วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,เกมออนไลน์,ไลท์โนเวล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไปต่างโลกยังต้องเอางานไปทำด้วยอีกเหรอเนี่ย
วิทยา ฟรีแลนซ์ผู้บ้างาน จับพลัดจับผลูไปอยู่ในเกมออนไลน์ชื่อดัง “Alterwind” ถึงจะอยู่ต่างโลก แต่เขาก็ยังต้องส่งงาน!? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลย
วิทยาฟรีแลนซ์บ้างานจับพลัดจับผลูมาอยู่ในเกมออนไลน์ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะทำงานส่งจากในเกมนี่แหละ!
เลเวลก็ต้องเก็บ บอสก็ต้องปราบ งานก็ต้องทำ ไหนๆ ยังกลับบ้านไม่ได้ เปิดบริษัทสตาร์ทอัพในเกมมันซะเลยก็แล้วกัน!
วิทยากำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะตัวเล็กที่เป็นผลมาจากสกิลตั้งแคมป์ บนโต๊ะตัวนั้นมีโน้ตบุคของเขาวางอยู่ ตัวเครื่องเชื่อมต่อกับเราเตอร์ไวไฟและโซลาร์เซลล์ตามปกติ แต่ปัญหาคือ ไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ตเข้ามาที่เราเตอร์
“มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย โลกของเกมนี้เชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตอยู่ตลอดเวลา แล้วฉันจะไม่มีเน็ตใช้ได้ยังไง” ชายหนุ่มรีเซ็ตเราเตอร์เป็นครั้งที่ล้านแปด เขาดีดนิ้วอย่างหงุดหงิด “งานก็ต้องส่งวันนี้ด้วย”
เมื่อจนใจหนักเข้า เขาก็เปิดรายชื่อเพื่อนในเกมขึ้นมาดู ทุกคนออฟไลน์
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า เวลานี้ก็ต้องเข้าเกมกันบ้างสิ” ประสิทธิ์นั่นยกไว้คนเพราะตอนนี้มีบอลโลก หมอนั่นต้องดูให้ได้ทุกแมทช์ แต่เวลานี้น้ำหรือไม่ก็เพลิงมักจะเข้าเกมกัน
“ฮึ่ม ส่งเมลขอเลื่อนส่งก็ไม่ได้” คิดยังไงก็ไม่มีทางออก วิทยาเลยเปิดเกมออฟไลน์เล็กๆ ในเครื่องออกมาเล่นฆ่าเวลา จนดึกมากแล้วก็ยังเข้าอินเทอร์เน็ตไม่ได้ ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้แล้วเข้านอน
รุ่งเช้าเขาตื่นขึ้นมาดริปกาแฟตามปกติ พบว่าอินเทอร์เน็ตกลับมาใช้ได้แล้ว หลังจากที่ส่งงานและอีเมลขอโทษลูกค้าสำหรับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดแล้ว เขาก็เปิดข่าวดู พบว่าสัญญาณอินเทอร์เน็ตในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถูกตัดขาดชั่วคราวเมื่อคืนที่ผ่านมา เนื่องจากเคเบิลใยแก้วใต้ทะเลเสียหาย
แสดงว่าถ้าเน็ตเมืองไทยใช้ไม่ได้ เราก็จะเข้าเน็ตไม่ได้ พวกนั้นก็จะเข้าเกมไม่ได้ด้วย
แบบนี้ถ้าเกิดเน็ตมีปัญหาตอนสถานการณ์คับขัน สู้กับตัวตึงอยู่อะไรแบบนั้น เราก็จะเหลือตัวคนเดียวสินะ
ไม่ได้การ เราต้องเก่งพอที่จะเอาตัวรอดได้ด้วยตัวคนเดียว อาจจะต้องเติมเงิน เดี๋ยวพวกนั้นเข้าเกมมาจะลองถามว่าซื้ออะไรดี
มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้
ไงเจ้ามนุษย์ วันนี้อยู่คนเดียวเรอะ
“เซิร์ด!” เขาอุทาน รีบเรียกมีดลมคู่ใจมาอยู่ในมือ
