ชายหนุ่มแสนธรรมดาใช้ชีวิตกับเพื่อนสาวสมัยเด็กมาเนิ่นนาน แต่ฝันประหลาดชักนำให้เด็กหนุ่มพานพบกับเหตุการณ์อันเป็นจุดพลิกผันและแยกจาก ความทรงจำ สงคราม กาลเวลา การลืมตาตื่นแห่งการเดินทางเพื่อทวงคืนสิ่งที่สำคัญจึงเริ่มต้นขึ้นบนหน้ากระดาษของยุคสมัยใหม่อันเป็นปฐมบทของมหากาพย์นี้
แฟนตาซี,แอคชั่น,ดราม่า,ดาร์ค,สงคราม,แอ็คชั่น ,แอ็กชัน,แอ็คชั่น,พระเอก,แฟนตาซี ,พล็อตสร้าง,ผจญภัย,แอคชั่น,เวท,เวทมนต์,เวทมนตร์,ดาร์กแฟนตาซี,ดราม่า,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ย้อนกลับไปก่อนที่เมดาเรียสจะมาเจอกับลิซและธิน่า ในค่ำคืนนั้นที่นางได้หนีจากธิน่าไป
“ดูท่าเจ้าจะถูกจับได้สินะ เมดาเรียส”
ภาพของชายแก่ปรากฏออกมาจากเครื่องสื่อสารบางอย่างบนพื้นดาดฟ้าของตึกระฟ้าแห่งหนึ่งใจกลางเมือง
“ขออภัยเพคะ ฝ่าบาท”
เมดาเรียสที่คุกเข่าอยู่กล่าวขอโทษต่อความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
“ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้มาเพื่อต่อว่าความผิดพลาดของเจ้า”
“เพคะ?”
“เมดาเรียส ข้าขอสั่งเจ้าในภารกิจครั้งนี้ข้าอนุญาตให้ปลดผนึกพลังและอาวุธที่มีซะ!”
“ขออภัยที่กล่าวเช่นนี้แต่มันจะไม่ผิดกฎเหรอเพคะ?”
เมดาเรียสตั้งคำถามต่อคำสั่งของผู้เป็นนายแม้มันจะเป็นสิ่งที่น้อยครั้งนักที่เธอจะทำ แต่ชายตรงหน้าเธอก็ได้แต่มองหน้าเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“เรื่องนั้นข้าจะจัดการให้เอง ดังนั้นเจ้าจงมุ่งแต่เรื่องภารกิจเสีย”
“เพคะ องค์ฝ่าบาท”
“ข้าจะรอข่าวดีจากเจ้า อย่าทำให้ข้าผิดหวังเสียล่ะ”
“เพคะ”
จากนั้นภาพของชายตรงหน้าเมดาเรียสก็หายไป ทิ้งไว้เพียงคำสั่งที่ให้ไว้แก่เมดาเรียส
“องค์หญิง…ข้ากำลังจะไปหาท่านอีกครั้งแล้วเพคะ”
เมดาเรียสหยิบเครื่องสื่อสารขึ้นมาพร้อมขย้ำทิ้ง และจ้องมองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนและเมืองหลากสีที่อยู่เบื้องล่าง
ทั้ง ๆ คิดว่าภารกิจครั้งนี้จะจบอย่างรวดเร็วและไม่มีอะไรที่พิเศษแท้ ๆ แต่ภาพตรงหน้านี้มัน…
สิ่งที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบันนี้ได้ตอกย้ำเมดาเรียสอย่างโหดร้าย
ร่างกายที่ถูกตัดไปกลับมาผสานกันอีกครั้ง เรือนผมที่สั้นกลับยาวขึ้นราวกับสตรี สีผมที่เปลี่ยนเป็นสีดำสนิทพร้อมรอยจุดเล็ก ๆ ประดับดั่งท้องฟ้ายามราตรี ปีกทั้ง 6 ปรากฏเด่นชัดเฉกเช่นทูตสวรรค์ในตำนาน และหอกปริศนาที่เกิดจากการควบรวมของพลังรอบ ๆ
บัดนี้ “เทพเจ้าองค์ใหม่” ได้จุติลงมาแล้ว
“ทำไมฉันมาอยู่ที่นี้เนี่ย!?”
ลิซทั้งตกใจและแปลกใจในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งที่ภาพสุดท้ายของเขาคือภาพที่ตนถูกตัดหัวโดยเมดาเรียส เขาควรตายไปแล้วแท้ ๆ แต่ทำไมเขาถึงกลับมาอยู่ในที่แห่งนี้
“เด็กน้อยในที่สุดเจ้าก็มาแล้วสินะ”
“เสียงใครน่ะ!?”
