อารยธรรมมนุษย์ล่มสลายจากสงครามกับอสูรเมื่อหลายสิบปีก่อน พวกมันกลับมาอีกครั้งในยามที่มนุษย์แทบจะไร้อาวุธต่อกร มีเพียงสิ่งนั้นที่เป็นความหวัง
ไซไฟ,sci-fic,ไซไฟ,ยูริ,yuri,อนาคต,หุ่นยนต์,สัตว์ประหลาด,ไคจู,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เหมือนฉันลืมอะไรไปสักอย่าง” เจนใช้ผ้าเช็ดหน้าที่ฉันให้เช็ดน้ำตา เธอยังยืนอยู่กับแม่ “จริงด้วย! คุณพ่อล่ะคะ”
“แฮรี่เสียไปได้สองสามปีแล้วล่ะ เจนมาช้าไปหน่อย” ไดแอนน์พูด สายตามองไปยังที่ไกลๆ “ก็คงเป็นเพราะพิษอสูรนั่นแหละ”
“คุณแม่เลยต้องอยู่คนเดียวมาตลอดเหรอ” ช่างเครื่องของฉันทำท่าจะร้องไห้อีก
“เด็กโง่ ไม่ต้องร้องแล้ว พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วนี่ไง”
“แต่ว่า… เพราะพิษอสูร พวกเราก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้นาน อุตส่าห์ได้เจอกันแล้วแท้ๆ”
ไดแอนน์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “สิ่งสำคัญมันไม่ใช่ความยาวนานของเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันหรอกเจน มันอยู่ที่เรารู้ว่ามีกันและกันต่างหาก”
“แต่ว่า…”
“อ้าว โอวี่มาทางนี้พอดี คงจะมีอะไรต้องคุยแล้ว เจนนิเฟอร์ หนูไปล้างหน้าล้างตาซะ เดี๋ยวเราไปนั่งคุยกันในบ้าน”
………….
ในบ้านทรงกลมหลังนั้นดูอบอุ่น แบ่งออกเป็นสามห้องเล็กๆ คือห้องนอน ห้องนั่งเล่น และห้องน้ำ ก็เหมาะกับการใช้ชีวิตอยู่สองคน เพียงแต่ว่าตอนที่คุณแฮรี่จากไป คุณไดแอนน์ก็คงจะเหงาทีเดียว เธอได้ติดต่อใครบ้างหรือเปล่านะ
คุณไดแอนน์เชิญทุกคนมานั่งที่โต๊ะกินข้าวที่มีเก้าอี้อยู่แค่ห้าตัว โอวี่ก็เลยต้องลอยตัว แต่เขาบอกว่าปกติตัวเองก็นั่งไม่ได้อยู่แล้ว พวกเราก็หัวเราะกัน
“คุณแม่อยู่ที่นี่ได้ยังไงคนเดียว” เจนถาม คราวนี้ดูเธอจะถามเพราะอยากรู้จริงๆ ไม่ใช่เพราะสงสารอีกแล้ว
“แถวๆ นี้มีชุมชนเล็กๆ อยู่ด้วยน่ะ เป็นพวกที่หนีสงครามมาตั้งรกรากตั้งแต่สมัยนั้น แต่มันเล็กจนเป็นกลุ่มมีหมายเลขยังไม่ได้เลย แม่ก็รับซ่อมเครื่องจักรให้พวกเขาน่ะ” ฉันกับทุกคนที่เหลือพยักหน้าหงึกหงัก สมเป็นคนตระกูลเลอกู้ด
“เรื่องพิษอสูรถ้าได้รับการรักษาดีๆ ก็อาจจะหายได้นะ ฉันเคยได้ข่าวว่าที่กลุ่ม 30 มีโรงพยาบาลดีๆ อยู่ มันต้องมีคนที่เคยได้รับพิษแบบเดียวกันอยู่บ้างแหละ” โอวี่ว่า ฉันก็คิดอย่างนั้น กลุ่ม 30 ที่เจริญเป็นอันดับต้นๆ ของโลก น่าจะมีโอกาสทำได้ อีกอย่างคุณไดแอนน์ก็ห่างจากเนสก้ามานานแล้วด้วย
ฉันหันมาทางเนสก้าที่นั่งอยู่ ดูเธอไม่สบายใจเท่าไหร่
“ถ้าเนสก้ากังวลเรื่องพิษ ฉันว่าแค่แป๊บเดียวคงไม่เป็นไรหรอกนะ ตอนนั้นที่มันส่งผลเพราะสะสมมาหลายปี” คุณไดแอนน์พยายามพูดปลอบใจเธอ
“ก็อาจจะใช่ค่ะ แต่เพื่อความปลอดภัยเรารีบประชุมกันดีกว่า ตอนนี้ขุนพลอสูรตายไปอีกตนหนึ่งแล้ว คุณควาเมที่น่าจะเป็นขุนพลอสูรตนใหม่ก็หมดสภาพไปแล้ว ก็เหลือแต่ลูซิเฟอร์แล้วล่ะค่ะ ในแง่หนึ่งก็ถือเป็นแง่ดี…”
