วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,เกมออนไลน์,ไลท์โนเวล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไปต่างโลกยังต้องเอางานไปทำด้วยอีกเหรอเนี่ย
วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
วิทยาฟรีแลนซ์บ้างานจับพลัดจับผลูมาอยู่ในเกมออนไลน์ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะทำงานส่งจากในเกมนี่แหละ!
เลเวลก็ต้องเก็บ บอสก็ต้องปราบ งานก็ต้องทำ ไหนๆ ยังกลับบ้านไม่ได้ เปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลยก็แล้วกัน!
หลายวันต่อมา
ข่าวการเปิดพรีออเดอร์ขนหางนกฟินิกซ์ของบริษัท PAWS แพร่สะพัดไปในหมู่เพลเยอร์ ใบพรีออเดอร์ขายหมดในระยะเวลาอันรวดเร็วเนื่องจากมีหลักฐานว่าจะได้ขนหางฟินิกซ์มาจริง ทั้งภาพถ่ายของบอนไฟร์อยู่กับพวกวิทยา และสัญญาฟิวเจอร์ พวกวิทยานำเงินมัดจำเหล่านั้นไปจ้างมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง เช่น โอเกอร์ ก็อบลิน มนุษย์จระเข้ ไฮดรา ฯลฯ เพื่อปกป้องเผ่าพันธุ์ฟินิกซ์ ตามเวลาก่อนที่ขนหางจะงอกใหม่อย่างสมบูรณ์ โดยสถานที่ที่เหล่าฟินิกซ์หลบซ่อนตัวนั้นเป็นความลับที่มีเพียงผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องเท่านั้นที่รู้
กิลด์เมทัลสแตนด์ สาขายูเฟเรีย
“ฟินิกซ์หายเกลี้ยง พวกนั้นไม่ใช่ย่อยจริงๆ เป็นยังไง ท่านเริ่มคิดว่าพวกมันเป็นอันตรายบ้างหรือยัง” โนอาห์กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์กับลูก้าระหว่างที่ดูภาพในลูกแก้วที่ถ่ายทอดมาจากดวงตาของนกเรเวน
“มันก็เก่งกว่าที่ข้าคิด แต่ก็ไม่ถึงขนาดต้องเป็นกังวล” ลูก้าประสานมืออยู่บนโต๊ะ ท่าทีเยือกเย็น
“ทั้งที่ข้าอุตส่าห์ยอมให้เมทัลสแตนด์เท่านั้นที่มีขนหางฟินิกซ์ขาย ท่านไม่คิดบ้างเหรอว่ายอดขายของดาร์กบลัดมันตกไปแค่ไหน?!” อารมณ์ของพ่อมดหนุ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง “ท่าทางใจเย็นของท่านน่ะ บอกตรงๆ ข้าเห็นแล้วอยากจะ…”
สายตาเย็นยะเยือกมองมา พ่อมดหยุดพูดทันควัน
ลูก้าลุกขึ้นเดินไปยังหน้าต่าง เขาปล่อยนกเรเวนบินออกไป เมื่อเรเวนในห้องบินออกไปแล้ว เรเวนทั้งหมดในเมืองและตามที่ต่างๆ ก็โผบินขึ้นเช่นกัน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยนกชนิดนี้ พวกมันบินออกไปโดยไม่หยุดพัก
ไม่หยุดจนกว่าจะเจอฟินิกซ์ที่ซ่อนอยู่
……………
“เห็นข้างนอกนั่นไหม เรเวนบินกันให้ว่อน” โอวี่ชี้ให้เพลิงดูท้องฟ้า
“พวกมันเป็นสมบัติร่วมของดาร์กบลัดกับเมทัลสแตนด์ คิดว่ามีไว้สืบข่าว”