ลิซมองหาที่มาของเสียงนั้นแต่ไม่พบอะไรเลยนอกจากต้นไม้ใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่
“ข้าเอง”
เมื่อลิซลองดูอีกครั้งก็พบว่าคนที่พูดกับเขาไม่ใช่ใครอื่น แต่คือต้นไม้ใหญ่ตรงหน้าเขานี่เอง
“ทำไมฉันมาอยู่ที่นี้ล่ะ? ฉันควรตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่เจ้าได้ตายไปแล้ว…”
ต้นไม้ใหญ่ตรงหน้าลิซหยุดพูดเพื่อครุ่นคิดบางอย่างก่อนจะพูดต่อ
“แต่เพราะ…พลังของเจ้าถูกปลดผนึกชั่วคราวจึงทำให้เจ้าเป็นแบบนี้”
“พลัง? ปลดผนึก? มันคืออะไรกันแน่?”
ลิซถามสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความสงสัย แม้จะยังข้องใจว่าภาพที่เห็นตอนนี้คือภาพลวงตาก็ตาม
“ข้ารู้ว่าเจ้ามีสิ่งที่สงสัยและอยากจะได้คำตอบค่อนข้างมาก แต่ตอนนี้หาใช่เวลาไม่”
“หมายความว่า...ไง”
ไม่ทันไร ภาพฉายขนาดใหญ่ก็ปรากฏต่อหน้าลิซ แสดงให้เห็นถึงสถานการณ์ข้างนอก
“นั้นมันเมดาเรียสนี่!!”
ภาพของเมดาเรียสที่กำลังจะปลิดชีพลิซอีกครั้ง ปรากฏขึ้นมา
“นายแสดงให้เห็นแล้วฉันจะทำยังไงล่ะ!!”
“ฉันไม่รู้ว่าฉันจะออกไปได้ยังเลย!!”
ลิซกล่าวต่อว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยโทสะ แต่ต้นไม้ที่ถูกต่อว่าก็ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ
“หนทางที่เจ้าจะออกไปมีอยู่หนึ่งทาง”
ชั่วพริบตานั้นภาพที่ฉายตรงหน้าลิซก็หายไป กิ่งก้านของต้นไม้หลอมรวมกันจนปรากฏหอกเล่มหนึ่งที่ลิซก็รู้จักดีออกมา
“หอกนี่มัน…หอกที่ฉันเคยเห็นนี่”
“ใช่ จงถือจับมันซะ เด็กน้อย แต่ทว่า”
“ว่า?”
บทสทนาทั้งสองเกิดสุญญากาศชั่วขณะ ก่อนที่ต้นไม้จะพูดบางอย่างออกมา
“หากเจ้าจับมันเจ้าจะเดินกลับมาไม่ได้อีก”
“หมายความว่าไง?”
“สิ่งที่เจ้ากำลังจะจับเป็นดั่งกุญแจที่จะแถลงไขความใคร่รู้ของเจ้า ทั้งอดีต ความทรงจำ และความจริง”
“แต่เพื่อสิ่งเหล่านั้นเจ้าจะต้องจ่ายในราคาที่สูงเกินจินตนาการ”
“แล้วสิ่งนั้นคืออะไรล่ะ?”
เด็กหนุ่มถามสิ่งที่อยู่ตรงหน้าราวกับเด็กน้อยกล่าวถามผู้ใหญ่ด้วยคำถามที่ไร้เดียงสา
“เรื่องนั้นเมื่อถึงเวลาเจ้าจะรู้เอง แล้วคำตอบของเจ้าล่ะ?”
“ขอถามอีกเรื่อง…ถ้าฉันไม่เลือกล่ะ”
“เจ้าก็จะสิ้นชีพ ไร้โอกาสครั้งที่สอง”
“งั้นเหรอ…”
ลิซครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แม้ใจจริงเขาอยากจะรับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้วไปช่วยธิน่า แต่เมื่อได้ฟังคำเตือนของสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้ว มันกลับทำให้เขาหวาดกลัวขึ้นมา
แม้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาจะเป็นเพียงต้นไม้ แต่บรรยากาศ การพูดนั้นกลับไม่ใช่เลย มันเหมือนกับนักปราชญ์ผู้อยู่มานานหลายชั่วอายุคน
ลิซหลับตาลงและนึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในความทรงจำของเขา
ชั่วพริบตานั้นเขาก็ได้ตัดสินใจ
“เข้าใจแล้ว ฉันจะรับมัน ขอพลังที่จะช่วยคนสำคัญของฉันด้วย!!”
