วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,เกมออนไลน์,ไลท์โนเวล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไปต่างโลกยังต้องเอางานไปทำด้วยอีกเหรอเนี่ย
วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
วิทยาฟรีแลนซ์บ้างานจับพลัดจับผลูมาอยู่ในเกมออนไลน์ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะทำงานส่งจากในเกมนี่แหละ!
เลเวลก็ต้องเก็บ บอสก็ต้องปราบ งานก็ต้องทำ ไหนๆ ยังกลับบ้านไม่ได้ เปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลยก็แล้วกัน!
สองสามวันหลังจากการต่อสู้กับมังกรไร้ธาตุ ที่โรงแรมในเมืองยูเฟเรีย
“ก่อนจะไปที่ไซฟาส ผมอยากจะลองลงทุนกับที่นี่ดูสักหน่อยครับ” วิทยาเอ่ยขึ้นขณะกำลังรับประทานอาหารกับเพื่อนๆ อีกสามคนอยู่ในร้านอาหารของโรงแรม “เพราะเราก็มีทุนที่ได้รับมาจากมังกรพอสมควร กับคริสตัลไร้ธาตุที่เอาไปขายได้มาอีก 1,000 รีนาร์”
“ที่ว่าจะลงทุนคือจะทำอะไรล่ะ” พี่ชายในร่างเด็กหญิงของเขาถามขณะเอาส้อมจิ้มเสต็กเนื้อเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ อีกมือหนึ่งจับแก้วไวน์จิบเป็นระยะๆ ถึงจะเป็นร่างนี้เขาก็ดื่มแอลกอฮอล์ในเกมได้เพราะเกมนี้จะถืออายุจริง ไม่ใช่อายุจากร่างกายในเกม
“ผมว่าจะทำร้านเล็กๆ ไว้ตามแมป ให้พวกมอนสเตอร์มาแลกของได้ เพราะคราวที่แล้วไปปรึกษากับโอวี่ว่าจะทำโปรแกรมแชท โอวี่บอกว่ายาก”
“แล้วใครจะมาเฝ้า พวกเราต้องไปผจญภัยนะ” อายูมิวางส้อมลง หันมามองตาวิทยา
“ร้านทดลองของเรา ผมว่าจะจ้างคุณดาร์สให้มาเฝ้าครับ” วิทยาจิบน้ำเล็กน้อยก่อนกล่าวต่อ “การสื่อสารกับลูกค้าเพลเยอร์ ก็ใช้แท็บเล็ตให้เลือกซื้อขายสินค้าเอา ส่วนเรื่องของความปลอดภัยก็ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมคิดวิธีไว้แล้ว”
“วิธีอะไรเหรอครับ” เพลิงถามอย่างสนใจ
“ผมจะจ้างพวกเซิร์ดมาเป็น รปภ. ครับ”
“หา?!” ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียว
“เท่าที่เคยต่อสู้กันมาผมคิดว่าพวกเขาสอบผ่านนะครับ ส่วนการที่พวกเขาต้องปล้นชิงมันก็อาจจะมีความจำเป็นบางอย่าง ถ้าพวกเขามีรายได้ก็อาจจะเลิกการปล้นก็ได้นี่ครับ” วิทยากล่าวเรียบๆ
“มองโลกในแง่ดีจังเลยนะคะคุณวิทย์ เหมือนจำไม่ได้ว่าเคยตายเพราะมันมาแล้ว” น้ำเสียงของน้ำเจือความโกรธ “ถ้าเป็นไปได้น้ำก็ไม่อยากจะร่วมมือกับเซิร์ดหรอกค่ะ”