“ที่มาจ้างให้ฉันทำบาเรียภาพลวงตาถือว่าเป็นความคิดที่ดีมาก แต่เวลากระชั้นขนาดนี้ เตรียมเงินไว้ให้พอล่ะ เห็นว่ายังไม่ได้เงินก้อนใหญ่ ฉันจะยอมให้จ่ายตอนขายขนหางฟินิกซ์ได้แล้วก็แล้วกัน” หุ่นโดรนสีขาวพูดยาวเหยียดในโดมบาเรียใจกลางทะเลทรายที่ไซฟาส ไม่ห่างจากโรงแรมที่พบบอนไฟร์เท่าใดนัก พวกวิทยาระดมกำลังสร้างที่พักชั่วคราวให้พวกฟินิกซ์และเหล่ามอนสเตอร์ที่มาคุ้มกันจนเสร็จอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ให้พวกฟินิกซ์และมอนสเตอร์เดินทางมาที่นี่ด้วยพอร์ทัลเสมือนของโอวี่ (บริการแถม)
“ถึงอย่างนั้นก็น่าจะปกปิดไว้ได้ไม่นาน ผมว่าต้องรีบเตรียมรับการต่อสู้ไว้ด้วย” เพลิงกล่าวด้วยท่าทางจริงจัง “แล้วตอนนี้คุณวิทย์อยู่ที่ไหนครับ”
“อยู่ที่เต็นท์บัญชาการ หมอนั่นแทบไม่ออกมาเลย เห็นว่าปั่นงานอยู่”
“ฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย คุณวิทย์ก็คงยังจะทำงานอยู่สินะครับ” ชายร่างใหญ่ส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม “เดี๋ยวผมจะเข้าไปดู”
ภายในเต็นท์บัญชาการ เพลิงเห็นถ้วยกาแฟตั้งคู่กับเหยือกกาแฟขนาดใหญ่ ถัดกันนั้นเป็นคอมพิวเตอร์ของวิทยา ซึ่งเจ้าของมันกำลังพิมพ์รัวเป็นข้าวตอกแตกอย่างคร่ำเคร่ง ถุงใต้ตาดำคล้ำ นี่แหละคือวิทยาไม่ผิดแน่ วารินนั่งหน้ามุ่ยอยู่บนโซฟาข้างๆ นั้น ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นเพราะบอกให้พักแล้วไม่ยอมพักเช่นเคย
“คุณวิทย์ไม่ยอมหยุดทำงานเลยค่ะ สั่งงานพวกมอนอยู่ตั้งนาน เสร็จแล้วก็มาปั่นงานต่ออีก” หญิงสาวฟ้อง
“ใกล้จะเสร็จแล้วครับ เดี๋ยวนอนยาวเลย สัญญา” เสียงงึมงัมดังมาจากเครื่องจักรผลิตงาน น้ำส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “คุณเพลิงมาก็ดีแล้วค่ะ น้ำอยากออกไปเดินเล่นข้างนอกหน่อย ไม่อยากอยู่กับคนบ้างาน!”
พวกเขาเดินออกมาเห็นเต็นท์ตั้งอยู่เรียงราย ภายในเต็นท์มีนกฟินิกซ์แต่ละครอบครัว ส่วนวงนอกเป็นเหล่ามอนสเตอร์ที่จ้างมาคุ้มกัน พวกมันมีท่าทีแข็งขัน
“แล้วคุณบอนไฟร์อยู่ที่ไหนครับ”
“เมื่อกี้เข้ามาดูวิทยาอยู่แป๊บนึงแล้วก็เดินออกไปค่ะ คงจะไปอยู่กับครอบครัว น้ำคิดว่าตอนนี้คงไม่อยากไปกวนเขา”
“งั้นตอนนี้เราจะทำอะไรกันดีครับ พวกกิลด์อัศวินหรือนักเวทมนตร์คงจะยังไม่บุกมา ผมว่าเรามาฝึกการต่อสู้กันก่อนไหม”
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ”
เพลเยอร์ทั้งสองเดินไปหาที่ฝึกซ้อมการต่อสู้บริเวณนอกเต็นท์ เมื่อพบบริเวณที่เหมาะสมแล้วทั้งสองคนก็เรียกอาวุธของตนเองออกมา อาวุธทั้งสองเปล่งแสงประจำธาตุ