ดูท่าทางคล่องแคล่วขึ้นนะ แต่ก็เท่านั้นแหละ พวกเราลุยมันเลย!ก็อบลินส่งสัญญาณให้พรรคพวกเข้ามารุมวิทยา เขารีบกระโดดถอยฉากไปด้านหลัง แล้วปล่อยคลื่นลมออกไปเพื่อตัดกำลัง พลังชีวิตของลูกน้องเซิร์ดสองตัวลดลงไปแต่ก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาปลอดภัยขึ้น พวกมันเข้ามาล้อมเขาไว้ได้ วิทยาเหลือบไปเช็คเกจอัลติ อยู่ในระดับกลางๆ ยังต้องใช้เวลากว่าจะเต็ม เขาตัดสินใจส่งข้อความไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ พร้อมทั้งลองใช้ fast travel วาร์ปกลับไปจุดที่เคยเดินทางผ่านมา แต่เขาวาร์ปไม่ได้
วาร์ปไม่ได้ล่ะสิ พวกเพลเยอร์จะวาร์ปหนีระหว่างต่อสู้อยู่ไม่ได้ เซิร์ดเยาะเย้ย ก็อบลินทั้งหกต่างพากันรุมโจมตีวิทยา ซึ่งเจ้าตัวก็พยายามหลบหลีก แต่ก็ยังคงได้รับบาดแผลและพลังชีวิตลดลงเรื่อยๆ
ฮึ่ม วิทยาขบฟันแน่น เขาดื่มโพชันฟื้นฟูพลังชีวิตเข้าไปอีก ในคลังเหลืออีกไม่มากแล้ว หากหมดลงเขาจะต้องสิ้นใจแน่ๆ
เวลาผ่านไปไม่กี่นาที ความสามารถที่เพิ่มขึ้นทำให้เขาล้มก็อบลินลูกน้องไปได้หนึ่งตัว แต่พลังชีวิตก็ขึ้นขีดแดงแล้ว หากโดนโจมตีอีกครั้งสองครั้งก็คงได้เสียชีวิตในเกมนี้เป็นครั้งแรก และตอนนี้เขาก็รู้สึกเหนื่อยล้ามากจนแทบจะขยับร่างกายไม่ไหว
ฮ่าๆๆเสียงหัวเราะของเซิร์ด มันพุ่งเข้ามาต่อยที่ท้องของเขาอย่างแรง พลังชีวิตของวิทยาก็หมดลง
……
ทุกอย่างเป็นสีขาวโพลน สว่างจนแสบตา วิทยาต้องเอามือป้องตาไว้ เมื่อสายตาปรับตัวได้ เขามองเห็นโต๊ะทำงานตัวหนึ่งตั้งอยู่ที่กลางห้อง ในห้องมีโต๊ะตัวนี้อยู่เพียงอย่างเดียว ถ้าไม่นับเก้าอี้ที่คู่กับโต๊ะแล้ว ห้องนี้ก็ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อื่นใด ไม่มีแม้ภาพสักภาพประดับฝาผนัง
ที่นี่ที่ไหน
เขามองเห็นคนใส่ชุดสูทนั่งเท้าคางอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวนั้น ชายหนุ่มไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะเดินไปที่นั่ง
“คุณวิทยา”
ภาพแวบนั้นที่เขาเห็น คนๆ นั้นไม่ใช่คน แต่เป็นหุ่นยนต์ที่มีหน้าเป็นจอภาพ ในภาพเป็นหน้ายิ้ม แต่กระนั้นมันทำให้รู้สึกเหมือนเสียวสันหลัง
แล้วภาพก็ตัดไป
……
“ฟื้นแล้วค่ะ” เขามองเห็นใบหน้าของน้ำที่มองลงมาอย่างห่วงใย เธอหันไปบอกประสิทธิ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ดีใจจัง ช่วยไว้ทันพอดี” ในดวงตากลมโตคู่นั้นมีน้ำตาคลออยู่ด้วย
“เราไม่รู้ว่าถ้าคุณตายในเกมจะเกิดอะไรขึ้น”
“แล้วพวกเซิร์ดล่ะ” วิทยาถามอย่างงุนงง สติของเขายังกลับมาไม่หมด
“พวกเราจัดการไล่ไปแล้ว” ประสิทธิ์บอก “ฉันชุบชีวิตให้นายทันเวลาพอดี”
“ฉันเจออะไรแปลกๆ ด้วย” วิทยาพูดก่อนจะเล่าเรื่องที่เพิ่งเจอให้ทุกคนฟัง
“อาจจะเป็น GM แต่เราก็ไม่รู้แน่ว่าคืออะไร” ประสิทธิ์กล่าวอย่างครุ่นคิด
“ถ้าฉันตายนานกว่านี้อาจจะรู้ก็ได้” วิทยาหัวเราะแห้งๆ
“คุณวิทย์ช่วยหาทางรู้ด้วยวิธีอื่นนะคะ!” น้ำพูดเสียงเข้ม “แค่นี้น้ำก็เป็นห่วงจะแย่แล้ว”
“แล้วเพลิงล่ะครับ” วิทยามองหาชายร่างใหญ่แต่ไม่เจอ
“เห็นบอกว่าติดงานน่ะค่ะ อีกสักพักถึงจะเข้ามา”