“ถึงจะอย่างนั้นตอนนี้ผมก็มั่นใจในฝีมือการต่อสู้ของตัวเองมากขึ้นครับ ถ้าเจอกับเซิร์ดอีกน่าจะไม่ตายแล้ว” ชายหนุ่มยิ้ม “แล้วถ้าเราไม่จัดการกับเซิร์ดเสียที คุณดาร์สก็จะโดนมันรังควาญอยู่ร่ำไปครับ ผมคิดว่าจะขอความร่วมมือจากทุกคนว่าถ้าเจรจาแล้วไม่ได้ผล ก็น่าลองปราบมันดูสักครั้งครับ”
“ถ้าพูดอย่างนี้ค่อยมีเหตุผลหน่อยค่ะ” วารินยังคงกอดอกอย่างไม่พอใจ “ถ้าได้สู้กับมันนะ น้ำจะจัดให้หนักเลย”
“สู้กับก็อบลินหกตัว ฉันคงไม่ต้องไปด้วยใช่ไหม พูดเองนะว่าฝีมือดีขึ้นแล้ว” อายูมิเอ่ยขึ้น “ช่วงหลังจากนี้ต้องไปเคลียร์งานเรื่องสั่งของ อาจจะไม่ได้เข้ามาในเกมสักพัก”
“เดี๋ยวผมจะช่วยอีกแรงครับ คิดว่าไม่น่ามีปัญหา” เพลิงยิ้มกว้าง “ผมแอบอยากให้เจรจาไม่สำเร็จด้วยซ้ำ จะได้เอาขวานช่วยพูด” ชายร่างใหญ่หัวเราะเสียงดังลั่น พลางยกแก้วเครื่องดื่มในมือขึ้นดื่มอึกใหญ่
“ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้นะครับ” วิทยากินอาหารหมดจานแล้ว เขารวบช้อนส้อมและจิบน้ำอย่างสบายใจ “อ้อ แล้วก็มีอีกเรื่องหนึ่งครับ เราต้องตั้งชื่อบริษัทด้วย เพราะการที่เราจะตั้งร้านค้าได้ เราต้องมีชื่อกิจการที่จะไปจดทะเบียนกับทางเกมครับ” เขาศึกษามาเป็นอย่างดีทีเดียว
“งั้นจะเอาชื่ออะไรดีล่ะ” อายูมิยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอีกครั้ง “อยู่ๆ ให้ตั้งชื่อ ฉันก็นึกไม่ออกเหมือนกัน หรือจะเอาชื่อย่อของทุกคนมาตั้ง”
“ชื่อย่อ คุณวิทย์ก็ W น้ำ W เพลิง P คุณอายูมิ A เป็น WWAP เหรอ”
“น้ำว่ามันยังไม่ค่อยลงตัว จะเปลี่ยนเป็น PAWW ก็กลายเป็นอุ้งเท้าไปอีก”
“ฉันว่าอุ้งเท้าก็น่ารักดีนะ เปลี่ยนเป็น PAWS ไหม โลโก้ก็เอาเป็นรูปอุ้งตีนแมวไปเลยจำง่ายด้วย” อายูมิแสดงความเห็น “หรือมีใครมีชื่ออื่นไหม”
“ชื่อ PAWS ผมก็ว่าดีนะ ทีแรกผมคิดว่าอาจจะเป็น SWAP แบบสื่อถึงการแลกเปลี่ยนของ แต่ PAWS มันน่ารักจำง่ายกว่า” เพลิงแสดงความเห็นบ้าง “หรือคุณวิทย์ว่าไงครับ”
“ผมก็ว่าชื่อ PAWS โอเคนะ ตกลงเอาเป็นชื่อนี้ละกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปขอใบอนุญาตเลย แล้วค่อยไปหาคุณดาร์ส จัดการเรื่องเซิร์ด แล้วค่อยไปไซฟาส”
ทุกคนตกลงตามนั้นแล้วล็อกเอาต์ออกจากเกม เหลือไว้เพียงวิทยาที่นั่งคิดอะไรต่ออีกครู่หนึ่งถึงได้เดินกลับไปที่ห้องของตน
…………..
