโต๊ะนั้น ชายร่างผอมสูงหวนคิดถึงอดีตที่ผ่านมา
อาชีพจอมเวทมนตร์ดำหรือพ่อมด (แม่มด) เป็นอาชีพที่ต้องบอกว่าค่อนข้างโกง เพราะใช้อาวุธเป็นแหวนที่สวมใส่ได้ทั้งสิบนิ้ว และแหวนแต่ละวงก็ใส่คริสตัลธาตุได้ ทำให้พ่อมดใช้เวทมนตร์ได้หลายธาตุพร้อมกัน อีกทั้งเวทมนตร์ก็มีความหลากหลาย และยังทำปฏิกิริยาจากหลายธาตุได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่ต้องพึ่งพาเพลเยอร์อื่น แตกต่างจากอาชีพอื่นๆ ที่ใช้ได้อย่างมากก็สองธาตุ (เช่น ใช้ดาบสองมือ) แต่การจะเป็นพ่อมดได้ไม่ใช่เรื่องง่าย แหวนที่ซื้อได้จากร้านค้าจำกัดให้ซื้อได้เพียงสองวง นอกนั้นต้องไปตามหาเอาเอง และสิ่งที่ต้องแลกมาจากการโจมตีที่รุนแรง ก็คือพลังชีวิตที่ต่ำที่สุดในทุกอาชีพจนเรียกได้ว่าถูกมอนสเตอร์สะกิดสองทีก็ตายได้แล้ว เคราะห์ดีที่พลังชีวิตที่จะสูญเสียจากการใช้อัลติจะคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ หาไม่แล้วอาชีพนี้คงแทบจะใช้อัลติไม่ได้เลย ส่วนเวทมนตร์ป้องกันตนเองอย่างกำแพงเวท บาเรีย หรืออื่นๆ ก็ใช้งานได้ดี แต่ด้วย MP ที่มีจำกัดก็ทำให้เหล่านักเวทมนตร์ต้องเลือกว่าจะใช้กับการโจมตีหรือการป้องกันตัว นั่นเป็นเหตุผลให้พ่อมดต้องพึ่งพาอัศวินหรือนักรบที่มีพลังชีวิตมากๆ ในขณะเดียวกันตนเองก็โจมตีจากแนวหลัง ทว่าก็มีพ่อมดหรือแม่มดที่เลือกจะเดินทางตามลำพังอยู่บ้างเหมือนกัน พวกเขาเลือกการซุ่มโจมตีแบบฆ่าให้ตายในครั้งเดียว หรือแอบมาแจมเมื่อปาร์ตี้ใกล้จะสังหารศัตรูได้สำเร็จ
ในอดีต โนอาห์ก็ไม่ได้แตกต่างจากพ่อมดทั่วไป เขาต้องพึ่งอัศวินในการต่อสู้ และได้พบกับลูก้า ผู้เฝ้าดู กระทั่งได้เป็นสหายร่วมรบแสนยาวนาน ปาร์ตี้ของทั้งสองมีเพียงสองคน เก่งทั้งรุกทั้งรับ ยูนีคสกิลที่ทรงพลังและใช้งานได้จริง ชื่อเสียงของพวกเขาขจรไปไกล ทว่าคำว่ามิตรภาพก็ต้องเผชิญกับอุปสรรคและความขัดแย้ง จากรอยร้าวเล็กๆ สุดท้ายก็บานปลาย จนอัศวินกับพ่อมดต้องหันหลังให้กัน ทั้งสองคนใช้เวลาไม่น้อยในการกลับมาสู่ความเป็นเพลเยอร์ระดับแนวหน้า และก่อตั้งกิลด์ให้ใหญ่โต รวมถึงกิจการร้านค้าไอเท็ม เมื่อเป็นเรื่องของธุรกิจ ทั้งสองต้องแสร้งลืมเรื่องในอดีตเพื่อร่วมมือกันหลายครั้ง กิลด์อัศวินให้ยืมกำลังล่ามอนสเตอร์เพื่อเอาไอเท็มไปขาย กิลด์พ่อมดแบ่งปันไอเท็มเวทมนตร์ อย่างนกเรเวนที่ไว้สืบข่าว ก็มาจากกิลด์ดาร์กบลัด
…ทว่าในครั้งนี้ โนอาห์ไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดลูก้าจึงนิ่งเฉยกับคู่แข่งใหม่ที่ดูจะเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงเสียเหลือเกิน
ถ้าเป็นเมื่อก่อนร้านค้าแบบนี้โดนจัดการไปแล้ว คราวนี้เจ้าลูก้าประมาทเหลือเกิน