“ไม่เกรงใจนะคะ” มือปืนสาวยิงปืนพกคู่ใส่นักรบหนุ่มทันที ทว่ากระสุนวารีก็ทำได้เพียงกระทบกับคมขวานคู่ แล้วระเหยเป็นไอในทันทีเท่านั้น เพลิงลดขวานลง รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า มันดูเหมือนความสนุกและการเริ่มต้นของการเอาจริง เขาใช้ขวานฟันรัวไปที่หญิงสาว ปราศจากความเสียหายใดๆ เพราะเพลิงได้แต่ฟันไปบนความว่างเปล่า น้ำกระโดดถอยหลังไปตั้งแต่แรกแล้ว เธอยิงปืนกลับมาอีก ชายหนุ่มปัดป้องไว้เช่นเคย
วารินวิ่งไปรอบๆ โดยทิ้งระยะห่างไม่ให้เพลิงเข้ามาโจมตีได้
“คุณเพลิงตีไม่ถึง น้ำก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” เธอยิงปืนเข้ามาเรื่อยๆ
“แต่คุณน้ำก็ทำอะไรผมไม่ได้เหมือนกัน แล้วจะตัดสินยังไงดี”
ฟึ่บ
วัตถุที่รวดเร็วและแหลมคมบาดแก้มของเพลิงเป็นทางยาว
“จำได้ไหมคะที่คุณวิทย์อยากกินกาแฟเย็น น้ำบอกว่าทำน้ำแข็งได้”
น้ำแข็งไม่ระเหยทันทีเมื่อเจอความร้อน อีกทั้งยังดูเหมือนจะเร็วกว่ากระสุนน้ำ ทำให้มันรอดหลุดจากการป้องกันมาโดนผิวหนังของเขา อาจจะผิดจากหลักการทางวิทยาศาสตร์หรือเปล่าเพลิงไม่แน่ใจ แต่ประสบการณ์ที่เขาได้พบในเกมเป็นอย่างนี้
ฟึ่บๆๆ
“ใจเย็นก่อนครับคุณน้ำ!” ดาเมจไม่มากแต่ก็แอบเจ็บ สายแทงก์ตีแรงแต่ก็มีข้อเสียที่ตามความเร็วของคนอื่นไม่ทัน จะใช้วิธีรอให้อีกฝ่ายเข้ามาโจมตีแล้วค่อยสวนก็ไม่ได้เพราะเป็นการโจมตีระยะไกล
“ใจเย็นทำไมล่ะคะ ที่เย็นมีน้ำแข็งอย่างเดียวค่ะ!” กระสุนน้ำแข็งยังพุ่งออกมาไม่หยุด
แอบไปฝึกมาตอนไหนนะ ถึงตอนนี้จะตกเป็นรอง แต่เพลิงก็มีความสุขที่ได้ต่อสู้กับผู้ที่มีฝีมือ เขาคิดหาทางแก้อย่างรวดเร็ว
ผมไม่มีท่าโจมตีระยะไกล ที่เคยบอกทุกคนตอนนั้น ที่จริงก็ไม่ใช่ว่าไม่มีหรอก อัคคีส่งพลังความร้อนเข้าไปในขวานจนมันเปล่งแสงสีส้มสว่างกว่าที่เคยเป็น
ใบหน้าและร่างกายของชายร่างใหญ่ปรากฏรอยขีดข่วนมากขึ้นเรื่อยๆ เลือดไหลออกมาจากบาดแผล ทว่าเขากลับยิ้มอย่างพึงพอใจ อัคคีหลับตาลงแล้วใช้สมาธิ
“ตรงนั้น!” เพลิงขว้างขวานทั้งสองออกไป มันเข้าไปผ่าที่ปากกระบอกของปืนคู่พอดิบพอดี!
วารินหยุดยิงไม่ทัน เกิดระเบิดขึ้น สร้างความเสียหายที่มือและแขนทั้งสองของเธอ!
“โอ๊ย!” เลือดไหลเป็นทางยาว ปืนทั้งสองร่วงลงสู่พื้น
“น้ำไม่ยอมหรอก!” ทั้งที่มือทั้งสองยังใช้การไม่ได้ เธอสั่งให้ปืนไรเฟิลลอยขึ้นแล้วยิงกระสุนน้ำแข็งทะลุลำตัวของเพลิง ขณะนี้ชายหนุ่มไม่มีขวานทั้งสองคอยปกป้องอีกแล้ว
อัคคีทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ตอนนี้ HP ของเขาเหลือน้อยเต็มที มองอะไรก็ไม่ค่อยจะเห็น
เขาต้องรีบพุ่งตัวไปเก็บขวานเพื่อจะโจมตีต่อ
“อั่ก” ไรเฟิลยิงซ้ำ
นักรบขวานคู่ขยับไม่ได้แล้ว การฝึกซ้อมนี้วารินเป็นฝ่ายชนะ