การลงทะเบียนเปิดบริษัทในเกมนี้ไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ยาก เพียงรวบรวมเพลเยอร์มีเลเวลมากกว่า 20 สามคนขึ้นไป พร้อมทุนเริ่มต้นกิจการ 1,000 รีนาร์ขึ้นไป และเงินจริงจำนวนหนึ่งสำหรับชำระค่าธรรมเนียม ก็เปิดบริษัทได้แล้ว โดยเพลเยอร์ที่ต้องการเปิดกิจการจะต้องไปติดต่อกับ NPC ในเมืองเพื่อกรอกแบบฟอร์ม ใช้เวลาไม่นานก็เรียบร้อย ต่อจากนี้เพลเยอร์ที่เป็นเจ้าของบริษัทเดียวกันจะได้รับใบอนุญาตเปิดกิจการอยู่ในคลังไอเท็ม และดำเนินกิจการได้ภายใต้ทุนที่กำหนด หากเพิ่มทุนจะต้องไปทำใบอนุญาตอีกระดับและเสียค่าธรรมเนียมเพิ่มด้วย วิทยาเข้าไปขอใบอนุญาตกับ NPC ไม่นานนักก็เรียบร้อย เขากลับโรงแรมไปกินอาหารและทำงานรอน้ำและเพลิงเลิกงานมาเข้าเกม งานที่ได้รับมาใช้เวลาไม่นานก็ทำเสร็จ ดูวันนี้จะเป็นวันที่ราบรื่นวันหนึ่งทีเดียว
ใกล้เวลาที่นัดไว้กับอีกสองคน วิทยาออกมานั่งที่ร้านกาแฟกลางแจ้งในเมืองยูเฟเรีย เฝ้ามองดูผู้คนเดินผ่านไปมา หากจะกล่าวว่าเขาไม่คิดถึงบ้านเลยก็คงจะไม่เป็นความจริง แต่ยิ่งเขายิ่งอยู่ใน Alterwind นานเข้า ก็ยิ่งผูกพันกับเกมที่สวยงามแห่งนี้ มิตรภาพที่เขาได้พบในเกมถือได้ว่าเป็นของจริงยิ่งกว่าที่เขาเคยพบจากภายนอก การต่อสู้ถึงแม้จะยากลำบากแต่ส่วนใหญ่เขาก็ผ่านมันมาได้ หนทางการกลับบ้านอาจจะดูยาวไกลแต่ก็คืบหน้าไปทีละน้อย ยังไม่รวมถึงกิจกรรมสตาร์ทอัพที่เขาทำจากความต้องการส่วนตัว ในเกมนี้การยังชีพอาจไม่ง่าย แต่ไม่ยากเกินกว่าในชีวิตจริงแน่นอน ถึงบริษัทที่ตั้งจะเสียหายหรือต้องปิดกิจการ วิทยาก็เชื่อว่าด้วยฝีมือที่มีอยู่กับตัว และเพื่อนๆ ที่มีอยู่ในตอนนี้ การหารายได้ยังชีพในเกมไม่ใช่เรื่องยากเลย การทำธุรกิจในเกมจึงไม่ต้องกลัวความเสี่ยงที่กิจการจะล้ม แตกต่างอย่างมากจากโลกแห่งความเป็นจริง
นิ้วชี้ข้างขวาของชายหนุ่มเกี่ยวอยู่ในหูแก้วเซรามิคสีขาวที่ภายในมีกาแฟดำอุณหภูมิกำลังพอเหมาะ เขามองเห็นน้ำกับเพลิงเดินคุยกันมาแต่ไกล ดูหญิงสาวจะอารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อวานที่เขาบอกจะให้เซิร์ดมาเป็น รปภ. ร้านขายของของดาร์ส ทั้งสองคนถือเนื้อย่างเดินแทะกันมาด้วยอย่างเอร็ดอร่อย วารินไม่ลืมที่จะซื้อมาเผื่อวิทยาด้วย
