วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,เกมออนไลน์,ไลท์โนเวล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไปต่างโลกยังต้องเอางานไปทำด้วยอีกเหรอเนี่ย
วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
วิทยาฟรีแลนซ์บ้างานจับพลัดจับผลูมาอยู่ในเกมออนไลน์ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะทำงานส่งจากในเกมนี่แหละ!
เลเวลก็ต้องเก็บ บอสก็ต้องปราบ งานก็ต้องทำ ไหนๆ ยังกลับบ้านไม่ได้ เปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลยก็แล้วกัน!
วิทยาส่งข้อความไปบอกน้ำโดยไม่ใช้เสียงพูดเพื่อเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น มือปืนสาวตอบกลับมาว่า “ถึงอย่างนั้นก็เถอะ วีรกรรมที่ผ่านมาของพวกมันไม่มีดีเลยนะคะ”
“สำหรับคุณน้ำ ก็อบลินนี่จัดการได้ยากไหมครับ”
“ก็ไม่ยากเกินไปหรอกค่ะ แต่ก็อย่างที่บอกว่าถ้ามากันเยอะๆ ก็เหนื่อยอยู่”
“ถ้าอย่างนั้นผมว่าลองตามไปดูสถานการณ์ก่อน ถ้าไม่ดีแล้วคุณน้ำค่อยจัดการมันได้ไหมครับ”
“เฮ้อ… เอาก็เอา”
“นำทางไปสิ” ชายหนุ่มพูดกับก็อบลินด้วยภาษาของตนเอง แต่น่าแปลกที่มอนสเตอร์พยักหน้าเหมือนเข้าใจ แล้วเริ่มเดินออกไปช้าๆ ปลายทางเป็นถ้ำเล็กๆ ที่มีคบเพลิงจุดอยู่สลัวๆ ในถ้ำมีลูกก็อบลินนอนป่วยอยู่ กับก็อบลินตัวเมียท่าทางไม่ค่อยสบายใจนัก คาดว่าคงจะเป็นเมียของเจ้าตัวที่ออกมาตาม
“ร่องรอยเหมือนโดนสัตว์ป่าทำร้าย” น้ำบอกหลังจากส่องไฟไปที่บาดแผลของลูกก็อบลิน มอนสเตอร์น้อยนอนหายใจรวยริน แม่ของมันพยายามเช็ดตัวให้ แต่ดูจะไม่มีความหวังนัก
“ไอเท็มพวกโพชันหรืออาหารของเราใช้กับพวกมอนสเตอร์ไม่ได้ แล้วจะรักษายังไง ถ้าเพื่อนฉันที่เป็นฮีลเลอร์มาด้วยก็คงจะดีสิคะ”
“ฮีลเลอร์เหรอครับ” วิทยาติดต่อหาประสิทธิ์ทันที
“ว่าไง” ปลายสายรับอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ตอนนี้เวลาของโลกจริงจะเป็นตีสามก็ตาม ประสิทธิ์เป็นคนที่ไม่ค่อยได้นอนนัก
“ไม่สบายหายยัง”
“หายแล้วสิผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว โทรมามีอะไร”
วิทยาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
“คือจะให้ไปฮีลมอน มันก็ได้อยู่หรอกนะ แต่จะได้ผลหรือเปล่าไม่รู้นะ เดี๋ยวรอฉันเข้าเกมแป็บนึง”
“อ้อ แล้วเวลาฉันเข้าไปอย่าเรียกประสิทธิ์นะ ให้เรียกว่า อายูมิ”
วิทยาเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา
ไม่นานนักอายูมิก็มาถึงพิกัดที่ทั้งสองรออยู่ วิทยาแนะนำให้น้ำได้รู้จัก
“คุณน้ำครับ นี่ประ… เอ้ย อายูมิ เป็นเพื่อนในเกมของผมอีกคนนึงครับ”
“สวัสดีค่ะ น้ำนะคะ คุณอายูมิรีบช่วยเจ้ามอนตัวนี้เถอะค่ะ เราจะได้รีบไปจากตรงนี้กัน บอกตรงๆ น้ำยังไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่”
