ชายหนุ่มแสนธรรมดาใช้ชีวิตกับเพื่อนสาวสมัยเด็กมาเนิ่นนาน แต่ฝันประหลาดชักนำให้เด็กหนุ่มพานพบกับเหตุการณ์อันเป็นจุดพลิกผันและแยกจาก ความทรงจำ สงคราม กาลเวลา การลืมตาตื่นแห่งการเดินทางเพื่อทวงคืนสิ่งที่สำคัญจึงเริ่มต้นขึ้นบนหน้ากระดาษของยุคสมัยใหม่อันเป็นปฐมบทของมหากาพย์นี้

บันทึกกาล เทพไร้นาม - Prologue สองเส้นขนานบรรจบ?? โดย นักประพันธ์ดารา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,แอคชั่น,ดราม่า,ดาร์ค,สงคราม,แอ็คชั่น ,แอ็กชัน,แอ็คชั่น,พระเอก,แฟนตาซี ,พล็อตสร้าง,ผจญภัย,แอคชั่น,เวท,เวทมนต์,เวทมนตร์,ดาร์กแฟนตาซี,ดราม่า,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

บันทึกกาล เทพไร้นาม

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แฟนตาซี,แอคชั่น,ดราม่า,ดาร์ค,สงคราม

แท็คที่เกี่ยวข้อง

แอ็คชั่น ,แอ็กชัน,แอ็คชั่น,พระเอก,แฟนตาซี ,พล็อตสร้าง,ผจญภัย,แอคชั่น,เวท,เวทมนต์,เวทมนตร์,ดาร์กแฟนตาซี,ดราม่า,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส

รายละเอียด

บันทึกกาล เทพไร้นาม โดย นักประพันธ์ดารา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชายหนุ่มแสนธรรมดาใช้ชีวิตกับเพื่อนสาวสมัยเด็กมาเนิ่นนาน แต่ฝันประหลาดชักนำให้เด็กหนุ่มพานพบกับเหตุการณ์อันเป็นจุดพลิกผันและแยกจาก ความทรงจำ สงคราม กาลเวลา การลืมตาตื่นแห่งการเดินทางเพื่อทวงคืนสิ่งที่สำคัญจึงเริ่มต้นขึ้นบนหน้ากระดาษของยุคสมัยใหม่อันเป็นปฐมบทของมหากาพย์นี้

ผู้แต่ง

นักประพันธ์ดารา

เรื่องย่อ




ตารางอัพนิยายจะอัพทุกวัน 18.00 น. และวันเสาร์อาทิตย์เวลา 19.00 น. เวลาอาจปรับเปลี่ยนได้ตามความเหมาะสมต่อไปในอนาคตนะครับ

เรื่องย่อ : ลิซชายหนุ่มมัธยมปลายธรรมดาที่ในอดีตประสบอุบัติเหตุปริศนาจนเสียพ่อแม่และความทรงจำไป ตอนนี้ได้อาศัยอยู่กับเพื่อนสมัยเด็กนาม “ธิน่า” ในทุกคืนลิซจะฝันเห็นถึงเรื่องประหลาด ตัวตนของบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ประสบการณ์ ความทรมานและอีกหลาย ๆ อย่าง เขาเก็บเป็นความลับกับธฺิน่าและใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขเรื่อยมา แต่ทว่า


วันหนึ่งธิน่าก็ถูกจับตัวโดยตัวตนปริศนาและลิซก็ถูกสังหาร เขาดำดิ่งลงสู่มิติปริศนาที่เขาคอยเห็นผ่านฝันมาตลอด เขาได้รู้ความจริงบางส่วนและเลือกลืมตาตื่นในฐานะ “เทพเจ้า” สายเลือดพิเศษครึ่งหนึ่งที่ไหลเวียนในตัวเขามาตลอด เพื่อเข้าต่อสู้ต่อมาเขาได้รู้จักกับพรรคพวกของธิน่าและเลือกออกเดินทางไปช่วยธิน่า แต่ก่อนจะไปถึงเขาจะต้องเดินทางผ่านอาณาจักรทั้ง 9 เสียก่อน กระแสกลียุคครั้งใหม่ เปลิวเพลิงแห่งหวังอันมืดมิดถูกจุดประกาย ณ ห้วงลึกของกาลเวลา