ความหมายของคำว่า “จัดการ” ของโนอาห์ ไม่ได้เป็นการส่งนักเลงหรือพรรคพวกไปกระทืบตามร้านค้า แต่เป็นการจัดการด้วยวิถีทางทางธุรกิจ อาจเป็นการทำโปรโมชันดึงลูกค้าไปที่ร้านค้าตนเอง ตั้งสาขาใกล้เคียง หรือแม้แต่วิธีสกปรกอย่างการทำลายชื่อเสียง
…แค่การทำลายหรือการฆ่ามันก็ไม่ได้ยาก แต่ผู้เจริญแล้วอย่างเขาไม่ชอบวิธีแบบนั้น หากต้องต่อสู้ตามวิถีของเกม โนอาห์ก็ชื่นชอบการปะทะกันตรงๆ ตามกฎกติกาเสียมากกว่า
กระนั้นในตอนนี้พ่อมดดำก็ได้แต่นิ่งเฉย เพราะหากกิลด์ของเขาดำเนินการโดยพลการ อาจจะกระทบต่อความสัมพันธ์ของบริษัท ที่พวกเขาพยายามแยกแยะจากความสัมพันธ์ส่วนตัว ความเจริญรุ่งเรืองที่เกิดขึ้นจนถึงทุกวันนี้ก็เพราะคู่แข่งที่เป็นพันธมิตรกันอยู่ในที
…พ่อมดหนุ่มได้แต่เคาะนิ้วกับโต๊ะอย่างไม่สบอารมณ์อยู่เช่นนั้น
…………..
หมู่บ้านบาร์คอมบ์ยังคงเหมือนวันแรกที่วิทยาได้เข้ามาอยู่ในเกมแห่งนี้ ยายวากะออกมาต้อนรับเพลเยอร์ทั้งสาม และทำความรู้จักกับเพลิงที่เอ่ยปากชมความสวยงามร่มรื่นของหมู่บ้านไม่หยุด เพลิงเป็นเพลเยอร์สายต่อสู้ลุยไม่ยั้งมาโดยตลอด ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องการสถานที่พักผ่อนในเกม แต่เมื่อได้มาเจอเข้าจริงๆ เขาก็คิดว่าให้ย่างก้าวในเกมลดความเร็วลงบ้างก็คงไม่เป็นไร
น้ำและเพลิงนั่งลงหย่อนขาที่ชานบ้าน ในขณะที่ยายวากะขอไปดริปกาแฟมาให้ วิทยาขอไปช่วยทำให้ด้วย ทั้งสองเข้าไปง่วนอยู่ในครัว มีเสียงพูดคุยเล่าเรื่องดังมาเป็นระยะๆ หลังจากที่พักอยู่ในบ้านนี้มาพอสมควร ชายหนุ่มอินโทรเวิร์ตก็ได้เปิดใจให้คุณยาย NPC บ้างแล้วนั่นเอง เขาเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ยายวากะฟังไม่หยุด ตั้งแต่ออกเดินทางไปจากหมู่บ้านแห่งนี้ก็มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน ไม่นานกาแฟก็เต็มถ้วยทั้งสี่ วิทยายกมันออกมาเสิร์ฟ ยายวากะถือจานขนมออกมานั่งด้วย และรับฟังเรื่องราวต่างๆ ที่น้ำกับวิทย์เล่าให้ฟัง คราวนี้เป็นเพลิงที่ไม่ค่อยได้พูดอะไร เพียงยิ้มและพยักหน้าไปกับการพูดคุยเท่านั้น
“ตั้งแต่เข้ามาอยู่ในเกมผมยังไม่ได้กินกาแฟเย็นเลย ถ้ามีน้ำแข็งก็คงจะดีนะ” วิทยาบอกหลังจากดื่มกาแฟไปได้ครึ่งแก้ว
“อ้าวคุณวิทย์ ไม่บอกก่อน จริงๆ น้ำทำน้ำแข็งได้นะคะ” วารินยิ้มกว้าง “มันเป็นสกิลของธาตุน้ำน่ะค่ะ ถ้าเราพัฒนาไปทางสายน้ำแข็งก็จะใช้พลังน้ำแข็งได้ น้ำคิดว่าชอบสายน้ำแรงๆ มากกว่า ก็เลยไม่ได้ไปสายน้ำแข็ง แต่ถ้าแค่ทำน้ำแข็งใส่เครื่องดื่มก็พอจะทำได้อยู่ แต่กาแฟคุณวิทย์ใกล้จะหมดแล้วสิ”
“ไม่เป็นไรครับ งั้นคราวหน้ารบกวนด้วยนะครับ”
น้ำแข็ง ไอซ์ ป่านนี้ไอซ์จะเป็นยังไงบ้างนะ
หรือว่าวันนั้นเราควรจะไปช่วย
“… แล้วตอนนั้นนะ น้ำก็ไปติดอยู่ในสไลม์ตัวใหญ่ ยิ่งยิงมัน ตัวมันก็ยิ่งบวม น้ำก็จะหายใจไม่ออก ดีคุณเพลิงมาช่วยทัน ใช่ไหมคะคุณเพลิง”
“คุณเพลิง!”