อายูมิเดินไปใกล้ๆ ลูกก็อบลิน เธอใช้คทาร่ายเวทมนตร์ให้เปล่งแสงขึ้นมา ไม่ถึงนาทีลูกก็อบลินก็ดูจะมีอาการดีขึ้น
“เหมือนจะได้ผลนะ”
“เดี๋ยวฉันต้องรีบกลับแล้ว งานยังไม่เสร็จ แต่จะบอกแกไว้อย่าง ฉันเล่นเกมนี้มาสามปีตั้งแต่เดย์วัน ยังไม่เคยเจอใครสกิลแบบแกเลย แกอาจจะเป็นตัวแปรสำคัญของเกมนี้ก็ได้”
พูดจบประสิทธิ์ก็ล็อกเอาต์ออกจากเกมไป
ขอบคุณมาก
เพลเยอร์ทั้งสองหันไปหาพ่อก็อบลิน มันดูจะดีใจที่ลูกของมันหายดีแล้ว และรู้สึกขอบคุณพวกเขาที่มารักษาให้
ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรดี แต่พวกเพลเยอร์ชอบเอาของพวกนี้ไปจากพวกเรา รอสักครู่เดี๋ยวข้าจะไปหยิบมาให้
พ่อก็อบลินเดินเข้าไปรื้อของที่มุมถ้ำ
มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่ปากถ้ำ ทั้งสองเดินออกไปดู มีก็อบลินท่าทางแข็งแรงหกตัวกำลังเดินเข้ามา
“น้ำว่าแล้ว มันหลอกเรา”
หญิงสาวประทับปืนไรเฟิลหวังจะปลิดชีพก็อบลินจากระยะไกล แต่ด้วยฝีเท้าของมอนสเตอร์ที่รวดเร็ว ทำให้ยิงไม่ทัน เธอเปลี่ยนมาเป็นปืนพกคู่ถือไว้ที่มือ เล็งไปที่พวกมัน ตาไม่กะพริบ
ข้าไม่รู้เรื่องนะ พ่อก็อบลินพูด มันถือของบางอย่างอยู่ในมือ
เพลเยอร์สองคน พวกเราจัดการมันได้สบายๆก็อบลินที่ตัวใหญ่ที่สุดพูดขึ้น ดูเหมือนมันจะเป็นหัวหน้าของฝูงนี้ ทั้งหมดกรูกันเข้ามา น้ำใช้ปืนพกเล็งยิงพวกมันอย่างแม่นยำ แต่เนื่องจากเป็นมอนสเตอร์ที่มีความแข็งแรงพอสมควร จึงไม่อาจปลิดชีพได้ด้วยการยิงเพียงครั้งเดียว วิทยาเรียกมีดของตนออกมาเข้าร่วมต่อสู้ ถึงแม้เขาจะมีฝีมือที่ด้อยกว่ามือปืนสาวมาก แต่ก็พอจะช่วยสนับสนุนได้บ้าง ด้านพ่อก็อบลินยืนอย่างลังเล
เซิร์ด พวกเขาเป็นผู้มีพระคุณของข้า อย่าทำร้ายพวกเขา ในที่สุดมันก็ตะโกนออกมา
แล้วไง ข้าไม่ปล่อยอาหารมื้อใหญ่ของเราไปหรอก ก็อบลินทั้งหกยังไม่หยุดมือ
พ่อก็อบลินรู้ตัวเองดีว่าถึงจะเข้าไปช่วยต่อสู้ก็คงทำอะไรไม่ได้มาก เขายืนมองสิ่งที่อยู่ในมืออยู่ชั่วครู่ การต่อสู้ยังคงชุลมุน เพลเยอร์ทั้งสองยังดูจะต่อสู้ได้อยู่ แต่ก็เกิดบาดแผลขึ้นบนตัวของพวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ จะเพลี่ยงพล้ำลงเมื่อไหร่ก็คงไม่แปลก
“นั่นมันวินด์คริสตัล!” น้ำตะโกนขึ้นหลังจากเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของพ่อก็อบลิน มันคือก้อนอัญมณีรูปทรงกลมสีเขียวอ่อนที่มีสัญลักษณ์รูปปีกอยู่ภายใน
“คุณวิทย์ ถ้าเอาวินด์คริสตัลใส่ในอาวุธมันจะช่วยเพิ่มพลังลมได้ค่ะ ก็อบลินจะดร็อปออกมาแต่อัตราการดร็อปมันน้อยมาก ถ้าได้คือโชคดีอย่างมากเลย” มือปืนสาวพูดอย่างตื่นเต้นในระหว่างที่ยังคงต่อสู้ไปด้วย
“โอ๊ย” เธอโดนข่วนเป็นทางยาวที่แขนซ้าย ท่าทางไม่ค่อยดีนัก