ลิซจับที่หอกตรงหน้าเกิดเป็นกระแสพลังปะทุออกมา แม้ไหลอย่างบ้าคลั่งดั่งสายน้ำเชี่ยวแต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกสงบอย่างหน้าประหลาด กระแสพลังเหล่านั้นโอมล้อมตัวเขา ขณะที่เขาจะหายไปนั้นเอง
“พลังที่ยิ่งใหญ่นำมาซึ่งความรับผิดชอบและราคาจ่ายอันใหญ่ยิ่ง”
จงจำไว้ล่ะ เด็กหนุ่มในคำทำนาย ข้าทั้งยินดีที่*****และ*****อีกครั้ง
“เมื่อกี้นายพูดว่าไงน…”
จากนั้นลิซก็หายไปโดยที่ยังไม่ถูกตอบคำถาม
“ข้าว่าเจ้าควรออกมาได้แล้วนะ”
“เขาไปแล้วสินะ”
ชายปริศนาเดินออกมา แต่น่าแปลกที่ในสถานที่แห่งนี้ไม่ควรมีสิ่งมีชีวิตใด ๆ อยู่เลย
“ข้าน่ะหวาดกลัวเหลือเกินว่ามันจะจบลงเช่นเดิมอีกครั้ง”
“เราในตอนนี้ทำได้แค่ภาวนาเท่านั้น ภาวนาให้มันไม่จบแบบเลวร้ายที่สุด”
บุคคลปริศนาและต้นไม้ใหญ่นั้นต่างจ้องมองไปยังดวงดาวบนท้องฟ้าที่ยังคงเจิดจรัส และภาวนาให้สิ่งที่เขาหวังนั้นเป็นจริง
“ไอ้พลังพวกนี้จะพาฉันไปไหนเนี่ย!!”
ลิซที่ถูกกลืนโดยกระแสพลังบางอย่างก็ถูกพามาในช่องว่างที่ยากจะอธิบาย แสงสีรุ้งรายล้อมอยู่รอบตัว อีกทั้งอาการบางอย่างที่เกิดกับลิซในขณะที่อยู่ในนั้น
“อึก นี่มัน…”
ทันใดนั้นภาพความทรงจำบางอย่างก็แล่นเข้ามาในหัวของลิซ ความทรงจำบางอย่างที่เขาไม่เคยพบเห็นที่ไหนมาก่อน ทั้งสถานที่และผู้คน แต่ทำไมกัน?
ทำไมเขาถึงรู้สึกคิดถึงมันขนาดนี้
ท่ามกลางความทรงจำที่ไหลผ่านกลับมีความทรงจำหนึ่งที่เด่นชัดที่สุด
“แม่รักลูกนะ รักที่สุดเลย”
หญิงสาวที่จูบหน้าผากของเด็กทารกก่อนที่เธอจะหายไปปรากฏในหัวของลิซก่อนที่จะหายไป
“เมื่อกี้มัน!?”
ลิซจับหน้าผากของตนและนึกถึงภาพเมื่อกี้ ความรู้สึกที่น่าคิดถึงนี้มันคืออะไรกันแน่นะ?
ในใจลิซเกิดคำถามนี้ขึ้นมาว่าเธอในฝันนั้นคือใคร? แล้วเด็กทารกคนนั้นคือใครกัน?
“แต่นี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องแบบนั้น!”
ลิซเรียกสติของตนกลับมาจากความคิดชั่ววูบนั้น
ตอนนี้อย่าพึ่งไปสนเรื่องนั้น เพราะเรามีสิ่งที่ต้องทำอยู่
ตัดภาพกลับมา ณ โลกภายนอกที่เมดาเรียสยังคงยืนอึ้งต่อสถานการณ์ตรงหน้า ทันใดนั้น
“เมดาเรียส!! รีบฆ่ามนุษย์ตรงหน้าเจ้าซะ!!”
“ฝ่าบาท เจ้ามนุษย์นี่มัน!?”
“ไม่ทันแล้วเมดาเรียส ถอยออกมาซะ!!”
เกิดระเบิดระลอกใหญ่ขึ้นโดยมีลิซเป็นศูนย์กลาง แรงระเบิดซัดให้เมดาเรียสปลิวถอยไปและเกิดแสงสว่างจนตาพร่ามัว
หลังจากแสงสว่างเริ่มจางลง ภาพตรงหน้าของเมดาเรียสคือลิซที่กลับมาจากความตายแล้ว
“เจ้ามนุษย์นี่มัน!!”
เมดาเรียสเธอไม่อยากจะเชื่อว่ามนุษย์ที่เธอดูแคลนจะจุติเป็นเทพเจ้า กลิ่นอายของเขาต่างจากเดิมลิบลับ เธอรู้ได้เลยว่าเขาแข็งแกร่งกว่าเธอ อีกทั้งยังรู้สึกถึงความอันตรายจากเขาอีกด้วย
แต่ทางของลิซนั้น แม้เขาจะกลับมาได้แต่เขาไร้ซึ่งสติ แต่ว่าความปรารถนาของเขายังคงอยู่ สิ่งนั้นทำให้เขาเริ่มเคลื่อนไหวเข้าโจมตีใส่เมดาเรียส
หอกในมือวาดลวดลายเป็นทางยาว เริงระบำเข้าใส่เมดาเรียสโดยตรง
เมดาเรียสนำเคียวของตนเข้ามาป้องกันแต่ก็ถูกผลักกลับมาได้
“คืนธิน่ามาซะ!”