“เสริมโปรตีนสักหน่อยค่ะ จะได้มีกล้ามเนื้อไว้ไปลุยกับพวกมัน” คล้ายจะมีประกายในแววตาที่ดูน่ากลัวเล็กน้อย
“ใจเย็นครับ” วิทยาหัวเราะเบาๆ “อาจจะเจรจาผ่านก็ได้” เขาหันมามองดูเพลิง พบว่าชายร่างใหญ่กำขวานในมือแน่น มันเรืองแสงสีส้มนิดๆ ทั้งยังยิ้มด้วยสีหน้าแปลกๆ สรุปได้ว่าทั้งสองคนนี้ไม่มีใครหวังให้การเจรจาสำเร็จเลยสักคน
หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อย ทั้งหมดก็ใช้ fast travel มายังถ้ำของดาร์ส พบเจ้าตัวกำลังทำแปลงผักอยู่ข้างๆ ถ้ำ
อ้าว เป็นยังไงกันบ้าง ก็อบลินเอ่ยทักทาย เขาใช้ผ้าผืนเล็กเช็ดเหงื่อบนใบหน้า วิทยาอธิบายว่าจะตั้งร้านในป่าละแวกนี้ โดยอาจจะใกล้กับจุด fast travel เพื่อให้เหล่าเพลเยอร์มองเห็นได้ง่าย และร้านจะเป็นจุดที่มอนสเตอร์หรือเพลเยอร์นำไอเท็มมาฝากขาย หรือจะขายขาดไอเท็มให้กับร้าน PAWS ก็ได้ สำหรับการสื่อสารกับมอนสเตอร์ด้วยกันเองนั้นไม่เป็นปัญหาอยู่แล้ว เพราะมอนสเตอร์จะพูดภาษาเดียวกันทั้งหมด ส่วนการสื่อสารกับเพลเยอร์ เพลิงได้ใช้วิชาโค้ดดิ้งเล็กๆ น้อยๆ ที่ได้มาสมัยเรียนเขียนโปรแกรมซื้อขายของไว้ให้ และได้ทดลองใช้หลายครั้งก็ใช้งานได้ดี โดยเพลเยอร์ไม่จำเป็นต้องพูดกับดาร์สเลยก็ซื้อขายกันได้
ก็อบลินร่างเล็กพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ทำอย่างที่ว่าก็สะดวกดี แต่ข้ายังห่วงเรื่องความปลอดภัย
“ผมคิดว่าจะให้เซิร์ดมาเป็น รปภ. ให้ครับ”
ดาร์สเบิกตากว้าง
คุยกันธรรมดายังลำบาก เจ้าจะให้มันมาทำหน้าที่นี้ได้อย่างไร
“ผมก็จะลองคุยกับเค้าดู คุณดาร์สทราบไหมครับว่าเค้าน่าจะอยู่แถวไหนบ้าง”
พวกมันก็อยู่แถวนี้แหละ วันๆ หาเรื่องระรานคนไปเรื่อย บางทีเจอเพลเยอร์เลเวลต่ำๆ ก็ไปหาเรื่องเขา ถ้าอยากเจอพวกมันก็ลองออกไปเดินสำรวจดูก็ได้
เฮ้อ ไม่ทันขาดคำ
ก็อบลินปรายตาไปที่ทางเข้าถ้ำ เซิร์ดและลูกน้องทั้งห้ามากันพร้อมหน้า มันแสยะยิ้มอย่างที่มักจะทำ
ว่าไงดาร์ส วันนี้ดูครึกครื้นดีนะ เจ้าเพลเยอร์ฝีมือด้อยก็อยู่ด้วยนี่
เพลิงกับน้ำขยับจะออกไปปกป้องวิทยา แต่ฟรีแลนซ์หนุ่มใช้มือกันไว้
“คุณเซิร์ดมาก็ดีแล้วครับ ผมอยากจะคุยด้วยหน่อย”