ถ้าแกจะให้สิ่งนั้นกับเพลเยอร์ ข้าจะจัดการแกต่อจากพวกมัน ดาร์ส เซิร์ดแยกเขี้ยวคำราม พ่อก็อบลินยังคงยืนนิ่งอย่างหวาดกลัว ในขณะที่วิทยาโดนต่อยเข้าที่ท้อง มันไม่รุนแรงพอที่จะทำให้เขาล้มลง แต่ก็สร้างความเสียหายพอสมควรทีเดียว ชายหนุ่มก้มลงดูมีดของตัวเอง ที่ในมีดเหมือนมีช่องสำหรับใส่ของลงไปได้อยู่
เขาช่วยชีวิตลูกข้า!ดาร์สรวบรวมความกล้าโยนวินด์คริสตัลมาให้วิทยา แต่เขารับไว้ไม่ทัน มันกระเด็นตกไปอีกด้าน วิทยารีบพุ่งตัวไปหาวินด์คริสตัล ใกล้จะคว้าไว้ได้แล้ว ทว่าเซิร์ดใช้เท้าเหยียบลงมาที่แขนของนักแปลหนุ่ม เขาร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
คิดว่าข้าจะยอมให้ง่ายๆ หรือไง มันหัวเราะก่อนจะบิดเท้าไปมา พลังชีวิตของวิทยาลดลงเรื่อยๆ อย่างน่าใจหาย
ปัง! กระสุนน้ำปะทะใบหน้าของเซิร์ดอย่างรุนแรง มันผงะถอยไปด้านหลัง พอมันหันกลับมาดูก็เห็นวารินยืนอยู่กับลูกน้องของมันอีกสามตัวด้านหลัง หนึ่งในนั้นล้มลง หญิงสาวยืนหอบเหนื่อย เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล
วิทยาคว้าวินด์คริสตัลไว้ด้วยมือข้างซ้าย เขาฝืนยกแขนข้างขวาที่ถูกกระทืบเมื่อครู่ขึ้นอย่างเจ็บปวด ใส่วินด์คริสตัลลงไปในมีด บังเกิดสายลมแรงขึ้นชั่วระยะเวลาหนึ่งก่อนที่มีดของเขาจะเปล่งแสงสีเขียวที่บริเวณขอบ
“คุณวิทย์” น้ำโยนโพชัน (ยารักษา ฟื้นฟูพลังชีวิต) มาให้ เขาจำได้ว่าเป็นขวดสุดท้าย เพราะคุยกันว่าจะคราฟต์ (ผลิตยาหรือสิ่งของที่ต้องการโดยใช้ระบบสร้างของเกม) ใหม่แต่ก็เจอพ่อก็อบลินซะก่อน
“คุณน้ำไม่ใช้เองเหรอ”
“ไม่หรอกค่ะคุณอาการหนักกว่า”
วิทยาไม่เซ้าซี้ต่อในสถานการณ์ความเป็นความตาย เขาดื่มโพชันเข้าไป พลังชีวิตเพิ่มขึ้นมาไม่มากแต่ก็เพียงพอที่จะทำให้แขนของเขารู้สึกดีขึ้น เมื่อใช้มีดฟันลงไปมันเกิดเป็นกระแสลมโจมตีศัตรูที่อยู่ห่างออกไปได้ด้วย นอกจากนี้ก็ยังมีพลังทำลายที่เพิ่มขึ้นจากเดิม ทั้งสองต่อสู้ได้สบายขึ้นแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะกลายเป็นเรื่องง่าย
พวกแก!เซิร์ดคำรามเมื่อเห็นลูกน้องของมันทั้งหมดล้มลง
เป็นเพราะแก ดาร์ส คราวหน้าแกไม่รอดแน่
เซิร์ดวิ่งหนีจากไป เพลเยอร์ทั้งสองนั่งลงพักผ่อนที่ผนังถ้ำ
“สภาพดูไม่จืดเลยนะครับ” วิทยาหัวเราะเลยทำให้เขาเจ็บแก้มที่ฟกช้ำ “โอ๊ย”
“ถ้ารู้ก่อนน่าจะให้คุณอายูมิอยู่ช่วยฮีลนะคะ” น้ำพูดขึ้น “แต่ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวเราคราฟต์โพชันก็หายแล้ว”
ถ้าไม่รังเกียจก็เอานี่ไปสิ ข้าพอจะมีอยู่บ้าง
ดาร์สยื่นขวดโพชันให้วาริน วิทยาไม่ได้แปลคำพูดของมันแต่หญิงสาวก็พอจะเข้าใจว่ามันจะสื่ออะไร
“ขอบใจนะ”
เธอไม่ได้พูดอะไรอีก แต่จากแววตาของเธอก็ทำให้วิทยาเข้าใจได้ว่าวารินมองพวกก็อบลินดีขึ้นบ้างแล้ว