ท้ายที่สุดการเดินทางแสนยาวนานจะจบลงที่ตรงไหน ก็คงมีแต่ผู้ที่ไปถึงเท่านั้นจะรู้ได้…


#คำเตือน# เนื้อหาในนิยายบางตอนมีการบรรยายถึงดราม่าที่อาจทำให้รู้สึกหดหู่หรือซึมเศร้า เลือด โศกนาฏกรรม การตาย และการ depress ของตัวละครหรือกระทั่ง อาการ PTSD ก็ตาม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เรื่องนี้ไม่เหมาะกับผู้มีอาการซึมเศร้า หดหู่หรือพึ่งประสบเจอสิ่งแย่ ๆ ในชีวิตมา โปรดหลีกเลี่ยง


จากนี้เชิญสนุกกับนิยายได้เลยครับ

สารบัญ

บันทึกกาล เทพไร้นาม-Prologue สองเส้นขนานบรรจบ??,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 1, บทที่ 1 ชีวิตสามัญยามเช้า,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 2, บทที่ 1 เปิดเรียนวันแรก,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 3, บทที่ 1 ฟันเฟืองเริ่มขยับ,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 4, บทที่ 1 ฝันร้ายในเรือนกระจก,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 5, บทที่ 1 สัญญาณลางร้าย,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 6, บทที่ 1 The Last supper มื้ออาหารสุดท้าย,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 7, บทที่ 1 ภัยร้ายมาเยือน,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 8, บทที่ 1 จุมพิตอำลา,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 9, บทที่ 1 คำตอบ,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 10, บทที่ 1 การต่อและความช่วยเหลือ,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 11, บทที่ 1 ความจริง,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 12, บทที่ 1 จดหมายแด่จอห์น,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 13, บทที่ 1 สิ่งที่แปรเปลี่ยนไป,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 14, บทที่ 1 โอกาส,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 15, บทที่ 1 ฝึกฝน,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 16, บทที่ 1 เพลิงเหน็บหนาวผ่าขั้วหัวใจ (I),บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 17, บทที่ 1 เพลิงเหน็บหนาวผ่าขั้วหัวใจ (II),บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 18, บทที่ 1 เดินทางสู่ป่าลึก,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 19, บทที่ 1 การต่อสู้พร้อมความสูญเสีย,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 20, บทที่ 1 ความเป็นความตาย,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 21, บทที่ 1 การเตรียมใจและความเชื่อมั่น,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 22, บทที่ 1 ไอวี่ลิลลี่ (I),บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 23, บทที่ 1 ไอวี่ลิลลี่ (II),บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 24, บทที่ 1 ไอวี่ลิลลี่ (III),บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 25, บทที่ 1 ไอวี่ลิลลี่ (IV),บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 26, บทที่ 1 ไอวี่ลิลลี่ (VI),บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 27, บทที่ 1 ไอวี่ลิลลี่ (VII),บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 28, บทที่ 1 จุดหมายต่อไป,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 29, บทที่ 1 เส้นทางจากนี้,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 30, บทที่ 2 ปรปักษ์แห่งพระเจ้าผู้สวมหน้ากากคนเขลา,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 31, บทที่ 2 สู่ 'อีกด้าน',บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 32, บทที่ 2 ผู้ถูกทิ้งสู่เบื้องล่าง,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 33, บทที่ 2 เหล่าเศษขยะผู้มารวมกัน,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 34, บทที่ 2 คำประกาศของผู้มาเยือน,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 35, บทที่ 2 ยมทูตแห่งแสงสว่าง,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 36, บทที่ 2 อาทิตย์ยามสนธยา,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 37, บทที่ 2 การสนทนาด้วยดาบ,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 38, บทที่ 2 ความตายคอยจับจ้อง,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 39, บทที่ 2 ออบซิเดียนที่เจิดจรัสที่สุด,บันทึกกาล เทพไร้นาม-ตอนที่ 40, บทที่ 2 เพลิงแค้นของผู้ร่วงหล่น

เนื้อหา

Prologue สองเส้นขนานบรรจบ??