“เดี๋ยวก่อน” โอวี่พูดแทรกขึ้น “ขอโทษด้วยแต่ฉันยังไว้ใจเธอได้ไม่สนิท โอเคเธอช่วยชีวิตแมรี่ไว้ ฉันยอมรับในจุดนั้น แต่เราเคยคิดกันว่าเธอเป็นคนเปิดรอยแยกให้พวกอสูรเข้ามา แล้วอสูรก็หายไปนานมากจนเธอปรากฏตัวอีกครั้ง เนสก้า เธอจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง”
“ค่ะ ฉันเองก็ทราบดีว่าคุณโอวี่คงจะยังไม่สนิทใจถ้าต้องมาเป็นพรรคพวกกัน ใช่ค่ะ ฉันมีพลังเปิดรอยแยกได้ แต่การเปิดรอยแยกแต่ละครั้งต้องสะสมพลังค่อนข้างมาก และตอนนี้ก็อย่างที่เห็นว่าพลังของฉันเสื่อมลงมากแล้ว แค่จะคงร่างจริงไว้ให้ได้ยังลำบาก และสาเหตุที่ต้องเป็นอย่างนี้ก็เพราะคุณควาเมมาตัดเขาของฉันไป”
“ถ้าเขานั่นเปิดรอยแยกได้ ก็หมายความว่าควาเมเป็นคนเปิดรอยแยกให้อสูรเข้ามาเหรอ”
“ที่จริงคนที่เปิดรอยแยกได้ยังมีอีกคนคือลูซิเฟอร์ แต่ปกติเขาจะไม่ค่อยทำอะไรเอง ก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นควาเมที่เปิดค่ะ”
“ก็ฟังดูมีน้ำหนักอยู่นะครับ” ทาคุมิให้ความเห็น ในขณะที่โอวี่เบือนหน้าไปอีกทางเหมือนเขายังไม่อยากจะยอมรับ
“เดี๋ยว ถ้าตอนนี้ควาเมเป็นคนเปิดรอยแยก แต่เขาหมดสภาพไปแล้ว ถ้างั้นคนที่เปิดรอยแยกได้ก็เหลืออีกคนเดียวคือลูซิเฟอร์น่ะสิ!”
เนสก้าถอนหายใจ “ใช่แล้วล่ะค่ะ ฉันถึงบอกว่าเป็นแง่ดีเพราะเหลือทางเลือกให้เขาเพียงอย่างเดียว ส่วนแง่ร้ายก็คือพวกเราอาจจะตายกันหมด”
“ถึงเวลาต้องใช้ HOPE System ตามวัตถุประสงค์สุดท้ายของมันแล้วสินะ ไดแอนน์ เธอรู้ใช่ไหมว่าพวกเรามาที่นี่เพื่ออะไร”
“จากที่ฉันศึกษา 02 มาก็พอจะเดาได้อยู่ จะรวมร่างกันสินะ”
“ใช่ HOPE System แม้จะสร้างมาเพื่อต่อต้าน EMP ของอสูร แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าลูซิเฟอร์ HOPE System ของหุ่นยนต์ตัวเดียวก็รั้งไว้ไม่ได้นาน มีเพียงการให้หุ่นทั้งห้ารวมร่างกันเท่านั้นที่จะใช้ศักยภาพสูงสุดของระบบนี้ได้ แล้วตอนนี้เราก็มีชิ้นส่วนของหุ่นทั้งห้าตัวครบแล้ว”
“งั้นเราจะเริ่มรวมร่างกันเลยไหม”
โอวี่ส่ายหน้า หรือจะพูดให้ถูกคือส่ายทั้งตัว “รวมร่างกันได้แค่ห้านาที สิ่งที่เราต้องทำคือเตรียมชิ้นส่วนไว้ให้พร้อม แล้วรวมร่างในเวลาที่เหมาะสม และอีกอย่าง ลูซิเฟอร์มีพลังฟื้นตัวสูงมาก เราต้องมีอาวุธที่จัดการมันให้สิ้นซากได้ในทีเดียว ตอนนั้นปีเตอร์ใช้ปืนลำแสงจัดการมัน แต่ทำได้แค่บาดเจ็บสาหัส แต่ตอนนี้เรามีแดนดิไลออนที่ทาคุมิกับเจนสร้างขึ้นมาด้วย ถ้าใช้ร่วมกันก็น่าจะสำเร็จ”
“ฉันมีคำถามค่ะ” เจนยกมือ
“ว่ามา”
“เราจะรู้ได้ยังไงคะว่าลูซิเฟอร์จะมาตอนไหน และที่ไหน”
“เขาจะมาตอนที่ไม่มีแสงจันทร์ค่ะ เพราะพลังของเขาจะใช้ได้เต็มที่ด้วยการสร้างดวงจันทร์เทียมขึ้นมา”
“ก็อีกราวๆ สองอาทิตย์”
“ส่วนสถานที่… ไดแอนน์มีแผนที่ไหม ก็คือจุดนี้ค่ะ มันเป็นจุดที่เปิดรอยแยกได้ง่ายที่สุด เขาไม่ชอบทำอะไรที่เปลืองแรง ต้องมาที่นี่แน่”
“หึหึหึ” โอวี่หัวเราะ “เหมือนรู้เลยนะ”
“มีอะไรเหรอคะ” ฉันถาม เมื่อกี้หุ่นโดรนตัวนี้ยังดูเคร่งเครียดอยู่เลย
“ก็จุดนี้ในแผนที่ของคนโบราณ มันเรียกว่าทะเลสาบแมรี่เจนน่ะ”