“คะ ครับ ว่าไงนะครับผมไม่ทันฟัง”
“วันนี้คุณเพลิงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ไม่ค่อยพูดค่อยจาเลย”
“เปล่าครับ ไม่ได้เป็นอะไร อากาศมันดีผมคงจะง่วง” ชายร่างใหญ่หันมาพยายามใช้สมาธิในการพูดคุยกับเพื่อนๆ อีกครั้ง ส่วนวารินก็รู้สึกแปลกใจที่เห็นช่วงนี้อัคคีค่อนข้างจะเหม่อลอย ทั้งที่ปกติเป็นคนที่ชอบการเสวนากับเพื่อนฝูง
หลังจากที่ขนมและกาแฟหมดลงก็เป็นเวลาเย็น ท้องฟ้าใสกระจ่างมีเมฆสีขาวอยู่เป็นหย่อมๆ อากาศไม่ร้อนจนเกินไป เพลเยอร์ทั้งสามออกไปเดินเล่นในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นถนนดิน สองข้างทางเป็นกระท่อมของชาวบ้านที่อยู่ห่างๆ กัน ต่างคนต่างใช้ชีวิตไปตามรูปแบบของตนเอง มี NPC ที่ดูท่าทางมีความทุกข์บ้าง แต่รวมๆ แล้วดูเหมือนทุกคนจะมีความสุขตามอัตภาพ พวกวิทยาเดินมาจนถึงสระน้ำตื้นๆ แห่งหนึ่ง เพลิงบอกว่าอยากตกปลา พวกเขาไปขอยืมเบ็ดตกปลาจากชาวบ้านแถวนั้นมาคนละคัน นั่งอยู่จนค่ำก็ยังไม่มีใครได้ปลา จนทุกคนทำใจได้แล้วกำลังจะเลิก เบ็ดของน้ำก็กระตุก เจ้าปลาสู้ชีวิตดีมาก มันดึงเบ็ดจนทั้งสามคนต้องมาช่วยกันฉุดถึงเอาปลาขึ้นมาได้ แต่หลังจากถ่ายรูปกับปลาที่ตกมาได้เสร็จแล้วก็ปล่อยไปไม่ได้นำมาทำเป็นอาหาร
“ตอนนี้ก็ใกล้จะค่ำแล้ว ทุกคนอยากทานอะไรกันคะ” น้ำเอามือประสานกันไว้ด้านหลัง แขนเหยียดตรง หันหน้ากลับมายิ้มให้ทุกคนอย่างสดใสกลางถนนดินในหมู่บ้านยามพระอาทิตย์อัสดง วิทยาจ้องมองดูภาพนั้น เขามีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ ความรู้สึกที่เขาพยายามละทิ้งเพราะมันทำให้เขาต้องเจ็บเมื่อหลายปีก่อน ชายหนุ่มบอกตัวเองว่าอย่าไปสนใจมันอีก สนใจกับงาน กับภารกิจที่ต้องทำตรงหน้าดีกว่า เขาเอ่ยเมนูสิ้นคิดที่ถูกปฏิเสธในทันที แต่ก็คงไม่เป็นไรเพราะนั่นก็ไม่ใช่อาหารที่เขาอยากจะกินตั้งแต่แรกแล้ว