"เวลา" หน่วยองค์ประกอบพื้นฐานที่ว่ากันว่าทรงพลานุภาพที่สุดในจักรวาล พลังของมันเหนือล้ำสามัญสำนึกของมนุษย์ กระทั่งนักวิทยาศาสตร์ชื่อดังก็ไม่สามารถจำกัดขอบเขตพลังของมันได้ แต่องค์ประกอบพื้นฐานที่มีพลังเกินจินตนาการกลับถูกทำให้เห็นจริงและจับต้องผ่านเข็มนาฬิกามีไว้เพียงเดินหน้าและหยุดลงในสักวัน 


ถ้างั้นหากเข็มนาฬิกานั้นไม่มีจุดสิ้นสุดจะเกิดอะไรขึ้น?


คำตอบก็เป็น “มันจะเดินต่อไปเรื่อย ๆ ไม่มีที่สิ้นสุด” ซึ่งถูกต้อง


เวลาไม่เคยหยุดนิ่งหรือหันหลังกลับ มีเพียงเดินหน้าต่อไปพร้อมกับสรรพสิ่งบนโลกาที่ค่อย ๆ โรยราไปตามมัน “ความตาย” คือปลายทางของสรรพชีวิตไม่ว่าจะคน สัตว์หรือสิ่งของขนาดอาหารยังมีวันหมดอายุ


แล้วถ้าเปรียบเปรยมันคือชีวิตคนล่ะ? ชีวิตที่มีแต่ต้องเดินหน้า ไร้ซึ่งหนทางที่จะหวนกลับ เจ็บปวดทรมานสาหัสต่อความเป็นนิรันดิ์ ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปสู่เส้นทางตายที่ควรไป ได้แต่นั่งเฝ้าสรรพสิ่งเกิดดับเวียนวนอย่างไร้จุดหมาย 


แม้จะเริ่มต้นใหม่อีกมากเพียงใด หรือออกพานพบผู้คนมากเพียงไหน สิ่งที่ได้รับมีเพียงความเจ็บปวดกลับมาเท่านั้น สำคัญนั้นแล้วอะไรคือสิ่งที่จะหยุดความทรมานนี้กัน? อะไรคือสิ่งที่จะนำพาวิญญาณผู้น่าสังเวชนี้ไปสู่สถานที่ที่ควรไป


บางคนอาจจะคิดว่ามันคือพรประเสริฐที่ถูกประทานมาให้ แต่มีคนหนึ่งที่ไม่คิดแบบนั้น


ณ สถานที่อันว่างเปล่าแห่งนี้ ยังคงเหลือไว้ซึ่งชายลึกลับผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งเฝ้ามองสรรพสิ่งมานานหลายชั่วอายุคน นานเสียจนตัวเขาเองก็จดจำไม่ได้ มีแต่เพียงความเจ็บปวดซึ่งหยั่งรากลึกในจิตใจ และวันวานแสนเลือนรางเหล่านั้นที่คงอยู่ เขาตั้งคำถามครั้งแล้วครั้งเล่าเกี่ยวกับการมีตัวตนของตัวเอง แม้จะแลกทุกสิ่งกับพลังมหาศาลเหนือคณาไปแล้ว แต่สุดท้ายเขาก็ยังล้มเหลว กลายเป็นเพียงคนไม่เอาไหนที่ปกป้องใครเอาไว้ไม่ได้แม้แต่คนเดียว