“น้ำว่าเดี๋ยวเราต้องคราฟต์ไอเท็มชุบชีวิตอัตโนมัติให้คุณวิทย์แล้วล่ะ เสียเวลาที่จะไปยูเฟเรียหน่อย แต่ก็ดีกว่าจะให้เกิดเรื่องอย่างนี้อีก”
“ถ้างั้นก็ต้องออกไปหาสมุนไพรที่จะเอามาคราฟต์ ขาดแต่ใบเถาวัลย์สีชาด อยู่ใกล้ๆ แถวนี้พอดี แต่มันมีพิงก์เวนอมเฝ้าอยู่” ประสิทธิ์กางแผนที่กล่าวด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“สงสัยเดพชอบฟังเพลงเกาหลีมั้ง” วิทยากล่าวติดตลก
“ชื่ออาจจะดูเหมือนไม่เก่งแต่ก็ต้องระวังเหมือนกัน มันมีพิษที่ทำให้ถึงตายได้ โชคดีที่ฉันมาด้วย” ประสิทธิ์หรืออายูมิกำไม้คทาในมือแน่น
“งั้นเรารีบไปกันเลย”
ทั้งสามมุ่งหน้าไปยังรังของพิงก์เวนอม ซึ่งมีเถาวัลย์สีชาดขึ้นอยู่มาก ไม่นานก็พบว่าอัคคีหรือเพลิงวิ่งกระหืดกระหอบตามมา พร้อมกับบอกว่าประชุมนานมากไม่ยอมเลิกเสียที จากนั้นทั้งหมดจึงออกเดินทางไปด้วยกัน
พิงก์เวนอมเป็นมอนสเตอร์รูปร่างเหมือนงูสีดำที่มีใต้ท้องเป็นสีครีม ไม่มีสักส่วนที่เป็นสีชมพู ขนาดตัวมันใหญ่กว่าคนราวสองสามเท่าตัว
“แล้วทำไมตั้งชื่อว่าพิงก์เวนอมอะ” วิทยาถามขณะพยายามใช้ความเร็วหลบหลีกการโจมตีของมัน
“ก็เพราะ…” ประสิทธิ์พูดยังไม่จบเขาก็ต้องกระโดดหลบของเหลวที่มันพ่นออกมา ของเหลวนั้นมีสีชมพู
“พิษมันมีสีชมพูไงล่ะ” พื้นส่วนที่โดนพิษกลายเป็นหลุมตื้นๆ มีควันพวยพุ่งออกมา “ถ้าโดนล่ะเจ็บหนักแน่” ไม่ทันขาดคำ เพลิงก็ถูกพิษเข้าที่ไหล่ขวา พลังชีวิตของเขาลดลงไปมาก
“แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอกครับ HP ผมมีเยอะ ย้าก” พูดจบเพลิงก็ใช้ขวานเพลิงคู่ใจเข้าไปฟันพิงก์เวนอมทันที “ถ้าไม่โดนพิษมันไม่เก่งหรอกครับ”
“เกจอัลติฉันยังไม่ขึ้นเลย ที่ตายมันรีเซ็ต” วิทยาตะโกนบอกขณะกระโดดถีบตัวมาด้านหลังแล้วใช้คลื่นลมเข้าโจมตี เช่นเดียวกับน้ำที่ใช้ไรเฟิลยิงจากระยะไกล
“จัดการมันจากระยะไกลจะปลอดภัยกว่านะ คุณน้ำมีอัลติไหม” ประสิทธิ์ตะโกนถาม เขากำลังฮีลให้เพลิงอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับปลดสถานะติดพิษให้ด้วย
“ลืมไปเลย มีค่ะ” วารินใช้อัลติของเธอโจมตีพิงก์เวนอมอย่างรุนแรง พลังชีวิตของมันลดลงไปมากแต่ก็ยังไม่ตาย
“งั้นผมซ้ำอีกที ขวานคู่เพลิงผลาญ!” เพลิงใช้อัลติซ้ำเข้าไปอีก มอนสเตอร์พิษก็สิ้นลม หลังจากแบ่งไอเท็มและเงินแล้ว ทั้งสี่ก็แยกย้ายกันไปเก็บเถาวัลย์สีชาดจนได้ปริมาณที่ต้องใช้ แล้วใช้สกิลตั้งแคมป์เพื่อคราฟต์ไอเท็มชุบชีวิตอัตโนมัติให้วิทยา
“ถึงมีไอเท็มนี้แล้วก็ยังต้องระวังตัวนะคะ เพราะ 24 ชั่วโมงจะใช้ได้ครั้งเดียวเท่านั้น” น้ำกำชับด้วยสีหน้าจริงจัง “คราวนี้ถือว่าโชคดี แต่ถ้าคราวหน้าช่วยไม่ทันก็ไม่รอดนะคะ”
“ครับๆ” วิทยารับคำเสียงอ่อย
“รอดชีวิตมาได้ก็ดีแล้วครับ เดี๋ยววันนี้ทุกคนกลับไปพักผ่อน แล้วค่อยไปยูเฟเรียกันต่อ” เพลิงพูดขณะรอให้ประสิทธิ์ฮีลให้พลังชีวิตกลับมาเต็ม ทุกคนรับคำแล้วแยกย้ายกันล็อกเอาต์ออกจากเกมไป ส่วนวิทยาก็เข้าไปพักผ่อนในแคมป์