เขาเพ้อฝันในสิ่งที่ไม่อาจได้กลับมา แม้เป้าหมายของเขาเพียงหนึ่งคือการช่วยเหลือคนรักกลับมาจากเงื้อมมือชะตากรรมที่เธออยากหลีกหนี แต่กลับถูกผลักไสลงสู่กระแสสงคราม แม้จะเป็นตัวเลือกที่เขาเลือกเองก็ตาม ออกเดินทางสู่สถานที่ตระการตา พบเห็นสิ่งมหัศจรรย์มากมายพร้อมมิตรสหายที่เชื่อใจ


 ณ ปลายทาง เขาช่วยเหลือคนรักได้สำเร็จ แต่ก็สูญเสียซึ่งมิตรสหายไปมากมายเช่นกัน หรือต่อให้มีผู้เหลือรอด เขาก็รู้ว่าคนเหล่านั้นก็จะจากเขาไปในสักวัน ในทางกลับกันเขาไม่สามารถรับการพักผ่อนที่เรียกว่า "ความตาย" ได้ ผู้คนที่เขารักค่อย ๆ จากไปทีละคนสองคน โลกที่เคยสวยงามกลับแห้งแล้ง ผืนดินแตกร้าวเป็นทางยาว ชีวิตทั้งหลายเหี่ยวเฉาลงอย่างน่าอดสู และท้ายที่สุดคนรักของเขาก็สิ้นใจลงไปพร้อมกับโลกที่เขารัก


สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงเฝ้ามองทุกสิ่งค่อย ๆ สลายไปอย่างเงียบ ๆ ในสถานที่อันมีพฤกษาใหญ่ตั้งตระหง่าน กิ่งก้านสาขาแผ่ขยายออกไกลสุดสายตา ดวงดาราส่องประกายระยิบระยับบนฝากฟ้าอันมืดมิด และหอกปริศนาซึ่งปักไว้เป็นเหมือนอนุสรณ์สถานรำลึกถึงวันวาน


“ตั้งแต่วันนั้นมา มันผ่านมานานแค่ไหนกัน ไฉนข้าถึงไปสู่สถานที่ที่มีพวกเขารออยู่ไม่ได้กัน?”


ชายคนนั้นพึมพำออกมาก่อนจะนั่งเหม่อลอยต่อไป ไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งค่อย ๆ เดินมาหาเขาจากประตูขนาดใหญ่


ร่างกายของเขาช่างสะบักสะบอม ตามตัวเต็มไปด้วยฝุ่นเขรอะและกลิ่นเลือดโชย คราบเลือดเปรอะเปื้อนอยู่ตามตัว บาดแผลฉกรรจ์ถูกฝังไว้ตามร่างกาย ขาเดินกะเผลกไปมาจวนจะล้ม แต่อาวุธในมือก็ช่วยคอยค้ำจุนร่างไว้ เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาหาด้วยลมหายใจโรยริน


“สารรูปแบบนั้นดูน่าอดสูยิ่งนัก”


ชายปริศนากล่าวออกมาอย่างไร้เยื่อใยทั้งจ้องมองด้วยสายตาเหยียดหยาม


“ถ้าไม่ใช่เพราะฉันต้องการเปลี่ยนชะตาของฉันและเธอคนนั้น ฉันคงจะดูดีกว่านี้”


เด็กหนุ่มพูดติดตลกขณะร่างกายค่อย ๆ ฟื้นตัวกลับมาอย่างน่าประหลาด


“เจ้ายังคงไม่เข็ดหลาบสินะ เจ้ารู้ดีว่าชะตาของเราและเธอคนนั้นมีเพียงหนึ่งเดียวแท้ๆ ไฉนถึงดิ้นรนอยู่เยี่ยงนี้ ทั้งที่มันไร้ประโยชน์แท้ๆ”


ชายปริศนาจ้องเขม็งพร้อมส่งจิตคุกคามใส่เด็กหนุ่ม แต่เด็กหนุ่มหาสั่นกลัวไม่ กลับกันเขาเผยรอยยิ้มราวผู้ชนะออกมาอย่างห้าวหาญ พร้อมเอ่ยเสียงดังราวประกาศศึก


“ใช่สิ ถ้ามันยังเปลี่ยนไม่ได้ฉันก็จะมาเรื่อย ๆ จนกว่าแกหรือฉันจะมอดไหม้ไปข้าง”


เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างลำพอง จากคำพูดเขาแล้วนี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งสองคนมาพานพบและต่อสู้กัน ชายคนนั้นค่อย ๆ เดินไปยังอนุสรณ์สถานที่มีหอกปริศนาปักไว้ เขาลูบอย่างอ่อนโยนเหมือนรำลึกความหลังในวันเก่า


“เลิกกล่าววาจาไร้สาระแล้วเข้ามา ตัวข้าในอดีตเอ๋ย”


ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับดึงหอกที่ปักอยู่ขึ้นมาและชี้ไปยังเด็กหนุ่ม


“จัดให้ตามที่ขอ”


สิ้นสุดคำพูดนั้น ต่างฝ่ายต่างเข้าห้ำหั่นกัน แสงสีขาวดำสว่างจ้าอาบย้อมอาณาบริเวณ เสียงกระทบของอาวุธดังไม่หยุดหย่อน บาดแผลตามตัวถูกสลักบนร่างของทั้งสอง แต่มันก็อันตธานหายไปในอากาศเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งสองต่างใช้ทุกอย่างที่มีต่อสู้และเอาทุกสิ่งที่มีเป็นเดิมพัน แต่ว่า


ก่อนที่จะเกิดการต่อสู้ครั้งนี้ เราคงต้องเล่าย้อนกลับไปไกลเสียหน่อย


นี่คือเรื่องราวของเด็กหนุ่มผู้เกิดมาพร้อมกับชะตาอันยิ่งใหญ่ เขาอาศัยอยู่ในโลกแสนธรรมดาเคียงข้างหญิงสาวผู้เป็นที่รัก แต่วันหนึ่งเธอก็ถูกพรากไปโดยกลุ่มคนปริศนาและเขาก็ถูกฆ่าตาย แต่ด้วยเหตุบางอย่างพลังของเขาก็ตื่นขึ้นในวันเดียวกัน สายเลือดต้องคำสาปผู้เป็นที่เกลียดชังจากทุกเผ่าพันธุ์แม้แต่ทวยเทพด้วยกันเอง เพื่อนำหญิงสาวและความทรงจำที่ขาดหายกลับมาเขาจึงออกผจญภัยไปในโลกทั้ง 9 พร้อมกับพวกพ้อง พิชิตศัตรูที่คอยขัดขวาง ยินดีไปกับชัยชนะ เศร้าเสียใจต่อความสูญเสียที่ผ่านมา 


ทั้งหมดนี้เพียงเพื่อความปรารถนาที่แสนเรียบง่าย เพียงแค่ช่วยเหลือหญิงสาวผู้เป็นที่รักจากเงื้อมมือของชะตาที่เธออยากจะหลีกหนีมาตลอด


แต่ ณ ปลายทางของการเดินทางเด็กหนุ่มกลับถูกตรึงรั้งไว้กับกาลเวลา ไม่สามารถเอื้อมมือไปสู่เส้นทางแห่งความตายได้ เฝ้ามองสิ่งที่รักดับสูญไปโดยที่ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายก็เป็นแค่คนไม่เอาไหนที่มิอาจปกป้องใครได้แม้สักคนเดียว นี่คงเป็นราคามหาศาลที่เขาจะต้องจ่ายเพื่อแลกกับพลังแสนยิ่งใหญ่เหนือผู้ใด 


นี่คือเรื่องราว “บันทึกกาล เทพไร้นาม”